Het Rijk van de Kreeft - Het Plein in Misca

Emy luisterde aandcahtig naar de verklaring. Hij was wel opgelucht dat het meisje niet uit het dertiende kwam. Maar hij bedacht wel dat hij zich paranoiede gedroeg. Hij zuchte even kort en glimlachte daarna. ´´Ik kom uit het rijk van de tweelingen´´ zei hij met een glimlach. ´´maar ik zit nu een beetje rond te reizen´´ vervolgde hij.

'Dat kan ook erg leuk zijn. Zo kom je eens op andere plekken..' zei Amu terwijl ze nog steeds naar de lucht keek. 'Ik zou ook graag willen reizen. Het lijkt me fantastisch.. Maar dan stel ik teveel mensen teleur en dat wil ik niet.. Dus ik wacht wel, zolang de wereld ook op mij wacht.' zei Amu met een glimlach op haar gezicht.

new
---
Cyene zat op de fontein van het plein in Misca en telde de muntjes die erin zaten. Was ze nou echt zo armzalig dat als het het waard was ze deze muntjes uit de fontein zou gaan vissen? dacht ze bij zichzelf. Maar erg veel geld had ze niet meer en dan werd je al snel wanhopig. Cyene besloot om het maar niet te doen omdat er een paar jongeren verderop op een bankje zaten te hangen en die het dan zouden zien en dan zou ze voor schut staan. Eerst maar wat andere plannen verzinnen dacht ze.

Xeni liep over het plein ze had een buideltje vol geld mee gekregen van haar vader en ze moest een nieuw zwaard voor haar broer gaan halen. Ze zou zoals altijd een goedkoop zwaard voor hem kopen en voor haar zelf ook een wapen. Als een soort van cadeautje. Ze liep een winkel binnen en ze vond snel wat ze zocht. Ze kocht de wapens een mooi zwaard, wat er behoorlijk duur uitzag, en een klein zwaard voor haarzelf. Daarna liep ze naar buiten en ging op een bankje zitten vlak bij de fontein.

Cyene keek wat in gedachten om zich heen. Ze had zitten denken aan een baantje maar dat was niet handig als ze steeds heen en weer reisde. Dat zou dus betekenen dat ze op een plek zou moeten blijven zitten terwijl ze daar geen zin in had. Iets om te verkopen had ze ook niet. En het idee om wat te stelen van andere mensen was altijd al haar noodplan geweest. Ze keek even naar een meisje wat tegenover haar zat op een bankje.

Ze dacht aan het geld dat ze nog overhad. Ze twijfelde wat ze ermee zou doen. Haar vader zou zich afvragen waarom er nog geld over was van het geld dat ze had meegenomen. Ze kon naar een kroegje gaan en daar lekker gaan drinken maar dan zou ze vanavond niet naar huis kunnen omdat haar vader dat echt wel zou merken. Ze kon het ook bewaren maar ze wist niet of dat een slim plan was. Ze keek rond over het plein en zag een meisje met, net zoals zij, rood haar.

Toen Cyene zag dat het meisje bij het bankje ook naar haar keek, keek ze vluchtig weer weg. Meestal hield ze er van om iemand recht aan te staren en dan te kijken wanneer diegene terug zou kijken en zijn blik zou afwenden, nu had ze daar geen zin in. Ze dacht na over het verkopen van een paar van haar werpmessen maar ook dat wilde ze liever niet. Het zou dan wel geld opleveren en ze had dan ook al een zwaard maar ze begon eindelijk het werpen met de mesjes onder de knie te krijgen en het zou zonde zijn om ze te verkopen. Cyene haalde een stukje brood uit haar tas, wat er al best lang in zat en begon erop te kauwen. Al was het aardig hard en smaakte het minder lekker dan vers brood, het was eetbaar.

Xeni keek nog steeds naar het meisje dat zo vluchtig had weggekeken. Ze probeerde haar gedachtes te lezen. Maar omdat ze moe was wou het niet zo lukken. Ze keek even om zich heen en pakte toen een veldfles water uit haar tas. Ze nam een paar slokjes en stopte het toen weer weg. Ze had honger maar ze had geen zin om te eten. Xeni keek even naar andere gedachtes op het plein waarom wist ze niet maar het ging wat makkelijker.

Cyene slikte een stukje brood door en keek even naar Cherr die haar met grote ogen aankeek. Natuurlijk zat ze weer te slijmen en was het overduidelijk dat ze een stukje brood wilde. Cyene gooide een stukje brood naar Cherr en keek naar de lucht. Ze hoopte maar dat het niet ging regenen anders zou ze ergens moeten gaan schuilen.

Xeni sloot even haar ogen ze hoopte eigenlijk dat de zon zou zou gaan schijnen want ze hield van de zon. Maar als ze zo naar de lucht keek dan zou het eerder gaan regenen dan dat de zon zou gaan schijnen. Boven haar vloog Ghai rondjes. Ze was aan het kijken over er gevaar aan kwam iets wat ze altijd deed.

Cherr keek om zich heen en zag een andere draak. Ze vloog naar de draak toe en keek even naar het dier. "Bescherm je je baasje?" vroeg ze nieuwsgierig in drakentaal aan de draak. Cyene stopte het resterende deel van haar brood in haar tas en keek naar Cherr die nu in de lucht vloog. Ze hield haar even in de gaten.

'Ja en mezelf.' zei Ghai terug. Ze veranderde even snel van kleur omdat ze een beetje geschrokken was dat de draak iets tegen haar had gezegd.
Xeni pakte uit haar tas een appel en zag dat Ghai was geschrokken maar ook dat ze snel weer herstellde. Ze nam een hap van haar appel en genoot van de smaak. Daarna keek ze weer omhoog en genoot ze van de zon.

Cherr knikte even met haar hoofd en vloog rondjes boven het plein en zag dat de draak van kleur veranderde. Ze wist niet wat dat inhield en vloog weer terug naar de draak. "Dus hoe heet je?" vroeg ze weer met haar nieuwsgierige oogjes. Cyene zag dat er niks bijzonders in de lucht gebeurde en ging met haar handen door het water van de fontein. Nu de zon scheen was het aardig warm.

'Ghai.' antwoorde Ghai kort. 'En jij?' vroeg ze al even kort aan de draak.
Xeni keek naar het meisje dat aan de overkant zat. Het was warm en Xeni voelde zich zweterig. Ze nam nog een hap van haar overheerlijke appel. Ze had honger en nu kreeg ze door de warmte ook nog dorst dus pakte ze haar veldfles weer.

"Cherr" zei Cherr tegen Ghai met vriendelijke oogjes. Ze vond het altijd leuk om nieuwe draken te ontmoeten. Cyene pakte haar bidon. Ze had een paar theezakjes in haar tas zitten. Ze verwarmde het water in haar bidon totdat ze dacht dat het kookte en zette de bidon naast zich neer. Met haar andere hand pakte ze een theezakje en deed hem in de bidon. Ook al was het warm, niets was dorstlessender dan thee, behalve gewoon water natuurlijk.

Xeni keek naar het meisje. Xeni nam een slok uit haar veldvles en nam ook nog een hap van haar appel. Toen er van de appel alleen nog een klokhuis overwas liep ze naar een prullebak die bij de fontein stond.
Ghai vloog een stukje mee met Xeni en liet Cherr verder een beetje links liggen want ze vond het niet prettig om een gesprek te houde met andere draken

New

Levi liep over het plein. Met zijn lengte torende hij boven iedereen uit en zag een leeg bankje staan. Meteen bedacht hij zich dat zijn benen wel wat rust konden gebruiken. Hij liep al de hele dag. Snel beende hij tussen de mensen door en ging op het bankje zitten. Hij keek omhoog. Hoog in de lucht cirkelde Lauren boven het plein. Hij was zo lang, dat hij bijna in zijn eigen staart beet. Levi stuurde wat water uit zijn waterfles en stopte het in zijn mond.

Loki liep rond over het plein. Ze had haar vioolkoffer in haar hand en keek rustig rond. Ze zocht niet perse iets. Behalve dan een bankje om wat uit te rusten en daarna een goede plek om te spelen, maar dat kwam later wel. Na wat wrikken tussen de mensen door zag ze een bankje waar alleen een jongen op zat. Loki besloot daarheen te lopen en ging aan het uiteinde van het bankje zitten. Haar vioolkoffer legde ze op haar schoot.

"Hallo," zei Levi toen hij het meisje naast zich zag zitten. Hij zag dat ze een viool koffer bij zich had. "Speel jij viool? Ik speel ukelele." Helaas had hij hem niet meegenomen. In zijn hoofd hoorde hij Lauren: 'Levi, ga nou niet meteen zo beginnen.' Levi zuchtte. Hij wist heus wel wat hij deed. Maar hij wist dat Lauren het goed bedoelde en dat hij het af en toe ook nodig had.

Loki keek op. 'Oh, Hoi. Ja, ik speel viool. Ukelele, klinkt interessant. Ik heb het nog nooit gehoord. Hoe klinkt het eigenlijk?' vroeg Loki met een kleine glimlach. De laatste tijd merkte ze dat ze wat vaker glimlachte. Ze moest er aan wennen maar het voelde wel goed. Ze keek even naar de jongen

Oh, sorry," zei Levi. "Ik heb hem nu njiet bij me. Maar ik denk dat als we elkaar nog een ker tegenkomen, ik hem wel bij me heb. Hoe heet jij eigenlijk? Ik ben Levi." De rest van de naam hoefde ze niet te weten. Hij haalde nog wat water uit zijn waterfles en stopte het weer in zijn mond. "Weet jij toevallig waar je schoenhoezen kan laten maken? Schoenhoezen waar je dolken in kan stoppen."

'Loki.' zei ze kort en daarna luisterde ze naar zijn vraag. Ze vond het eerst vreemd dat iemand dolken in zijn schoenhoezen wilde hebben maar zijzelf had ze ook in haar laarzen dus liet ze haar gedachte voorbij gaan. 'Sorry, ik heb geen idee. Ik doe mijn dolken altijd gewoon in mijn laars. Mijn zus heeft er vakjes in gemaakt.' zei Loki tegen Levi.

"Tja, kijk, ik ben bang dat als ik ze in mijn schoenen doe, ze mij dan verwonden in plaats van de tegenstander," hij moest grinniken. "Ze hebben daar bij mij ook alle ruimte voor. Ik heb namelijk schoenmaat 48 en er is nog wel wat ruimte over. Maar jij weet dus echt geen winkel? Jammer." Hij keek rond, naar de mensen om hem heen, en daarna naar boven, naar Lauren die eindelijk zijn staart beet had.

Loki knikte. 'Nee, ik weet het echt niet.' zei Loki, daarna volgde ze zijn blik naar boven. 'Hoe heet hij?' vroeg ze met een klein glimlachje omdat de draak zijn staart beet had. Ze keek Levi even aan en vroeg zich nu af welke krachten hij had en waar hij vandaan kwam. Ze keek weer even omhoog naar de wolken.

"Hij heet Lauren," antwoordde Levi. "En hij is een groene, Chinese draak. Maae zoals je ziet een beetje lang. Heb jij ook een draak?" Hij haalde wat water uit zijn waterfles en stuurde het naar boven voor Lauren. De draak nam het dankbaar in zijn bek en vloog naar een dak dichtbij, om daar te landen en te wachten tot Levi klaar was.