De snoepwinkel - Boogschutter.

"Volgens mij weet ik nog maar de bovenste paar meter van jouw diepe wateren, zusje." Zei Derryl. Hij keek in de grote ogen van zijn kleine zusje, en zag alleen een hoop diepte. Verder niets. Soms zag hij een sprankje emotie. Daar werd hij altijd blij van. Voor zover hij blij kon zijn.

'Dat is meer dan de meeste mensen weten dan..' zei ze rustig. Ze nam een hapje van haar broodje. Ze keek Derryl aan maar keek daarna even naar buiten naar de vrij blauwe lucht en vond het jammer dat er geen wolkje te bekennen was.. Het was niet dat Loki de blauwe lucht niet prettig vond, het was meet het feit dat ze graag naar de wolken keek. Ze vroeg zich af hoe ondoorgrondelijk ze dan wel niet was als ze zichzelf niet eens goed kende.

"Ja, dat is waar." Zei Derryl. "Maar ik begrijp makkelijk te doorgronden mensen vaak juist niet." Hij keek ook naar buiten en zag een heel klein wolkje voorbijvliegen. Het zag eruit als drie plukjes suikerspin, vond hij. Hij vond alle wolken of op schapen, of op suikerspinnen lijken. Hij was creatiever met woorden dan met beelden.

'Hmm. Misschien omdat ze zou zijn. Ze maken je niet nieuwsgierig naar wat er achter de harde buitenkant zit. Waarschijnlijk lijk ik meer op mijn vader dan dat goed voor me is..' zei Loki met een zachte zucht aan het einde van haar zin. Ze wilde meer wolken, ze zag er soms de vreemdste dingen in en daarna kon ze prettiger spelen. Ze merkte nu eigenlijk pas op dat ze haar viool niet mee had. Gelukkig irriteerde het haar niet.

"Je lijkt helemaal niet op pa." Zei Derryl streng. "Pa is een asociale klootzak, en dat ben jij absoluut niet." Hij koesterde een diepe haat voor de man die hem had laten opvoeden door de bediendes en broers en zussen die nauwelijks ouder dan hem waren. De enige volwassene die hij vertrouwde was de kraamvrouw die hem naar zijn vader gebracht had.

Loki snoof. 'Dat komt omdat jij hem door hatende ogen ziet. Maar ik doe dat niet, hij is een stille gesloten man.' zei Loki en ze deed een vinger omhoog van haar vuist. 'Hij is het liefst alleen en regelt alles zelf.' Daar gingen ook vinger twee en drie. Loki kon nog wel even doorgaan maar daar had ze geen zin in. Ze wist gewoon dat ze veel op hem leek, ze was alleen niet zijn kopie door haar eigen keuzes.

"Jij weet altijd alles beter he?" Zei Derryl met een sprankje respect in zijn stem. Dat zij nog van hun vader kon houden, vond hij heel bijzonder. Hij vond het alleen maar een vreemde man die het echt met teveel verschillende vrouwen gedaan had.

'Zo zou je het kunnen zien. Maar ik bekijk het gewoon vanuit een ander oogpunt..' zei ze rustig. Ze keek Derryl aan. Ze dacht aan hun vader, ze wist niet precies wat ze voor hem voelde, geen echte liefde zoals ze weleens tussen een vcader en zijn dochter had gezien. Meer vriendelijk respect.

Derryl knikte, zijn zusje was heel wijs voor haar leeftijd. Hij keek naar het suikerspin wolkje, die uit elkaar viel in drie andere stukjes suikerspin. Zijn zusje zou er vast een of ander dier in zien, maar hij zag alleen plukjes suikerspin.

Loki had haar broodje eindelijk op en keek naar de wolkjes. Ze leken net op kleine harige katjes. Ze vond kittens altijd erg lief, dat was iets wat ze nooit begreep. Loki keek daarna even naar Derryl en daarna maar naar haar handen op de tafel. Ze wist even niks te zeggen.

"Waar vind jij die wolken op lijken?" Vroeg Derryl geinterreseerd aan zijn zusje. Hij wou wel weten wat zijn zusje deze keer van de kleine plukjes waterdamp gemaakt had. Hij keek even op staat en zag een heleboel mensen die alleen maar naar beneden of naar de etalages keken. -Er is ook zoveel moois boven je- Dacht hij bij zichzelf.

'Van die kleine wollige kittens.' zei ze met een glimlach. 'Mag ik het voor jouw raden?' vroeg ze kort daarna aan Derryl. Loki keek even naar hem. Ze wist toevallig dat er bij Derryl maar weinig opties waren. Ze zou gokken op de suikerspin, gewoon omdat dat het meeste voor de hand lag.

"Je hebt 50% kans dat je het goed hebt." Zei Derryl. "Gok maar, suikerspin of schaapje. Misschien kies ik deze keer wel voor watten." Zei hij met een gemaakt geheimzinnige blik. Hij dacht suikerspin. Hij moest maar kijken wat zijn zusje zou gaan zeggen.

'Hmm. Je stelt me voor een lastige keuze, maar ik kies suikerspin.' zei ze met een vage glimlach op haar gezicht. Ze keek hem aan, ze had zo'n gevoel dat het goed was. 'Watten past niet bij jou.. Eerder stofjes.' zei ze een beetje plagend. Loki keek Derryl glimlachend aan, haarbord was net opgehaald door de vrouw die haar nog steeds chagerijnig aankeek.

"Je hebt het ook altijd goed." Zei Derryl gespeeld verdrietig. Hij keek naar buiten en probeerde de katjes te ontdekken in de drie suikerspinwolkjes, maar hij vond niets. Hij zag er wel pluisjes in, als hij goed keek. Hij keek even naar de serveerster, die zich nogsteeds verschrikkelijk uitsloofde.

Loki grinnikte. 'Zielige jij. Je moet het wat moeilijker maken. Maar jij bent beter met de woorden en ik met de wolken. Al ben ik ook goed met mijn viool, maar dat zijn voor mij ook halve beelden.' zei Loki bedachtzaam. Ze keek Derryl aan. Loki glimlachte even maar zag nog niet meer wolken.

-new

Met een huppelpasje ging ze de winkel binnen. Ze wilde eens veel snoepjes kopen en de beste winkel was in het rijk van de boogschutter. ''Hallo.''. Een twinkel zag je in haar ogen. De weerspiegeling was te zien van de lolly's en repen chocola was te zien in de twinkel.

Ik zal even de lunchroom aanmaken. Dan kunnen Derryl en Loki daar verder.

Pandora schreef:

Ik zal even de lunchroom aanmaken. Dan kunnen Derryl en Loki daar verder.

slim idee....

Derryl schreef:

Pandora schreef:

Ik zal even de lunchroom aanmaken. Dan kunnen Derryl en Loki daar verder.

slim idee....

Zoals je misschien al geraden hebt is dat De Lunch geworden..