het rijk van de tweelingen - het huis halliwel

Drome haalde haar schouders op, als ze hem meteen dood had gewild had ze een punt aan haar ring gemaakt en hem gekrabt. Long wei glimlachte naar Drome en Beo zuchtte "Hoe koemt dit gief hier, hoe kan hie er ook maar naar ruiken, diet gief ies hier nomaal niet. "

Elia haalde zijn schouders op en zei ''Geen flauw idee.'' Hij keek even naar Dromé en zuchtte toen. Blijkbaar stond de uitslag al vast. Hij had ME. Hij wist niet of hij het zou moeten zeggen, dus zou hij zijn mond eerst maar houden.

Drome haalde haar schouders op, hij mocht dan wel geen last hebben van het gif, maar hij rook er wel naar, en dat betekensde nooit veel goeds, nu was hij er tenminste tegen beschermd als iemand in zijn omgeving een meso of zo met het gif bezat. Ze nam mims op schoot en kleine mims rolde zich op.

Nozomi knikte met een glimlach en ston wee op. Toen ze bij de koelkast was draaide ze weer om. Emy begreep het meteen zonder grote bewegingen. ´´Ehm ik heb nog genoeg en jij Drome´´ vroeg hij beleefd. Nozomi begon ondertussen het glas van Elia weer vol te gieten en die van haar. Emy keek geintreseert naar de twee.

Drome schudde haar hoofd en de verenoorbellen aan haar oren wapperden. Ze glimalchte "Ik heb nog wel wat he" ze glimlachte en hield haar glas omhoog. Ze glimalchte en speelde met een bolletje water in de lucht. Ze keek de kamer rond, eigenlijk was het wel een gezellig huis.

new
------------------
Emy zat alleen thuis wat muziek te maken in zijn muziek hok. Eyszat op een plank terwijl Emy hard op de drums aan het slaan was. Toch was het een fijn rime. Het was maar goed dat hij muzikaal was. Al kon hij weinig anders. Nozomi was weg ergens ander heen dus kon hij dedeur open laten staan en de muziek door heel het huis laten klinken.

Tyfli liep rondjes in de buurt van het huis, en voelde dat er iemand in zat , ze hoorde de muziek ook... langzaam liep ze naar het huis toe , niet voor het raam , anders zag de persoon haar misschien en ze voelde de trillingen van het ritme.

Emy voelde dat iemand voor zijn huis stond. Hij seinde via gedachten door dat Eys maar beter kon kijken. Eys ging voor het raam zitten maar zag niets. Emy ging gewoon door met drummen maar wel een its rustiger nummer. Hij zong niet graag bij het drummen. Hij was wel benieuwd wie voor zijn huis stond maar als er iets was dan belden ze wel aan.

Tyfli herkende het volgende nummer en zong zacht mee , het was niet slim dat wist ze maar ze liep naar de deur en klopte zacht, het maakte haar niets uit , als de jongen in het huis open zou doen zou ze gewoion zeggen dat ze hier was om te kijken of het huis bewoont was... al was dat niet slim...

Emy stopte met spelen en liep met een glimlach naar de deur. Rustig deed hij open en 'keek' naar het meisje. 'Hallo'' zei Emy beleefd tegen haar. ''Wil je misschien liever binnen komen luistern'' stelde hij voor. Hij had wel gemerkt dat zij meehad gezongen dus had hij wel vewacht dat zji naar hem had geluisterd. Of hi zat er helemaal naast kan ook.

Tyfli werd rood en knikt langzaam . ze had niet verwacht dat hij dat zou vragen , eerder dat hij haar zou uitschelden met flikker op stom wijf ofzo. terwijl ze hem aankeek stapte ze langzaam naar binnen.

Emy glimlachde terwijl hij haar binnen liet. Misschien liet hij te nel mensen binnen maar dit meisje zag er niet erg uit. ''Ik ben Emy trouwens e mag ik vragen wat jou naam is'' vroeg hij beleefd. Eys vloog naar Emy toe en keek naar het meisje. ''O en dit isEys'' zei Emy maar meteen erbij. Het meisje zou hem anders ook wel zien.

`Tyfli `knikte ze en keek niet in de richting van Eys maar zag hem-haar toch. Fengari stapte achter haar naar binnen zonder een blik op ook maar iets in de kamer. `O ja dit is mij trouwe wolf fengari ` voegde ze er maar aan toe.

Emy keek even naar Fengari en knikt beleefd naar hem als of het een persoon was. Pas na een paar minuten wist Eys het. Tyfli had dezelfde ogen als Emy. Snel zei ze dat via telekinese tegen Emy. Verbaast keek Emy daarna weer naar Tyfli. ´´Ben jij ook blind´´ vroeg hij verbaast. Ze stonden ondertussen nog in de hal.

ook Tyfli schrok en knikte. `jij ook´ vroeg ze een beetje verbaasd en vroeg , `hoe zag je dan dat ... ik blind was= de meeste zien het aan mijn ogen , maar jij kan dat niet...` ze vroeg het zich sirieus af en ´keek´de jongen aan.

Emy wees even naar Eys . ´´Eys is een goed hulpmiddel voor mij´´ zei hij glimlachend. Hij aaide Eys even en keek daarna wee naar Tyfli. ´´Wil je anders wat te dinken´´ vroeg Emy terwijl hij naar de woonkamer liep. In de hal blijven staan was een beetje onhandig vond hij. Dus konden ze maar beter gaan zitten in de woonkamer.

Tyfli knikte begrijpend en onderzocht de draak die hij Eys noemde. `Fengári kan nog minder zien dan ik...`prevelde ze en zei daarna `ik zou graag wat te drinken krijgen ` en liep achter hem aan.

Emy glimlachte naar de wlf. Hij had niet evrwacht dat die nog minder kon zien. Maar zelf kon hij ook niet zen. Rustig schonk hij twee glazen water in. Als ze iets anders wou dan kon ze het zeggen. Daarna liep hij naar de bank en ging er op zitten. Beleefd zette hij de glazen op het tafeltje. ´´Ik moet toe geven dat jij de eerste andere bent die net zo goed kan zien als ik´´ zei hij met een halve glimlach.

Met een glimlach ging Tyfli naast hem zitten en zij `eveneens...` ze pakte het glas en nam wat slokken water. Met haar voet tikte ze een ritme op de grond, het ritme van het liedje wat Emy net gespeeld had.

Emy glimlachte toen Tyfli met de maat na deed. Dta betekende meestal dat ze het liedje mooi was. ´´Ehm Mag ik vragen waar je vandaan komt´´ zei Emy. Hij voelde iets raars bij zijn buik maar kon het niet goed plaatsen. Glimlachend keek hij naar Tyfli. ´´Ik woon natuurlijk hier in het rijk van de tweelinge´´ zei Emy voor de zekerheid.

"Ik kom uit het rijk van de Stier "vertelde Tyfli "met mijn aardkrachten zie ik zegmaar..." Met kriebels in haar buik onderzocht ze het huis , het was gezelliger dan het weeshuis , dat wist ze zeker.

´´Dat is toevallig ik gebruik luchtmagie´´ zei Emy. Hij wist eigenlijk nog niet dat Tyfli krachten had net als hij. Maar zo kwam hij er oook achter en hij voelde helemaal niets van angst. Aleen een aardige glimlach sierde zijn gezicht. Eys kwam van Emy zijn schouder en vloog naar de tafel toe. ZIj had wel door wat aan de hand was.

"dat is ook een manier "Zei Tyfli vrolijk terug , ze wist dat het niet heel slim was geweest om te zeggen dat ze krachten had , maar het voede gowoon goed, ze voelde zich vijlig bij Emy. Waarom wist ze niet.

Emy glimlachte terwijl hij zijn glas op pakte. Hij dronk er wat van terwijl hij naar Tyfli bleef kijken. Op zijn manier kijken dan. Daarna legde hij het glas weer neer. Eignlijk wou Emy wat zeggen maar was even de woorden kwijt. Hij keek haar recht in de ogen aan zonder wat te kunnen zeggen.

(nee hoor dit is geen dom bericht)

Tyfli dacht even na , diep na maar toch deed ze het ze plante een kus op zijn wang en zonder iets te zeggen dronk ze haar glas leeg , alsof er niets was gebeurd.maar er was wel degelijk iets gebeurt , Tyfli was verliefd...