Het spoedoverleg - algemeen topic voor de 12de rijkers

Scarlet had geluisterd naar degene die zich hadden voorgesteld aan het meisje en keek even naar Elizabeth. Ze had de neiging om haar wenkbrauw op te trekken toen Elizabeth Pixis een kus gaf, had William niet een keer gezegt dat ze samen waren. Scarlet besloot er niet teveel op te letten en liep ook naar het meisje. 'Laat ik met ook even voorstellen.' Zei ze en glimlachte lief. 'Ik ben Scarlet.'

Pixis herinnerde zich opeens iets. "Oja, Lizz," zei hij. "Vanmorgen was ik bij me een boom en die heeft me een recept gegeven voor een medicijn voor je." Hij gaf haar het flesje waar het papje inzat. "Het zal een beetje klonterig zijn, maar je moet alles op drinken. Echt waar." Hij hoopte dat het zou werken, maar als dennen het zeiden, moest het wel kloppen.

Er kwam nog een meisje naar haar toe, ze stelde zich voor als Scarlet. Anthea verbaasde zich erover hoe vriendelijk iedereen hier was, op de andere plekken waar ze had geprobeerd een gesprek aan te knopen was ze meestal genegeerd. "Hoi Scarlet, ik ben dus Anthea. Maar misschien had je dat al gehoord. Ik weet pas een maand dat ik mijn krachten heb, het is dus allemaal een beetje nieuw voor mij en ik ken ook nog niet heel veel mensen." Wow, dat waren veel woorden voor Anthea, normaal had ze altijd moeite om te zeggen wat ze dacht. Maar op een of andere manier ging dit heel makkelijk bij Scarlet, ze scande Scarlet's aura. Die bestond uit allemaal warme kleuren, een en al vriendelijkheid, het kon ook niet anders.
Vanuit haar ooghoeken zag Anthea dat Pixis Elizabeth een flesje aanbood. Hij was niet ingegaan op Elizabeth's opmerking, wat Anthea's vermoedens alleen nog maar meer kracht bijzetten. De inhoud van het flesje leek erg klonterig, duidelijk een substantie die gemaakt kon zijn van planten en noten. Zou dit het medicijn zijn wat Elizabeth van haar probleem zou afhelpen?

Lizzy knikte en pakte het flesje aan en dronk het in een keer leeg "Ik hoop dat het werkt, de buien sinds Wills dood worden steeds erger" ze staard naar haar voeten "Ik kan er gewoon niet bij, gelukkig gaat het iedere week al iets beter, nu, een paar weken sinds zijn dood zijn er al meer gewone dagen, maar de buien worden steeds erger."

Scarlet glimlachte even. 'Ach, ik ken ook niet iedereen. Na verloop van tijd leer je meerdere kennen.' Zei ze vriendelijk. 'Mijn krachten zijn aarde en metaal.' Meldde ze even, omdat ze daar over gepraat hadden. Ze streek de stof van haar jurkje wat gladder en haalde een hand door haar haren. Het was een jurkje dat wit gekleurd was en tot haar knieën kwam. Ze had er een riem over gedaan waar haar boog en koker met metalen en Tryonxe pijlen in zaten. Verder hing er een klein tasje om haar schouder, waar enkele naalden in zaten. Ze hoorde ergens de naam van William vallen, maar lette er niet op.

Anthea zag dat Elizabeth het flesje helemaal leegdronk. Ze werd steeds nieuwsgieriger naar wat het probleem was. Ze ving de naam William op, die had ze al eerder gehoord hier, maar ze was vergeten wanneer. In haar hoofd maakte ze een aantekening: Niet vergeten, iemand navragen over William! Ze had alleen geen idee aan wie ze het moest vragen, ze kende niemand echt goed hier, alleen maar oppervlakkig.
Haar aandacht werd neer naar Scarlet toegetrokken, die tegen haar sprak. "Metaal, wat vet! Dan kan je toch dingen als messen vervormen enzo?" Anthea kon het niet laten om even een beschermende hand op haar dolk te leggen. Opeens viel haar oog op een paar naalden die Scarlet bij zich had. "Waarom heb je naalden bij je? Zijn die om te vervormen?" Anthea had zo'n voorgevoel dat dit een hele rare vraag was.

umh... die naalden zitten IN haar tasje, maarja, maakt niet uit
--

Scarlet glimlachte. 'Ja en om te sturen. Naalden zijn klein, maar kunnen best veel schade aanrichten als je ze op de juiste manier gebruikt.' Vertelde ze. Ze was nu al redelijk lang bezig met trainen en begon steeds meer van haar eigen krachten te ontdekken. Ze merkte van zichzelf dat ze steeds sterker werd, maar eigenlijk had ze geen idee hoe ver alle andere al waren in hun krachten.

"Telekinese is niet echt uit te leggen maar ik kan het je laten zien"zei Moon.Ze merkte Scarlet op en zei"hoi Scarlet. Hoe is het?".Ze merkte toen pas dat ze met een best grote groep stonden.Ze zei toen tegen Pixis"Ik heet Moon".Ze zei"laten we een oefengevecht houden met elklaar"?Moon hoopde dat het niet bazig over kwam.

oooh sorry, niet goed gelezen
__________

"Dat geloof ik graag. Ik heb mezelf eens met een naald gestoken toen ik van mijn moeder moest borduren en dat deed al aardig pijn. Stel je voor als de naald met een reusachtige snelheid zich in je boort, ik moet er niet aan denken" Maar dat deed ze natuurlijk wel, Anthea had een veel te wilde fantasie, zo erg zelfs, dat ze de pijn van de naald bijna voelde. Snel schudde ze het beeld van zich af door antwoord te geven op Moon's vraag. "Ik weet het niet hoor, ik heb mijn krachten pas net en kan er niet heel goed mee overweg. Maar misschien kan ik wel tips krijgen?"

Scarlet haalde haar schouders op. 'Ik heb niet veel ervaring met luchtkrachten en aura. Dat moet je aan iemand anders vragen. Maar.. nooit roekeloos zijn. Niet zomaar met je krachten in het rond schieten, dat haalt niets uit.' Vertelde ze en liep toen weer terug naar haar plek waar ze eerst zat, waar Jason nog stond en glimlachte naar hem.

Anthea was een beetje verbaasd dat Scarlet zomaar wegliep, maar ze snapte het ook wel. Het had geen zin om over koetjes en kalfjes te gaan praten, er was werk aan de winkel. Ze volgde Scarlet even met haar ogen naar haar plek. Scarlet ging naast een jongen staan, de manier waarop ze naar hem keek zei al genoeg... Even voelde Anthea een steek van jaloezie, maar ze maakte zichzelf wijs dat haar tijd nog wel zou komen, dat zij uiteindelijk ook de ware wel zou vinden.

Muis schrok , ze was in slaap gevallen, Stom verbaasd keek ze rond , "Is er al een plan??" Vroeg ze en zag dat haar zwaard gevallen was en dat om haar een een klein stukje van de vloer bevroren was . Ze stak haar zwaard terug in de leren hoes die daarvoor beschermd was en ging wat dichter in de groep staan.

Valerie kwam binnen lopen , rennen was moeilijk geweest omdat ze helemaal uigeput werd van lopen. Ze exuseerde zich en leunde tegen de muur om uit te rusten , "Is er al een plan?" zvroeg ze nauwelijks hoorbaar , maar zo te zien aan haar blik had een ander meisje (muis) het al gevraagd.

Anthea keek naar Muis, het meisje wat ze had gezien in het bos. "Zover ik weet niet nee." Kort daarna kwam een ander meisje binnenlopen, op haar gemak ging ze tegen de muur aan staan en ze zei heel nonchalant "Is er al een plan?". Anthea keek haar aan, hoe kon ze zo op haar gemak zijn? Maar toen Anthea haar aura scande zag ze dat het meisje heel moe was, daarom zou ze wel tegen de muur aanleunen. "Muis hier vroeg dat net ook al, maar nee, er is nog geen plan." zei Anthea zo vriendelijk mogelijk, en ze wendde haar blik weer af.

Katniss had heel de tijd afwezig uit het raam lopen staren. "Hoeveel helers hebben we?" Vroeg ze, niet speciaal aan iemand, maar gewoon in het algemeen. Als de dertienders met veel meer waren, zou het belangrijk zijn de gewonden op te kunnen lappen. Ze keek de ruimte rond, er waren al aardig wat mensen.

Een meisje wat Anthea nog niet was opgevallen, maar wat daar vast al best lang stond, vroeg hoeveel helers er waren. Anthea hield haar mond, al had ze zielsgraag willen zeggen dat zij een heler was. Helen was haar favoriet bijkracht, omdat je er andere mensen mee kon helpen. Het nut van aura zag ze nog steeds niet in, maar misschien, met meer ervaring, werd het een nuttige kracht. Anthea had weleens gehoord dat je de stemming van de persoon een beetje kan veranderen, maar dat was haar nog nooit gelukt, al had ze het al een paar keer uitgeprobeerd. Ze wachtte tot iemand anders zou zeggen dat ze een heler was en bereidde zich vast voor op de jaloezie die ze dan zou voelen. Onwillekeurig keek ze naar Eliza, waarvan ze wist dat ze een heler was.

Val was moe van het lopen , ze is zwanger XD
hoe kan ze dan vechten? NOUWJA LAATMAAARRRR!~ze vecht gewoon mee en daarmee uit! XD
-----

Muis knikte , " dan is er dus geen plan , en Meis? mag ik vragen hoe jij mijn naam weet?" ze had haar wel eerder gezien , maar nognooit haar naam verteld , het kon haar weinig schelen , misschien had Pixis het verteld ... Als ze die al kende , met een glimlach droomde ze weg naarhet gevecht..

Anthea keek het meisje aan en besefde opeens dat Muis inderdaad haar naam nooit persoonlijk had vertelt. Ze had zich wel aan haar voorgesteld, maar volgens mij had ze dat geeneens door gehad. "Oh, euh, dat heb ik gehoord van iemand." zei ze zo nonchalant mogelijk, want Anthea vond het vreemd om zomaar te zeggen dat ze haar en Pixis had afgeluisterd. En sowieso, Pixis was in de kamer, en naar Anthea's idee zou hij haar nog minder mogen als hij erachter kwam dat Anthea hem nogeens, al was het dan per ongeluk, had afgeluisterd.

----------

Oh zo, dat verklaart veel. Kunnen ze kinderen krijgen dan? En hoe gaat dat dan, komt er dan een extra account voor de baby ofzo, of is dat kind dan meteen opgegroeid?

Jason zat stil naar alle lossen gesprekken te luisteren, het zag er niet naar uit dat iedereen er al was. Maar toch was er al een grote groep die het schuurtje binnen gekomen waren. Hij leunde naar achter in het lekker geurende stro. Lou lag voor hem op de grond te wachten tot er enige actie zou komen. Hij was niet echt iemand die de leiding zou geven aan het gesprek, dus wachtte hij rustig af tot er iemand het touw op zou pakken.

Ruben had rustig iedereens aura gebestuudeerd. Het zag er niet naar uit dat er toevallig een verdwaald iemand uit Het Dertiende Rijk tussen de mensen van de 12 rijken geslopen was, om hun aanvalsplan ut te docteren zodat ze veel slachtoffers konden maken. Of degene moest erg goed kunnen liegen dat hij zelfs zijn aura beïnvloeden kon, maar die kans achtte hij laat. "Gaan we nog een keer beginnen?" zijn stem klonk luid boven alle andere stemmen uit.

Scarlet keek even naar de jongen die vroeg of ze gingen beginnen. Ze twijfelde of ze iets ging zeggen en speelde nog even met het steentje van net. 'Misschien kunnen we beter beginnen. Als er nog andere komen kunnen ze snel genoeg het plan oppikken, we zijn toch al met een heleboel.' Zei ze. Ze had niet echt een hele luide stem, maar ze had wel het idee dat het duidelijk was. Ze vond wel dat ze moesten beginnen. Een kleine blos had ze op haar wangen gekregen, omdat ze niet echt gewent was om zo in het algemeen te spreken.

Ook Anthea vond dat ze haar mening met de rest moest delen. "Ja, laten we beginnen, anders zitten we hier maar, ik bedoel, we zijn hier toch niet voor niks met zijn allen samen gekomen? Straks is de dag voorbij en hebben we niks bereikt." Anthea schrok ervan hoe luid haar stem klonkt, ze had haar stem nooit op deze manier gebruikt, om tegen een grote groep te spreken. Toch voelde het fijn om gewoon te kunnen zeggen wat je wou, zonder raar aan te worden gekeken. Ze keek naar Scarlet, die was helemaal rood geworden toen ze hardop iets zei. Zo was ik eerst ook, dacht Anthea, wat vreemd, dat het net opeens heel anders aanvoelde. Anthea richtte zich tot de groep, vol verwachting naar wat de mening van de anderen was.

"Ik vind ook dat we moeten we beginnen," zei Pixis. "Wie heeft er een plan?" Hij kneep zachtjes in de hand van Elizabeth. Uil zat tussen hen in te kijken naar wat er zou gebeuren. Zelf wilde hij nog even wachten met het uitleggen van wat hij van plan was, dat waardeerden mensen vaak meer. Hij keek nog eens goed rond. Sommige mensen zagen er ontspannen uit, anderen juist heel erg zenuwachtig.

Pixis keek de ruimte rond, Anthea voelde zich ongemakkelijk. Ze wist nog steeds niet goed hoe ze zich moest gedragen bij Pixis, hij had iets intrigerends. Voorheen had ze het beschreven als een geboren leiderschap, maar ze wist het niet meer zeker. Het kon ook gewoon komen doordat Anthea dacht dat hij haar niet mocht, elke keer als hij haar aankeek was ze bang dat hij naar haar uit zou vallen, haar eruit zou gooien. "Euh, ik heb niet echt een plan, behalve dat we een plan moeten maken." Dat klonk stom, stomme Anthea, zo maak je een nog slechtere indruk. Anthea probeerde haar opmerking weg te lachen en staarde ongemakkelijk naar de grond.

Levi had opgekeken toen er werd gevraagd naar een plan. Daarna had iemand gezegd dat een goed plan zou zijn, om een plan te bedenken. "Daar heb je helemaal gelijk in," zei Levi. Hij ging staan en stak met kop en schouders boven een aantal anderen uit. "We hebben een plan nodig, want het lijkt mij geen slim [plan om er als kippen zonder kop op af te stormen."