Het spoedoverleg - algemeen topic voor de 12de rijkers

Ruben keek naar de meisjes die het met hem eens waren dat ze moesten beginnen. Speciaal voor deze serieuze gelegenheid hield Ruben zijn charmante, uitdagende glimlach achterwegen en keek naar de jongens die het handig vonden om een plan te maken. "Is het niet handig om eerst een schets van de situatie in Itako te maken, ik geloof dat iedereen alleen maar iets weet wat is doorgegaan via de geruchten molen." het gebeurde niet vaak dat er zoiets verstandigs uit zijn mond kwam, zelfs Isaac keek op naar zijn baasje.

Anthea keek naar de jongen die was opgestaan en achter haar opmerking stond. Misschien was die toch niet zo heel dom geweest... "Ja, want dan zijn we al helemaal een gemakkelijke prooi voor de dertienders. Ik denk dat we ze het beste kunnen afleiden, waarna we een verrassingsaanval doen. Misschien kan eerst een deel van de groep komen, die leidt ze af en dan komt het andere deel van de groep, die valt ze van achteren aan. Op die manier kunnen we ze insluiten. Maarja, ik weet niet of het een goed plan is." Anthea had opeens een ingeving gehad, die was er gewoon uitgefloept, dat had ze wel vaker en daar kon ze niks aan doen, ze hoopte dat het plan niet al te vreemd was.

Pixis keek eerst naar de jongen en het meisje die een plan wilden maken, maar reageerde op de jongen die de situatie wilde weten. "Daar heeft hij gelijk in," zei Pixis. "Wat we hebben gehoord is maar een gerucht. En iedereen hier weet wat er met geruchten gebeuren, niet? Maar het zou ook onveilig zijn om daarheen te gaan, tenzij je jezelf onzichtbaar kan maken. Of nauwelijks zichtbaar. Is hier iemand die dat kan?" Hij keek de schuur rond.

Anthea keek naar Pixis. Natuurlijk had hij haar genegeerd, dat was te verwachten. Toch stak het haar, ze zou graag erkenning willen van Pixis. Maar hij had wel een punt. "Ik wil het best doen, maar niet alleen. Het zou best handig zijn om te doen alsof een van ons over wil stappen naar de dertienders, misschien kan diegene zo informatie loswrikken over de situatie. Want ik ben het met jou en... wat is je naam? eens, we weten eigenlijk bijna niks, behalve de dingen die we via via hebben gehoord."

Ruben keek verbaast naar het meisje dat wat gesproken had "Kan jij je onzichtbaar maken dan?" voor zover hij altijd geleerd had was er geen enkele kracht waarbij je onzichtbaar kon zijn. "En het is wel handig om eerst eens ieders naam te weten komen, inderdaad." hij keek iedereen aan "Ik ben ruben." zei hij na een tijdje ook zijn eigen naam. Hij wilde het gesprek op gang houden, zodat niet iedereen door elkaar zou gaan praten.

Nu wendde Pixis zich tot het meisje. "Dat lijkt me geen goed idee," zei hij. "Als er nu iemand overstapt, dan gaan ze iets vermoeden. Het enige wat we eigenlijk hoeven te weten, is of er echt een aantal Dertieners in dat dorp zitten. En niet toevallig één of dat het gewoon helemaal onzin is." Hij keek haar aan. Nu wist hij weer waar hij haar van kende, van het bergmeer. "Ik ben trouwens Pixis, en als niemand die zich onzichtbaar kan maken wil gaan, wil ik wel gaan. Maar daarna heb ik dan ook een goed plan, denk ik."

Scarlet luisterde naar de andere en keek even naar Pixis. Ookal praatte ze door Anthea heen, ze was redelijk verbaast over dat zij zich misschien onzichtbaar kon maken. 'Artemis is een kleurendraak, ze kan de kleuren van de omgeving aannemen, zo kunnen ze haar niet zien.' Zei ze. 'Maar ik denk wel dat hun draken misschien haar aanwezigheid zullen voelen.' Zei ze en keek daarna weer naar de andere.

Anthea keek van Ruben naar Pixis. "Nee, ik kan me niet onzichtbaar maken, ik wil gewoon graag iets doen. Maar ik denk inderdaad dat Pixis dat beter kan. Kent een van jullie iemand die in het dorp woont, kunnen we daar dan geen contact mee krijgen? Is Artemis jouw draak? Is ze erg groot? Want als ze heel stil kan vliegen, kan ze misschien over het dorp heen vliegen. Ik neem aan dat ze met jou kan communiceren, zij kan ons dan vertellen wat de situatie daar is." Anthea keek naar de rest van de groep, behalve zij, Ruben, Scarlet en Pixis had er nog niemand echt iets gezegd. "Wat is dat plan dan, Pixis?" Anthea verwachtte inderdaad dat zijn plan wel goed moest zijn, daar zag ze hem wel voor aan.

"Ik heb een draak die elke soort wolk kan worden die hij maar wil," zei Pixis. "Hij kan als mist op een ochtend het dorp binnen drijven en kijken wat er aan de hand is. Als ze het kunnen, zullen de andere draken zijn aanwezigheid voelen, maar niets zien. En de Dertieners bij hen ook niet." Maar hij kreeg nog een plan. "Ben zo terug," riep hij over zijn schouder, terwijl hij wegrende. Hij ging op zoek naar Rima. "Rima!" De draak kon aan een boom vragen of die iets gehoord had over een invasie van Dertieners in een dorp.

Anthea was verbaasd over de krachten die de draken van Pixis en Scarlet hadden. Voor zover zij wist kon Kadeem niks bijzonders, misschien moest ze het hem toch maar eens vragen. "Dat is een id-" voordat ze haar zin kon afmaken rende Pixis de hut uit. Waarom zou hij dat doen? Anthea staarde hem met open mond na en wendde zich tot Scarlet en Ruben. "Wat gaat hij doen?"

Moon schrok uit haar gedachten en zag dat Pixis naar buiten liep.Ze keek in zijn gedacht en lachte toe ze ze zag. Ze liep naar de schuur deur en deed die open op een kier en keek naar buiten.Ze zag Pixis wegrennen.Ze deed de deur dicht en liep naar de groep terug."IK heb nog een idee maar die vertel ik zo " zei ze tegen de groep.

Lizzy rende achter Pixis aan "Ik ben de gene met de mentale band met de draak, weet je nog" ze keek hem aan "Zorg voor een waterdicht plan, ik ga mijn draak zoeken." Even later liep ze met een draak ter grote van een naar de vee ingang van de schuur. "Jongens dit is mijn draak Rima" De houten draak boog haar hoofd. "Ze kan met planten communiceren, ze kan ons helpen met uitvogelen wat er daat gebeurd..." zei ze zacht, ze durfde amper wat te zeggen, ondanks het feit dat ze van het rijk van de leeuw kwam.

WOW, Anthea keek vol interesse en eerbied naar Rima. Wat bijzonder! En wat was het een mooi beest. Ze had wel een beetje te doen met Elizabeth, ze hield er duidelijk niet van om in het middelpunt te staan. "Goed idee Pixis, Elizabeth! En Rima is natuurlijk ook al goed vermomd, mochten ze iets horen." Anthea staarde naar de huid van de draak, het was als een soort schors, uit sommige stukken staken takjes. Als Rima zich niet zou bewegen, dacht Anthea, zou ze helemaal niet opvallen tussen al die bomen. "Dus, wanneer sturen we Rima eropuit?"

Pixis liep terug naar de schuur. Hij kon pas een plan bedenken als hij meer wist over de situatie. Hij keek op toen Elizabeth en Rima binnen kwamen. "Rima," zei hij en hij liep snel naar de draak toen. "Kan jij aan een boom vragen of er geruchten rondgaan over een dorp dat is ingenomen? Dan kunnen wij aan de slag om daar te gaan helpen." Hij ging weer zitten en dacht diep na.

Anthea volgde Pixis met haar blik. Hij zei iets, maar ze kon het niet verstaan, tegen de draak. Daarna begon hij na te denken. Anthea volgde zijn voorbeeld. Deze bijeenkomst had niet alleen maar slechte dingen met zich meegebracht. Ze had nieuwe mensen ontmoet, mensen die haar mochten. Ze waren niet echt haar vrienden, maar dat kon nog komen. En het was altijd fijn om mensen te kunnen groeten als je een ruimte binnenkwam. Anthea keek de hut rond. Daar zat Elizabeth, daar Ruben, Pixis, Muis, Moon, Lune, Katniss... Allemaal mensen die ze hiervoor nog niet kende. Soms vergat ze zelfs even hoe moeilijk haar leven eigenlijk was... Anthea droomde verder weg, over Kadeem. Zou hij ook wat bijzonders kunnen? Het meest bijzondere aan hem was zijn hals. Zijn hals was ingelegd met diamanten. Het was geen ketting of sieraad, hij was er mee geboren. Anthea had het prachtig gevonden, dat weet ze nog als de dag van gisteren.

Lizzy glimalchte en klopte op de nek van haar draak. Die glimlachte naar Pixis "Natuurlijk kan dat" zei ze in draken taal, aleen dan erg hoog voor een draak. en ze glimalchte.

Lizzy ging naast Anthea staan "Fijn voor Rima dat ze eenkeek in de spotlights staat, ze kan namelijk amper vliegen, is heel klein voor een draak en heeft een hoge stem" ze glimlachte. "Mijn jeugdvrienden hadden enorme draken, en die konden beiden vliegen." ze glimalchte.

"Zou je dat dan willen doen," vroeg Pixis. "En vraag het alsjeblieft aan een kastanje, die zijn, naar ik heb gemerkt, het betrouwbaarst bij dit soort dingen." Hij dacht na over zijn plan. "Maar zijn er al meer plannen voor wat we gaan doen? Of wacht iedereen op het nieuws uit dat dorp."

Anthea keek dankbaar naar Eliza. Zou ze telekinese hebben, dat ze zo wist waarover Anthea had gedacht? "Echt waar?" vroeg ze geïnteresseerd. "Maar hoe verplaats je je dan? Mijn draak, Kadeem, is een pijlstaartdraak, hij kan juist vliegen als de beste. Maar je moet trots zijn op Rima, hoor, en zij ook op zichzelf, ik heb namelijk nog nooit een boomdraak gezien en volgens mij is ze erg bijzonder." Anthea lachte naar Elizabeth.

Lizzy glimalchte "Ze rent, ze kan zelfs verticaal tegen een boom op, en vliegen gaat nog net, maar dan ook net als aleen ik op haar rug zit, meer en ze stort neer" ze glimalchte.

Rima knikte "Desnoods gras, planten kunnen ook simpelweg een boodschapdoorgeven" zei ze in de taal der bomen, vergezeld met een gnipoog van haar glasachtige oog.

"Oké," zei Pixis. "Heel graag. Maar we moeten niet te lang wachten, dus als iemand een plan heeft... En anders dien ik mijn plan aan." Hij keek nog eens goed de groep rond. Hij schatte in wat voor magie de mensen hadden, maar het lukte niet echt. Hij zou wel afwachten.

Anthea keek als gehypnotiseerd naar Rima, wat een bijzonder beest. Ze zag er heel vreemd uit, maar toch ook zo mooi. Lizzy mocht zich gelukkig prijzen met Rima. Alhoewel zij niet zou willen ruilen. Vliegen was het fijnste wat er is. "Je mag wel een keer met mij en Kadeem meevliegen, kun je lekker snel, haha. Spreek jij eigenlijk ook de taal der bomen?" zei Anthea met een knikje naar Rima en Pixis.
Anthea reageerde op Pixis' vraag "Nee, niet echt. Mijn magische krachten zijn lucht en aura, maar ze zijn nog niet echt goed ontwikkeld, ik weet dus niet hoeveel ik kan betekenen in de strijd. Mijn draak is wel heel snel, ik weet niet of dat handig is." Anthea bloosde, ze was altijd zo onhandig met dit soort dingen.

Lizzy glimalchte "Ik ben al eens op de rug van pixis draak geweest, doodeng, vliegen op een wolk" ze lachte. "Ik venkies toch echt mijn houten ros" ze glimalchte en speelde met een vlammetje in haar hand "Pixis, je weet al wat ik kan" ze glimlachte "En ik vind mijn gloeiende pijlpunten nog steeds beter te richten dan onzichtbare luchtpijlen" ze gliamlchte naar Pixis.

Anthea keek verbaasd. "Is Pixis' draak een wolk? Wat bijzonder!" Anthea dacht terug aan de dag dat ze Kadeems ei vond. Het had de vorm van een diamant, Anthea vond het zo mooi dat ze het mee naar huis nam. Ze verstopte het onder haar kussen en de volgende ochtend was het weg. Ze had overal gezocht en uiteindelijk het ei teruggevonden een eindje verderop, bij de eerste bomen van het bos. Er was een grote lichtflits geweest en opeens had Kadeem daar gestaan, prachtig had ze het gevonden. "Hoe ben jij achter je krachten gekomen? Ik door het vinden van mijn draak, ik wist dat mensen met een draak magie bezaten, maar ik geloofde er eigenlijk nooit in, het was dus best wel een schok." zei Anthea tegen Lizzy. Maar ze merkte dat Elizabeth niet goed oplette, ze had het over pijlen met Pixis. Dat was een van de dingen die Anthea nog steeds heel graag wou leren, boogschieten. Zij beheersde alleen de dolk en de nunchaku. Al zal dat laatste niet iedereen bekend in de oren klinken.

Scarlet had een beetje naar de andere geluisterd en wist wat het plan was. Blijkbaar ging Elizabeths draak Rima, met bomen praten? Nou ja, zoiets had ze verstaan. Ze vervormde een naald die ze uit haar tas had gehaalt en keek even naar de anderen. Ze hoorde Artemis buiten iets zeggen. 'We hebben een plan.' Vertelde ze Artemis even snel en er werd geknikt. Scarlet stopte de naald weer terug.

Lizzy glimalchte naar har draak "Ga nu maar naar buiten met planten praten, we redden ons wel hoor" ze draak van hout knikte en liep weg. Ze liep naar een kleine struik en begon snel te praten, aangezien het ernst was kon ze het praatje over het weer uitsluiten.

LKizzt gliamlchte.