Jake's huisje - De rand van het rijk van de vissen.

Jake's huisje is simpel, van hout gemaakt en ligt aan de zee. Er is een kleine keuken/eetkamer, een kleine slaapkamer, een badkamer en een mini woonkamer. De tuin is dor en er is weinig aan gewerkt, er staat een kleine pickniktafel. Er is ook een slaapschuur; groot genoeg voor Bella. Het huisje staat in een kleine buurt, hier wonen arme mensen, maar ook rijke die rust zochten. Hij is geen van beide. Hij is niet vaak thuis, dus als je zou langskomen; moet je mazzel hebben. Of als hij je een keertje uitgenodigt heeft; dan is hij thuis.

Regels; Die heeft hij niet echt.
Personen; Maakt niet echt uit, niet teveel.

Bella landde met een plof op de dorre grond voor het huisje. Jake gleed van haar rug af. 'Ga maar uitrusten, ik haal wat te eten voor je.' Zei hij en hij liep het huisje binnen, voor het eerst zins een maand. Bella liep naar de rand van het water dat tegenover het huisje lag en sprong erin. Ze ging op het water liggen. Jake doorzocht de kastjes, maar vond niks. 'Ik ben even aan de buren eten vragen.' Riep hij naar Bella en liep naar de buurvrouw die in de tuin aan het werk was. 'Mevrouw, zou ik misschien 2 kroppen sla van u mogen, voor Bella.' Zei hij en gebaarde naar zijn draak. Ze knikte en glimlachte. 'Natuurlijk, jongenman, ben je weer thuis?' Vroeg ze terwijl ze twee kroppen pakte. 'Ja, voor eventjes, daarna ga ik weer een tijdje reizen.' Hij pakte de kroppen aan. 'Heel erg bedankt.' Zei hij en liep naar Bella om ze te geven.

Jake keek eventjes naar Bella die aan het eten was en ging toen aan de rand van het water zitten. 'Proberen niet vermoord te worden.' Mompelde hij in zichzelf en rolde toen met zijn ogen. 'Het zal wel.' Zuchtte hij en ging op zijn rug liggen. Hij staarde naar de blauwe lucht boven zich en vroeg zich af wanneer het zou beginnen, wanneer hij zou moeten vechten.

Jake sprong op en rende zijn huisje in. Hij ging zwemmen. Hij kwam terug in zijn zembroek en een kleine bries waaide zijn warrige haar nog warriger. Hij rende naar het water en sprong er in. 'BOMMETJE!' Riep hij en lachtte toen hij weer boven kwam. Hij zwom met een paar simpele slagen naar Bella.

New.
__
Jake had het haar verteld. Een precieze uitleg waar zijn huis was, en zij moest het weer vergeten. Een tijdje dwaalde ze rond en had aan verschillende personen gevraagd of ze hem kende en waar hij woonde. Eindelijk kwam ze aan. Uitgepuft en moe. Zo, dat was ook eens een keertje je vriendje bezoeken. Na een zucht drukte ze op de bel en wacht tot de deur open zou gaan.

Jake zat languit op de bank en zuchtte toen de bel ging. Wie kwam er nou weer langs? Vast de buurvrouw ofzo. Zuchtend stond hij op, hij was niet in zo'n best humeur vandaag. Hij zat nogsteeds met het dode meisje in zijn hoofd. Haar levenloze ogen die hem bijna beschuldigent aankeken en de geur van bloed en haar dode lijk die om haar heen had gehangen. Hij rilde even terwijl hij de deur open deed. Tot zijn verbazing stond niet de buurvrouw, maar Vanille voor de deur. Zijn grimas veranderde in een glimlach. 'Hé.'

''Hee, is er wat?'' vroeg ze bezorgd. Aan zijn ogen zag ze dat er iets was gebeurt, dat moest gewoon. Haar vrolijke gezicht veranderde in een bange frons. ''Er is wat hea.''. Haar voeten verzette zich niet, ze was te bang voor het nieuws. Haar ogen keken hem doordringend aan. Hij moest nu niet liegen, daar was ze niet voor gediend. Ze wilde naar hem toe lopen, maar het lukte gewoon niet. Iets hield haar vast, iets wou gewoon blijven staan en wachten totdat ze antwoord had gekregen.

Jake keek Vanille even aan, ze kende hem te goed. Hij zuchtte even en trok een gezicht. 'Er is iemand dood.' Zei hij toen, hij had toch niet de puf om te liegen tegen haar en ze zou het merken. 'En het is mijn schuld.' Gromde hij erachterna en wendde zijn blik af van Vanille. Hij slikte de brok in zijn keel weg en keek weer naar Vanille.

''Waarom is het jou schuld. Zeker de dertiende rijkers. Het is niet jou schuld, begrijp je me. Jij hebt haar of hem niet vermoord dat hebben zij gedaan.''. Vanzelf liep ze naar hem en sloeg haar armen om hem heen. Stevig pakte ze hem vast, zoals ze ook bij het meer had gedaan toen hij er tegen opzag om hun missie te volbrengen. Haar hoofd rustte op zijn schouder. ''Niet verdrietig zijn, dan ben ik het ook.''. Er was iemand dood, ging er door haar heen. Het was dus serieus, ze deden het zo. Iemand hebben ze gewoon doodgemaakt en nu voelde Jake zich schuldig, waarschijnlijk had hij er niks aan kunnen doen.

Jake sloeg zijn armen ook om haar heen en legde zijn hoofd op de hare. 'Ze begon mij te helpen.' Begon hij en slikte even. 'Er zat in de kroeg het haantje een witharig meisje naast me. Ze stuurde ijs en ik had haar niet gezien bij de opening. Ik vroeg iets aan haar, maar ze kreeg me door. En het werd een gevecht. Het meisje begon me te helpen.' Zei hij met een kleine scheut van ergenis, dat had ze niet moeten doen. 'Een paar 13e rijkers maar ook 12e rijkers begonnen te helpen. Ze werd geraakt in haar slagader. Ik heb haar weggebracht naar een kerkhof.' Zei hij en rilde bij het idee van het dode lijk in zijn armen en hij drukte een kus op Vanille's kruin.

''Alsjeblieft, denk er niet over na. Ze is gestorven door iemand te helpen, en als ze in haar slagader was geraakt kon je haar ook niet meer helpen.''. Ze wilde hem niet verdrietig zien en al helemaal niet wanneer zij op bezoek kwam. Eigenlijk had ze gewoon bij hem op de bank willen liggen zoenen en knuffelen maar dit was niet leuk, hier was niks aan.

Jake keek haar een tijdje aan en zuchtte toen. 'Ik zeur teveel he?' Zei hij toen en schudde zijn hoofd warrig. 'Ik zal wel ophouden. Ze is al dood. Ik ga er gewoon voor zorgen dat die 13e rijkers ervoor gaan boeten.' Zei hij knarstandend en pakte haar hand om haar mee naar binnen te nemen. 'Het spijt me. Ik wil niet dat jij je rot gaat voelen door mij.' Zei hij.

''Maakt niet uit. Ik wil niet dat jij je rot voelt en het niet aan mij verteld.''. Glimlachend keek ze hem aan. Op de bank plofte ze neer en keek omhoog naar hem. ''Wat zullen we doen?'' vroeg ze grijnzend. Ze probeerde niet teveel na te denken over de dood van het meisje, de dertiende rijkers waren dus serieus. Dit had ze eigenlijk niet verwacht.

Jake glimlachte en plofte naast haar op de bank. Zijn bank was niet erg groot, maar dat vond hij nu niet erg. 'Jij kwam bij mij langs, dus misschien had je iets in je hoofd?' Vroeg hij met een kleine grijns en haalde een hand door zijn haren. Hij sloeg zijn arm om haar heen en drukte haar een beetje tegen zich aan. Hij keek haar aan en glimlachte.

''Hmm, niet echt. Ik wou je gewoon zien.''. Ook zij sloeg haar armen om hem heen en gaf hem een kus op zijn wang. Ze had een lange reis voor de boeg en omdat Hope de laatste tijd vaak moe was had ze hem thuis gelaten in een bed van dekens en kussens. Dan kon hij uitrusten en misschien kon ze dan al weer met hem gaan reizen.

Jake glimlachte en streelde even met zijn vrije hand langs haar wang. 'Ik heb je gemist.' Mompelde hij en drukte zijn lippen tegen de hare. Hij had haar zins het bal niet meer gezien, een weekje ofzo. Het voelde langer voor hem. Hij glimlachte nu ze zo naast hem zat. Hij was blij dat ze er was, dan had hij tenminste iemand die vertrouwen in hem had en om hem gaf. Natuurlijk had hij altijd Bella, maar dat was anders. Hij was nu thuis omdat Bella nog gewond was van het gevecht, hij werd boos op de ijskoningin en haar draak als hij eraan dacht.

Met gevoel zoende ze terug en boog naar voren zodat ze bijna op hem lag. De hele wereld maakte haar niks meer uit, ze was bij hem. Elke dag dacht ze wel aan hem en als ze terug dacht aan het bal moest ze weer glimlachen. Zachtjes woelde ze door zijn haren en hield haar lippen op de zijne.

Jake grijnsde half toen ze half op hem lag en zoende verder. Zijn ene hand streelde over haar rug en de andere rustte bij haar wang. Hij wou haar nooit meer loslaten, hij voelde zich geweldig bij haar. Het enige wat er nu toe deed was zij, hun ademhaling en het zachte geluid van hun lippen op elkaar. Hij schoof even een haarlok van haar opzij die voor haar ogen was gevallen.

Langzaam opende ze haar mond. Zo was het ook bij het meer gebeurt, alleen leek het nu met meer passie. Die dertiende rijkers mochten oprotten. Als hun liefde maar voortbestond. Haar handen gleden van zijn haar naar naar zijn wangen en naar zijn armen. Haar voeten kwamen van de grond en zette ze op de bank.

Jake opende vanzelf ook zijn mond en zocht daarna met zijn tong de hare. Hij streelde met zijn hand nogsteeds over haar rug, maar nu schoof hij haar shirtje een beetje omhoog zodat hij over haar huid streelde. Zijn andere hand ging naar haar hals en streelde daar een beetje. Hij moest denken aan hun tijd bij het meer en ook bij het bal, het was net zoals nu geweldig geweest.

Bijna glimlachend zocht ze zijn tong. Ze begon er mee te spelen en sloot daarnaar haar mond weer nog even liet ze haar lippen op de zijne blijven en streelde zijn armen. Toen haalde ze haal lippen van de zijne en merkte dat ze tussen het zoenen door op hem was gaan liggen. ''Sorry.'' zei ze beschaamd en keek hem daarnaar glimlachend aan. ''Wat is er te doen in jou huis?'' vroeg ze daarnaar vrolijk en keek naar beneden zodat ze hem aan kon kijken.

Jake grijnsde toen ze hem net had losgelaten en keek haar aan. Hij lachtte omdat ze zich verontschuldigde. 'Niet erg.' Grinnikte hij en haalde even een hand door zijn haar. 'Nou, eigenlijk ben ik niet zo vaak thuis, dus is er niet erg veel te doen.' Zei hij schouderophalend. 'Maar hiervoor ligt de zee.' Zei hij alsof dat alles goedmaakte. Voor hem wel, maar misschien voor haar niet. 'Ik weet niet wat jij wilt gaan doen.' Zei hij.

''Zwemmen, duh.'' zei ze lachend en ging van hem af. ''Ik heb geen bikini bij maar dat maakt niets uit, ik zwem wel gewoon in mijn kleren en dan leen ik straks wel een onderbroek en een groot t-shirt van jou ofzo.''. Vrolijk stond ze op en haalde haar hand door haar losse haren. Met een glimlach keek ze Jake aan .

Jake lachtte en stond ook op. 'Als jij dat wilt.' Grinnikte hij. Je kon veel van Vanille zeggen, maar ze was wel een beetje vreemd. 'Wacht even.' Hij liep vlug naar zijn kamer om een zwembroek aan te trekken en zijn t-shirt uit te doen. Hij kwam terug en pakte haar hand om haar mee naar buiten te trekken. 'Bels! Vanille is er, weetje!' Riep hij even en hij hoorde gestommel in het houten schuurtje. Bella kwam uit het schuurtje en keek met een kleine glimlach naar Vanille. Jake keek haar onderzoekend aan. 'Gaat het, Bels?' Vroeg hij en wierp een blik langs haar vele wonden op haar utigestrekte nek en vleugels. Ze knikte.

Bezorgd keek ze naar Bella.'' Had ik maar helen.'' mompelde ze. Ze liep op Bella af en aaide haar zachtjes op haar rug. Van alle kanten bekeek ze de wonden. ''Die gaan snel dicht.'' vertelde ze. Misschien was haar hoofdkracht niet helen maar ze wist wel iets van wonden. ''Maar wij gaan doei.'' zacht drukte ze een kus op Bella's rug en liep toen weer terug naar Jake. Vrolijk zwaaide ze, ze wist niet zker of ze mee wou naar het strand dus zei ze haar maar gedag. Haar hand pakte zijn hand vast en de warmte en de zachtheid voelde ze al.