Jake's huisje - De rand van het rijk van de vissen.

Ze bleven zo een tijdje staan. Toen liet Jake haar langzaam los, vooral om even adem te kunnen halen. Hij keek haar in haar ogen en beet eventjes op zijn lip. 'Ga mee naar binnen.' Mompelde hij toen een beetje schor en keek haar vragend aan. Het was eigenlijk geen vraag, maar ze moest het wel willen, ze kon hem nu ook aanvallen.

''Is goed.'' mompelde ze en pakte zijn hand voorzichtig vast.Ze wist niet waarom ze dit deed, hij was haar vijand, waar hij zelf voor had gekozen, maar ze hield teveel van hem, en ze hoopte ook hij van haar. Rustig ademde ze in en uit en liep met Jake zijn huis in, die nog van binnen herkenbaar was.

Jake glimlachte even en liet met haar hand in de zijne het huisje binnen. Het was even stil, maar hij vond het niet ongemakkelijk. Het was gewoon, vertrouwt. Hij vouwde zijn hand wat beter om die van haar heen en trok haar naar zich toe. Hij drukte haar even tegen zich aan. 'Ik heb je gemist.' Gaf hij toen mompelend toe.

''Ik jou ook.''. Haar stem was schor van de brok die in haar keel vast zat. Voordat ze in tranen uit zou barsten drukte ze haar lippen weer op de zijne. Als ze dan zou huilen zou hij het tenminste niet zien. Ze voelde zacht aan op de hare. Haar hand gleed naar beneden naar zijn onderrug en zachtjes wreef ze erover.

Jake glimlachte en drukte haar dicht tegen hem aan. Zijn armen sloegen zich automatisch om haar heen en streelde haar hals en haar bovenbeen. Gelukkig had zij hem ook gemist. Bella was ondertussen uit het water gekomen en spreidde haar vleugels uit om even te gaan vliegen. Ze wilde hen graag privacy geven. Ze klapperde met haar blauwe vleugels en vloog op.

Ze drukte haar lippen op de zijne en opende haar mond. Met haar tong speelde ze met de zijne. Zachtjes beet ze op zijn lip. Ze haalde haar hand door zijn haren en drukte zich met haar andere hand dichter tegen hem aan. Dit gevoel met hem was geweldig alleen moest ze hem hiernaar misschien wel vermoorden. Ze wist niet wat ze ging doen.

Jake glimlachte toen hij haar tong voelde en speelde met de hare. De ene hand streelde nog bij haar hals en de andere ging naar haar kont. Hij streelde er zachtjes over en trok haar mee richting zijn kleine slaapkamer, waar wel een tweepersoonsbed in stond. Hij wou haar het liefst nooit meer loslaten, maar misschien moest hij dat op een gegeven moment toch wel doen.

Zonder tegen te stribbelen liet ze zich meegaan, ze wist wel wat er ging gebeuren en ze had er geen bezwaar tegen. Terwijl ze meeliep woelde z emet haar hand door zijn haren en gleed met haar andere hand naar zijn borstkast naar beneden naar zijn broek. Voorzihtig knoopte ze zijn broek los.

Jake ging met zijn ene hand onder haar shirtje, om hem uit te trekken. Hij voelde hoe ze zijn knoopjes los deed, maar hij had er geen bezwaar tegen. Hij trok haar het bed op en schopte zijn broek verder uit. Hij beet even zachtjes op haar onderlip. Hij had eigenlijk nooit kunnen bedenken dat hij dít voor haar zou voelen, maar misschien moest hij hierna een einde aan maken.

Volgende morgen?

Jupps.
-

Jake knipperde met zijn ogen tegen het zonlicht dat door de ramen scheen. Hij keek een beetje gedesorienteert om zich heen. Naast hem zag hij Vanille liggen. Waarschijnlijk lag ze nog te slapen. Hij zuchtte en keek even naast het bed. Zijn katana lag er te glimmen. Hij schudde even een idee van hem af en keek weer naar Vanille. Hij wist weer wat ze de vorige avond hadden gedaan. Hij drukte zijn lippen even zachtjes tegen haar hals aan.

Heel de nacht had ze liggen woelen. De sex was geweldig geweest maar achterin haar hoofd zei een stemmetje steeds dat ze vijanden waren. Haar kleren inclusief haar dolk lagen naast haar op bed en diep in de nacht had ze nog overwogen om hem te vermoorden. Uiteindelijk was ze in slaap gevallen en werd nu wakkergemaakt door Jake's zachte lippen.

Jake ging weer terug liggen en keek naar Vanille. Hij hield van haar maar.. hij had een kant gekozen. En zij hoorde aan de andere kant, zijn vijanden. Zijn ogen gingen naar het plafont, hij zuchtte. Hij wist eigenlijk niet zo goed wat hij moest doen. Eigenlijk moest hij haar vermoorden, maar hij wist niet zeker of hij dat kon.

''Jake..'' mompelde ze slaperig. Wat moest ze hem nu zeggen. Moest ze praten over het lot wat ze nu hadden of zou ze gewoon zeggen dat ze vond hem hield. Ze hield haar adem in, ze zou het gewoon in een ruk zeggen, ze wisten al wel dat ze van elkaar hielden dus het was niet een dramatische dood. Ze wisten tenminste dat ze elkaar niet echt haatte.

Jake keek weer naar Vanille. 'Goedemorgen.' Mompelde hij en was ineens klaarwakker, wat ging er nu gebeuren? Hij ging overeind zitten en zuchtte even. Eigenlijk had hij de hele nacht na zitten denken over de volgende ochtend, hij had er zelfs over gedroomt. Maar nu, nu wist hij het gewoon niet meer.

''Je weet wat ons lot is.'' mompelde ze met een verlaten stem, ze zei het gewoon. Ze zou niet geniepig en stiekem hem vermoorden, ze zou het eerlijk doen, dat was hij waard. Vanuit haar ooghoeken keek ze naar zijn katana en daarnaar naar haar dolk, die tip zei genoeg.

Jake beet op zijn lip en knikte. Het was niet zo dat hij er super blij mee was. Hij keek naar haar. 'Weet ook dat ik je nooit zoveel pijn wou doen.' Mompelde hij, het was een soort van verontschuldigen, want hij wist dat hij haar pijn had gedaan. 'Dat spijt me.' Zei hij en keek afwezig voor zich uit.

''Dat weet ik. Ik hou van je.'' mompelde ze met een gebroken stem. Ze trok haar slipje omhoog en frummelde aan haar BH sluiting, die uiteindelijk wel vast klikte. Behendig rolde ze zich het bed uit, naar haar dolk. Ze pakte haar dolk met tranen in haar ogen, dit kon misschien wel het moeilijkste zijn wat ze had gedaan.

Jake knikte en hij moest de tranen in zijn ogen tegenhouden. Hij sprong soepel overeind.Hij had alleen zijn onderbroek aan, maar hij pakte zijn katana op en keek naar Vanille. 'Ik houd van je.' Mompelde hij zachtjes tegen haar. Hij beet op zijn lip en draaide zijn katana toen goed.

Oke, laatste berichten komen nu.:3
--

Met haar dolk in aanslag rende ze om het bed op Jake af. Zo hard mogelijk haalde ze naar hem uit, waarom moest ze dit doen. Ze hield van hem. Ze hadden heus wel kunnen vluchten, andere namen kunnen verzinnen en samenleven maar dat zou tegen haar rijk zijn. Op dit moment kon ze trouwens toch niet terug.

Jake beet op zijn lip en toen ze eraan kwam, focusde hij zich en knarste met zijn tanden. Hij haalde uit met zijn katana naar haar voeten en dook een stukje opzij. Hij wilde dit eigenlijk niet, hij hield teveel van haar, maar het moest. Hij kon tranen echter niet langer stoppen en je zag de tranen blinken in zijn ooghoeken.

Nog net kon ze wegspringen om daarnaar weer hard uit te halen met haar zwaard. Naar de uithaal stak ze richting zijn hart. Alles leek helder. Ze haatte haar missie, ze haatte de man die dit veroorzaakt had. Wist hij dan niet dat hij vele liefdes vernietigde. Nee, dat wist hij niet. Waarschijnlijk was het alleen maar een hardlose man.

Jake beet op zijn lip en sprong een stuk opzij om haar zwaard richting zijn hart te ontwijken. Maar het vlijmscherpe zwaard kwam hard langs zijn onderbuik en hij hapte naar adem omdat hij flink pijn deed. Hij keek naar zijn buik waar het begon te bloeden. Hij haalde naar haar uit.

Het zwaard stak in haar arm. Om haar pijn de verdragen beet ze op haar lip. Opnieuw stak ze richting zijn hard, misschien dit keer wel sneller en harder. Ze wilde dat dit voorbij was. Dat ze niet meer naar zijn gezicht hoefde te staren, die lieve lach, die leuke haren. Zijn alles.

Jake keek snel op maar reageerde niet optijd genoeg op haar zwaard. Het zwaard stak in zijn borst, iets onder de plek van zijn hart. Hij snakte weer naar adem, nu omdat het wazig werd voor zijn ogen. 'Shit.' Mompelde hij zachtjes en ademde snel in en uit. Hij haalde zijn katana uit naar haar, maar liet hem toen uit zijn handen vallen. Uit zijn buik en borst kwam en bloed.