Jake's huisje - De rand van het rijk van de vissen.

umh, de zee ligt 3 meter voor het huis ofzo XD
--

Jake glimlachte naar Vanille en kneep even in haar hand. Bella knikte dankbaar en liep naar het water om er in te liggen, dit verzachte haar wonden. Jake had haar opgedragen een tijdje niet te vliegen, daarom reisde hij op dit moment ook niet. Hij trok Vanille mee naar de waterkant en ging er zitten. Hij zag een paar vliegende vissen in de verte omhoog gaan en grinnikte erom, dat was altijd een stom gezicht geweest.

Oh,,XDD
__

''Kom we gaan zwemmen.'' zei ze vrolijk en trok hem mee het water in. Haar benen stonden er al in en ze voelde het water om haar huid sluiten. Heerlijk was dat. Het modderige zand kroop tussen haar tenen en bij elke stap die ze zette voelde ze schelpjes onder haar voeten. Glimlachend keek ze Jake aan. ''Ik zou hier ook zo graag willen wonen.'' zei ze bewonderend en terwijl ze dieper het water in liep.

Jake liep achter haar aan het water in en glimlachte half. 'Het is een mooie plek, maar ik zou het niet volhouden als ik er elke dag zou moeten leven. Gelukkig kan ik reizen.' Greens hij en haalde even een hand door zijn haren. Hij keek haar aan en ging wat dieper het water in. 'Ik woon hier het meest voor Bella.' Zei hij en wierp even glimlachend een blik op de dobberende Bella.

''Oh, okedan.''. Glimlachend keek ze hem aan en stapte naar achteren. Zo lang tot de tot haar middel in het water zat. Ze hapte naar adem en dook toen naar beneden. Met krachtige slagen zwom ze naar Jake;s voeten en pakte er eentje vast. Ze voelde dat haar adem bijna op was en sprong voor Jake naar boven. ''Boeh.'' zei ze lachend. Misschien was het kinderachtig maar nu had ze het al gedaan, ze kon het niet terug draaien.

Jake begon te lachen toen ze op was gesprongen, niet dat hij was geschrokken. 'Jij kunt ook niet lang onder water blijven.' Zei hij plagend en prikte haar in haar buik. Met een paar slagen zwom hij iets verder, hij had niet echt de behoefte om onder water te gaan. Hij greens naar haar en zag Bella met een glimlach naar hun kijken.

''Ik kom niet van het vissenrijk zoals jij.''. Een gilletje van schrik kwam uit haar mond toen hij haar prikte. Behendig en snel zwom ze achter hem aan en pakte hem vast. ''Wel kan ik snel zwemmen.'' zei ze en hield hem stevig vast zodat hij niet meer wegkon. Zijn warmte voelde ze tegen haar aan en eigenlijk wilde ze hem ook om andere reden niet meer los laten. Ze hield zoveel van hem, ze kon niet zonder hem.

Jake grijnsde en sloeg zijn linkerarm om haar heen. Met de andere hand veegde hij een plukje haar uit haar gezicht waarna hij een kus op haar voorhoofd drukte. 'De buurvrouw zit naar ons te kijken.' Grinnikte hij opeens. 'Ze heeft eigenlijk nog nooit iemand bij mij thuis gezien, ze vind het vreemd.' Grijnsde hij en wierp even een blik op de tuin van zijn buurvrouw. 'Je bent ook veel te mooi voor dit rijk.' Zei hij.

''Nietwaar Er zijn genoeg mooie meisjes in jou rijk.''zei ze en haar hoofd werd langzaam rood. Hmm, ze is een beetje creepy.'' mompelde ze erachterna. Ze keek naar de vrouw en zag dat ze nog een laatste blik op haar en Jake wierp en daarnaar zich scherp opdraaide. ''Vind ze jou een beetje leuk?'' vroeg ze. Haar wenkbrauw kwam hoog op en als het zo was kon ze niet meer stoppen met lachen.

Jake begon nu al te lachen. 'Nee, haar man zou het wat vinden zeg.' Lachtte hij en haalde een hand door zijn haar. 'Ze maakt zich altijd gewoon zorgen om me ofzoiets.' Zei hij en schudde zijn hoofd alsof het heel dom was. 'Ze vind dat ik niet goed voor mezelf zorg heb ik haar welleens horen zeggen. Maar ik ben hier amper.' Hij haalde zijn schouders op, hij vond haar wel het laatste waar hij zich druk om moest maken.

- Nieuw

Jake lag onderuit gezakt op de bank naar het plafont te staren. Hij vond het plafont nog altijd intressant. Hij zuchtte, hij had op het moment niet erg veel te doen. Eigenlijk moest hij op jacht naar "mensen met magie" maar daar had hij geen trek in. Hij was eigenlijk een beetje depri, door alles, vooral door eht gedoe met Vanille. Bella lag buiten in het water.

Vanille kon haar tranen bijna niet meer bedwingen. Vandaag zou ze het doen, ze wist waar hij woonde en hij had haar leven verknalt, of een deel er van kapot gemaakt. In de verte zag je het huisje al. Haar gezicht verharde bij elke stap en al snel zag je er geen verdriet meer in maar woede. Woede omdat hij de andere had verraden en omdat hij háár had verraden.

Jake zuchtte en bleef staren. Bella keek verbaast op en keek naar een persoon in de verte, ze herkende het roze haar van het persoon. Bella dacht even na en keek naar het persoon. Na een minuut of twee werd het duidelijk wie het was. Ze maakte even een scherp geluidje en dook toen onderwater. Jake ging overeind zitten omdat hij Bella hoorde.

Vanille keek op van het geluid. Bella, flitste er door haar heen. Zo snel als ze kon rende ze op het huisje af. Ze moest dit doen voordat Jake weg was. Een wolkje zand volgde haar door haar snelheid. Nu stond ze voor zijn huisje. Hij wist toch al dat ze er was dus hoefde ze niet meer voorzichtig te zijn. Een keer stampte ze met haar voet en een blok aarde kwam uit te grond. Daarmee sloeg ze het woonkamer raam van Jake kapot.

Jake schoot overeind en keek door zijn gebroken raam. Hij zag Vanille staan en knarste met zijn tanden. 'Je hoeft mijn huis niet te vernielen.' Zei hij met samengeknepen lippen en stuurde water uit zijn waterfles dat hij bevroor. Hij stuurde het door het raam op haar af en liep toen naar de deur om naar buiten te gaan.

"Dat was ik ook niet van plan. "zei ze , alsof ze een dood normaal gesprek voerde. Het ijs kon ze nog meer net ontwijken door snel opzij te springen. Kleine kiezeltjes liet ze omhoog komen en afwachtend keek ze naar de deur waar Jake elk moment uit zou kunnen komen.

Jake zuchtte en opende de deur waarna hij naar buiten stapte. Hij keek haar met opeengeklemde kaken aan. Hij stuurde water uit het meer naar zich toe en vormde het tot een bol. Bella kwam boven water en keek naar de twee. Ze zuchtte en maakte zich zorgen natuurlijk erge zorgen over Jake, wat ze al deed zins dat hij was overgestapt, maar ze wou ook niet dat Vanille iets overkwam.

Alle kleine kiezeltjes kwamen na een seconden dat hij buiten was op Jake af. Vanille keek hem recht in de ogen aan, dat moest je altijd bij een vijand doen. Uit haar riem pakte ze haar dolk. Behendig sprong ze heen en weer, zo kon Jake haar tenminste moeilijker raken. Dit was een gevecht op leven en dood.
--

Hoe gaan ze naar binnen?

Umh, ik vind het wel iets voor Jake om te zeggen van; stopstop, dit gaat nergens over" ofzoiets.
--

Jake keek terug en beet direct op zijn lippen, hij had niet in haar ogen moeten kijken. Hij maakte een twee waterbollen van zijn water en schoot die reachts en links op haar af. Hij trok zijn katana omdat hij haar haar dolk zag trekken. Hij keek naar haar, ze was gewoon nogsteeds de mooiste die hij ooit had gezien.

Hahah, oke.
Vanille is straks weer lekker koppig;P
--
Met een snoepduik dook ze naar beneden. Bijna was ze geraakt door de ballen die Jake had afgevuurd. Met een koprol ging ze verder zodat ze nu voor Jake's neus stond. Zo dichtbij dat ze bijna konden zoenen, dat ze elkaar adem konden voelen. Haar gezicht stond verward, vroeger..

Jake staarde met een doffe blik in haar ogen. 'Oke, dit gaat nergens over.' Zei hij en glimlachte wrang. Hij kon even niet goed nadenken doordat ze zo dichtbij stond, maar hij wist bepaalde dingen wel. 'Ik wíl je geen pijn doen.' Zei hij en keek naar de grond. Als ze hem nu zou aanvallen, dan lag hij.

''Ja..'' mompelde ze onzeker. Straks was het een truc van hem, nee, daar moest ze niet aan denken. Voor ze het was drukte ze haar lippen op zijn zachte lippen. Even dacht ze niet meer na, ze had van hem gehouden en dat zal ze altijd doen, wat er ook gebeurde. Haar dolk viel op de grond. Minuten lang bleef ze met haar lippen op de zijne staan.

Jake zuchtte even en liet zijn katana toen ook op de grond vallen. Zijn armen sloegen zich automatisch om Vanille heen en zijn ogen sloten zich. Het boeide hem niet dat hij haar nu eigenlijk zou moeten vermoorden. Hij hield van haar en dat was het enige dat telde, al het andere kon hem gewoon helemaal niets meer schelen. Bella glimlachte vertedert en draaide zich weg van hun om hun wat privacy te geven.

Nu sloeg Vanille haar armen ook om hem heem. Ze kneep zachtjes in zijn schouder en wreef er daarnaar over. Langzaam opende haar mond. Het was jammer dat hij de andere kant had gekozen maar van hem houden, nee dat kon ze niet stoppen. Met haar andere hand wreef ze zachtjes over zijn borst.

Jake glimlachte licht en opende ook zijn mond om met zijn tong de hare te zoeken. Hij drukte haar wat beter tegen zich aan. Zijn linkerhand streelde over haar rug en zijn rechterhand ging naar haar onderrug. Hij had dit gemist, hij had haar gemist. Ze was gewoon alles voor hem en dat mocht wel duidelijk zijn.

Het liefst was ze in zijn armen gesprongen en samen met hem naar zijn huis gegaan, maar ze wist het niet. Was dit wel slim..Niet aan denken, dwong ze zichzelf. Nog steviger hield ze hem vast zodat haar lichaam tegen de zijne gedrukt werd. Eerst die haat voor hem en nu dit, ze hield waarschijnlijk gewoon te veel van hem, dat was het.