Algemeen topic: Het rijk van de schorpioen: Itako - Het gevecht

Anthea schreef:

Kan iemand even een samenvatting geven van het gevecht tot nu toe? Dan kan ik ook meedoen, ik zat namelijk in ameland de afgelopen dagen, haha.

Anthea liep door Itako, op zoek naar Lune. Zij was haar partner maar ze was haar kwijtgeraakt. "Lune, Lune, Lune waar zit je!" Anthea wist niet zo goed wat ze moest doen nu Lune er niet was, dit ging helemaal niet volgens plan en zo kon ze toch ook niet meer meevechten?

De dertienders zijn bezig met een stad te bezetten, de 12ers vallen van buiten de stad aan maar zijn nog niet echt begonnen.

-

"Het gaat wel" mompelde Alyssa terwijl ze naar haar bovenarm keek, een geweldige plek voor een litteken, niet dus. "Die zullen ze terug krijgen." zei ze grommend. Maar voor ze actie ondernam ging ze opzoek naar een lap stof om het te verbinden, als was het geen grote wond. Het kon nog steeds vervelende ontstekingen veroorzaken als het vies werd. Tot haar geluk kwam Andrew al te voorschijn met een rolletje verband. "Thanks broertje."

Pixis zag vaag hoe zijn pijl schampte langs het ene meisje. Jammer dat ze net op dat moment opzij moest stappen. "Eliza," siste hij tussen zijn tanden door. "Schiet op dat andere meisje, maar niet op haar hart. Ik wil ze eerst even uittesten." Daarna zweefde hij bij haar vandaan. Hij bewoog zo dat als iemand hem vanuit zijn ooghoek op zou merken, diegene hem niet zag als hij recht naar hem keek.

Anthea schrok zich dood en vuurde als vanzelf een, al was hij niet al te krachtig, luchtbal af op degene die haar plotseling had aangeraakt. Ze was het niet gewend dat mensen haar op een vriendschappelijke manier aanraakten en was daarom enorm op haar hoede. Langzaam draaide ze zich om en keek recht in de ogen van een knappe jongen.

Derryl bewoog even opzij om de luchtbal te ontwijken, die had hij al wel verwacht. "Ik heb gehoord dat jullie in paren werken, en toevallig hoorde ik jou ook als een gek om jouw partner schreeuwen. Zullen wij dan maar een team vormen totdat je haar vindt?" Zei hij met een brede glimlach.

Levi zag onder zich twee Twaalvers met elkaar vechten. Dat was niet zo handig. Maar hij zag dat het weer opgelost zou worden. Hij richtte zijn aandacht meer op het groepje Dertieners dat in aanraking was gekomen met Pixis en Elizabeth. Hij zag alleen Eliza, Pixis zag hij niet.

Pixis schreef:

Pixis zag vaag hoe zijn pijl schampte langs het ene meisje. Jammer dat ze net op dat moment opzij moest stappen. "Eliza," siste hij tussen zijn tanden door. "Schiet op dat andere meisje, maar niet op haar hart. Ik wil ze eerst even uittesten." Daarna zweefde hij bij haar vandaan. Hij bewoog zo dat als iemand hem vanuit zijn ooghoek op zou merken, diegene hem niet zag als hij recht naar hem keek.

Elizabeth knikte en richtte. Ze legde naast die van lucht een vuurpijl aan, om de indruk te wekken dat ze er een schoot. Ze richtte en schoot. de pijl van vuur richting Andrew de pijl van lucht naar haar doelwit. Ze glimalchte.

Andromeda zat op haar bepanserde wolf. Ze slopen door het gras. een paar meter voor hen sloop mims en daarnaast kronkelde Lungwei. Ze zag on een afstandje een aantal mensen. duidelijk niet haar kant. ze grijnsde en ze slopen dichterbij. Ze had niet door dat de ene Deryl was. Ze pakte een handje van haar giftige shurikens en wierp ze in de richting van de twee twaalvers.

Derryl merkte een o zo bekende aura achter hem en draaide om. Tot zijn grote schrik vlogen er shurikens op hem af, shurikens die hij herkende. Hij trok het meisje waarmee hij aan het praten was geweest mee naar de grond en viel plat op zijn buik. "Droom!" Schreeuwde hij in een mengeling van woede, angst, vreugde en onbegrip. "Wat doe je?" Hij liep met grote kwade passen op haar af.

"Waar blijft die muur nou," vroeg Andrew ongeduldig. "Dan doe ik het zelf wel." Hij maakte een ijsmuur om hen heen. Net toen het klaar was, hoorden ze een harde tik op het ijs. "We hebben wel geluk vandaag," zei Andrew.

In de boom was Pixis een beetje boos op Eliza, maar hij liet er niks van merken.

Derryl schreef:

Derryl merkte een o zo bekende aura achter hem en draaide om. Tot zijn grote schrik vlogen er shurikens op hem af, shurikens die hij herkende. Hij trok het meisje waarmee hij aan het praten was geweest mee naar de grond en viel plat op zijn buik. "Droom!" Schreeuwde hij in een mengeling van woede, angst, vreugde en onbegrip. "Wat doe je?" Hij liep met grote kwade passen op haar af.

Drome keek verschrikt op "De...De...Deryl?" zei ze een beetje onzeker vor ze weer rechtop ging staan "Sorry lieverd" ze pakte een nieuwe lading shurikens. "Ik had het je eerde moeten zeggen" ze wierd de shurikens, die heel toevallig Deryl misten en vlogen op het meisje naast hem af.

Derryl schudde zijn hoofd snel heen en weer, zoals hij altijd deed als hij iets niet begreep. "Wat..? Okee, ik roep nu Abby en we gaan hier weg naar een veilige plek waar je niet twee levens in gevaar brengt en dan wil ik uitleg." Zei hij kwaad, maar bezorgd. Ze was een dertiender, waarom wist hij dat niet?

Andromeda rolde met haar ogen en liep achter hem aan naar Abigail. "Het is best makkelijk uit te leggen hoor. Ik ben aan de andere kat van de woestijn geboren" ze haalde haar schouders op "En we hebben het er nooit over gehad."

Derryl draaide zich om en nam haar hoofd in zijn handen. "Ja ik weet het, het enige wat ik wil weten is waarom jij me nog niet omgebracht hebt." Er stond geen emotie in zijn ogen, maar zijn mond was een strakke streep van woede. Hoe kon hij haar ooit nog vertrouwen? Misschien was heel dit ding wel gewoon een plan om hem over te halen, en was ze niet eens zwanger.

Ze keek hem aan "Om dat ik zielsveel van je houd, of denk je dat ik een monster ben en dat alles een leugen was om je over te halen, want dan zou ik zeggen dat mijn geloof in de schepper amper iets is en ik de jongen waarvan ik houd niet ga doden voor een godheid waar ik amper in geloof"

Derryl bestudeerde haar Aura grondig, hij bekeek alle lagen die hij tot nu toe kon zien, en hij zag geen vlekje dat op een leugen zou kunnen duiden. Hij omhelsde haar en tilde haar op Abby. "Dan gaan we nu weg, voordat de twee meest favoriete personen op de wereld van mij geraakt worden door iemand van mijn familie." Hij hielp nog snel even Anthea overeind en wenste haar geluk met haar zoektocht. "Ik kom misschien wel terug als ik haar in veiligheid heb gebracht." Zei hij nog tegen haar. En sprong toen op Abigail, om, zonder vlammen om zo min mogelijk op te vallen, haar ergens anders naartoe te vliegen.

waar gaan ze verder

Andromeda legde haar hoofd tegen Deryls borst. "Weetje, mijn buik word al dikker" ze pakte een hand van hem en legde die op de lichte bolling. "Ik houd van jou" ze glimalchte.

bloemenpark

Derryl glimlachte en merkte inderdaad een soort van zwakke flikkering van een tweede aura in die van Andromeda. De flikkering ging snel weg. Hij hield haar goed vast en vloog richting de dichtsbijzijnde plek die hem veilig leek.