Aidra: De achterbuurten - Het rijk van de Leeuw.

De man zei niks maar keek strak naar voren. Luid vloekte ze op de man en wild spartelde ze tegen maar toen ze merkte dat het alleen haar pijn deed liet ze haar hoofd hangen en hing haar haren als een gordijn voor haar gezicht. Handig, hoe lang was ze hier? Een weekje ofzo , en meteen werd ze opgepakt door de politie. Hoe moest ze uitleggen waar ze vandaan kwam, misschien zou ze hun Alexis laten spreken of iets anders, ze zou het straks wel verzinnen.

Cyene merkte dat ze ergens in werd gezet, eerder nog gedrukt. Ze wou zich verzetten maar de greep was zo hardhandig en sterk dat ze zich er niet uit kon halen. Ze knipperde met haar ogen en zag de beelden om haar heen nu helderder. Ze zat in een busje en de politieagent had haar nog steeds stevig vast. Om haar heen hoorde ze het gevloek van Riyomo , die ook door een politie agent werd vastgehouden. Cyene keek pissig voor zich uit.

Hardhandig werd ze in het busje geduwd en de man bleef bij haar zitten, nogsteeds nietzeggend. ''Fuckfuckfuck..'' mompelde ze pissig , hoeveel politie zat hier wel niet dat ze hun hadden zien vechten, er was wel meer criminaliteit waar ze zich bezig mee konden houden. Het liefst sloeg ze de man in zijn gezicht en ontsnapte ze maar ze wist dat hij haar in een pijnlijke greep hield, hoe meer beweging hoe meer pijn ze had.
---

Zullen ze samen ontsnappen of wat ?xDDD

Het is ook wel leuk als ze eerst naar het politiebureau moeten en ondervraagd worden en in de cel gezet worden en dan ontsnappen uit de cel x]
---
Cyene knipperde met haar ogen en keek naar de politieagenten. "We zijn populair..." mompelde Cyene en ze keek door het raampje van het busje. Haar gezicht stond nog steeds pissig, en dat zou nog wel een tijdje zo blijven. De zware deuren van het politiebusje werden dichtgegooid door twee agenten en de bus begon gelijk met rijden.

Oehh, ja goed idee. ;3
En dat ze alletwee in dezelfde cel zitten.:3
--
Riyomo keek met een fronzende blik voor zich uit, ze wilde hier weg. Ze zuchtte diep en liet haar haren weer voor haar gezicht hangen. Wat zou er allemaal gebeuren nu..Hoe het in het dertiende rijk was wist ze wel, daar was ze vaak genoeg opgepakt maar hier was het totaal vaag voor haar. Ze zou wel hetzelfde zeggen als ze thuis ook altijd deed, behalve haar woonplaats dan.

ja =3
--
Cyene keek een beetje levenloos voor zich uit. Ze kon zich best tegen een zo'n agent verzetten, maar tegen deze hele groep hier zou ze niet op kunnen. Cyene was nog nooit opgepakt, behalve die keer dat ze illegaal ging jagen in een beschermd bos, dus vond ze dit alles behalve prettig. Met haar hand ging ze voorzichtig naar een van de wonden die ze had opgelopen op haar arm, als ze wist niet zeker of dit wel zo'n goed moment was om haar wond te helen , maar deed het toch. Een paar hobbels in de weg zorgden ervoor dat ze bijna achterover viel.

Wie maakt het politiebureau?
---

Eindelijk liet de agent haar wat losser, zeker omdat ze nu wat rustiger was. ''Waarom pakken jullie twee vechtende meisjes wel op en de grootste criminelen laten jullie gaan.'' vroeg ze nog steeds pissig aan de man die Cyene vast had aangezien die van haar niet tegen haar wilde praten. haar haren zagen er niet meer uit en op haar armen zaten vele schrammen.

jij?
----
Cyene keek door het raampje naar buiten en hoopte dat ze er zo waren. Ze was behoorlijk misselijk doordat ze in dit busje zat en achteruit reden voor haar gevoel. De man die Cyene vast had keek een beetje bozig naar Riyomo. "Dus jij wilt beweren dat wij ons werk niet goed doen?" , het was geen vraag eerder een vaststelling en hij sprak de woorden koeltjes uit. Cyene moest haar hand voor haar mond houden en hoopte dat ze niet ging kotsen.

''Ja, dat beweer ik. Wij konden ons gevecht ook wel zelf oplossen maar jullie vinden ons een makkelijk doelwit dus jullie pakken ons op. Er zijn genoeg mensen die hier rondlopen die gevaarlijker zijn als ons twee en die laten jullie lopen.'' zei ze even kil als die man zijn worden uitsprak, alleen kwam er bij haar bijna ijs van af. Met een opgetrokken wenkbrauw bleef ze de man aankijken, kijken wat hij nu te zeggen had.

Cyene haalde rustig in en uit adem en bleef naar buiten kijken. Ze zouden er ondertussen toch wel moeten zijn? Cyene hoorde Riyomo wat tegen de man die haar vasthield zeggen maar besteedde er verder geen aandacht aan. De man die haar vasthield keek met een gefronste wenkbrauw naar Riyomo. "Zozo, je hebt anders wel een brutale mond voor zo'n onschuldig meisje" zei hij en hij snoof even.

''Natuurlijk, ik kom voor mezelf op of mag dat niet.'' zei ze en keek hem doordringend aan met haar oog die hij zag. Door een hobbel in de weg stuiterde ze even maar ze bleef de man aankijken op een enge doordringbare manier. Hij zal zien wat er gebeurde als hij haar opsloot.
--

Jugg, even dan iets verzinnen voor het politie bureau.xD

okay, succes xD
---
De politieagent negeerde de opmerking maar. Hij had geen zin in een zeurend tienermeisje. Cyene hield haar adem in bij de hobbel in de weg. Als ze er nu niet snel waren was ze gedwongen om hier te overgeven.

Nerisse liep met haar gitaar door de achterbuurten. Ze zocht een stille kalme plek om te oefenen en in de achterbuurten waren er vaak minder mensen. Nerisse glimlachte en neuriede een liedje dat ze zo zou gaan spelen. Ze wilde zo veel mogenlijk oefenen. Haar gitaar en de ring waren haar enige herrineringen aan haar thuis.

William staarde met een lege blik voor zich uit. Hij leunde tegen een muurtje aan ergens in de schaduw van een huis. Naast hem stond een bankje, maar hij ging daar niet zitten. Eigenwijs als hij was. Hij had geen reden om hier te zijn, alleen omdat hij gewoon wat rust wilde en niet in drukke straten wilde zijn. Hier liep af en toe iemand voorbij of probeerde iemand hem te beroven. Maar meer niet.

Nerisse zag een bankje staan. Er stond een jongen naast maar dat maakte haar niet veel uit. Nerisse verhoogde haar pas. Niet dat hiet nou zo veel mensen waren dat hij ingepikt zou worden maar toch. Je wist maar nooit. Snel bekeek ze de situatie nog even voor ze recht op het bankje af liep.

William haalde een hand door zijn warrige haar en keek even om zich heen. Zijn ogen richtte zich even op een meisje met wittige haren. Ze zag er wel leuk uit vond hij, dat witte haar sprak hem wel aan. Hij keek weer voor zich en zuchtte inzichzelf. Geen tijd voor meisjes ofzo op dit moment. Hij vroeg zich maar even af waar Sunlight was, die had hij een paar uur lang niet gezien.

Nerisse bekeek de jongen even. Hij zag er wel leuk uit vond ze. Nerisse wist alleen van zichzelf dat ze niet alleen op het uiterlijk afging. Misschien zou e hem aanspreken, misschien niet. Eerst zou ze gaan oefenen. Ze liep naar het bankje en ging erop zitten. Even wierp ze een korte blik op de jongen. Daarna pakte ze haar gitaar. Die was al gestemd.

William keek even naar het meisje dat een gitaar bij zich had, ze ging waarschijnlijk hier spelen. Wel een vage plek om gitaar te spelen, maar misschien had ze daar een reden voor. Hij glimlachte even kort naar haar toen ze naar achteren keek en keek toen weer om zich heen of hij nog wat anders zag. Hij keek even naar een man die er erg geheimzinnig uitzag en een steegje in liep, maar hij besteedde er verder geen aandacht aan.

Nerisse ging in de kleermakerszit op het bankje zitten. Ze vond het altijd prettig gitaar spelen. Zachtjes speelde ze een paar noten voor ze zacht aan haar liedje begon. Ze vond de stilte hier prettig, zo kon ze zichzelf erg goed horen spelen en eindelijk ontdekken of ze erg vals speelde. Ze glimlachte en sloot even haar ogen.

William keek niet naar het meisje met de witte haren, maar luisterde wel. Ze speelde best wel goed gitaar, het was niet zijn smaak muziek, maar misschien kon je dat moeilijk op een gitaar spelen. Hij was meer van de dansmuziek, omdat hij erop kon dansen. Zijn ogen gleden door de straat en eindigde even bij het meisje dat gitaar speelde.

Nerisse sloot haar ogen en ging wat sneller spelen. Haar moeder had haar geleerd om een lied te spelen dat ze vroeger van haar oma had geleerd toen die vrij was gekomen. Het was een soort feestnummer maar eigenlijk hoorden er meerdere instrumenten bij. Het was niet een heel erg dansnummer maar je kon er wel op bewegen. Nerisse ging helemaal op in de muziek.

William luisterde naar de muziek, het klonk goed. Vanzelf bewoog hij een beetje mee en neuriede zachtjes, bijna onhoorbaar, op de tonen mee. Hij glimlachte even. Snel haalde hij even een hand door zijn haar, misschien moest hij maar eens naar de kapper gaan, zijn haren werden behoorlijk irritant. Hij keek naar het aura van het meisje. En zag kleuren als blauw, kalmte.

Nerisse kreeg het warm en liet een ijzig briesje komen die ze door liet gaan tot het einde van de straat. Ze voelde zich er beter voor. Langzaam liet ze een beetje ijs van uit haar ring op haar vingers komen. Ze glimlachte en zorgde dat het ijs niet op de snaren kwam en ging verder met spelen. Ze wist dat ze het einde van het liedje bijna genaderd was. Een paar noten en Nerisse was klaar. Ze legde de gitaar even naast zich neer.

William glimlachte om de kleuren, gelukkig niet iemand die zo druk was ofzo. Hij zette een stap richting het bankje. 'Je speelt mooi.' Zei hij zachtjes en glimlachte even. Hij hoopte niet dat ze zou schrikken of wat dan ook. Maar ze had hem vast wel gezien. Hij keek naar haar en haar kleuren. Hij haalde even een hand door zijn haar.

Nerisse glimlachte en leg de haar gitaar aan de kant zodat hij ook zou kunnen zitten als hij dat zou willen. 'Bedankt..' zei ze glimlachend. Ze moest van zichzelf leren om complimenten te accepteren omdat ze niet voor niets gegeven werden. 'Ik ben trouwens Nerisse.' zei ze terwijl ze de jongen bekeek.