het kerkhof- Rijk van de leeuw

Het kerkhof een is grote plek. Op de graven liggen veel kleurige bloemen. Er zijn meestal niet veel mensen op het kerkhof.

max 5 mensen (het is er meestal rustig)
niet vechten
geen draken er is niet veel ruimte tussen de graven om te lopen

Xeni stond bij het graf van haar broertje. Er biggelde een traan over haar wang en ze legde de bloemen die ze had mee genomen neer. Normaal ging ze niet naar het graf maar ze had nu even de behoefte om naar het graf toe te gaan.

Pandora liep in haar zwarte jurk over de begraafplaats. Hier lag een oude vriend van haar en ze had bloedrode rozen meegenomen. Ze huilde niet, dat hoefde ze allang niet meer maar ze was wel in een sombere stemming. Rustig liep ze zoekend naar het graf. Een begravinslied neuriend.

Xeni zag een meisje met rode rozen over het kerkhof lopen. Ze was duidelijk op zoek naar een bepaald graf. Xeni besteede er verder geen aandacht aan en keek weer naar het graf van haar broertje. Ze bidden even en stak het kaarsje aan dat bij het graf stond de wind had het uitgeblazen.

Pandora vond eindelijk het graf en zag een paar graven verder een meisje staan. Ze besteedde er geen aandacht aan en knielde neer om de rozen er mooi in te zetten. Ze voelde het grind door haar kousen heen op haar knieeen. Het was best pijnlijk om zo op te zitten. Pandora pinkte toch een traantje weg terwijl ze aan lang verloren herinneringen dacht.

Xeni droogde haar tranen en dacht aan haar broertje en hoe ze samen hadden geoefend met het vechten en aan de dag dat ze waren komen vertellen dat hij dood was. Ze had zichzelf altijd de schuld gegeven van wat er die dag was gebeurt.

Pandora verharde zich weer. Ze kreeg hem niet terug en daarmee uit. Ze had nu iemand van wie ze hield en die wilde ze niet ook kwijtraken door haar verdriet. Ze balde haar handen tot vuisten en deed haar uiterste best om de tranen tegen te gaan. Ze wilde niet huilen, niet na al die verlorenjaren.

Xeni keek even naar het meisje dat een paar graven verder op stond. Ze zag dat ze moeite had om haar tranen binnen te houden en bij het zien van het meisje begon zij ook weer te huilen ze wist niet precies waarom maar ze was het zat dat er telkens mensen dood gingen door de strijd.

Pandora slikte even en wist haar tranen weg te duwen maar hield wel even haar ogen gesloten. Ze zag beelden van een lachende jongen en een lachend meisje met zwart haar en twee staarten, zoals ze hier nu ook stond. Toen had ze een wit jurkje aan en speelde ze samen met Yumo in het bos van Inx. Hij speelde op zijn vaders viool en zelf zong ze erbij. Yumo glimlachte naar haar en drukte na het spelen een kus op haar voorhoofd. "Ik wil altijd bij jou blijven Yumo!" Had ze zelf vrolijk tegen hem gezegd.

Xeni dacht aan de laatste dag samen met haar broer. Ze hadden samen geoefend en ze had net de aanval op haar broertje geopend. Maar hij was te slim en te snel geweest. Na het oefenen waren ze samen in het gras gevallen en had hij gezegd dat hij weg moest toen had ze het weggewoven maar een dag later was het alllemaal over geweest.

Pandora opende haar ogen weer en keek naar het graf van Yumo. Ze vroeg zich af hoe hij was geworden. Hij was nu nog maar 20 geweest. Vast een mooi iemand bedacht ze. Ze ging even gewoon voor het graf zitten en scande nu het meisje op naam, wat ze een vrij lastige naam vond, en rijk. Kennelijk kwam ze uit hetzelfde ijk. Dat scheelde alweer.

Xeni voelde zich wat ongemakkelijk ze wist niet waardoor het kwam en ze liet het maar zo. Snel deed ze nog een gebedje voor haar broertje. En ging toen op weg naar het graf van haar opa en oma. Ze vond dat als ze bij haar broertje ging kijken ook bij hun graf moest gaan kijken.

Ze volgde het meisje in haar gedachte maar draaide haar hoofd niet. Zachtjes begon Pandora aan een liedje, het was een vrolijk liedje, maar haar stem gaf het een trieste draai dus het klonk erg mooi. Pandora streelde het gaf van Yumo en voelde zich erg gevoelig en kwetsbaar door het lied.

Xeni hoorde het meisje een mooi maar treurig liedje zingen. Ze wa eindelijk bij het graf van haar grootouders. Ze keek even naar de aura van het meisje en legde toen de overige bloemen op het graf. Ze ging ervoor zitten en bidden tot haar grootouders. Zij hadden haar vroeger ook niet begrepen maar dat gaf niet. Het waren goede mensen.

Pandora sloot haar ogen tijdens het liedje en glimlachte een beetje. Het fleurde haar op en ze voelde zich al stukken beter. Ze stopte daarna met zingen en ging over op neurien. Ze aaide het graf nog eenmaal maar stond daarna maar op. Veel meer wist ze, had ze heir niet te zoeken. Jammergenoeg was haar moeder een erg lang leven geschoren.

Na het bidden stond Xeni op. Ze kende te veel mensen die hier lagen. Maar ze ging niet meer naar een ander graf toe. Ze liep langzaam naar de uitgang, via het graf van haar broertje en ze fluisterde zachtjes zijn naam.

Pandora stond op. Ze deed de kap op van haar zwarte jas en liep rustig over het grind weg en keek niet om. Ze wilde even niet meer aan de herinneringen denken. Bij de uitgang zag ze het meisje staan dat ze eerder had gezien en wist ze niet zeker of ze er zo langs moest lopen maar besloot het wel te doen. Ze keek haar aan, knikte even, zei 'Goedendag' en wendde daarna haar gezcht af. Rustig liep ze door terwijl ze naar de hemel keek.

'Hallo.' zei Xeni beleefd. Ze twijvelde of ze nog wat tegen het meisje zou zeggen. Ze wis tniet wat ze zou moeten zeggen dus zei ze niets. Ze keek nog een keer achter om naar de graven en liep toen in de zelfde richting als het meisje weg.

Pandora merkte dat het meisje in dezelfde richting liep en vroeg zih af dit misschien haar weg naar huis was of dat het meisje van plan was haar aan te spreken. Ze floot een keer hoog, schel en kort voor Desdemona om haar te laten komen. Ze zat in et beginnende bos verderop. Pandora bleef nooit lang in haar thuisrijk omdat ze Grumm vreesde.

Xeni hoorde het meisje hard fluiten. Ze hoopte niet dat het was om haar draak te roepen want ze had net besloten om haar aan te spreken. 'Hee.' riep ze hard. Ze hoopte niet dat het meisje schrok. Xeni begon te rennen zodat ze naast het meisje kwam te lopen.

Pandora keek om. Een beetje verrast was ze wel maar dat was niet op har gezicht te zien. 'Hee.' zei ze rustig tegen het meisje. Desdemona was er al bijna maar landde een stukje van de twee meiden af en ging daar rustig liggen wachten. Pandora draaide zich nu helemaal om nadat ze Desdemona had gezien.

'Hallo, Ik ben Xeni.' zei Xeni tegen het meisje. Ze wist niet precies wat ze wou maar ze had een gevoel dat ze met het meisje moest praten waarom wist ze niet. 'Hoe heet jij?' vroeg ze beleefd. Stiekem vroeg ze zich af wie het meisje was en wat ze op het kerkhof was komen doen normaal was ze er namelijk helemaal alleen.

Pandora keek het meisje even aan voor ze antwoord gaf. 'Pandora..' zei ze rustig. Ze bleef naar het meisje kijken. Desdemona sloot haar ogen even. Pandora vroeg zich af wat het meisje van haar wilde. Xeni was een aparte naam vond Pandora wel maar dat maakte haar niet uit. Ze zag dat het een knap kind en goed gevoed was. Waarschijnlijk rijk dus.

'Uit welk rijk kom je?' vroeg Xeni ze wou er zeker van zijn dat ze niet uit het dertiende kwam. Maar ze verwachte niet dat dat zo was. Xeni glimlachte en keek even snel naar de aura van Pandora, dat was trouwens een mooie naam dacht ze nog.

'Uit dit rijk..' zei ze rustig. 'En jij?' vroeg ze alsnog ondanks dat ze het al wist. Ze glimlachte een beetje en vroeg zich af of Xeni een afkorting was van haar hele naam, ze dacht van wel omdat ze haar hele naam al wist. Pandote bleef Xenisa aankijken op een rustige manier. Even keek ze weg, naar het bos.