De ondergrondse kerker - Het rijk vande Maagd

Cloud glimlachte naar Alexis -doe maar rustig aan- zei hij terwijl hij alexis nog wat van de warme pap voerde -je moet eerst aansterken, je bent helemaal vermagerd, als onze bondgenoten nu niet aan het vechten waren voor je zaten we nu samen weer daarbinnen- hij glimlchte en veegde haar haar uit haar gezicht -je herinnert mij niet meer, tot waar herrinner je je nog dingen, zeg het maar gewoon in je hoofd, voor als je he het niet meer weet, ik kan je gedachten lezen met telekinese - hij streek har teder over haar wang.

Even overnieuw dan ;

------------------------------
Saphira was bij de cel van Alexis aangekomen, en ze zag dat hij leeg was. Ze zag wel redelijk nieuwe bloedvlekken op de muur en ze maakte zich zorgen. Waar zou Alexis nu zijn? Had 1 van hun haar meegenomen of de bewakers? En was ze in orde? En waarom waren er bloedvlekken? Deze vragen zwierven door Saphira's hoofd, toen ze plotseling een geluid hoorde. K*t, een bewaker! dacht Saphira, en ze verschool zich achter een paal.

ahh ik volg het helemaal niet
Aria zat gewoon ergens te vechten doe maar
------------------------
Zo snel Aria kon vlog ze door het gebouw heen. De wachters waen sterk en moeilijk te verslaan. Ze bleef dus niet meer gewoon vechetn. Ze moest paniek veroorzaken zodat de wachters afgeleid raken. Bij elke cel stopte ze even en opende ze het met een ijssleutel die ze elke keer weer nieuw maakte. Dan hoorde ze meestal al de bewakers die achter haar aan waren gekomen. Snel maakte ze dan een tornado. Het zou niet veel uitmaken maar hun wel even bezig houden. En vloog ze snel weer verder. Ze hoopte maar dat de rest Alexis al gevonden hadden.

Alexis rilde toen de hand van de jongen over haar gezicht leed. Angstig kroop ze naar achteren terwijl ze haar ogen, ondanks het licht wijd open sperde. De jongen kwam aar bekend voor, Cloud. Ergens vaag kwamen er gedachtes door in haar hoofd. Maar snel werden deze alweer overschaduwd door angst beelden van de mannen in de cel waarin ze gezeten had. Vermoeid deed ze haar ogen dicht, het werd haar allemaal een beetje teveel.

toen alexis terug deinsde voor zijn hand trok hij die terug alsof hij die gebrand had. Hij deed een stap naar achter "Alexis an je me nu horen?" vroeg hij aarzelend vanaf een meter afstand van Alexis "Heb je je magie nog?" Vrog hij terwijl hij naast haar neerknielde. Hij vuurde een vuurbal de lucht in, daar vormde die de woorden -IEDER DIE IETS GENEESKRACHTIGS WEET GRAAG KOMEN ALS JE NIET AL DOOD BENT- de woorden bleven een minuutje staan en vervaagden toen weer. Het had Cloud wel uitgeput, maar het moest maar even.

Aria zag de vuurbal en was er een beetje blij mee. Ze hadden haar tenminste al gevonden. Al wist ze nu ook dat ze gewond was. Alleen kon aria niets doen. Ze zat ten eerste aan de andere kant van de gevangenis. Ten tweede kon ze niemand genezen. Pas toen het bloed uit haar arm begon te vloeien zag ze dat er al een wachter bij haar was gekomen. Snel keek ze naar haar arm. Haar zweet schild had ze van te voren al op gedaan. Maar de pijl die de wachter had afgeschoten was zo snel dat er net door kon. Gelukkig was de wond niet al te erg. Aria bevroor het bloed en keek naar de wachter. Ze hoopte dat ze lang genoeg met hem kon vol houden. Dat er niet meer wachters kwamen.

Alexis rilde zachtjes ook al had ze het gloeiend heet. De angstbeelden drongen pas weg toen Cloud weer begon te praten. Als een kleine kind dat bang was voor onweer leunde ze iets naar hem toe. Langzaam vormde haar lippen een paar woorden. "Ik weet het niet." haar stem klonk rauw en vermoeid. Het spreken deed pijn aan haar keel en kaken. Nog steeds waren haar ogen gesloten. Het enige wat ze wist was dat ze nu vrij was.

Cloud glimlachte "In iedergeval kun je wel weer praten" hij stuurde haar beelden door van alle maensen die mee hadden gedaan aan de reddings actie "Zei zijn nu bezig om jou vrij te houden" hij gimlachte "En zodra jij je iets betervoelt gaan we op fiera naar mijn huis en als je helemaal beter en aangesterkt bent gaan we op zoek naar Carlos" hij glimlachte en stuurde positieve beelden door. Als ze zich goed voelde zou ze misschien sneller herstellen.

Alexis hoeste zwak na de woorden die ze uitgesproken had. Het was zwaar geweest. In haar gedachte zag ze het gezicht van Aria opdoemen net als die van het meisje met de blonde haren. Deze kon ze zich nauwelijks meer herinneren. Er lagen te veel gedachtes voor. Verder zag ze Sabel met ene enorm dikke buik en nog een paar mensen. Sommige herkende ze, andere herkende ze niet of nauwelijks. Langzaam zakte haar bewustzijn weg. Al die beelden in haar hoofd maakte haar vermoeid, er kwam steeds meer zwart in haar hoofd. Ze wist of ze lang nog echt bij het bewustzijn zou blijven.

Saphira zag door een gat in de muur van de cel van Alexis, waar tralies voor zat, een oranje bal. Ze keek goed en zag er in staan dat iemand Alexis had gevonden. De bewaker stond inmiddels in de cel van Alexis, en Saphira bedacht iets. Ze rende zo snel ze kon en ze trok de deur van de cel dicht, en bevroor het slot met ijs. Zo, dat probleem was ook weer opgelost. De bewaker schreeuwde, maar Saphira stuurde een vuurbal op hem af.

Aria draaide om naar de wachter. In haar ene hand had ze 5 naalden en de andere een ijstouw die je nauwelijks zag. Ze keek naar de wachter die zijn zwaard nu had getrokken. ´Dit kunnen we zeker niet afhandelen onder een kpje thee en koekjes´´ zei Aria met een hoop volle stem. Maar de wachter haalde al uit naar haar. Aria probeerde de slagen zo goed ze kon te ontwijken. Toen ze in een hoek was hield ze het zwaard tegen met de naalden. Dat was haast onmogelijk en Aria moest alles bij zetten om het lang genoeg vol te houden. Lang genoeg dat ze het touw om de jongen sloeg. Ze trok snelaan de uiteinde van de touw en de kristallen sneden in de wachter. Niet sterk genoeg om hem meteen uit t schakelen want hij ging gewoon verder met uit halen.

Bezorgd keek Cloud naar Alexis. Ze was nu buiten bewustzijn en ze zou er niet snel meer uitkomen als ze niet goed verzorgd zou wordeen. Hij floot Fiera naar zich toe en liet haar -IK GA MET ALEXIS NAAR MIJN HUIS, ANDERS LOOPT HET NIET GOED AF- Hij Klom met Alexis in zijn Armen op de rug van Fiera en vloog weg

verder @ huize strife

Er verschenen sneden in haar armen en benen. Uiteindelijk kon Aria hard genoeg trekken zodat de wachter te veel bloed verloor. Aria sprong over hem heen waardoor hij met zijn zwaard bijna haar voet eraf sloeg. Aria beet op haar lip en bevroor meteen haar voet. Zo kon ze niet te veel bloed verliezen. De wachter viel achter haar neer. Aria keek hijgend om haar heen om te kijiken of er meer aan kwamen. Toen ze uit het raam keek zag ze Cloud met Alexis op stijgen. Dus de opdracht was gelukt dan kon Aria het beste ook gaan voordat het te laat was. Snel sprong ze door het raam, waardoor er nog meer schaaf wonden kwamen, en vloog naar Toxic toe.

Saphira rende zo hard als ze kon terug naar de poort, terwijl ze wachters ontweek. Sommige gooiden speren naar haar, en ze had met sommige moeite ze te kunnen ontwijken. Ze sprong over een bewusteloze bewaker heen, en ze zag de poort. Ze rende en rende, en ze zag pijlen om haar heen vliegen. Ze stuurde een seintje naar Curlie; Kom snel naar de poort toe, zei ze in haar hoofd en ze stuurde beelden naar hem. 30 seconden later landde hij voor haar neer, en ze rende, en vloog wel met hem.