Het rijk van de Tweeling - Nerisses huis.

'Ja.. Meestal wel 's avonds. Slaap je beter van vind ik.' zei Nerisse vrolijk en ze speelde met de rode wijn in haar glas. Ondertussen at ze haar brood op en nam als laatste nog een slokje om alles weg te spoelen. Het haar wel weer gesmaakt. Maar dat deed het meestal. Ise liep ook naar de slaapplek en ging naast Sound zitten.

Sound keek even met een slaperige glimlach naar Ise en keek daarna de plek rond. Taylor glimlachte en at het laatste beetje brood op om daarna zijn drinken op te drinken. Hij zette het neer en veegde even zijn mond af, met zijn hand. Hij glimlachte naar haar. 'Dat was lekker.' Zei hij.

Nerisse glimlachte. 'Ik zal je zo wel even je kamer laten zien. Vanuit daarka je de slaapplaats van Sound en Ise zien. Ise glimlachte terug en ging liggen maar hield haar ogen open. Nerisse pakte daarna de borden en zette die neer in de keuken. Daarna liep ze terug en ging weer in de stoel zitten.

Taylor glimlachte dankbaar. 'Dank je wel.' Zei hij eerlijk en haalde een hand door zijn haar. Nu hoefde hij zich tenminste geen zorgen meer te maken over zijn slaapplek. Hij gaapte zachtjes en keek haar aan. Een vaagachtig gevoel voelde hij in zijn maag, maar hij negeerde het. Misschien had hij een waterbuik door het water van net, dacht hijzelf.

Nerisse glimlachte terug. 'Geen dank joh. Ik vind het gezellig een keer een gast te hebben. Er komt hiet eigenlijk nooit iemand' zei Nerisse grijnzend. Dat vond ze wel jammer aan hier wonen maar ze kon niet anders in verband met Ise. 'Maar,' begon Nerisse har zin nadat ze had gezien dat het donker was. 'Je moet je belofte nog waarmaken. Dus je mag even met mij meelopen naar buiten maar houd je ogen dicht want je mag niet stiekem kijken.' zei Nerisse geamuseerd.

Taylor lachtte zachtjes en stond op. 'Dan moet jij me wel naar buiten leiden.' Grinnikte hij vrolijk. Hij vond het wel gezellig zo. Sound gaapte en sloot zijn ogen. Hij dommelde een beetje in, maar viel niet helemaal in slaap. Taylor grinnikte en had de neiging om een blik naar buiten te werpen, maar dat deed hij net niet.

'Goed. Maar waag het niet te spieken want anders dek ik je ogen zelf wel met mijn handen af.' zei ze grijnzend tegen hem. Ze zag zelf buiten de eerste lichten al aangaan. 'Kom. Sluit je ogen en geef mij je handen maar.'zei ze tegen hem met een glimlach op haar gezicht. Ze ging voor hem staan.

Taylor greens en sloot zijn ogen. Een grinnik ging over zijn lippen en hij stak zijn handen naar haar uit. 'Kom maar op met je boeien, ik ben je gevangene.' Grapte hij even. Hij moest echt zijn best doen om zijn ogen op elkaar te houden, want hij was zo nieuwsgierig als wat. Maar het lukte hem gelukkig.

Nerisse glimlachte. Ze legde haar handen in de zijne en trok hem mee. Door de achterdeur en bracht hem naar buiten. Ze had ondertussen wel zijn jas meegenomen omdat het kouder was geworden. 'Je mag je ogen open doen.' zei ze fluisterend tegen hem toen ze hem goed had gezet. 'Ik heb ook je jas.' zei ze tegen hem.

Nadat hij meegetrokken was en zij zei dat hij zijn ogen weer mocht openen. Opende Taylor zijn ogen en knipperde even om weer te wennen aan het zicht. Dankbaar pakte hij zijn jas aan die hij aantrok en keek toen naar de lichtjes die hij zag. Het zag er absoluut prachtig uit en een glimlach liet zijn gezicht oplichten.

Nerisse glimlachte toen ze een glimlach op zijn gezicht zag. Nerisse keek zelf ook naar de lichtjes. Het was werkelijk prachtig, ze keek er graag naar als ze wat ruast wilde of als ze naar iets moois wilde kijken.Je zag echt allemaal verschillende kleuren.

Taylor keek er bewonderend naar, het had echt een betoverend effect. 'Wauw.' Mompelde hij onder de indruk en bekeek de lichtjes. De glimlach werd een grijns en hij keek even naar Nerisse. Hij was blij dat ze hem hier naartoe had genomen. Hij keek weer terug naar de lichtjes.

Nerisse glimlachte. 'Mooi he.. Het verveeld nooit. Ook al zie je het elke avond.' zei ze zacht tegen hem. Nerisse keek ook even naar Taylor en probeerde uit te vinden welke kleur hem het meeste opviel door zijn blik te volgen. Ise keek ook even op toen ze haar bazin hoorde praten en glimlachte toen ze zag dat ze het over de lichten hadden.

Taylor knikte en glimlachte. 'Dat lijkt me ook.' Zei hij en keek naar een blauw en ook naar een geel lichtje. Dat waren de kleuren van Sound en dat viel hem dan altijd op. Taylor geloofde niet dat Sound's ei destijds, zomaar bij hem was beland, alles had een reden. Taylor glimlachte en keek naar Nerisse. 'Het is echt heel mooi.' Zei hij.

'Dat is het zeker.' zei Nerisse glimlachend. Ondanks dat ze de kou wel gewend wa begon ze toch even over haar armen te wrijven omdat ze in kort mouwen liep, meestal had ze dat wel maar dan stond ze niet zolang te kijken, dan stond ze uberhaupt niet zolang stil. Zichzelf opwarmend zag ze dat Taylor naar de kleuren geel en blauw keek. Ze vroeg zich af waarom/.

Taylor glimlachte en keek toen even naar haar korte mouwen. 'Heb je het niet koud?' Vroeg hij verontwaardigt en trok een wenkbrauw op. Toen even drong het tot hem door dat tweelingen in de kou konden leven. Maar dan nog. Hij strekte zijn arm uit om een arm om haar heen te leggen en haar warm te houden. Hij keek weer terug naar de lichtjes.

'Een beetje..' zei Nerisse zacht. Nerisse keek dankbaar naar de arm die om haar heen werd gelegd. Ze wreef maar een beetje over haar armen en bleef rustig kijken naar het rode licht. Ze had het altijd zo vreemd gevonden dat Ise uit een vuurroodei was gekomen terwijl ze een ijsdraak was. Daarom was rood zo'n speciale kleur en omdat haar moeders haar rood was geweest.

Taylor volgde even Nerisse's blik naar het rode licht, wat hij ook een mooie kleur vond en glimlachte. Hij wreef zachtjes over haar armen om haar een beetje op te warmen en zijn ogen gleden even langs de andere kleuren lichtjes. Sound had ook even opgekeken omdat hij dingen over lichtjes had gehoort, maar viel kort daarna in slaap.

Ise had haar kop weer neergelegd en haar ogen gesloten. Ze sliep nog niet maar rustte wel uit. Nerisse glimlachte dankbaar. 'Dankje.' zei ze dan ook zacht tegen hem. Als laatste vloog haar blik over alle kleuren. 'Zullen we naar binnen gaan? Dan zal ik je je kamer laten zien. Vanaf daar zijn de lichten ook zichtbaar tot de eerste zonnestraal.' zei Nerisse glimlachend tegen ehm,

Taylor glimlachte naar haar en knikte. 'Ik vind het goed.' Zei hij en liet haar langzaam los. Hij haalde even een beetje verlegen zijn hand door zijn haar, een arm om iemand heen slaan was nieuw voor hem. Hij liep achter haar aan naar binnen en deed daar zijn jas weer uit. Hij legde hem weg.

Nerisse glimlachte met een licht blosje op haar wangen. Ze liep achter Taylor aan naar binnen. Even liep ze langs hem naar de trap die naar boven leidde en ging op de eerste trede staan. 'Kom..' zei ze vrolijk waarna Nerisse een paar treden op liep en daar kort even stilhield om te kijken of hij kwam.

Taylor glimlachte en knikte. 'Ik kom eraan.' Zei hij en liep naar de trap. Hij liep een paar treden achter haar aan en glimlachte even. Hij liep achter haar aan verder de trap op en keek daarna even de boven verdieping rond. Hij knikt even toen hij alles goed in zich op had genomen.

Nerisse had snel doorgelopen en stond nu op de overloop. Nadat ze Taylor even rond had laten kijken liep ze in een gangetje langs verschillende kamers, haar eigen kamer, haar studeerkamer, haar oefenruimte, badkamer en de extra kamer die ze had aan het einde van de gang. Ze opende de deur voor Taylor. Het was, vond Nerisse, een vrij ruime kamer met een tweepersoonsbed en een bureau en kast.

Taylor liep nadat hij alle andere kamers had gezien, achter haar aan naar de kamer die voor hem bedoelt was. Hij wachtte even tot ze hem had geopent en keek even naar binnen voordat hij naar binnen liep. Hij keek de kamer rond en glimlachte. Het was een lekker grote kamer vond hij, hij had vroeger altijd een kleine kamer gehad en ook in herbergen waren de kamers niet al te groot als je er eentje voor één persoon had. Hij ging op het bed zitten. 'Dank je.' Zei hij weer met een grijns.

Nerisse glimlachte. 'Niks te danken joh. Ik vind het erg gezellig dat je er bent.' zei Nerisse vrolijk. Ze ging even bij het raam staan en keek naar Ise en Sound en zag dat ze allebei sliepen. Ze zag aan Ise dat ze moe was. Daarom verhuisde Nerisse ook niet, het koste natuurlijk kracht voor Ise om die ijslagen telkens op te bouwen.