Het paleis van Zenan de Wijze -openingstopic van Het Deriende Rijk-

De commandant liep het paleis in en verzekerde zichzelf er af en toe van dat de 3 mensen nog achter hem liepen. Af en toe sloeg hij een gang in en liet hij hen voorgaan om er zeker van te zijn dat niet iemand een andere afslag nam. Later liep hij dan weer voorop tot de volgende afslag. Na enkele minuten kwamen ze in een grote, brede gang uit. Deze gang was niet zoals alle gangen. Deze was mooier en maakte gelijk duidelijk dat je in de buurt van Zenan de Wijze kwam. Om de meter hing een gouden kandelaar met welriekende olie zonder dat de geur overheersend was. Het kleed waar ze over liepen was geweven met de duurste stoffen. En de schilderijen die in de gangen hingen waren met echt zilver en bladgoud afgewerkt. Aan het einde van de gang bleef hij voor een hoge donker houten deur stilstaan. Aan beide zeide stond een wacht die hun speren al gekruist hadden toen ze nog 10 meter van de deur af waren. De commandant glimlachte, omdat deze wachten niets aan het toeval overlieten. Uit zijn broekzak haalde hij een klein rolletje perkament en liet dit de linker wachter lezen. Deze knikte na het lezen goedkeurend en gaf een teken de deuren te openen. De commandant draaide zich om naar zijn 3 volgers. "In deze ruimte zullen julie Zenan de Wijze spreken" zei hij plechtig en maakte met een handgebaar duidelijk dat ze naar binnen moesten gaan.

Aria volgde rustig de commandant. Ze vond het paleis altijd al mooi maar liet het net zo als nu niet laten zien. Ze keek alleen naar de weg voor zich terwijl ze glimlachde. Toen ze uiteindelijk bij de grot gang kwamen kon je de spanning gewoon voelen. Het werd nog erger toen de commandant de perkament aan de wachters gaf. Toen de deuren open gingen en de commandant zei dat ze naar binnen konden om Zenan te spreken slikte Aria even. Je spreekt niet elke dag zo´n machtig man. Ze maakte aanstalten om naar binnen te gaan terwijl ze in haar ooghoeken naar de rest keek.

Alexis liet ongenegeerd haar ogen over de gangen glijden waar ze door heen liepen. Ze was hier wel eens geweest, maar toen had ze er eigenlijk niet zo opgelet. Maar nu kon ze het niet laten om al die pracht en praal te negeren. Vooral de schilderijen die ze tegenkwamen genoten van haar aandacht. Maar toen ze in de grote gang aan kwamen wilde Alexis het liefste omdraaien en weglopen. Ze was niet bang aan gelegd, maar als je voor het laatst deze ruimte halfdood had moeten verlaten door 2 woorden die ze had gezegd dan krijg je toch wel rillingen als je er weer komt. Vooral omdat je er weer komt om dezelfde man te ontmoeten die er voor gezorgd had dat je halfdood het paleis verlaatte. Ze slikte haar zenuwachtigheid weg toen ze bij de wacht aan kwamen. Ze wilde niks van haar zenuwen aan Zenan de Wijze laten merken. Met opgeheven hoofd liep Alexis het vertrek van Zenan de Wijze in toen de commandant dat 'bevel' gaf. Ze durfde haast niet naar de andere te kijken, bang om even niet op te letten en bijvoorbeeld te struikelen.

Seth was ergens ook wel zenuwachtig, maar zulke emoties merkte je nauwelijks op bij hem. Hij had veel te danken aan Zenan en wilde daarom ook niet ondankbaar overkomen, vandaar dat hij rustig volgde en niet teveel rondkeek. Ook niet teveel richting Zenan de Wijze en zeker niet arrogant of afwijzend, zoals bij Seth weleens het geval kon zijn.

Zenan de Wijze zat op zijn troon en bekeek voor de zoveelste keer de ruimte waar hij in zat. Het was een lichte ruimte door de ramen in het koepeldak. Op enkele tafeltjes stonden vazen vol met grote boeketten verse bloemen. Langs de muren hingen vrolijke wandkleden met stadsgezichten en de markt. De markt waar hij voor gezorgd had. Hij glimlachte in zichzelf en nam weer een slok van zijn wijn. Op het moment dat hij het glas aan zijn lippen had werd de deur open gedaan. Eindelijk waren ze er, degene die zijn toekomst zouden maken, de toekomst van de schepper. Hij bekeek ze allemaal ernstig, niet zomaar bekijken, maar echt in zich opnemen om een beeld van ze te krijgen. Het meisje dat in het midden liep viel hem om 1 of andere rede meer op. Hij wist zeker dat hij haar een keer had gezien. Die andere misschien ook wel, maar die kon hij zich niet meer duidelijk herrinderen. "Gegroet allemaal" zei hij hoffelijk. Zenan gebaarde naar 3 grote stoelen die tegenover hem stonden "Ga toch zitten."

Aria keek Zenan niet direct aan omdat dat niet klopte bij haar rang maar toen Zenan sprak dat ze konden zitten mogt Aria volgens de etiquette wel kijken. Ze ging rustig zitten aan de meeste linkse stoel en glimlachde nog steeds. Ze was zo benieuwd waarom Zenan hun riep ook al liet ze dat helemaal niet zien. Haar uitdrukking was niet verandert sinds ze binnen waren.

Alexis merkte dat Zenan even naar haar keek, maar waarschijnlijk bekeek hij hen alle drie. Ze moest geen gekke dingen in haar hoofd gaan halen. Opgelucht keek ze naar de stoelen toen Zenan zij dat ze moesten gaan zitten. Ze zag het meisje op de meest linkse stoel gaan zitten. Snel liep ze naar de meest rechtste stoel, hij leek haar dan niet direct te herkennen. Ze wilde liever niet recht voor hem gaan zitten.

Toen Seth merkte dat Zenan geen herkennende blik bij hem had, ging er een deel van zijn zenuwachtigheid weg. Zijn familie zou niet ter sprake komen. Seth ging zitten op het moment dat Zenan zei dat ze mochten zitten en zijn ietwat arrogante blik vloog kort de ruimte rond.

Waarom had hij nou weer met alle geweld het ochtendgebed moeten leiden?!
Ilyas liep met grote stappen door de marktdrukte, hij had haast, grote haast. Hij werd verwacht bij Zenan de Wijze en for some reason dachten de monniken in het klooster dat het ochtendgebed aan de schepper zelf belangrijker was dan zijn bezoek aan de enige man in het hele rijk die met diezelfde schepper in contact stond. Nu bad Ilyas dat hij niet te laat zou zijn. Niet al te laat verbeterde hij zichzelf toen hij een blik achterom wierp naar de kerkklok.

Nogmaals versnelde hij zijn pas en hij haalde opgelucht adem toen hij dan eindelijk bij de trappen naar het paleis aan was gekomen.

Een jonge wacht liet zijn blik over de treden glijden toen er weer iemand met het goede uiterlijk de trappen opliep. Snel schoot hij naar voren, de commandant was binnen. Maar hij had duidelijk gemaakt dat de volgende die kwamen ook gebracht moesten worden. Snel liep hj de trappen af, waardoor hij bijna over zijn eigen voeten struikelden. Toen hij even later bij de jongen stond, boog hij net als zijn voorgangers die iemand met de gave hadden opgehaald. "Halo, meneer. Zou u mij willen volgen?" Hij keek hem even eerbiedig aan, hij ontmoette niet elke dag iemand met de gave. "Als we opschieten kunt u nog net op tijd zijn voordat Zenan de Wijze begint" Zonder op antwoord te wachten draaide hij zich om en maakte hij duidelijk dat hij hem moest volgen.

Een dienaar achter de troon van Zenan de wijze fluisterde hem wat in zijn oor. Toen deze was uitgesproken knikte Zenan vriendelijk en maakte een handgebaar dat hij weer naar achter moest gaan. "We zullen nog enkele minuten moeten wachten, er is nog 1 laatkomer." zei hij vriendelijk.

Een mengeling van opluchting en zenuwen straalden voor enkele momenten uit Ilyas' ogen. Al snel had hij zichzelf echter weer in de hand, en liep hij met de wacht mee. Zijn gebeden waren verhoort, nu ja, de helft, maar dat was altijd beter dan niks. Hij was niet al te laat, in stilte dankte hij de schepper voor zijn begrip terwijl hij met grote passen achter de wacht aan beende.

De jonge wachter knikte even naar zijn kameraden die hem nieuwsgierig aan het aankijken waren. In zijn hoofd bedankte hij de schepper voor deze eervolle taak. Hij leidde de jongen door de vele gangen hen, maar in een sneller tempo dan de commandant gedaan had. De jonge wachter zelf keek ook even bewonderend naar de mooie gang waar hij al vele malen geweest was. Maar toch bleef deze schoonheid hem verbazen. Toen ze bij de deur kwamen liet de jogne wachter net als zijn commandant eerder had gedaan een stukje perkament laten zien. De wachters knikte en gaven het teken dat de deuren open konden. De jonge wachter draaide zich om naar de jongen achter hem. "U kent verder gaan. Hierbij bedtreed u de zaal van Zenan de Wijze." zei hij eerbiedig.

Aria hoorde de deuren openen maar keek niet om. Gewoon luisteren zou genoeg zijn voor Aria. Het was toch waarscheinlijk de laat komer. Uiteindelijk werd Aria toch nieuwschierig wie het was en kort draaide ze haar hoofd om te kijken wie het was. Weer een jongen dus waren er nu 2 jongens twee meisjes dacht Aria. Snel keek ze weer naar voren. Dalijk zouden ze te horen krijgen waarom Zenan hun had geroepen.

In het begin hield Ilyas zijn ogen beleeft neergeslagen, maar naarmate het tapijt onder zijn voeten er steeds prachtiger uit ging zien, kon hij het niet laten om even een vluchtige blik om zich heen te werpen.

Hij sloeg zijn blik niet weer neer.

De gangen waren onbeschrijflijk mooi en werden ook alsmaar mooier. Als Ilyas in zichzelf bedacht dat dit dan wel het toppunt moest zijn, werd hij bij de volgende gang alweer overdondert door een volgende, nog grotere schoonheid. Uiteindelijk kwamen ze aan bij een grote poort met aan iedere kant een wacht. De wacht waar hij achteraan liep liet hen een rolletje perkament zien en toen pas werden de gekruiste speren weer in de lengte naast de twee wachten gezet. Hij glimlachte naar de wacht die hem hierheen had ge-escorteerd (als dat het goede woord is) "Ik dank u voor uw tijd mij hier heen te brengen, ik zal bidden voor uw plaats naast de schepper." Zijn ongewoon melodieuze stem voor een jongen tingelde door de hal en de ruimte achter de deuren toen die zich voor hem openden. Toen draaide hij zich naar de deuren en liep de zaal in.

"Mijn nederige excuses voor mijn laatheid, Uwe Majesteit." Ilyas boog voor de grote heerser die iedereen aanbad en de punten van zijn lange haren raakten bijna de grond.

Zenan keek naar de nieuwe jongen die binnen liep en glimlachte uiteindelijk joviaal. "Welkom mijn jongen. Gaat u zitten" hij gebaarde naar een vierde stoel die er enkele seconde voor de deur open ging neer gezet was. "Dan kunnen we het hebben over waarom ik jullie heb laten ontbieden" zei hij nu een stuk ernstiger, ja hij had daar ook een reden voor. De rede was om het doel van de schepper te verspreiden.

Aria keek gespannen voor zich uit. Ze glimlachde wel en haar hele gezicht straalde bijdschap uit maar vanbinnen was ze erg gespannen. Het is niet vaak dat je wordt ontboden door Zenan en meestal heeft het een goed reden. Aria dacht even aan Toxic die buiten zou wachten. Een gif machine mee naar het paleis nemen is niet al te slim vond Aria. Ze slikte even en keek nu met een serieuze blik naar Zenan.

Alexis had zich niewsgierig naar de deur toe gedraaid toen deze open geduwd werd. Dat zou zeker degene zijn op wie ze hadden moeten wachten voor Zenan de Wijze begon. Ze keek hoe de jongen overdreven boog, geen van hen had dat net gedaan. Ze begon te twijfelen, hadden zij niet ook moeten buigen. Maar Zenan had er niets over gezegd dus het zou allemaal wel meevallen. Alexis draaide zich weer gespannen naar Zenan de Wijze toe, benieuwd naar zijn verhaal.

"Waarom jullie hier zijn?" begon Zenan de Wijze "Dat zal ik jullie uitleggen. Jullie hebben vast wel eens gehoord van de woestijn in het noorden van Het Dertiende Rijk. Deze was niet alleen ondoordringbaar door de hitte en de kou, maar ook door magie. Een machtige tovenaar heeft deze magie zo op kunnen heffen dat alleen mensen met de gave erdoor heen kunnen." Zenan praatte rustig, zodat elk woord dar hij zei verstaanbaar was. "Achter deze woestijn is een land dat uit 12 rijken bestaat. Deze rijken zijn goddeloos en hebben geen respect voor de Schepper" hij rilde alsof hij het niet voor kon stellen hoe afschuwelijk die mensen zouden zijn die daar woonde. "Het is mijn taak, nee onze taak om deze heidenen te helpen om nog in de genade te vallen bij de schepper. En daar heb ik jullie hulp bij nodig. Jullie zullen met jullie draak de grens over gaan en de mensen die ons geloof willen stoppen zorgen dat ze zich overgeven en anders moeten jullie ze laten.... verdwijnen" Zenan begon steeds verwoeder te spreken. " Ik weet dat dit een zware taak is, maar de Schepper eist dit van ons. De mensen op wie jullie het gemunt hebben zijn mensen met magie. Deze zijn de enige die straks onze geëerde broeders kunnen stoppen. De broeders uit het leger. Deze mensen zijn gevaarlijk en zullen jullie het liefst dood zien " Hij stopte weer even om alles in hen door te laten dringen.

Aria luisterde aandachtig naar Zenan. Toen ze werd geroepen had ze niet verwacht dat het zo belangrijke taak zou zijn. Er ging een trilling door haar lichaam. Niet van angst maar van blijdschap. Ze kon eindelijk iets doen voor dit land en natuurlijk de schepper. Ook al was de jongste van hun 4 ze zal alles doen om te bewijzen dat ze iets kan doen.

Aandachtig had Alexis geluisterd naar de woorden van Zenan, naar wat hun toekomstige missie gaat worden. Ondertussen begon er langzaam een glimlach te ontstaan op haar gezicht. Haar handen vouwden zich in elkaar en onopvallend stuurde ze een dankgebedje naar de schepper dat ze hem mocht helpen met zo'n edele taak.

Seth had kort opgekeken toen er nog iemand de zaal in was gelopen, maar daarna had hij aandachtig naar Zenan de Wijze geluisterd. Het zou hun taak worden om twaalf rijken te bekeren? Dat zouden ze heel strategisch en slim aan moeten pakken. Het kwam er dus op neer dat ze samen zouden moeten werken... Als er iets was waar Seth niet van hield, was het samen werken. Hij kon het heus wel, maar er waren dan zoveel dingen waar je rekening mee moest houden.

Alsof Zenan de gedachte van Seth las sprak hij verder. "Jullie kunnen samenwerken, of alleen gaan. Als het gevaar maar uitgeschakeld word. Ze spreken dezelfde taal als de mensen hier, je kunt mensen met magie herkennen aan hun draak. Net als zei julie kunnen herkennen, maar waarschijnlijk zullen ze dan denken dat jullie net als hen uit 1 van de 12 rijken komen. Als er nog vragen zijn, stel ze dan zonder aarzelen"

´´Is er een map van de 12 rijken´´ vroeg Aria meteen. Samen werken hoefde niet persee vond Aria. Je moest alleen informatie wisselen met elkaar en de rijken te verdelen. Aria zat meteen in haar hoofd plannen te maken , valstrikken waren makkelijk. De mensen zouden denken dat we bij hen hoorde dus vertrouwen winnen zou niet al te moeilijk worden. Ze keek serieus naar voren en wachte op een antwoord.

Ilyas was ook gaan zitten en had met groeiend respect voor Zenan de Wijze geluisterd. Toen laatst genoemde uitgesproken was nam hij de tijd om het allemaal even over te denken. Hij was met deze drie anderen uitverkoren om het heilige geloof te verspreiden. Hoe vaak in je leven kreeg je zo'n edele en grote taak van zo'n groot heerser? Nooit toch? Een zachte glimlach ontstond om zijn lippen en, net als de andere drie ongetwijfeld zouden doen, dankte hij in stilte de Schepper voor het geven van deze taak.

"Hebben ze dezelfde of andere gaven als wij?"

"Nee, die is er helaas niet" antwoorde Zenan op de vraag van Aria. "Jullie zullen de eerste zijn die over de grens komen. Als tip zal ik jullie meegeven om een kaart te kopen."Hij gleed met zijn hand over de leuning van zijn troon die ingelegd was met kostbare diamanten. "De mensen hebben dezelfde soort gave's als jullie. Ik zelf denk dat ze ongeveer even sterk als jullie zijn. Maar jullie zijn getraind, en sterker dan de meeste mensen. Ik weet zeker dat jullie ze met gemak aan kunnen" zei hij zelfverzekerd over zijn mensen. Hij bleef even stil om te kijken of hij alles had verteld wat nodig was. Ze moeten de grens over steken, de mensen met magie uitschakelen of hen overhalen om aan te sluiten bij het Dertiende Rijk en zorgen dat al het gevaar geweken was voor zijn leger. Ja hij had alles verteld "Dan zou ik jullie nu graag verzoeken om gelijk te vertrekken. Om jullie edele taak van de schepper te gaan volbrengen." zei hij eerbiedig.