Het paleis van Zenan de Wijze -openingstopic van Het Deriende Rijk-

De jonge wachter keek nog eens om, de vraag was op de gezicht van de jongen te lezen, de vraag die bijna bij elke gast zichtbaar was. Hij glimlachte even, het was zo simpel maar daarom ook zo vernuftig systeem. Op elke schilderij, wandkleed of ander kunstwerk in de gangen stond, hoe klein en onopvallend ook, een soort verwijzing van waar ze waren. Zo was bijvoorbeeld naar de gangen naar de keuken op 1 schilderij een boerenfamilie die aan het picknicken was in een prachtig weiland. Het zag eruit als een heel normaal tafereel die je overal tegen kon komen in het paleis, alleen de luxe druiven die onopvallend tussen het uitgestalde etenswaar lagen gaven aan dat het naar de keuken verwees. Hij stapte een gang in, naar links en kwamen in een enorme hal uit. Aan het einde van deze hal waren de immense deuren zichtbaar, de deuren die het vertrek van Zenan de Wijze scheidde met de rest van de wereld. Hij gaf een perkament aan de wachters terwijl hij gebaarde dat de jongen met de gave moest blijven wachten, toen ze bij de deur aangekomen waren. Na een zachte, bijna onhoorbare woordenwisseling duwde de 2 wachters bij de deur de deur open. "Hierbij betreed u het vertrek van Zenan de Wijze." zei hij plechtig tegen de jongen.

Luthien keek de gang nog steeds rond. Misschien waren het de schilderijen die de jongen hielpen. Hij richtte zijn blik op de schilderij maar kon niet echt iets eruit halen. Toen keek hij voor zich en zag aan het einde van de gang deuren. Terwijl ze steeds dichterbij kwamen staarde hij naar de grote deuren. Toen stopten ze en hij wachtte af tot iemand hem vertelde dat hij naar binnen mocht. Hij moest zijn best doen om niet te grijnzen toen de jongen sprak. Wat een plechtigheid... dacht hij. 'Bedankt.' zei hij tegen de jongen en stapte het vertrek binnen van Zenan de Wijze. Hij keek niet rond, want alle aandacht moest nu naar Zenan de Wijze en niet naar het verbluffende interieur of de prachtige muren. Met lichte passen liep hij naar de zwartharige man toe, en op een paar meter afstand stopte hij en nam zijn hoed af, die hij tegen zijn borst hield en knielde daarna neer voor Zenan de Wijze. Hij sprak niet, want als hij iets over geschiedenis had geleerd, was dat de leider altijd het woord moest nemen, en hij wist niet zeker of het hier gold of niet, maar hij nam liever het risico niet en wachte af.

Zenan keek afwachtend naar de deur, de deur waar de meest verschillende mensen door gingen. Van hoge edelen tot onbelangrijke bedienden die zijn eten serveerde. Zonder wat te zeggen bekeek Zenan hoe de jongen met de gave binnenliep. Ze waren op 1 of andere manier altijd hetzelfde, beleefd maar toch bewust van hun gave. Precies wat hoorde bij mensen die van plan waren om de toekomst te verbeteren. "Sta toch op mijn jongen, ga zitten." met een wijdsgebaar wees hij een stoel die tegenover de zijne stond, het was een stoel die kleiner was dan de zijne, maar net zo lekker zat. En dat kon hij weten aangezien hij hem zelf voor zijn gasten uitgekozen had. "Je wilt vast weten waarvoor ik je geroepen hebt?" vroeg Zenan met een geamuseerde blik in zijn ogen. Het was altijd leuk om andere te bestuderen.

Luthien stond op en ging op de stoel zitten waar Zenan de Wijze naar had gewezen. De stoel zat heel comfortabel viel hem op. 'Ja, meneer.' zei hij en keek naar de man, hem een beetje bestuderend. Hij zag er jong uit voor een heerser. Hij had Zenan de Wijze heel anders in gebeeld, met een iets gerimpeld gezicht en een baard, misschien zelfs met spierwit haar in plaats van roetzwart. Maar ach, dat dacht Luthien altijd van heersers, maar nu zag hij in dat heersers er ook jong uit konden zien. Toch vond hij het apart. Hij legde zijn hoed neer op de tafel en keek Zenan de Wijze aan met een kalm gezicht.

"Ten eerste, voordat ik begin wil ik je vragen of je wat te drinken wilt? De wijn is van de beste kwaliteit in het land." Zonder op antwoord te wachten gebaarde hij 2 bediendes die aankwamen met 2 glazen en een fles wijn. Precies op hetzelfde moment stopte ze met inschenken en zetten de glazen voor de jongen met de gave en voor Zenan de Wijze neer. "En ten tweede zou ik graag je naam willen weten, dat praat makkelijker." zei hij terwijl hij zijn glas lichtjes in de lucht stak om te proosten.

Luthien keek naar de bedienden en was wat verwonderd over hoe verfijnd de bedienden waren, en hoe ze allebei tegelijk stopten. Ze waren duidelijk erg goed in hun werk. Hij keek even naar het glas. Hij dronk geen wijn, hij had het niet eens gehad, maar besloot het te doen voor deze plechtigheid. Bovendien was er voor alles een eerste keer, dus ook voor wijn en alcohol. 'Ik ben Luthien Gabriël Nightray.' stelde hij zich beleefd maar trots voor terwijl hij zijn glas pakte en het iets in de lucht stak.

"Aangenaam, ik hoef je waarschijnlijk niet te vertellen dat mijn naam Zenan de Wijze is?' zei hij met een glimlach waarna hij rustig van zijn glas nipte om Luthien Nightgray even de tijd te geven om alle indrukken te laten verwerken. Toch wilde Zenan niet te veel tijd verspillen aan allemaal plechtigheden, de missie van de schepper moest toch uitgevoerd worden. "Dan kunnen we het nu hebben over waarom ik jou heb geroepen." Zei hij na enkele seconden waarin nauwelijks wat te horen was van de vele bediende in het vertrek. De toon in zijn stem werd nu weer harder, de toon van een leider van een land. "Je hebt vast wel eens van de ondoordringbare woestijn in het zuiden gehoord, niet waar?" Zonder op antwoord te wachten, aangezien het een retorische vraag was, ging hij verder. "Nooit, of in ieder geval in vele duizenden jaren is daar niemand levend uitgekomen. Dat weet je vast ook al, maar er is verandering in gekomen. De tovenaar heeft het magische web dat ervoor zorgde dat de woestijn afgesloten was zo veranderd dat mensen met de gave, zoals jij dus, erdoor heen kunnen." Hij bleef weer even stil om deze informatie bij hem te laten bezinken. Het was geen alledaagse informatie, en iemand met een beetje hersenen in zijn hoofd bedacht zich wel dat er dan iets moest komen waarvoor hij geroepen was.

Luthien nam een slokje van de wijn en vond het heerlijk. Dat hij er nog nooit eerder aan had gedacht om het te proberen. Na enkele seconden rond het vertrek te hebben keken richtte hij zijn blik op de leider en luisterde aandachtig naar hem, terwijl hij alles wat hij zei in zijn hoofd op sloeg. Vroeg of later zou het van pas komen. Hij knikte een paar keer terwijl Zenan de Wijze sprak. Toen de leider een pauze nam, liet hij de informatie even bezinken. 'Dus in het algemeen moet ik de woestijn door, niet waar?' vroeg hij toen hij even had nagedacht. Het had vast iets met de 12 rijken te maken.

niemand heeft nog gehoord van die 12 rijken of alleen in mythes
-
Zenan's blik werd even wat zachter toen hij zag dat Luthien de wijn lekker vond, nouja als hij het niet lekker vond had hij pech. Dit was de beste en meest exclusiefste wijn in heel Het Dertiende Rijk. "Goed geraden" een tevreden toon ging door in zijn stem heen, het was goed dat hij zo snel een verband legde. "Achter deze woestijn ligt een heel groot, afschuwelijk heidens land. Dit stuk land bestaat uit 12 rijken. Deze 12 rijken hebben nog nooit van de schepper gehoord." In zijn gezichtsuitdrukking was duidelijk te lezen wat hij ervan dacht, het was toch afschuwelijk dat al deze mensen zonder te weten in de onderwereld zouden moeten branden na hun dood. "Daarom heeft de schepper besloten dat Het Dertiende Rijk deze mensen moeten helpen het ware geloof te vinden. Om ervoor te zorgen dat er geen onschuldige mensen slachtoffer worden van de onderwereld." hij zuchtte even vermoeid toen hij eraan dacht wat een grootte taak dit was.

Luthien zei niks, maar had eigenlijk ook geen geloof. Waarom niet, omdat hij zich er geen zorgen over wou maken, over waar hij heen zou gaan na zijn dood. Als die tijd kwam zou hij het wel merken wat er gebeurde. Al was hij wel een liefhebber van occulte, en in occulte werd er ook verteld over onderwerelden. De punt van zijn pentagram moest altijd naar boven wijzen en nooit naar onderen, anders wees hij naar de onderwereld, en zo waren er wel meer dingen. Hij nam nog een klein slokje van zijn wijn en luisterde nog steeds naar Zenan de Wijze. Hij knikte een keer en verwachtte dat hij daarbij moest helpen.

Zenan liet expres weer een stilte vallen voor hij weer verder ging, zo hield je beter de aandacht van je luisteraar en gaf je ze de tijd om alles goed duidelijk in zich op te nemen. Alles wat hij vertelde kon van levensbelang zijn, dus dat moest goed in zich opgenomen worden. Voor hij verder ging nam hij nog een slokje van zijn wijn, het heerlijke bloedrode spul smaakte naar feest, naar veiligheid. "Helaas wonen daar heidenen die niks van de schepper willen weten, niet willen dat jullie ze komen helpen. De meeste mensen kan het leger aan, maar de mensen waar jij en je collega's die er al zijn het op ge munt hebben zijn mensen met magie. Deze hebben dezelfde soort krachten als jullie. Maar ze zullen er alles voor doen om jullie te stoppen, als het nodig is zelfs vermoorden. Wat jouw, jullie taak is, is de mensen van het Dertiende Rijk te beschermen door deze mensen uit te schakellen of proberen over te halen om ons te komen versterken. Zij willen niet dat hun landen onder de genade van de schepper komt."

Luthien zette het wijnglas neer en luisterde weer naar de leider, terwijl hij alles in zijn hoofd op sloeg. Hij knikte toen de leider was uit gepraat, en het leek hem niet zo'n moeilijke opdracht. Zijn magie was misschien niet zo krachtig, maar hij had altijd nog zijn uitstekende omgang met steekwapens. Bovendien was richten niet iets voor hem. Hij had al eens een pijl en boog proberen te hanteren, maar het ging... slecht. 'Ik snap het.' zei hij. 'Moeten we ze uitschakelen als in doden... of gewoon als knock out slaan?' vroeg hij toen.

Zenan de wijze keek naar de jongen die zich als Luthien had voorgesteld "Doden, helaas. Als je ze bewusteloos slaat zullen ze bijkomen en verder gaan met hun heidense praktijken. Ik weet dat dit een zware taak kan worden, maar de schepper eist dit van ons allemaal om de wereld te helpen. Maar 1 voordeel, er is grote kan dat ze jou het liefst ook dood zien." hij glimlachte wrang terwijl hij zijn glas wijn op de tafel zette. Hij wist dat dit een noodzakelijk kwaad was om zijn leger later over de grens te sturen. Als de mensen met magie niet uitgeschakeld zou worden zouden ze vele mannen van hun scheppers leger vermoorden, zouden vele gezinnen voor altijd verscheurd zijn. Iets wat hij niet toe kon staan.

Noemt hij dat een voordeel? dacht Luthien verbeten, maar liet het niet uit zijn gezicht blijken. Hij sloot zijn ogen en zuchte diep. 'Ik zal mijn best doen.' zei hij en opende zijn ogen weer. Hij keek naar de leider. Hij vond het niet een ongelooflijk moeilijke taak om mensen te doden, maar was dat ook niet slecht? Kwam je daardoor ook niet in de onderwereld? Kijk, dat was waarom Luthien geen geloof had, anders dacht hij er teveel over na over wat goed en slecht was.

Zenan de Wijze ging recht op staan, zijn gewaden vielen sierlijk achter hem aan. "Ik zou je dan nu willen verzoeken om de reis door de woestijn te maken. Ik raadje van harte aan om met je eerbare draak deze reis te maken, dan zul je er sneller zijn om de taak van de schepper te vervullen." Het woord draak sprak hij extra eerbiedig uit, Zenan had veel, maar het enige wat hij niet had was zo'n prachtig wezen. "Er zullen in de 12 rijken al medestrijders van jouw zijn, deze zien er nauwelijks anders uit als de mensen met magie uit de 12 rijken. Dus let daar op."

Luthien pakte zijn hoed en zette die met een sierlijk gebaar op zijn hoofd. 'Ik zal erop letten. U kunt op me rekenen. Ik zal u niet teleurstellen.' zei hij eervol en boog even lichtjes voor Zenan de Wijze. Hij ging weer recht staan en voelde dat zijn zenuwen compleet weg waren. Hij vond deze man aardig en deed het werk liever voor hem dan voor de Schepper, ookal deed hij het werk niet graag, maar hij zou er aan wennen. Veel belangrijker was het beschermen van hun Rijk.

Zenan de wijze gaf een vriendelijke glimlach die zelfs een spoortje van dankbaarheid zichtbaar liet worden. "De schepper zal je belonen, mijn jongen." zei hij met een soort eerbied die niet goed te plaatsen was. Het was fijn dat er nog iemand gekomen was om deze taak uit te voeren, om de mensen in de 12 rijken te redden van de onderwereld, wat voor offers er ook gebracht moesten worden. Ook al moesten er doden voor vallen. Hij gebaarde naar 1 van de wachters bij de deur. "Zouden jullie hem willen begeleiden om hem niet te laten verdwalen?" zei hij in een vragend bevel. "De schepper zeit met gij." sprak hij tegen Luthien, de jongen met de gave.

Luthien draaide zich om en liep naar de deur, zijn lange zwarte jas mee waaierend met zijn bewegingen. Hij stak zijn handen in zijn zakken en liep rustig met een wachter mee. Hij vroeg zich af wie er nog meer waren met deze missie. Waarschijnlijk niet zo veel, maar eigenlijk wist hij ook niet hoe hij ze moest herkennen. Het konden net zo goed bedriegers zijn die zich voor deden als 1 van het Dertiende Rijk. Best triest eigenlijk... Maar ach, de mensen deden tegenwoordig alles om hun missie te volbrengen, en dat zou Luthien ook doen.

Bij deze kan je overal in de 12 rijken reageren:)

Ralan liep door de markt heen en rolde hier en daar een paar zakken van mensen. Hij vond het heerlijk zoiets te doen terwijl hij op weg was naar het paleis. Hij liep de trap op en keek even naar de wachters. Hij bleef daar wachten, maar hij wilde het liefst het paleis in om nog meer te vernielen of te jatten. Maar zijn geloof weerhield hem daarvan.