het kruiden winkeltje in Jangan- het rijk van de waterman

Gale hield Anneloes rustig vast en liet de vlinder veranderen in een paar mini-draakjes in allerlei kleuren. Ze renden door zijn haar en opeens liep er een echt draakje over Anneloes haar arm. Setox keek even naar het meisje en zei toen "Hoi, en wie ben jij? Gale ontmoet wel veel mensen zeg. Waarom moeten het er nou weer zo veel zijn, ik ondhoud hun namen nevernooitniet."

Anneloes lachte en plukte de draak van haar arm. Ze hield hem vast bij zijn vleugeltjes en lachte "Dlaak, Mini Dlaak" kirde ze voor de Setox tegen haar bort plette. Ze lachte.

Sabel glimalchte bij het vertederende gezicht en pakte het net wakker geworden jochie dat met zijn knuistjes in zijn ogen wreef.

Setox gromde en probeerde onder Anneloes' knuistjes uit te komen. "Lameloslameloslamelos." zei hij geirriteerd. Gale grinnikte en zei "Kan je hem misschien loslaten? Dan wil hij vast wel met je spelen, maar zo laat je hem waarschijnlijk stikken." De waterdraakjes keken geamuseerd mee en eentje kietelde met zijn staart, die gepluimd was, onder Anneloes haar neus.

Anneloes liet met tegenzin de drak neer. Ze fronste toen ze bedacht dat Gale haar gedachten net als omas en opa en tante alexis niet haar gedachten konden lezen Ze grijnsde opeens haar kleine mondje bloot "Lameloslameloslamelos" herhaalde ze setox.

Gale en Setox begonnen te lachen en Setox kroop tegen Anneloes haar hoofd aan. "Jij bent tenminste lekker warm." zei hij glimlachend. "Bij Gale is het zo koud." De waterdraakjes vormden nu om tot een aantal Sabels, die over haar arm paradeerden. Ze leken net op bodyguards van de kleine.

Anneloes grijnsde en griste een water sqabel van gales arm "wille jij mij op de grondd zette" zei ze half brabbelend. "Setox lief" zei ze lachend tegen haar kleine broertje dat nu in Sabelsd armen wakker aan het worden was "Stene-spene" mompelde hij en sabel gaf hem een perfecte zwarte kei. Demeter begon er tevreden op te sabbelen, zijn knuistjes klemde de steen tussen zijn handjes.

Gale zette Anneloes rustig op de grond en liet haar los. Waarschijnlijk kon ze zelf wel staan, en anders greep ze zijn been maar. De mini-sabels liepen rond Anneloes en maakten toen een kleine muur om haar heen. "En toen zat je opgesloten." zei Gale grinnikend. Ze kon zo door de muur breken als ze wilde.

Aneloes landde op haar kont en kroop dwars door het water heen lachend en kleddernat rolde ze daarna over de grond "ikke nat" bracht ze lache\nd uit terijl haar broerttje nog steeds zwijgend op de steen sabbelde "Hij vind je wel aardig, gezien je huidige gedachten, aleen hij houd niet van praten " sabel gliamclhte

Gale grinnikte en er kwam nog meer water de winkel binnen. Hij maakte daarvan nog een aantal mini-sabels die over de buggy paradeerden. Ze kleurden allerlei kleuren, maar de aura's die erin zaten waren erg zwak. Het zou niet leuk zijn als de kinderen alleen maar door te spelen veel pijn hadden.

Demetri klamte zich nog steeds aan zijn moeder vast. Hij wilde zijn mama niet kwijt, evenals zjn sabbbelsteen. Anneloes daarintegen vond de minisabels geweldig en greek ze in haar kleine knuistjes.