Het rijk van de Tweeling - het huis van Jason

Oké, dan zal ik hem binnenkort wel eens geen" antwoordde Jason, dan moest hij wel even pen en papier in huis halen. Hij had veel in zijn huisje, maar het enige wat hij niet had was dat dus. Hij nam nog een paar happen van zijn soep terwijl hij naar de 2 draken keek die ook bezig waren met eten.

Scarlet knikte dankbaar en nam nog een paar happen terwijl ze net als Jason naar de draken keek. 'Wat voor krachten heb je?' Vroeg ze om geen stilte te laten vallen en eigenlijk was ze ook wel een beetje nieuwsgierig. Ze nam nog een paar happen en keek hem vragend aan. 'Mijn krachten zijn aarde en metaal.' Zei ze, misschien kwam het anders onbeleefd over.

"Mijn krachten zijn Lucht en Bliksem" antwoordde hij. "Heb jij er wel eens mee moeten vechten?" vroeg hij erachter aan. Hij nog nooit echt en zou ook niet precies weten hoe dat zou moeten. En straks zat hij ineens midden in een gevecht met 1 van die Dertiende rijk gastjes en was hij te traag.

Scarlet trok even een gezicht. 'Nee, niet echt vechten maar..' Ze twijfelde even. 'Ik jaag, met mijn pijl en boog en ook naalden. Mijn naalden zijn natuurlijk van metaal en die kan ik makkelijk sturen.' Zei ze. 'Maar meer eigenlijk niet.' Gaf ze toe, ze had wel een keer geoefend. En had zichzelf aangeleert wat ze nu allemaal kon, maar ze moest eigenlijk wel beter gaan trainen. Ze glimlachte. 'Jij?'

Jason glimlachte verontschuldigent "Nee, ik ook niet" zei hij "Het enige wat ik met mijn krachten deed was bijvoorbeeld regen wegblazen zodat de gewassen voldoende water kregen en zorgen dat tijdens een onweersbui de bliksem niet in een huis sloeg door ze net enkele meters af te buigen" legde hij uit.

Scarlet knikte en glimlachte. 'Dat lijkt me erg handig.' Zei ze. 'Ik heb mijn aarde krachten welleens gebruikt voor het heropbouwen van mijn huis buiten Palio.' Zei ze. 'Er was net een storm geweest en mijn oma was op dat moment niet thuis geweest, ik wel, dat was voordat ze ziek werd.' Zei ze luchtig en ze was er zelf verbaast over dat ze het er zo makkelijk uit kreeg. Ze nam een paar happen van de soep.

Jason knikte ten teken dat hij haar begrepen of gehoord had en zette de kom soep aan zijn lippen. Dat laatste beetje dronk hij altijd gewoon op, dat ging een stuk sneller. Toen hij het op had zette hij zijn lege kom naast hem op het gras neer. "Ik heb een idee" riep hij ineens uit. "We gaan samen oefenen, niemand die ons hier stoort"

Scarlet nam het laatste beetje soep en zette haar kom toen ook weg. 'Ja, dat is een goed idee.' Was ze er mee eens. 'Alleen met krachten of ook met wapens enzo?' Ze wist dat, als ze met haar lichaam mocht vechten, in het voordeel was. Ze was klein, maar doordat ze in het rijk van de stier was geboren, had ze het voordeel dat ze krachtiger was dan sommige anderen.

"hmm, ik weet niet wat het handigst is. Wat zouden die mensen uit het Dertiende Rijk doen?" dacht hij hardop. Met zijn lichaam was hij redelijk in vorm, met zijnkrachten dus wat minder. Hij wist niet wat die mensen zouden doen. Het was gevaarlijk om zulke info te missen en er dus niet op te trainen.

Scarlet keek hem aan en haar gezicht betrok. 'Ze moeten ons vermoorden, logisch als ze daar alles voor zouden doen. Alles uit de kast trekken en niks overlaten.' Mompelde ze en trok een schuin gezicht. 'Als ik mensen moest vermoorden zou ik ook zoiets denken.' Zei ze. Ze moest er niet aan denken om straks oog in oog te staan met iemand die haar wou vermoorden.

Jason keek haar even aan en zag dat zei hetzelfde dacht. De rillingen liepen al over zijn rug als hij er aan dacht dat er mensen hem dood wilde hebben. "Zullen we dan maar met wapens magie en lichaam vechten?" vroeg hij aan haar. "Maar niet te hard zijn, want er mag niemand gewond raken"

Scarlet knikte en glimlachte weer. 'Ik zal het proberen.' Grapte ze en ging staan. Ze pakte haar kom op. 'Zal ik deze even weg zetten?' Vroeg ze even beleeft, maar ze wachtte niet op antwoord en pakte zijn kom ook. Ze liep naar de keuken en zette ze op het aanrecht, ze liep weer naar buiten. 'Sorry, het is een gewoonte.' Mompelde ze en ging voor hem staan. 'Beginnen?' Vroeg ze.

Voor Jason kon protesteren had Scarlet zijn spullen al mee genomen. "Bedankt" zei hij gemeend toen ze terug was van het huisje. "Alsof je hier al thuis bent" plaagde hij haar. "Ik vind het goed, maar hier is niet zo handig i.v.m de moestuin hier naast"
-
dit was veel te kort maar ik moet eten.

Scarlet lachtte om zijn grapje, het klonk goed lachen, dat had ze lang niet meer gedaan. 'Astjeblieft.' Zei ze met een grinnik en glimlachte. Ze trok een schuin gezicht, omdat ze nadacht. 'Misschien kunnen we ergens heengaan waar we beter kunnen trainen, zonder dingen te vernietigen.' Zei ze. 'Weet jij iets?' Vroeg ze aan hem.

--
ooh, 1 keertje is toch niet zo erg :')

"Hmmm, ik ben bang dat we dan echt een stuk of 50 kilometer richting het noorden moeten, dan zitten we in een rotsachtig gebied. Daar kunnen we wel vechten? Het enige wat kapot kan gaan is wat steen of een stukje droog gras." stelde hij voor. "Wat vind je daar van?"

Scarlet knikte en glimlachte. 'Dat lijkt me goed en Art kan wel weer een stukje vliegen.' Zei ze en Artemis keek meteen op bij haar afkorting. Ze draaide haar tasje om haar schouder goed en grabbelde er even in. Ze haalde er een naald uit, deze haakte ze aan de onderkant van haar jurk. Dit had ze altijd, voor het geval dat, zo had ze meteen een klein wapen bij de hand als ze bevoorbeeld aangevallen werd. Ze begon naar Artemis te lopen. 'Vlieg jij maar voorop.' Zei ze toen ze op Artemis klom.

"oké dan. Het is niet moeilijk te vinden, zoek de bergtoppen" glimlachte hij. "Kom op Lou, we gaan weer vertrekken" Zijn draakje sprong gelijk overeind. Je zag dat ze het heerlijk vond om te vliegen, vooral als ze op haar hardst mocht. Ze ging sneller dan de gemiddelde draak, dat wist ze, maar dat kwam doordat ze een speciaal soort luchtdraak was. "Helaas, dit keer geen supersnelheid dametje" verontschuldigde Jason zich bij Lou. "We vliegen samen, dus mag je je even aanpassen" zei hij alsof hij het tegen een kleuter had. Dat leek Lou af en toe ook wel, met haar verlegenheid. Terwijl ze toch dol op mensen was.
-
verder bij de bergen die ik wel even ga aanmaken?

Scarlet glimlachte en keek eventjes naar Lou, het was een mooie draak. Artemis kleurde lichtblauw, in de lucht nam ze altijd een lichtere kleur aan. 'Dit vind ik ook een leuke kleur.' Zei ze en Artemis klapte met haar vleugels voor wat vaart. Daarna zweefde ze in de lucht. 'Achter hun aan.' Zei ze en knikte naar Jason en Lou. Artemis knikte en begon te vliegen.

--
Jepp

- nieuw, mwuahaha, Eef ik kom je lastig vallen

'Artemis, daar is het!' Riep Scarlet boven de wind uit. Het waaide hard en daarom moest ze luid praten. Artemis glimlachte en begon de landing in te zetten. Scarlet vroeg zich af of Jason thuis was, maar als hij dat niet was liet ze wel even een briefje achter. Ze grinnikte in haar gedachten en zag toen dat Artemis al bijna bij de grond was. Artemis landde en veranderde naar groen.

Jason sliep, hij had geen enkel idee hoe laat het was. Maar hij lag rustig met gesloten ogen op de bank te slapen. Lou lag naast hem op de grond te slapen. Beide leken ze onder zeil te zijn, waarschijnlijk zouden ze zelfs niet wakker worden als er een kanon naast hen afgeschoten werd. Daardoor werden ze ook niet wakker van een meisje en een draak dat naast hun huis landen. Gelukkig stond de achterdeur open,

Scarlet glimlachte en sprong van Artemis af. Artemis ging op de grond zitten. Scarlet liep naar het raam [heeft zijn huis een raam?] en keek erdoorheen. Ze keek zo in de keuken, maar zag Jason niet dus ze klopte op de deur. Ze zuchtte toen er na een minuutje of twee niet open werd gedaan. Ze keek om zich heen en besloot achterom te gaan om te kijken of daar de deur toevallig open stond.

Vast wel xD
-
Nog steeds had geen van beide iets door. Jason draaide zich half om waardoor zijn open blouse sexy omlaag gleed en zijn sixpackie zichtbaar werd. Het was een grappig gezicht om hem zo te zien liggen. Vooral omdat Lou precies opdezelfde manier naast hem lag te slapen. Alleen dan was Lou wat groter. Waarom ze nog lagen te slapen was niet duidelijk, beide waren ze op normale tijd in slaap gevallen.

Scarlet grinnikte en liep achterom naar de achterdeur. Ze maakte hem zachtjes open en keek weer om zich heen voordat ze naar binnen stapte. Door de grond voelde ze iemand ademen, dus er moest iemand zijn. Ze glimlachte en liep verder door het huisje tot aan de woonkamer. Ze keek door de deuropening en zag Jason op de bank liggen en Lou naast hem op de grond. Ze sliepen, het zag er erg schattig uit.

Lou werd langzaam wakker toen er iets bewoog, en ze een klein geluidje hoorde. Toch keek ze niet op. Het enige wat ze deed was loom 1 oog open doen. Ze zag Jason liggen en bedacht dat hij dat geluid wel gemaakt had. Ze was nog zo lui dat ze Scarlet helemaal niet opmerkte. Loom draaide ze met haar staart om zich hen voor ze haar oog weer dicht deed en weer verder ging slapen.

Scarlet keek even naar Lou en beet op haar lip om een giechel binnen te houden. Ze keek naar Jason die er schattig bij lag, zijn haren waren een beetje warrig en zijn sixpack was zichtbaar[xd]. Ze glimlachte vertedert en stapte toen voorzichtig om Lou heen en probeerde haar niet wakker te maken. Toen ze een beetje bij Jason stond grinnikte ze en drukte heel zachtjes haar lippen op zijn wang.