Het rijk van de Tweelingen- Het drakenmeer

Gale ging verder met de oefeningen en liet de auragloed terug glijden naar zijn handen. Toen liet hij het langzaam wegstromen en hij rommelde iets in zijn tas. Hij pakte er een grote reep chocolade uit en brak er een stuk vanaf. Hij brak het verder tot een blokje en stak dat in zijn mond. Hij liet het daar langzaam smelten.

Nieuw
_________________________________
Alois keek om zich heen het was hier erg mooi. Hij glimlachte. Voorzichtig zakte hij door zijn knien om op de grond te gaan zitten. Zijn hele lichaam deed pijn. hij had vreselijke spierpijn. Met een verwrongen gezicht wreef hij over zijn gekwetste boven benen. Die waren zelfs blauw. Hij had gisteren erg hard getraind. Daarbij had hij zich dus iets overschat en nu had hij dus spierpijn en blauwe plekken.

Akako en Andrew vlogen over een groot meer. Andrew liet Akako landen, want hij vond dat ze wel wat mocht drinken. Terwijl Akako dronk, vulde Andrew zijn waterfles. Hij keek eens rond. Het was een mooi groot meer. Het was bijna verlaten, op één jongen na. Andrew liet hem maar, hij had vandaag geen zin in jagen. Maar natuurlijk maakte hij wel meteen een bandje van ijs om zijn enkel, zodat de jongen, als hij zou kijken, zijn tattoo niet zou zien. Het ding was vandaag van ijs, want hij was nogal verveeld.

Alois probeerde onhandig zijn gematelde spieren te maseren. Het lukte niete erg. De pijn bleef even erg. Alois gaf het op om zijn spieren normaal te krijgen. Hij keek om zich heen. Het zag erg echt heel mooi uit. Toen hij omhoog keek zag hij een draak vliegen. Alois vond het een erg mooie draak. Hij glimlachte onbedacht

Andrew keek naar de jongen die kennelijk spierpijn had. Zelf had hij ook altijd last van zijn voeten, maar je wendde eraan. En hij liep alle dagen op blote voeten, dus had nooit voetsteun. Hij legde zijn voeten in het water en verwarmde het water rondom. Het was best lekker om zo met je voeten in het water te zitten.

Alois zag hoeveel de draak daalde en hoeveel de persoon die erop zat zijn vieten in het water hing. Misschien was dat ook wel iets voor hem. Lekker verkoelend. Alois stond op en begon zijn kleding uit te doen . Op het laatst stond hij alleen nog in zijn ondergoed dat hield hij wel aan.[left][center]

Andrew was op zijn rug gaan liggen. Hij trok zijn shirt uit om lekker te gaan liggen bruinen in de zon. Dat was wel nodig. Aan deze kant van de woestijn scheen de zon bijna nooit. Andrew zuchtte. Weer kwamen er herinneringen omhoog van de tijd dat hij en Alyssa nog jong waren. En nu gingen ze steeds vaker uit elkaar. Hij vroeg zich meer dan eens af waar Alyssa mee bezig was, als hij niet bij haar was.

Voorzichtig stak Alois zijn teen in het water. Brrrrr wat was het ontzettend koud! Toch stapte hij verder het water in. Toen hij tot zijn middel in het water stond dacht hij aan zijn beste vrienden , Gabriel en Chris. Wat zouden zij nu doen? Chris zat vast weer met lune te flikvlooien van Gabriel wist hij het niet

Andrew keek naar de jongen, die ging zwemmen. Die durft, dacht Andrew. Zelf moest hij het water verwarmen om niet te bevriezen. Hij zag dat de jongen het ook wel koud had. Hij was in een goede stemming, dus verwarmde hij het hele meertje.

Alois probberde moeder te verzamelen verder het koude water in te lopen. Net toen hij verder zou lopen werd het water plotseling warmer. Verbaasd keek alois om zich heen opzoek naar de oorzaak. Hij kon niks vinden . De enige die iets gedaan kon hebben was de jongen met zijn draak. " Dank je " riep alois zo hard hij kon.misschien zou de jongsn hem horen.

"Graag gedaan," riep Andrew terug. Eigenlijk had hij ook wel zin om te zwemmen. Hij sprong met broek en al in het water en zelfs zijn pet hield hij op. Hij dook een paar keek onder en begon daarna baantjes te zwemmen. Hij hield alles om zich heen goed in de gaten. Af en toe keek hij onderwater of hij vissen zag, maar hij zag niks.

Andrew en Akako plonsden in het water. Onderweg had Andrew zijn kleren alweer uitgetrokken en lag alweer poedelnaakt rond te spartelen. Het was heerlijk water. Hij dook onder, maar kwam snel boven toen hij zich iets bedacht. Hij maakte een grote, holle, doorzichtige ijsbal en zette die op zijn hoofd. Nu kon hij onderwater ademen en kijken. Hij zag alle draakvissen en naast zich Akako, die met de diertjes praatte.

"hiereen" klonk de stem van Liuz in haar hoofd. "Ze zullen bij dat meer zijn." door de connectie tussen Akako en Liuz konden ze hen snel vinden. Iets wat erg leuk was om elkaar eens te verassen. Zoals Alyssa op dit moment ook van plan was te doen. Vanaf de rug van Liuz sprong Alyssa met kleding en al in het water, naar de plek waar ze wat zag bewegen en aandrew wel zal zijn.

Vanuit zijn ooghoek zag Andrew zijn zusje aankomen. Hij zwom snel naar boven en riep: "Alyssa!" Hij zwom naar haar toe en gaf haar een knuffel. "Lang niet gezien. Waar ben jij toch steeds." Hij moest lachen. "Zeker bij Kengi. Mij lukt het nog niet echt in de liefde." Hij zuchtte. Eigenlijk was hij wel al op zoek naar een vriendinnetje, maar hij had nog niks gevonden.

Alyssa keek met een brede grijns naar Andrew en knuffelde hem terug. "Waar ben jij steeds" antwoorde ze plagend. "En het valt allemaal wel mee, we hebben laatst alleen ingesneeuwd gezeten in 1 of andere grot." grinnikde ze bij de herinnering. Ze liet hem los en keek hem medelijdend aan "Echt niet?"

"Nee, niet echt," zei Andrew. "En zonder jou voel ik me af en toe nogal alleen. Een leuk miesje komt niet zomaar uit de lucht vallen." Hij wilde erg graag een vriendinnetje. Gewoon iemand waar hij mee op kon trekken. Hij dook weer onderwater naar Akako. Even later kwam hij weer boven. "Wat zou het kunnen zijn, dat meisjes niet snel op mij aflopen?"

Alyssa keek hem half medelijdend aan. Ze dook ook onder water, Liuz was ondertussen ook i nhet water beland. "Tja, misschien moet je wat vaker uit gaan?" ze had tot nu toe ook nog nooit een jongen uit de lucht zien vallen, maar je wist maar nooit dat het wel eens zou gebeuren. "En misschien moet je toch iets van schoenen dragen? Meisjes houden niet van rare jongens." zei ze op plagende toon.

"Ik ga geen schoenen dragen," zei hij. "En er zullen toch wel meisjes zijn die net als ik een hekel hebben aan drukte en uitgaan? Of is dat een hele vreemde vraag?" Hij keek zijn zusje aan, vragend en met zielige ogen die elk moment in huilen uit konden barsten. Als zij er niet was, was hij eenzaam en voelde hij zich in de steek gelaten.

oké wat heeft Andrew gegeten? XD
-
"Vast wel" zei Alyssa geruststellend, het gebeurde niet vaak dat Andrew er zo emotioneel uit ziet. Alsof hij elk moment in huilen kon barsten. Ze zwom naar haar broer toe en legde even haar handop zijn schouder. "Alleen die moet je nog ontmoeten." ze hoopte dat haar woorden opbeurend werkte, want ze was op dit soort momenten niet zo goed in het vinden van de woorden.

"Zal dat nog lang duren?" vroeg Andrew. "Of zullen we anders samen verder rezien? Dan zijn we beide niet alleen." Hij probeerde zich te herpakken, maar dat lukte niet. Hij zwom nog steeds half huilend naast zijn zusje en wilde even afleiding hebben. "Zullen we even een oefengevecht houden, of zoiets?" vroeg hij voor zichtig.

Al zwemmend probeerde Alyssa Andrew een troostende knuffel te geven, iets wat niet zo makkelijk is als het lijkt. Vooral de zwaartekracht werkte dan een beetje tegen. "Vast niet, ooit zal ze wel komen." zei ze in zijn oor, voor ze hem losliet. Ze trappelde snel water om weer wat omhoog te komen. "Weet je het zeker?" vroeg ze aan hem, straks was hij nog te erg in zijn verdriet verzonken.

"Nee hoor," zei Andrew." we gaan gewoon beginnen. Dat zorgt voor afleiding." Hij ving zichzelf en Alyssa in een blok ijs die hij op liet rijsen uit het water. Hij bevroor daarna het meer en liet hen zachtjes landen, waar het blok meteen verdween.

Alyssa klom op de rug van Liuz nadat ze weer in het water gezed was. "In het water zijn je krachten slechter." glimlachte ze als verklaring aan Andrew. Op de rug van Liuz droogde ze eerst haar kleding, het was zwaar om met zware kleding te moeten vechten. Toen ze eenmaal weer gedroogd waren ging ze wankelend op de rug van Liuz staan. "Komt ie" voorzichtig stuurde ze 2 bollen ijs naar Andrew/

"Maar ik sta op ijs," zei Andrew terwijl hij de ijsbollen ontweek. Hij vuurde meteen twee vuurbollen terug en maakte daarna een muur om zich heen van het ijs waar hij op stond.

"Toch zul je merken dat het ijs smelt door het water, en je natte voeten krijgt." Alyssa keek hem plagend aan. Geconcentreerd ving ze de vuurballen uit de lucht op en maakte er een soort sliert van. Inplaats van deze op Andrew te mikken, mikte ze op de ijsplateau. Ze maakte het lint groter, zodat het ijs sneller zou smelten.