Het rijk van de Tweelingen- Het drakenmeer

Andrew bevroor al het water onder zich, tot op de bodem. Nu zou het wel even duren voordat het zou smelten. Hij rende naar het vuurlint, pakte het vast en smeet het terug naar Alyssa. Daarna vuurde hij nog een paar yin-ynag ballen af. De helft was ijs, de andere helft vuur. Daarna stuurde hij zijn blok op Alyssa af.

Alyssa glimlachte naar haar broer, hij was soms net zo slim als haar. Ze dacht aan de wedstrijd zwemmen die Andrew gewonnen had, nu besloot zij te winnen. Lachend mikte ze het vuurlint op haar beurt weer terug naar Andrew. Alleen daardoor zag ze de yiny yang bollen niet, toen deze tegen haar aankwamen, viel ze bijna van Liuz af. MEt een klein gilletje ging ze zitten, gelukkig was ze gevallen anders had ze het brok ijs tegen haar kop gekregen. Met een geconcentreerd gooide ze op haar buurt yinyang ballen terug, net iets meer dan anderew gedaan had.

Even leek Andrew door het ijs te zakken. In feite deed hij dat expres om de teruggestuurde bollen te ontwijken. Hij baande zich een weg door het ijs, op weg naar Alyssa en Liuz. Daar aangekomen sprong hij uit het ijs en stuurde van beide kanten een vuurstraal op haar af. Van voren gooide hij nog twee ijsbollen.

Dit keer was Liuz haar redding, ze viste de 2 vuurstralen uit de lucht op het moment dat Liuz zijn vleugels stild eed hangen en enkele meters omlaag zakte. Hierdoor werden ze op het nippertje niet geraakt door de ijsbollen van Andrew "Let je op" riep ze naar hem toe, het bleef een oefengevecht. De vuurstralen in haar hand voegde ze aan elkaar toe, zodat het 1 lange slinger werd. Als een lint probeerde ze deze rond Andrew te wikkelen/

Andrew probeerde nog te ontwijken, maar hij werd al gegrepen door het lint. Hij had nog maar één arm vrij en die gebruikte hij om stukje voor stukje het ijs te veranderen in kleine mesjes. Die dreigend naar Alyssa wezen. Meer ruimte en bewegingsvrijheid had hij niet en dus kon hij ze niet op Alyss afsturen.

Alyssa liet het lint weer verdwijnen, het was en bleef een oefengewicht en ze wilde zeker haar broer niet verwonden. afwachtend bleef ze nu op de rug van Liuz zitten, het was nu weer de beurt van Andrew om aan te vallen of in iedergeval de volgende stap te zetten. De blik van Alyssa bleef op de kleine meisjes hangen.

"Ik vind wel dat je gewonnen hebt," zei Andrew tegen Alyssa. "Het enige wat ik nog kon, was die mesjes in nutteloze rondjes laten vliegen." De mesjes verdwenen en vielen in het water. Andrew, die in het water was gevallen, zwom naar de kant. Daar liep hij naar een boom, pakte een lage tak en begon zich op te trekken. "Ik dacht net, misschien willen die meisjes wel meer spieren," zei hij met een glimlach. Hij keek naar de vage six-pack op zijn buik. Moest dat dan een eight-pack worden?

aLyssa keek naar Andrew. "Misschien moet je je niet zo op een meisje richten." Liuz vloog langs Andrew en Alyssa gaf hem een por in zijn zij. "Anders komt ze nooit." ze snapte niet waarom Andrew er zo op gericht was om een vriendin te krijgen. "Binnenkort is het helloween, misschien vind je dan wel iemand. Er zijn dan genoeg feesten waar zelfs de meest afgesloten mensen heen gaan/"

"Misschien heb je gelijk," zei Andrew. "Maar hij bleef toch doorgaan met zijn oefeningen. Dat moest ook wel een beetje van hemzelf, dat had hij al veel te lang niet meer gedaan. Maar hij zou in ieder geval niet naar een halloween feest gaan, daar had hij een hekel aan. Veel te veel drukte. Na het optrekken ging hij zich opdrukken.

Alyssa zuchtte, zo was er ook niet veel lol te beleven met haar broertje. Met een schuin oog keek ze naar Akako "is hij al lang zo?" vroeg ze aan haar, vlak daarna dook ze in het water en zwom ze naar de rode draak toe. "Ofis ie gewoon jaloers? "voegde ze zachtjes aan haar vraag toe. Ze wilde niet dan Andrew jaloers werd op haar en Kengi.

"Hij heeft tot nu toe niets laten merken," zei Akako. "Maar het klopt wel dat hij zich eenzaam voelt. Hij is steeds stiller. Gelukkig slaat hij zijn trainingsrondjes niet over. Dan zou het echt foute boel zijn." Ze keek naar Andrew, een beetje verdriet was af te lezen van haar gezicht. Andrew deed nog steeds zijn buikspieroefeningen e sloeg geen acht op het gesprek tussen Akako en Alyssa.

"Hij moet gaan speeddaten." zei Alyssa als grapje. "Maar hij moet eens een paar goede vrienden vinden, ik kan niet altijd bij hem in de buurt blijven." het waren harde woorden die ze uitsprak, maar ze waren wel de waarheid. Natuurlijk kon ze ook niet zonder Andrew, als hij dood zou zijn wist ze zich geen raad meer, maar een eigen leven lijden moet toch kunnen?

"Daar heb je gelijk in," zei Akako. "Maar zie jij Andrew al speetdaten. Ik in ieder geval niet." Ze kon het zich niet eens voorstellen, dat hij ging speeddaten. Andrew was intussen klaar met oefenen. Hij liep naar Alyssa. "Kunnen we niet bij elkaar blijven tot Halloween," vroeg hij en hij keek haar smekend aan.

Alyssa grinnikte "Nee dat kan ik me ook niet voorstellen." toch moest er toch een manier zijn om Andrew onder ed mensen te krijgen? Al moest ze die wel verzinnen. Ze keek op naar Andrew die bij hen kwam staan "De hele tijd, s'avonds zijn we toch sowieso samen in het hotel?" het kwam er wat bot uit, maar ze kon toch niet elke seconde van de dag bij hem blijven? Zonder verder wat te zeggen sloeg ze haar armen om hem heen.

Eerst was Andrew een beetje geschokt door de reactie. Maar daarna gaf hij haar een knuffel en een kus terug. "Nee natuurlijk niet de hele tijd," zei hij. "Maar gewoon, dat we van elkaar weten waar we zijn. En ik ben niet jaloers op jou en Kengi, ik voel me gewoon eenzaam." Hij ging zitte in foetus-houding en wiegde zachtjes heen en weer.

jorn de FOETUS HOUDING
-
Alyssa keek naar Andrew "Weet je, misschien heb je last van heimwee?" ze waren wel vaker van elkaar gescheiden, soms voor meerdere weken maar nog nooit had Andrew er daarna zo uitgezien. Nog nooit had hij in de foutushouding gezeten. Het gaf duidelijk weer dat hij niet helemaal in orde was. Luz draaide zich naar Akako en vroeg in drakentaal "Weet je zeker dat het alleen eenzaamheid is?"

"Ja ik weet zeker dat het alleen eenzaamheid is," zei Akako vastberaden. "Alleen kan daar depressie bij komen kijken. Hij wordt er depressief van." Andrew stopte met wiegen en kroop naar zijn spullen. Hij trok zijn onderbroek over zijn hoofd en wiegde verder. Het was vreemd, net was hij nog helder, en nu was hij zo, dacht Akako.

Oké Jorn dit is weird
-
"Ik denk dat we hem naar een dokter moeten brengen, zo krijgt hij nooit een meisje." zei Alyssa, haar mond hing half open toen Andrew een onderbroek over zijn kop trok. "Iemand die depressief is trekt geen onderbroek over zijn kop." ze liep nog half in shock naar Andrew en trok hem overreind. "Andrew!:

"Ja," zei Andrew. "Is er iets? En je hoeft niet zo te schreeuwen als ik naast je sta. En waarom heb ik een onderbroek op mijn hoofd?" Hij keek om zich heen en zag dat Akako hem met open mond aanstaarde. "Wat is er aan de hand?" vroeg hij lacherig. "Jullie kijken allemaal of jullie het vreemdste van je hele leven hebben gezien."

"Ik heb een idee" zei ze zonder antwoord op de vraag van Andrew te geven. "Kleed je aan, we gaan iemand zoeken." ze keek naar Akako. "Weet jij nog dat meisje waar Andrew zo van op zijn kop was, niet omdat hij verliefd was, maar omdat hij dacht dat het misschien familie was. Ik denk dat we haar moeten zoeken, ze moet hem helpen. Want ikw eet niet wat ik moet doen." haar stem klonk hoger dan normaal.

Andrew kleedde zich aan. Om zijn voeten verscheen weer het normale enkelbandje, deze keer in zwart vuur. Hij keek er naar. "Wat is hier aan de hand?" vroeg hij. "Want dit is niet normaal." En hij wees naar het bandje. Hij zag dat Akako haar kop afwendde. "Vertel me wat er aan de hand is!" riep hij, nu een beetje boos.

Alyssa sloeg bijna een gilletje toen ze het bandje om de voet van Andrew zag. "Ik zou niet weten wat er aan de hand is" riep ze terug. Bijna kreeg Alyssa een paniek aanval, gelukkig kwam Liuz aanzwemmen en sloeg met zijn staart een plens water in haar gezicht. Hierdoor werd ze wat gekalmeerd. "We gaan." zei ze nog steeds paniekerig "We gaan die andromeda zeken."

Andrew klom verward op de rug van Akako. Hij keek nog even naar het enkelbandje. Daarna stegen ze op. De draak zag er nog steeds sip en treurend uit, maar hji schonk er geen aandacht meer aan. Hij zag wel waar ze uitkwamen.