Het landhuis van de Smiths

Heeft ze anorexia?

Derryl stapte de kamer binnen en het viel hem meteen op dat er geen spiegels meer hingen. Het tweede ding dat hem opviel was dat de kleren van Loki opvallend loshingen. Er ontstond een strijd in zijn hoofd, of hij kwaad zou worden, bezorgd zou doen, of niets zou zeggen. "Hoi." Zei hij toch opgewekt, terwijl de strijd in zijn hoofd woedde.

Nee, iets te lang gereisd en iets te weinig gegeten. Gewoon heel veel afgevallen van stress. Ze denkt niet echt dat ze lelijk is ofzo..

Loki deed de deur achter hem dicht en liep naar haar viool. Ze pakte hem op en stopte hem voorzichtig in haar koffer en sloot die. 'Hoe gaat het?' vroeg ze maar om de tijd te doden en te stilte te verbreken. Loki keek hem even aan en wachtte tot hij ergens ging zitten.

Derryl ging zitten op de poef waar zonet de viool op had gelegen. "Beter dan ooit." Zei hij met een brede glimlach. "Heb je zin om in de keuken wat te gaan eten, dan kan ik je het hele verhaal vertellen." Zei hij. Hij vroeg dit om erachter te komen of ze niet wou eten, of of ze het gewoon niet deed. Hij was bezorgd om zijn kleine zusje.

Loki haalde haar schouders op. 'Okee.' zei ze en ze was benieuwd waardoor het zo goed met hem ging. Ze stond op van haar bed waar ze net op was gaan zitten en opende de deur weer voor hem. Even wreef ze in haar ogen maar gaapte nog net, dat kon ze wel inhouden. Ze kon de laatste nachten niet slapen. Ze was thuis niet meer zo gewend.

Derryl merkte dat Loki gaapte, maar zei er niets van. Hij zou haar eerst maar confronteren met het mager gedeelte, en later met het moe gedeelte. Hij wou haar niet bang maken. Hij ging naar de keuken en maakte daar twee van zijn beroemde geroosterde hambroodjes.

Loki was aan de keukentafel gaan zitten. Ze had har armen over elkaar heen en had daar haar kin op gelegd en keek naar Derryl. Ze rook de geur van de hamburgers en kreeg hongermaar wist dat ze met moeite de helft weg zou krijgen, dat vond ze wel jammer want Derryl's hamburgers waren altijd erg lekker.

Derryl klooide even met broodjes, sla en saus en zette toen zijn zusje een prachtig gelukte hamburger voor. Hij was zelfs de augurken niet vergeten. Hij ging tegenover haar zitten en nam al een hap. Terwijl hij in de gaten hield of zijn zusje wel zou eten. Ze zag er vermoeider uit dan hij in eerste instantie had gedacht.

Loki keek naar de hamburger en begon met kleine happen te eten. Hij was lekker maar ze merkte dat hij zwaar viel in vergelijking met het brood en de soep die ze de laatste tijd altijd at. Ze merkte haast niks op. Ze keek Derryl aan. 'Vertel.'' zei ze dus maar om een gesprek te beginnen.

"Ik heb iemand gevonden, iemand die mij heeft betoverd, met een glimlach die rotsen zou breken." Hij sloeg automatish over in zijn poëtishe manier van praten als hij het over Andromeda had. Hij glimlachte naar Loki en zag dat ze wel at, maar op een andere manier dan toen hij met haar had geluncht. Voorzichtiger.

Loki glimlachte. 'Dat vind ik echt geweldig voor je!.' zei ze met een glimlach. Ze wist wel dat ze zelf nog een tijdje alleen zou blijven mar vond het niet heel erg. Loki was bijna bij de helft en ze merkte dat ze echt volzat dus liet ze het broodje weer op het bordje staan. Ze zat echt vol, ze kon niets meer eten, dan zou ze over moeten geven.

"Maar zusje, vertel eens, wat heb jij met je haar gedaan?" Hij had zich zo geconcentreerd op de magerheid en de moeheid van zijn zusje dat het haar hem niet eens was opgevallen. Hij kon soms zo verstrooid zijn. Dat moest hij maar gauw afleren, als hij voor een kind zou gaan moeten zorgen.

'Hoebedoel je.. Ik heb er niks mee gedaan.. Het is gewoon wat doffer geworden..' zei ze rustig. Ze keek Derryl aan en merkte dat dit gesprek verder zou gaan op verdere controle. Ze vond het niet heel erg want ze was deels wel blij dat er iemand zo zorgzaam was maar soms was het wel irritant.

Gast, het was eerst paars en lang, nu is het zwart en kort. Tenminste op je avatar...

Derryl keek niet op van de reactie van Loki, dit had hij al verwacht. Hij ging dus maar over op het volgende onderwerp. "Is mijn hamburger niet lekker?" Vroeg hij, met een overdreven sippe mond, zoals hij ook zou doen als ze niet mager was geweest. Maar hij was bezorgd.

O zo..xD Maar dat valt har al niet meer op..xD

Loki keek hem aan. 'Jawel, maarik zit vol als je me meer dwingt te eten mag je het ook zelf weer opruimen..' zei Loki terwijl ze hem aankeek. Ze zuchtte omdat ze niet tegen zijn sippe geizhct kon dus keek ze weg. Loki liet haar zwart haar even lang haar vallen.

Derryl haalde zijn schouders op. Maar was van binnen bezorgd. "Maar zussie, de laatste keer dat ik je zag was je haar toch echt paars en lang. Wanneer heb je besloten het af te knippen en zwart te verven?" Zei hij met zijn onverschillige glimlach.

'Tijdens mij reizen. Het valt minder op, dat geeft wat rust.' zei ze met een nog steeds vriendelijke glimlach naar Derryl. Ze besloot maar gewoon te reageren op al zijn vragen, ze wist toch wel dat ze zouden komen. Loki keek Derryl aan en als hij niet door zou vragen zou ze er wel naar vragen.

Derryl besloot nu maar alle vragen eruit te gooien: "Ben je door dat reizen ook zo moe en dun, of heb je een eetstoornis?" Derryl wist dat hij bij Loki het beste recht door zee kon zijn. Als ze een eetstoornis zou hebben zou ze het natuurlijk ontkennen, maar als ze loog zou hij dat in haar aura kunnen zien.

Loki zuchtte. 'Nee, ik honger mezelf voor de lol uit.. Ik heb gewoon soms een par dagenlang alleen brood gegeten, meer hoef ik ook niet.' zei Loki en ze keek Derryl aan. Het was er in ieder geval uit en ze gaapte even. 'En zo mager ben ik nog niet eens.' zei ze tegen hem. Ze keek Derryl aan, benieuwd naar antwoord.

Moet zo wel gaan, kan misschien nog 1 keer met Loki reageren.

"Dat ben je wel!" Zei Derryl een beetje geirriteerd. "Moet je jezelf nu zien, je lijkt wel een stokpoppetje." Zijn humeur was een mengeling van boos en ontzettend bezorgd. Er was iets mis met zijn kleine zusje. Dat reizen deed haar niet veel goed.

Loki keek weg. Ze wilde het niet horen. Ze beet even op haar lip. Loki keek even naa haar armen. Ze waren dun, maar voorheen waren ze niet veel dikker geweest vond ze. HEt liefste wilde ze wegrennen, haar spullen pakken en weer gaan reizen. Maar dat kon ze niet doen vond ze. Niet bij Derryl.

Derryl keek Loki streng aan. "Ja, je bent heel erg dun, en je kunt het niet ontkennen. Eingelijk zou ik papa over moeten halen je huisarrest te geven zodat je hier wat eet en uitrust. Maar dat doe ik niet, je bent oud genoeg om voor jezelf te zorgen, ookal twijfel ik daar nu even aan." Hij overdreef het een beetje, maar zo kon hij beter tot Loki doordringen, hij wist dat ze altijd alles afzwakte in haar hoofd.

'Hou maar op over papa. Ik heb al met hem gesproken.. Het valt hem niet eens op..' zei zeen ze keek Derryl aan. Ze had inderdaad al met hem gesproken. Bijna gelijk toen hij vioolmuziek hoorde moest zekomen. Ze hafd van hem haar nieuwe stuk gekregen en zehad moeten vertellen waar ze geweest was. Het was lastig geweest want zoals gewoonlijk had er een tafel tussen gezeten. 'En ik ontken het ook niet, ik zeg dat het wel meevalt. En ik eet toch elke ochtend, middag en avond. Wat wil je nog meer?' vroeg ze als laatste.