Het Rijk van de Vissen - De Zelfverdedigingles school

Gale glimlachde en liet het water weer verdampen in de lucht. Hij liep achter Cara aan en zei "En probeer het nu eens zonder magie. Je kan er niet altijd op vertrouwen weet je. Vooral als iemand sterker is daarmee." Hij bedoelde het goed, dus hopelijk zou ze niet tegen hem uitvallen. Hij glimlachde even naar haar.

'Ik kwam hier om mijn magie te trainen niet om met wapens te trainen.' zei Cara nukkig. 'Het is niet leuk als je daar heel goed in bent.' zei Cara. Ze versloeg bijna iedereen met haar wapens en ze vond dat haar magie wel eens wat beter mocht worden. Ze stopte haar wapens weg en pakte haar tas op.

Gale haalde zijn schouders op en zei "Volgens mij is er ook een speciaal lokaal voor magie, anders kunnen we daar wel verdergaan. En omdat ik beter ben kan je altijd nog van me leren." Hij bleef rustig staan terwijl hij op zijn staf leunde. "Dus, wat doe je? Ga je weg omdat ik te sterk voor je ben of ga je trainen?"

'Ik ga weg omdat ik geen zin meer heb maar ik beschouw dit als een uitdaging en die neem ik dan ook aan.' zei Cara. Ze wou niet overkomen als een lafaard maar haar krachten waren al wel wat afgezwakt. Ze glimlachte flauwtjes en liep weg.

Gale grijnsde en liep naar het lokaal voor magie. Hij lette niet op anderen, als die er al waren en deed een kraan open. Hij zorgde voor aardig wat water in de ruimte voor hij de kraan dicht draaide en glimlachde naar Cara. "Begin maar." zei hij rustig terwijl hij zijn staf aan de kant legde. Eerst zou hij ontwijken zodat ze sneller kon reageren.

Cara begon maar ze dacht dat Gale het nog even niet door zou hebben. Ze maakte eerst wat onzichtbare luchtbollen met een klein beetje telekinese erin. Deze zouden harder dan anders aankomen. Daarna gaf ze hem een enorme pijnscheut veel krachtiger dan de vorige die ze hem eerst had gegeven.

Katniss keek naar het zielige hoopje mens voor haar op de grond. Mompelde "Sorry." (Dat is de regel xD) Bedankte Moon voor haar bezorgdheid en liep alsnog de school uit. Ze stopte de plukjes die uit haar vlecht gevallen waren terug en duwde de deur open. Deze keer kwam ze veilig buiten. Ze stapte op haar draak en vloog weg.

Gale voelde luchtbollen tegen zich aan komen (of had ze ze nog niet afgeschoten?) en daarna een pijnscheut. Hij doorstond het allemaal en zei "Slim van die onzichtbare luchtbollen." Hij glimlachde zwakjes terwijl hij bleef staan. "Maar probeer ze te combineren met de pijnscheut, dat komt harder aan. Mik op de maagstreek als je wat tijd wilt winnen."

'Goede tip maar weetje dit was nog lang niet alles.' zei Cara. Meteen begon ze kleine boemerangs van lucht op hem af te sturen. Ze waren vlijmscherp en zouden hard aankomen. Ze combineerde ze met een kleine tornado en stuurde er meteen een pijnscheut achter aan. Het putte haar een beetje uit.

Een paar boemerangs sneden in Gale, maar hij stuurde het bloed zo dat het gewoon doorstroomde alsof het vat niet kapot was. Hij ving de pijnscheut rustig op en zei "Slim, maar misschien zou je op mn nek moeten richten als ik een echte tegenstander was." Hij maakte een aura-bol en zei "Ontwijk." Hij schoot hem af op Cara, maar lang niet zo snel als normaal.

Cara sprong rustig omhoog om vervolgens achter Gale terecht te komen. Het ontwijken van de bol was niet heel moeilijk geweest. Ze stuurde nog een boemerang op Gale af en stuurde hem nu met Telekinese aan en verwikkelde er ook wat van die kracht doorheen zodat hij nog harder aan zou komen.

Gale dook nu weg en zond nu een wolk van mini aura bolletjes op Cara af met een behoorlijke snelheid. Ze zouden niet veel pijn doen, maar wel een irritante, zeurderige pijn achterlaten. En dat voor vijf minuten. Hij sprong op en bleef wachten op de volgende aanval. "Probeer je aanvallen mij te laten achtervolgen."

Cara probeerde te ontsnappen aan de wolk van aurabolletjes maar het lukte haar niet. Ze baalde ervan dat ze geen wapens had maar ze liet zich niet kennen. Ze zond een pijnscheut en tegelijke tijd stuurde ze weer van die leuke boemerangetjes naar hem. Maar door de pijn van de aurabollen waren ze zwak en eigenlijk nutteloos.

Gale bleef rustig staan en liet de boemerangs maar op zich neerkomen. Hij glimlachde even en zei "Beetje moe? Irritant hè?" Hij grijnsde en ging op de grond zitten terwijl een stroom water om zich heen rond begon te draaien. Er ontstond een draaikolk, die hem langzaam optilde en helde toen voorover, waardoor hij vooruit ging.

Cara liet het overzich heen komen. Ze was moe en ze merkte dat haar krachten afzwakte. Toen kreeg ze ineens een idee. Toen Gale en zijn waterkolk boven haar waren maakte ze een grote bal lucht steeds groter en groter tot de waterkolk uitelkaar zou spatten. Het was loodzwaar en langzaam werd de bol iets kleiner maar toch was hij nog groot genoeg.

De draaikolk spatte opeens uiteen en Gale schoof een stukje door over de vloer. Hij was in kleermakerszit gaan zitten en viel daardoor niet op zijn gezicht. Hij grijnsde en zei "Slim." Hij maakte een paar watertouwen en zette die rustig om Cara's benen. "Hoe kom je los?" vroeg hij aan haar. Hopelijk zou ze niet trekken.

Cara stuurde een paar luctboemerangs op de touwen af en trok hard met een been aan het touw. Ze wist niet goed wat ze moest doen maar ze merkte wel dat de touwenen nu wat losser zaten dan daarnet. Ze stuurde nog wat boemerangs en trok nog een paar keer hard tot de touwen los waren maar ze kwamen alleen wat losser rond haar enkels te zitten maar ze kwam niet los. 'Ik weet het niet.' zei Cara rustig.

Ze worden eigenlijk strakker
----
Gale glimlachde en zei "Ooit al eens een luchtboemerang geprobeerd?" De touwen waren niet al te dik en ze zou ze, als het goed was, snel door kunnen snijden met een goede boemerang. Dat zou makkelijker zijn als trekken, waardoor ze strakker kwamen te zitten. Hij zuchtte even en liet de touwen gewoon zitten.

Oeps foutje
______________

'Ik stuurde er net al wat boemerangs op af maar dat werkt niet zoals je ziet.' zei Cara geergerd. Ze vond het vervelend dat het haar nie tlukte toch stuurde ze nog een paar boemerangen op de touwen af. Toen bedacht ze dat het mischien ook anders kon. Ze gaf Gale ineens een enorme pijnscheut die haar veel van haar krachte koste. Maar waarschijnlijk was hij overdonderd en zouden de touwen verslappen of verdwijnen.

Gale schrok even van de pijnscheut en zijn touwen verslapten even. Hij herstelde al snel en bleef rustig staan. Hij begon de touwen langzaam in te korten zodat Cara naar hem toe moest lopen. Dat kon ze vast wel en hij bleef het touw langzaam inkorten. Hij glimlachde even en zei "Dat was slim."

Ze baalde dat ze geen gebruik had kunnen maken van het moment dat de touwen verslapte maar ze liep langzaam naar hem toe maar ze bleef hem die pijn geven steeds iets meer hoopelijk zou het zo niet meer hoeven ze wou de jongen geen pijn doen maar ze kon even niet anders.

Gale glimlachde en zei "Okee, slim dat je me pijn blijft doen." Hij liet de touwen langzaam verslappen en hij zei "Nou, je kan nu waarschijnlijk wel ontsnappen." Hij bleef nog steeds langzaam de touwen verslappen en hoopte dat ze zelf zou ontsnappen. Het zou dan beter zijn, want dan wist ze hoe het moest.

Snel stuurde ze een scherpe boemerang door de touwen heen en ze was vrij. Ze glimlachte maar ze was enorm uitgeput door de pijnscheuten die ze Gale had gegeven. Ze ging op de grond liggen en probeerde haar ademhaling onder controlle te houden. Ze was echt helemaal gesloopt maar ze wou niet laf zijn.

Gale glimlachde en liet een bolletje water voor Cara zweven. "Drinken?" vroeg hij rustig aan haar. Het waren hapklare bolletjes dus ze kon ze gewoon opeten en daarna doorslikken. Hij liet ook een bolletje voor zichzelf naar hem toe zweven en hapte die ook op zodat het lekker tussen zijn tanden door spoelde.

dankbaar nam cara het bolletje water in haar mond. het was heerlijk verkoelend na het gevecht. Het zou waarschijnlijk wel weer even duuren voordat ze weer helemaal zichzelf was maar ze vond het fijn dat ze even had geoefend. 'Bedankt voor het gevecht.' zei ze glimlachtend tegen Gale.