Quaris - Het rijk van de Vissen

Een van de stenen raakte Anthea's schouder. Ze hoorde gekraak en er schoot een hevige pijn door haar lichaam. Doorzetten T, tanden op elkaar, zei ze tegen zichzelf. En ze maakte een aurabal, zo doorweven met elektriciteit dat het een aardig pijnlijke schok kon zijn, ze vuurde de bal af, hopend dat die zijn doel zou raken. Anthea kende zichzelf niet meer, in het gevecht werd ze een heel ander persoon.

Aph hoorde het gekraak en beet even op haar onderlip, als dat nou nog maar te genezen viel.... Aan een dertiender met een gefractureerde schouder had je ook niets. Ze was nogsteeds vastbesloten om haar over te halen. Ze hield de aurabal voor de helft tegen met een steen, maar een paar flarden van de magie raakten haar toch, gelukkig niet in haar gezicht, want dan zou ze ontzettend kwaad worden. Het deed zowiso al pijn. Ze vuurde nog wat stenen op Anthea af.

Anthea kreeg een van de stenen in haar maag. Aph was sterker dan haar, dat zag ze nu ook wel. Ondertussen had ze al een gebroken schouder en een binnenhuidse bloeding, ze vond het wel genoeg zo. Anthea vloog naar beneden en probeerde op de grond te staan. Ze was echter zo uitgeput dat ze viel, ze greep naar haar maag, waardoor haar schouder nog erger pijn deed. De tranen stroomden over haar wangen, maar dat kon haar niks schelen. Nog nooit van haar leven had ze zulke pijn gevoeld. Ze voelde onder haar shirt, haar hand zat onder het bloed toen ze hem er weer onderuit halen. Ze probeerde overeind te komen, maar het ging niet.

ZE GAAT NIET DOOD, DAN VERMOORD IK HAAR.

Aph boog zich over Anthea heen. "Dit is niet goed." Mompelde ze. "Dit is helemaal niet goed." Ze ontdekte een verbanddoos aan de muur en maakte met wat water uit de kranen de wond schoon. Ze legde een verband aan om de wond en legde haar arm aan in een nutella. Ze zette haar op Ares, die voor het raam zweefde. "Ik moet nu een heler, Anthea. Waar vind ik die?" Vroeg ze met heldere stem aan Anthea.

Anthea kreunde en stuiptrekte van de pijn terwijl Aph haar wondens schoon maakte. Anthea wist dat dit niet het einde was, ze wist dat ze dit ging overleven. Ze voelde dat ze op de rug van Ares werd getild. "De enige heler die ik ken, is Katniss..." fluisterde Anthea. En ze keek Aph recht in de ogen. "Laat me niet alleen, Aph, alsjeblieft." De wanhoop klonk door in haar stem en terwijl ze Aph nog een keer doordringend aankeek werd het zwart voor haar ogen, ze viel flauw.