Quaris - Het rijk van de Vissen

"Dat klinkt herkenbaar voor mij. Ik geloof zelf in Griekse goden namelijk, ze hebben altijd een groot deel uitgemaakt van mijn leven, vooral Hera, zij is mijn favoriet. Omdat ze zich niet zomaar laat kisten door Zeus en hem toch trouw blijft. Soms vind ik haar wel iets te goedgevig, maar goed. Jij bent een dertiender hè? Hoe is het daar nou, heel anders?" Anthea wist dat ze een risico nam door deze vraag te stellen, want ze had geen zin in een gevecht. Ze kon zo zien dat Aph veel sterker was dan haar, Anthea kon nog helemaal niet goed omgaan met haar krachten.

"Vooral veiliger, de dertienders zijn veel beter georganiseerd, je weet precies wat er aan de hand is, en er is niet zo'n chaos. Bovendien, als het uitzichtsloos lijkt, trek je je gewoon terug aan de andere kant van de woestijn en blijf je daar zitten. En je hoeft niemand aan te vallen, ik val bijvoorbeeld alleen aan als het me echt nodig lijkt. Ik had jou kunnen aanvallen, maar dat deed ik niet, of wel soms?" Zei Aphrodite tegen het meisje.

Daar zat wat in, vond Anthea, toch was ze niet van plan zich zomaar om te laten praten, ze vond het wel best, zoals het nu was. En bovendien had ze een stuk meer twaalvers ontmoet dan dertienders, als ze over zou lopen zou ze weer helemaal opnieuw moeten beginnen en al die aardige mensen moeten achterlaten. "Hmmm, tja, dat is zo. Ik denk niet dat ik het gevecht was aangegaan hoor, ik vecht alleen als het echt nodig is." dat was waar, Anthea haatte vechten. Ze wilde alleen vechtten voor anderen en niet voor zichzelf, ooit zou haar tijd wel komen, maar ze wist zeker dat die niet nu was. Anthea bestudeerde Aph, je zag dat ze zich soms heel erg concentreerde en dan weer rustig werd. Een typisch kenmerk van telekinese, Anthea moest dus oppassen met wat ze dacht, omdat Aphrodite dat allemaal zou kunnen lezen.

"En de dertienders zijn beter georganiseerd, bij de twaalvers was het vaak een rotzooitje tijdens de besprekingen, bij de dertienders gaat dat erg gestructureerd." Ze draaide even met de dikke roze drab in haar glas en nam nog een slok. Het werd steeds zoeter, maar daar hield ze wel van.

Anthea nam een laatste slok van haar knalgele drankje en zette het met een klap op tafel. Ze wilde eigenlijk niet meer praten over de dertienders en de twaalvers, dit zorgde alleen maar voor ongemakkelijkheid vanuit haar kant. Ze wist dat Aph er graag over sprak, het liefste de hele avond, zo ging dat nu eenmaal met dertienders. Anthea vond het nog steeds vreemd dat Aphrodite een dertiender was, je zou het echt nooit van haar denken, ook niet na een tijdje met haar gepraat te hebben. Ze had altijd het beeld van een dertiender als een ruige moordenaar, maar zo was Aph niet. Anthea wist niet zeker of dit dan wel de echte Aph was, of Aphrodite haar misschien wilde misleiden, haar op het verkeerde pad brengen... Oh shit, hier kan ik natuurlijk niet over denken, want dan kan ze me lezen. Dacht Anthea, en ze hield gauw haar mond. Ze staarde naar haar glas en begon met haar vingers op de tafel te tikken. Dit deed ze altijd als ze zich een beetje ongemakkelijk voelde.

"Ik doe me heus niet anders voor dan dat ik ben hoor, niet alle dertienders zijn koelbloedige moordenaars. De meeste wel, maar lang niet allemaal." Zei Aphrodite. "En ja, ik heb telikinese, dat had je ook gewoon kunnen vragen hoor, en trouwens, als ik me anders voor zou doen zou je dat aan mijn aura kunnen zien." Vervolgde ze. Ze zoog nog wat van de dikke, roze, zoete substantie door haar rietje.

"Euh... Sorry, ja, nouja, ik heb er nog niet heel veel ontmoet. Ik heb er alleen maar over gehoord, jij bent eigenlijk de eerste dertiender die ik spreek, daarom was ik zo nieuwsgierig." Anthea schrok van de botheid waarmee Aphrodite sprak, maar ja, het was ergens ook wel logisch, maar oh zo ongemakkelijk, want Aphrodite kon alles lezen wat ze zei. "Ik wist geeneens dat ik dat kon zien met mijn aura krachten. Voor zover ik weet kan ik alleen maar zien hoe de mensen waarvan ik de aura lees zich voelen. Maar ja, mijn krachten zijn ook niet echt bepaald ver ontwikkeld." Anthea lachte scheef, ze probeerde de luchtigheid weer in het gesprek te houden.

"Als je je anders voordoet dan dat je bent, kloppen de emoties die je in de aura ziet vaak niet met hoe de persoon zich gedraagt. Als je mijn hele aura perfect kon lezen zou je bestwel schrikken hoor." Zei Aphrodite. Ze dacht aan de felroze kleur die absoluut altijd aanwezig moest zijn.

Anthea hoorde wat Aph zei en concentreerde zich extra goed op haar aura. Zoiets had ze nog nooit gevoeld, ze raakte helemaal in trans. Aph's aura werd groter en vertoonde meerdere kleuren, er was een kleur die erg opviel, een grote roze bubbel die rond haar hele lichaam zat. "Nu je het zegt, ik kan inderdaad meer zien dan ik eerst dcht. Vooral een kleur... Nouja, je weet vast al zelf wel wat ik heb gezien, want je hebt telekinese. Ik weet alleen niet wat het betekent, ik ben nog heel slecht in kleuren vaststellen. Ik denk dat ik daar maar eens een boek over moet gaan lezen..." Anthea ontwaakte uit haar trans en de wereld werd langzaam weer normaal, ze zag geen grote gekleurde koepel meer rond Aph's lichaam, maar gewoon Aphrodite, met haar lange blonde haren en onschuldige gezicht.

"Ik zal je vertellen dat geel vrolijkheid betekent, rood liefde, en roze 'zin' verder weet ik er zelf ook geen." Zei Aphrodite vrolijk. Ze nam nog een slokje van haar shake en keek rond. De obers met octopus hoeden en de serveersters met onzettend strakke rokken die zeemeerminstaarten voor moesten stellen vond ze zelf erg lachwekkend.

Anthea keek Aphrodite dankbaar aan. Zelf wist ze wel wat meer kleuren, maar nu wist ze in ieder geval wat dat roze inhield. Hmmm, ze had ook niet anders verwacht, van iemand met de naam Aphrodite. Ze dacht terug aan de eerste keer dat ze Aph zag, alle jongens hadden naar haar gekeken... Ze had hier vast een reputatie. Anthea volgde Aphrodite's blik naar de obers en serveersters. "Vreemd hè? Het is gewoon bijna lachwekkend, hoe zij eruit zien! Op het eerste gezicht vond ik het allemaal wel mooi, maar nu niet meer, haha. Zie dier rokken dan..." Anthea grinnikte en wenkte een ober. "Nog een Summer Sea Fruit Shake alstublieft. Wil jij ook nog wat, Aph?" Anthea keek Aphrodite vragend aan.

"Nog een happy berry underwater shake alstublieft." Zei Aphrodite met een knipoog naar de ober, die haar ook met begerige blikken aanstaarde. Het viel haar allang niet meer op. "Ja, inderdaad." Vervolgde ze het gesprek met Anthea. "Het verbaasd me dat die mensen nog kunnen lopen." Ze glimlachte breed.

Anthea zag de blik van de ober en hoe Aph die negeerde, ze had dit duidelijk vaker mee gemaakt. Als iemand zo naar haar zou kijken zou ze of wegrennen of helemaal rood worden of beginnen te stotteren en totaal voor paal zijn. Haha, inderdaad, maar ja, het is eigenlijk best knap, ik zou nooit op die dingen kunnen staan." Anthea wees naar de palen van hakken in de vorm van vissen waarop de serveersters rondliepen. Ik ben al blij als ik de dag doorkom op mijn pumps." Anthea klikte even de hakken van haar paarse schoentjes tegen elkaar aan en was blij dat het gesprek was overgegaan naar een wat luchtiger onderwerp.

"Het is niet zo heel moelijk hoor." Zei Aphrodite en ze stak haar in een knalrode, met een torenhoge naaldhak gehulde voet onder de tafel uit. "Het is vooral een kwestie van veel oefenen, en als je over een bepaalde lengte heen bent, maakt het niet meer uit hoe hoog de hakken zijn." Ze trok haar voeten weer terug onder tafel en zei:"Maar op vissenschoenen heb ik nog nooit gelopen."

"Okay, ik daag je uit, wacht even." Anthea schoof haar toe van tafel en liep naar de eerste de beste serveester. "Hoi, hoe duur kosten die schoenen?" De serveerster keek haar vragend aan en wees haar door naar de bar. "Hoi, kan ik hier die vissenschoenen kopen?" De barman haalde, tot Anthea's verbazing, een paar tevoorschijn. "20" Anthea gaf het geld en nam de schoenen aan. "Zo Aph, hier, kun je het proberen." Ze schoof de schoenen naar Aphrodite toe en plofte neer op haar stoel.

Aphrodite schopte meteen de knalrode pumps uit en keek naar de vissenschoenen. Hoe had het meisje haar schoenmaat geweten? Het was precies de goede maat. Ze schoof er een aan haar linker en een aan haar rechtervoet. Ze stond op en paradeerde een rondje door de lunchroom, zoals altijd gevolgd door de begerige blikken van jongens. Het lukte haar wel aardig, ze struikelde maar een keer. Ze ging weer zitten en stopte haar eigen rode pumps in de schoenendoos, ze hield de visschoenen aan.

Anthea keek bewonderend naar Aphrodite, die liep goed op die dingen! Toen ze even later weer terug kwam naar hun tafeltje pakte Anthea Aph's pumps. "Mag ik die is proberen?" Ze waren dan wel niet even hoog als de vissen pumps, die naast een hoge hak ook nog een plateauzool hadden, maar ze waren al twee keer zo hoog als haar eigen schoenen.

de visschoenen:

Spoiler:

Ge-ni-aal, ik dacht dat ze gewoon plastic vissen als hak hadden, maar dit slaat echt alles xD
---------
Aphrodite stond op en bood Anthea een hand aan. Ze herinnerde zich de eerste keer dat zij op hakken liep maar al te goed, ookal was het lang geleden. Hoe hoger, hoe moeilijker en pijnlijker. Toch deed ze het zichzelf altijd aan. Ze voelde zich mooier in schoenen met hakken.

Anthea was al groot op platte schoenen, maar met deze dingen voelde ze zich echt een reus. Ze nam Aphrodites hand aan en probeerde op de schoenen te lopen. Ze ging een paar keer bijna onderuit, gelukkig had ze Aph's hand vast anders had ze minstens een been gebroken. Maar na een paar minuten het lachen negeren en flink doorzetten had ze het al aardig onder de knie. "Het gaat al best goed, ik denk dat ik zelf ook maar eens wat hogere hakken koop, want het is wel 1000 keer mooier." Anthea glimlachte, liet Aphrodite's hand los en liep zelf terug naar de tafel, ze struikelde niet een keer, al was ze nog niet zo sierlijk als Aph. Bij de tafel aangekomen deed ze de schoenen zorgvuldig uit en zette ze netjes naast elkaar onder Aph's stoel. Ze pakte haar eigen ballerina's en gleed ze aan.

Aphrodite glimlachte en liep achter Anthea aan op haar vissenschoenen. Ze ging weer zitten. "Hoe moet ik in vredensnaam die vissen voeren? En wat moet ik doen als ze het loodje leggen?" Ze keek naar de goudvissen in de zolen van haar schoenen. "Ik zal thuis wel een aquarium kopen waar ze tussendoor inkunnen ofzoiets."

Anthea lachte om Aph's bezorgdheid. "Misschien zit er een luikje onderin de schoen, dan laat je ze elke avond vrij in hun aquarium. En je kunt ze natuurlijk ook af en toe vervangen, maar ik denk dat deze vissen het wel gewend zijn." Ze keek naar de oranje vissen die driftig rondzwommen in de zool van Aphrodite's schoenen.

Aphrodite keek naar de onderkant van haar schoenen, en inderdaad, daar zat een luikje. Ze probeerde ze niet te erg op zijn kop te houden, want daar zouden die vissen absoluut niet tegen kunnen. Ze moest niet vergeten haar vader te schrijven dat ze een aqarium wou. Hij zou haar het beste van het beste geven, zoals altijd.

Anthea keek hoe Aphrodite het luikje vond. "Ik heb mijn drankje op, heb je zin om ergens anders samen heen te gaan? Kun jij boogschieten?" Anthea lachte naar Aph. Het kon haar niks schelen dat ze een dertiender was, Aph was aardig, Aph was anders, Aph was zichzelf, dat was tenminste overduidelijk.

"Nee, helaas." Zei Aphrodite met een glimlach. "Ik heb alleen een gigantish zwaard." Ze dronk het laatste slokje van haar shake. Een vrouw met een vissenrok en schoenen kwam hun glazen ophalen en glimlachte toen ze zag dat Aprodite ook de schoenen aanhad.

Anthea zag dat Aph naar de vrouw keek "Wil je nu ook al zo'n rok?" zei ze lacherig, en ze stond op. "Ik beheers alleen de dolk en de nunchaku. Maar ik wil echt heel graag leren boogschieten. Het ziet er zo vet uit."
Anthea pakte haar jack en schoof het aan. "Heb je anders zin om mee te kijken voor schoenen?" Anthea glimlachte en liep naar de deur.