Quaris - Het rijk van de Vissen

Jake rolde met zijn ogen en schudde zijn hoofd grinnikend. 'Domme jochies.' Mompelde hij inzichzelf en keek de jongens aan met opgetrokken wenkbrauwen. Toen lachtte hij. 'Jullie zijn echt goed.' Acteerde hij en wierp een blik in de tas. Hij wierp een blik op Gale en rolde even veelbetekenent met zijn ogen.

Gale schudde zachtjes zijn hoofd. "Ik denk dat we het maar terug gaan brengen, denk je niet." zei hij tegen Jake. Nog voordat de jongens konden reageren sprong hij al op het dak en holde rustig naar het bureau. Misschien was het verboden over de daken te lopen, maar dan moesten ze het niet zo toegankelijk maken.

Jake grijnsde nog eventjes naar de jongens. 'Sorry, volgende keer beter.' Zei hij en sprong soepeltjes het dak op. Met snelheid rende hij achter Gale aan en grijnsde. 'Hoe dom kun je zijn.' Riep hij tijdens het rennen en sprong over naar het volgende dak met behulp van zijn waterkrachten. Water was sterk en hielp hem met springen.

Gale knikte. Het spiegelgordijn was uit elkaar gevallen toen hij was weggerend, maar hij had wat water bij zich. Hij maakte een klein bruggetje en rende over het water tot hij bij het politiebureau aankwam. Daar gleed hij rustig naar beneden en legde de tas op de balie gevonden en verloren voorwerpen. Daarna sprong hij weer het dak op en zei "Geregeld."

Jake knikte. 'Dat ging snel.' Zei hij en stuurde water over het dak, als een grote plas als het geregent had. 'Kun je schaatsen?' Lachtte hij en maakte het water ijs. Hij nam een aanloop en gleed over het dak weer terug naar het dak waar ze eerst waren, waar de draken nogsteeds waren. Hij lachtte en stopte voor Bella's neus.

Gale nam ook een aanloop en gleed over het ijs. Hij ondersteunde zichzelf met water en duwde zich daar ook mee vooruit. Hij vond het grappig. Toen hij bij Vaasi kwam struikelde hij en zijn staart ving hem net op. Vaasi gromde wat en Gale zei "Ja, dat weet ik ook wel." Hij ging tegen zijn draak aan zitten en maakte een klein draakje van water.

Jake maakte het ijs op het dak weer gewoon water en stuurde het water het steegje in. Hij hoorde iemand vloeken. 'Sorry!' Riep hij en lachtte samen met Bella. 'Hé, Gale, ik ga denk ik naar huis, ik ga morgen weer ergens heen en moet nog wat werpsterren halen.' Zei hij en keek hem aan. 'Het was grappig. Ik zie je nog wel.' Zei hij en klom op Bella.

Gale knikte. "Veel geluk met de jacht." Hij liet het draakje wegvliegen, hetzelfde raam in als waar Jake's vliegtuigje in was gevlogen. Maar nu liet hij het heel en het landde op de vensterbank, waar het ging zitten en wachtte tot het meisje het aanraakte. Dan zou hij leeglopen en zou het draakje verleden tijd zijn. Het meisje kwam al snel en toen ze het aanraakte liet Gale de betovering los en sprong op Vaasi. Hij vloog op en Gale zwaaide nog even tot hij weg was.

Jake lachtte en klopte op Bella. 'Kom, meisje, we gaan.' Zei hij en Bella vloog op. Hij zwaaide naar het meisje dat uit het raam keek en met enkele vleugelslagen vloog Bella wel. 'Bels, op naar huis en kijken hoe die smokingding staat.' Zei hij en ze vlogen uit het zicht.

Anthea wandelde door de straten van Quaris, ze was hier al lang niet meer geweest, maar zo nu en dan was het best fijn om eens drukte om je heen te hebben. Ze keek naar de vele kraampjes en winkels waarlangs ze liep, ze luisterde naar de gesprekken van de mensen om haar heen. Wel zonde dat ze Kadeem had moeten achterlaten vlak buiten de stad, ze miste hem. Nu ze al een tijd niet meer in haar thuisland was geweest, had ze niemand anders dan Kadeem. Daarom was de andere reden om naar Quaris te gaan ook om nieuwe mensen te ontmoeten, misschien kon ze hier bondgenoten vinden, mensen net als haar, waarmee ze haar gevoelens kon delen en waarmee ze lol kon maken.. Even weer vrij zijn, niet meer serieus zijn.

Aphrodite wandelde door de drukke winkelstraat. De zon die hoog aan de hemel stond liet haar blonde krullen nog meer schitteren. Ze werd gevolgd door de begerige blikken van diverse jongens die ook over straat liepen. Ze lette er al lang niet meer op. Sommige dingen waren niet meer bijzonder, of irritant, als je eraan gewend raakte. Dit was een van die dingen.

Anthea's blik viel op een beeldschoon meisje. Ze staarde voor zich uit, diverse blikken van jongens negerend. Als een jongen zo naar mij keek, dacht Anthea, zou ik wel reageren... Het meisje had lange blonden haren en felblauwe ogen, net zo fel als de hare. Langzaam kwam ze dichterbij, het meisje leek echt niet te beseffen dat ze bijna tegen elkaar opbotsden... AU! Een harde klap tegen haar schouder, ze hadden elkaar geraakt... Anthea viel op de grond en krabbelde snel overeind... Sorry, sorry, ik lette niet goed op, mijn schuld. Niet goed wetend hoe ze moest reageerde glimlachte ze een beetje scheef naar het meisje.

"Maakt niet uit hoor." Zei Aphrodite met een brede glimlach. "Gaat het een beetje met je?" Voegde ze eraan toe. Ze scande de gedachten van het meisje met haar telikinese krachten. Het scheen een aardig meisje te zijn. "Heb je zin om wat te gaan drinken?" Vroeg ze aan haar, wijzend op een vrolijk uitziende lunchroom met de naam "Diep in de zee."

Het meisje glimlachde naar haar. Oh.. ja.. Leuk! Nog nooit, nog helemaal nooit, had iemand haar zomaar uitgenodigd om iets te gaan drinken. Snel scande ze de aura van het meisje, ze was in een vriendelijke bui, haar hele aura was vol zachte kleuren. Ik ben trouwens Anthea!

Wat je zegt kun je gewoon tussen aanhalingstekens zetten hoor , dat doen de meesten.
------
Aphrodite liep alvast naar de lunchroom, hopend dat het meisje haar zou volgen. Ze ging aan een tafeltje zitten, de stoelen hadden de vorm van schelpen en aan het plafond hingen allemaal zeedecoraties. Ze keek met een licht spottende blik rond. Het was wel erg plastic allemaal.

Anthea volgde het meisje naar de lunchroom. Van binnen zag alles er prachtig uit, zoiets had ze nog nooit gezien! Ze kwam dan ook niet vaak in cafés... Maar dit was wel erg mooi. De stoelen waren gemaakt van schelpen uit de diepzee, het plafond was volgehangen met zeewier en prachtige schelpenkettingen. Anthea keek haar ogen uit en even vergat ze dat ze hier was met het meisje, wat zich trouwens nog steeds niet had voorgesteld. "Mag ik je naam weten?" Anthea keek het meisje aan terwijl ze aanschoof bij het tafeltje. Ze pakte de kaart en begon het menu te bestuderen.

"Beloof je niet te lachen?" Vroeg Aphrodite met een glimlach. De meeste mensen die niet uit het rijk van de maagd kwamen vonden haar naam maar raar. "Aphrodite." Zei ze met een glimlach. "Noem me maar Aph." Ze pakte de schelpvormige menukaart en bestelde iets wat "happy berry underwater mikshake" heette. Het zal vast wel lekker zijn.

"Die naam past helemaal bij je!" dacht Anthea, maar toen ze Aph's rode gezicht zag besefte ze dat ze het hardop had gezegd. "Ik bedoel euh.. met je blonde haar en je lieve uitstraling enzo!" Anthea voelde zich meteen aangetrokken tot dit meisje met haar Griekse naam. Ze heeft namelijk altijd wat gehad met Griekse goden, zo wist ze ook dat Aphrodite de god van de schoonheid en de liefde is. En ja, deze Aphrodite kwam daar wel een beetje mee overeen...

"Dank je." Zei Aphrodite blozend. Ze glimlachte naar het meisje tegenover haar. Er kwam een ober met een inktvishoed aanlopen "Heeft u al een keuze kunnen maken?" Vroeg hij aan Aphrodite en Anthea. Aphrodite wees haar keuze met de vreemde naam aan en keek Anthea vragend aan. "Wat wil jij?" Vroeg ze.

Gelukkig vatte Aphrodite het niet verkeerd op, dit meisje was bijna te lief voor haar, zou ze Aph wel moeten vertrouwen, was dit allemaal een spel voor haar, zou ze... Nee, dat kon toch niet? Anthea schrok op uit haar gedachten doordat de ober haar naam noemde. "Euhm... Doe mij maar de Summer Sea Fruits Shake" Anthea noemde gewoon het eerste wat ze op de kaart zag staan, maar goed. "Dus, Aph, uit welk rijk kom je?" Anthea probeerde het zo nonchalant mogelijk te vragen.

"Het rijk van de maagd." Zei Aphrodite zo nonchalant mogelijk. Het meisje hoefde niet te weten dat ze overgestapt was. Ze was veel te lief om over te halen, en niet lastig, dus ze liet dit meisje maar in leven. Ze glimlachte. De octopushoed liep weg met de bestelling.

"Oh ja, dat kan natuurlijk ook niet anders..." zei Anthea, maar ze wist wel beter. In Aph's aura had ze sporen opgevangen van een leugen, Aph kwam niet uit het rijk van de Maagd, of, in ieder geval, niet meer... Anthea had altijd al interessse gehad in de leer van Zenan en zijn volgelingen. Maar ze had er nooit een echte uitleg over gehad, nooit had iemand haar proberen over te halen om naar de andere kant te komen. Anthea wist wel hoe dat kwam, ze was te lief, te onschuldig, ze deed niemand kwaad en ze was totaal niet gevaarlijk. Anthea haatte dat aan haar zelf, waarom kon ze niet vechten, waarom kon ze niet doden? Vaak droomde ze dat ze dat ze opeens heel stoer was geworden, dat ze samen met Kadeem over de bergen vloog naar het 13e rijk... Maar was dat wel wat ze echt wou, het 13e rijk? Nee toch? Het 13e rijk was niet goed... Het 13e rijk vermoordde haar vrienden... Maar ze had geen vrienden meer, ja, thuis. Maar thuis was al lang voorbij. Toen haar moeder erachter kwam dat Anthea de gave had, is ze uit huis geschopt. Sinds dien zwerft ze doelloos rond met Kadeem. Dit meisje was het eerste meisje wat spontaan een gesprek met haar had aangeknoopt, ze moest en zal meer over haar weten...

Nu al verslaafd?
-------
Aphrodite besloot het toch maar te proberen. "Heb je ooit nagedacht over overstappen?" Vroeg ze, als een geinterreseerde vriendin, niet als een dwingende vijhand. De octopushoedober kwam aan met hun drankjes. Ze pakte haar happy berry underwater shake en nam een slok. Het was heerlijk zoet.

Anthea nam haar Summer Sea Fruit Shake aan en nam een slokje, hmmm mango en papaya, haar favoriet vruchten. "Ja, natuurlijk, ik denk dat iedereen dat wel heeft gehad. Maar niet zozeer omdat ik het echt wil, meer uit nieuwsgierigheid naar de andere kant. Je moet weten, ik ken mijn gave nog niet zo lang, alles is nieuw voor mij en ik leer graag. Toch heb ik wel het idee, ten minste, naar wat ik tot nu toe heb gehoord, dat ik aan de kant van de 12 rijken thuishoor, al ben ik er nog niet helemaal zeker van." Anthea keek naar Aphrodite, als ze haar gave niet had gehad, had ze nooit geweten dat ze was overgestapt, Aph zag er zo onschuldig en lief uit, niet echt iemand om te moorden en te misbruiken.

"Ze zeggen dat Zenan in de schepper gelooft, het ware geloof. De schepper die ook de griekse goden heeft gecreeerd, het begin van alles. Ik heb al een aantal goede argumenten gehoord." Ze las in de gedachten van het meisje dat ze het had over de gave, niet over magie, wat wel vreemd was. De gave was een woord voor dertienders. Ze las ook dat ze haar doorhad, maar dat kon haar niet zoveel schelen, ze zou zichzelf wel kunnen verdedigen, als het op een gevecht uit zou draaien.