Het rijk van de Kreeft - Misca

"Goed idee." zei Gale rustig. Hij keek Aria aan en zat behoorlijk dicht bij haar. Vaasi bracht zijn snuit dicht naar Gale's oor en gromde zachtjes "Boe." Gale schrok zich kapot en draaide zich gelijk om. Hij keek kwaad naar zijn draak. Hij draaide zich weer om en toen duwde Vaasi tegen zijn hoofd zodat Gale weer tegen Aria aankwam. Hij trok zijn snuit terug en grijnsde.

Aria kon het niet meer in houden en begon te lachen. Ze keke verbaast naar Gale zijn gezicht die tegen haar botste. Toevallig waren net de lippen van Gale op die van Aria gevallen. Verbaast keek Aria naar Gale. Waren ze nu aan het kussen ? Aria kon haar hoofd wel weg doen maar om de een of andere reden deed ze dat niet.

------------------------------------------
ah nu moet ik gaan eten.

Oke, zie je vanavond nog wel online (toch?)
-------
Gale voelde de lippen van Aria. Hij schrok zich kapot, maar om de een of andere reden kon hij zich niet bewegen. Zijn lichaam wilde of kon niet bewegen dus bleef hij zo zitten. Vaasi keek geamuseerd toe en dacht 'Dit was wat ik wilde.' Hij ging op zijn achterwerk zitten, wat gegrinnik veroorzaakte onder de menigte.

nu al weer ik eet snel hoor
--------------------------------------
Aria begon er zelfs van genieten en langzaam deed ze haar ogen dicht. Ze was blij dat Gale zelf niet geschrokken weg draaide. Maar Aria wist niet waarom ze verder wou kussen. Haar armen sloeg ze om Gale heen om wat gemakkelijker te zitten. Dit was trouwens haar eerste kus in Aria haar leven. Ook de eerste keer dat ze zo iets voelde.

xD, ik ga zo ff afwassen (Ja, wij hebben geen vaatwasser )
----------
Gale sloot langzaam zijn ogen. Het voelde goed. Hij sloeg ook zijn armen om Aria heen en bedacht zich dat het eigenlijk niet kon. Als Aria samen met Zenan voor hem kwam te staan... Hij dacht er niet meer aan, hij wilde er niet zo over denken. Vaasi vloog ondertussen weg, hij had zijn doel bereikt. Die twee zouden elkaar niet meer vergeten.

Aria deed langzaam haar ogen weer open en zag dat Gale er ook van genoot. Blij zou ze glimlacen als ze nu aan het kussen waren. Ondertussen waren er al een paar mensen hun aan het bekijken van een afstand.
Bij Toxic ondertussen in et bos ging het wat rustiger aan. Er was wel een dief gekoemn die probeerde in de tas te graaien. Maar die kwam niet ver. Hij sneed zich aan een van de stekels en viel meteen neer van het gif. Hij schreeuwde het even van de pijn uit voordat hij dood was. Toxic negeerde het lijk dat naast haar lag en bleef gewoon liggen.

Vaasi landde rustig in het bos. "Dat is ook weer gebeurd." zei hij rustig voor hij naar de man keek. Hij schudde zijn hoofd even en ging toen in de schaduw liggen wachten op Aria en Gale.
Gale stopte ondertussen met kussen en zei zachtjes "Zullen we verder gaan bij het feest? Daar hebben we wat meer privacy." Hij glimlachde en stond op. Hij trok wat water uit een regenton en maakte een spiegellaag zodat ze weg konden komen zonder gezien te worden. "Laten we nu snel gaan voordat mensen erdoorheen lopen." zei hij snel. Hij pakte zijn staf, die was gevallen en liep naar de muur. Hij wachtte op Aria zodat ze samen weg konden gaan.

Aria keek naar Gale. Het was best handig dat ze nu ongezien weg konden. Ze ston op en liep naar Gale toe.Voor het eerst in Aria haar leven wist ze niks te zeggen dus knikte ze maar. Met Aria haar ijskrachten maakte ze de spiegel laag nog wat dikker zodat hun langer de tijd hadden om weg te gaan.
Toxic keek even op naar Vaasi en zei toen ´´en nog iets interessants gedaan´´.

Gale liet een opening ontstaan en daardoor vlogen wat watervlinders weg. Het publiek zei "Ooh" en "Aah" terwijl Gale snel wegglipte. Hij trok Aria achter zich aan en vroeg zich af wanneer ze door zouden hebben dat zij al weg waren. Toen de poort in zicht kwam ging Gale snel weer moeilijk lopen om de illusie in stand te houden.
Vaasi schudde zijn hoofd en zei "Alleen maar iets onvergetelijks." Hij grijnsde en vroeg zich af wanneer Aria en Gale zouden komen.

Aria liet zich een keer mee trekken. Haar hoof was helemaal in de wolken van haar eerste kus. Ook al was het een ongeluk. Opeens werden Aria haar ogen groot. ´ Wacht het was een ongeluk´ herhaalde ze in haar hoofd. Het was dus helemaal niet bedoelt. Ook al genoten ze er bijden van het was nog steeds een ongeluk. Aria haalde diep adem en ondersteunde Gale maar met zijn toneelstuk.
´´o luek´´ zei Toxic terwijl ze haar kop weer neer legde.

Gale was al snel de poort door en de wacht gaf Aria haar mes terug. Hij wachtte even op Aria en liep toen rustig verder naar de plek waar ze de draken hadden achtergelaten. Ondertussen wilde hij dat hij gewoon had gezegd wat hij voor haar voelde en dat Vaasi niet zo irritant had moeten doen. Maar aan de andere kant, misschien was het er dan wel niet van gekomen. Hij zag al iets paars, maar ging niet sneller lopen.

Aria vroeg de dolk terug aan de wacht die het ondertussen in doek had gewikkelt. Hij had waarschijnlijk door dat het helemaal onder het gif zit. Daarna liep Aria verder naar Toxic. Ze trok haar handschoen weer aan om op te stijgen. Niet verbaast keek Aria naar het lijk naast Toxic. ´´Probeerde iemand weer te stelen´´ zei Aria meer als een bevestiging.

Gale steeg langzaam op. Hij dacht niet eens meer aan Vaasi, alleen maar aan de kus. Hij ging goed liggen en wachtte rustig af tot Vaasi op zou stijgen. "Zien we elkaar op het bal?" vroeg hij aan Aria. Hij wilde naar huis gaan om om te kleden en zou daarna wachten tot het tijd was. Hij zou zeker komen.

Kort knikte Aria terwijl ze het lijk naar de bosjes duwde. Het stonk te erg vond Aria. Ze kon makkelijk in de bossen alles aan trekken en doen. Ze had toch geen verblijfplaats. ´´Dag ´´ riep Aria nog maar ze wist niet of Gale het kon horen. Toen Aria wist dat Gale weg was liep ze naar een tas en haalde de lange witte jurk met rood en zwart patroon eruit. Snel trok ze haar kleren uit en trok de jurk eroverheen. Daarna maakte ze ook de andere sieraden klaar en haar kapsel. Toen ze klaar was en haar schoen aan had plus het masker. Liep ze naar Toxic. Ze bevroor eerst wat stekels waarnaar ze er op ging zitten zo dat haar jurk niet ging scheuren.

Gale vloog weg en zei nog "Doei." voordat hij haar niet meer kon horen. Hij lag rustig en zag dat Aria alvast alles aantrok. Hij kon niet zien wat het was, want de bladeren zaten ervoor. Hij zei tegen Vaasi "Ga naar huis." Hij pakte het beeldje van Aria op Toxic en zei tegen zichzelf dat hij het ging vernissen. Dan bleef het veel langer goed, en zou hij haar niet vergeten.

new
-
Lucas zuchtte geïrriteerd terwijl hij met een zak vol rijst door de stad liep. Hij was sinds hij in de 12 rijken op het leuke meisje, Sabel, niemand tegengekomen die hij erg mocht. En nog helemaal geen mensen met magie, wie de boodschap van de schepper wilde stoppen en ondermijnen. Elk gezicht dat Lucas tegen kwam op de drukke straten probeerde hij in zich op te nemen om te ontdekken of het een 12de rijker was met magie.

Met de capuchon van haar cape over haar hoofd heen getrokken, maar niet te ver zodat haar ogen nog zichtbaar waren, liep Scarlet met blote voeten door Misca. Eigenlijk zou ze schoenen aan moeten hebben, maar daar had ze geen zin in. Schoenen zaten altijd irritant, het was gewoon een last om ze te dragen. Ze had een kleine tas bij zich met spullen als; stof, draad, naalden. Ze had weer nieuw nodig en was toch in de buurt. Toen besloot ze het te gaan halen in Misca.

Lucas keek naar een enorme winkel die vol stond met verschillende producten die hij nog nooit gezien had. Pas na een tijdje had hij door dat het een winkel vol abstracte kunst was. Daarom had hij de spullen niet kunnen plaatsen. Toen Lucas weer verder liep keek hij nog even naar de winkel, doordat hij even niet oplette liep hij tegen iemand aan met een cape en een kleine tas aan. "O pardon, het spijt me" verontschuldige Lucas zich gelijk.

Scarlet schrok even toen ze tegen een jongen aan liep. 'Dit is al de derde keer deze maand.' Mompelde ze inzichzelf en keek toen naar de jongen die zich verontschuldigde. 'O, dat geeft niet hoor, het was ook mijn fout.' Zei ze met een vriendelijke glimlach terug. Ze slingerde haar tasje over haar schouder, zodat hij niet in de weg zat. Ze sloeg haar cape wat beter om en bekeek toen de jongen even. Hij zag er uit als een vriendelijke jongen.

Lucas hoorde wat ze zij over de derde keer deze maand. Hij glimlachte "Dat is niet waar, ik zat naar die rare kunstvormen te kijken." toen hij het uitgesproken had sloeg hij snel zijn ogen neer. Misschien vond het meisje die kunstwerken juist hartstikke mooi. Hij gooide de zware zak rijst wat omhoog in zijn armen omdat hij door de botsting bijna uit haar armen gegleden was.

Scarlet grinnikte en keek richting het winkeltje met de kunstwerken. 'Ik snap er ook nooit wat van.' Grinnikte ze en haalde haar capuchon van haar hoofd, zodat haar nu opgestoken blond/bruine haar zichtbaar werd. 'Rijst nodig?' Vroeg ze en haar blik ging naar de grote zak met rijst. Ze stopte en kleine lok haar achter haar oor, zodat nu al haar haren uit haar gezicht waren, behalve haar pony.

"Inderdaad, Tim is nog al gek op rijst geloof ik." antwoorde hij Scarlet. "Ik heb altijd het gevoel dat je net zo goed naar een kleuterklas kan gaan om dezelfde soort werken te zien. Ik heb een keer beschilderd aangespoeld hout gezien dat voor een stuk of 60 goudstukken verkocht werd." zei hij lachend. Het was echt zo, en de mensen die het kochten lieten het nog echt in hun woonkamer staan.

Scarlet lachtte ook, Lucas zn lach was erg aanstekend, dus je lachte vanzelf met hem mee. Maar Scarlet kreeg een klein beetje argwaan. Wie was Tim? Ze besloot er niet naar te vragen, misschien zou dat bij hem weer vragen opwekken. Ze glimlachte en keek hem aan. 'Hoe heet je?' Vroeg ze met nogsteeds een glimlach op haar gezicht, de argwaan veegde de vrolijkheid niet zomaar weg.

Lucas boog onhandig met de zak rijst in zijn armen "Lucas is de naam, edele dame." zei hij met een charmant lachje dat een grappige indruk wekte door de lompe zak rijst in zijn armen en zijn nou niet echt nette kleding. "En hoe heet jij?" vroeg hij toen hij weer rechtop stond en de zak rijst weer recht in zijn armen gestopt had. De volgende keer besloot hij een kleinere zak te nemen.

Scarlet lachte om de nette manier dat Lucas sprak. 'Aangenaam.' Zei ze en boog even met haar hoofd om hem daarna weer aan te kijken. 'Ik ben Scarlet.' Zei ze vrolijk en grinnikte omdat Lucas het blijkbaar moeilijk had met de zware zak rijst. Even was ze haar argwaan van daarnet vergeten, maar toch speelde het weer op. Ze was gewoon te paranoia geworden, dacht ze afkeurent. 'Kom je uit het rijk van de kreeft?' Vroeg ze.