Het kleine appartement in Koruna

"Vanavond is het jouw avond" Alexis stem klonk vrolijker dan ze zich voelde. In haar hand kwam een klein vuurvonkje, langzaam werd het groter en begon het de vorm aan te nemen van een vlindertje. Deze liet ze omhoog gaan en rondjes door de kamer vliegen, inclusief het geklapper van de vleugels. Het was een pittig kwarwij om het zo precies te moeten sturen.

Aria keek verbaast nar de vuurvlinder. Het was meer aan het staren worden wat Aria eigenlijk erg vond. Met de training van Zenan had Aria wel meer geien. Maar zo goed sturen nog niet . Tenminste dat Aria herinnerde. Odertussen was haar hele lichaam bedekt met een klein laagje ijs. Het was moeilijk om het klein te houden. Omdat haar krachten nu veel makkelijker gingen. Maar uiteidnelijk zou dit wel lukken.

Het was voor Alexis een rare ervaring om zo'n klein vuurdingetje te besturen, omdat het zo moeilijk was. Het leek wel alsofhet 3 keer zoveel kracht koste dan een simpele vuurbol die je weg mikte. Maar ze moest toegeven dat het best leuk was om te doen. Vooral omdat het een mooi effect had op de muren. Haar blik werd getrokken door de glinsteringen naast haar. Het licht wat van het vlindertje afkwam werd afgebroken door het ijslaagje op Aria, waardoor het leek alsof ze bedekt wat met kleine diamantjes.

love twilight
--------------
Aria glimlachde terwjl ze in de lucht sprong. Ze bewoog haar schouders als of ze een harnas wou uit testen. Wat ze ook deed. Alleen was het vele malen lichter. ´´Wow dit is raar´´ zei Aria ze vloog wat heen en weer in de lcuht. De volgende keer ging ze buiten vele dingen meer proberen. Ze was Alexis dankbaar dat ze voor haar had gezorgd.

niet eens aan gedacht xD
-
Alexis liet het vlindertje geconcentreerd richting een kandelaar vliegen. Voorzichtig zette ze het vlindertje op de londjes, die na een aanraking van het vlindertje in een vlam ontstaken. Voorzichtig liet ze het vlindertje uitdoven toen de 4 kaarsen aangestoken waren. Alexis moest lachen om de nog steeds verbaasde Aria "Knap hoor." ze kon zich deze kracht van alexis niet meer herinneren.

Aria vond dat het een beetje kinderachtig klonk , omdat Alexis eel moeilijker iets deed. Ze keek Alexis ook met een opgetrokken wenkbrauw aan. ´´Maar jij kan het veel beter´´ zei Aria om het uit te leggen. Daarna probeerde ze wat andere dingen. Zoals luchtboemerang tegen een kaars die door midden ging en nog wat meer.

"Dat harnas had ik nog nooit gezien." ze had niet helemaal door dat haar complimentje verkeerd aangekomen was. Ze keek naar de boemerang die door de kaars ging. Snel doofde ze de vlam die erdoor bijna tegen een muur aanviel, het was een beetje onhnadig als haar huisje net nu in de fik zou vliegen.

Aria merkte dat ze weer onbeleefd was geweest. Eigenlijk was ze dat bijna nooit tegen haar meerdere. Ze vond dat Alexis dat was omdat ze haar hielp. ´´Sorry maar het is niet echt zo wonderbaarlijk als die vlinder. En sorry voor de kaars´´ zei Aria beleefd. Ze kende blijkbaar haar eigen krachten echt nog niet wat veel oefening nodig had.

Diego keek nog eens naar het appartement. Ja, hier moest ik zijn, dacht hij, terwijl hij zijn zwaard pakte. Hij telde zachtjes af, '1,2...3!' Toen stortte hij zich vol op de deur, die op de grond vloog, samen met Diego zelf. Hij krabbelde overeind, zoekend naar mensen. 'Iedereen handen omhoog, of anders gaan er vervelende dingen gebeuren!' Hij keek met een grijnzende glimlach door de kamer.

Alexis keek Aria een beetje verbaast aan, zo had ze haar nog nooit horen praten. Alleen toen ze haar en Ezra ontmoet had. "Geen probleem hoor." zei ze nog steeds verbaast. "Je weet dat je vrij bent, hé" herhaalde ze nog een keer, voor de zekerheid. "je hebt aan niemand meer verantwoording." ze glimlachte naar haar.
Met een paar vloeken sprong alexis verschrikt overeind toen met veel kabaal de deur openviel, haar gezicht werd krijtwit. Gelijk kreeg ze een déja vu van de vorige keer. Haar ogen schoten de kamer door om te kijken of er meerdere mannen kwamen. Tot haar verbazing was dat er niet, en de woorden van de jongen klonken ook niet als die politie.

Aria keek verbaast naar de jonen die binnen stormde. Maar uit reflex pakte ze meteen haar naalden vast. Ze had nu toch al een hanras aan die best stevig was. Verder konze weinig doen maar Alexis wist hopelijk wel wat. Aria merkte dat ze moe was maar liet dat niet zien. Ze vroeg zic meteen af wat de jongen hier bij hun kwam doen.

'Ik zei; HANDEN OMHOOG!' schreeuwend riep diego naar de 2 meiden. 'Ik kom jullie geld halen. Geef me het, of ik daag jullie uit tot een gevecht, dat niet goed zal aflopen.' Diego keek met een duivelachtige blik naar de meiden, met de bedoeling ze te laten schrikken. Zo te zien was dat gelukt. Hij had de opdracht gekregen dit te doen, dus niet om geld te krijgen voor zichzelf, hij was rijk genoeg.

Aria moest goed har best doen om niet in de lach te schieten. Ze was wel zwakker nu maar zo iets dom had ze niet gehad. ´´Sorry wat zei je´´ vroeg Aria terwijl ze haar mond dicht deed voordat ze lachte. ´´Je bedoelt dat je ons twee wilt uit dagen tot een gevecht, tegelijk´´ zei Aria vrgend. Ze keek hem aan of hij gek was. Hij moest ect iets goed tevoorschijn toveren om dat aan te kunnen.

Na de laatste woorden keek Alexis naar Aria die naast haar stond, op 1 of andere manier kreeg ze plotseling een lachstuip. Dat kwam waarschijnlijk door de vreselijke angst die zo snel vervlogen was, tja wie zou niet opgelucht zijn als je dacht dat je weer naar een ondergrondse kerker gebracht zou worden maar daar voor in de plaats een ordinaire overvaller zien staan. Nog steeds half lachend gleed de hand van Alexis naar haar dolk, het was eigenlijk een beetje een verkeerd moment om de slappe lach te hebben.

Diego voelde zich boos worden, alsof hij niet kon vechten! 'Als jullie denken dat dit niet serieus is, krijgen jullie nog problemen. Dit is bloedserieus, stelletje bitchies.' Dit was het moment om zijn krachten te gebruiken. Hij steeg op, vloog omhoog en naar voren. Hij deed dit snel en landde achter het meisje dat er het gevaarlijkst uit zag. Hij stak zijn zwaard richting haar, in een snelle beweging.

Alexis beet op haar wang om het lachen te proberen te stoppen, maar het hielp niet. vooral toen hij over hen heen vloog waardoor het dak ook bijna geraakt werd door zijn hoofd. "Dertiende Rijk, of 12 rijken?" vroeg Alexis nog steeds lachend. Ze keek naar Aria die er ook niet bepaald angstig uitzag. Waarom zouden ze bang zijn als ze zelf ook krachten hadden? Met z'n tweeën waren ze ruimschoots sterker.

het was over Alexis toch ?
----------------------
Aria keek naar de jongen die over Alexis vloog. Het liefst wou ze zo´n boemerang gooien die ze net had geoefent. Maar Alexis had alles ruim schoots nde rcontrole. Aria woutrouwens ook wel ht antwoord op die vraag weten. Misschien zou hij stoppen als hij uit het dertiende kwam. Maar als het twaalfder was dan hadden ze tenminste een vermoord.

'Gaat je niks aan, trut.' vloekte diego. Hij was het zat, waarom zou hij vechten als hij zelf ook gewoon op zoek naar het geld kon. Hij rukte kastjes open en keek onder het bed. Hij liep naar de badkamer en trok het medicijnkastje open. Geen resultaat. Opnieuw liep hij naar de kastjes en zag sieraden erop liggen. Hij pakte ze en stopte ze in zijn zak. Tenminste iets, dacht hij.

Aria wist niet wat Alexis er van vond maar zij vond het niets om zo´n iemand te laten gaan. Ze consentreerde zich en uit het niets verscheen er ijs op d voeten van de jongen waardoor hij niet verder kon lopen. Langzaam trok het ijs omhoog naar het lichaam tot het midden was. ´´Dta lukt dus ook´´ zei Aria concluderend.

zoveel kan je niet onder controlle hebben als je de slappe lach hebt
-
Alexis keek Aria aan "zullen we onze training in praktijk brengen?" vroeg ze aan haar, zonder op antwoor te wachten liep ze achter de vreemde jongen aan die opzoek was naar geld of wat dan ook. "veel waardevols zul je niet vinden." allles was gestolen toen ze uit het huis ontvoert werd. Ze draaide de dolk tussen haar vingers toen ze zag dat hij wat goedkope sierraden van een kastje trok. "de was ik kwijt" Ze keek vrolijk naar Aria die de jongen te pakken had
-
en toen ging linds weg

Diego gebruikte zijn krachten, wat erg lastig was, om zich los te kunnen maken. Hij stuurde lucht naar beneden, zodat hij omhoog werd gespuwd. Hij moest veel energie gebruiken, maar uiteindelijk vloog hij omhoog, en kwam bovenop het gevaarlijkste meisje terecht. 'Dankje voor het breken van mijn val' lachte hij duivelsachtig naar haar, terwijl hij overeind krabbelde. Toen zette hij zijn vliegkrachten op, en verdween uit het appartement met de sieraden.

o eef ik had al gereageerd xD
met een ander einde dus xD

wie bedoel je met het gevaarlijkste meisje?
-
Alexis keek naar Diego die wegvloog met sierraden die bij elkaar waarschijnlijk niet eens een zilverstuk waar waren. Hij was het niet eens waard om de krachten aan te verspillen, om hem nog te pakken te krijgen. Waarschijnlijk zou hij er nog niet eens een biertje van kunnen kopen. "Goed werk" zei ze vrolijk tegen Aria "Zie je wel dat je helemaal niet zo slecht bent."

Aria zou hetliefst achter de jongen aan gaan maar daar was ze te moe voor. Ze ging rustig op de bank zitten en keek naar Alexis. ´´Die waren toch zeker niet veel waard hoop ik. Anders kan je nog achter hem aan gaan´´ zei aria terwijl ze naar Alexis keek. Ze was zelf veel te moe om er verder over na te denken.

"Nog geen zilverstuk waard, ik was ze al maanden kwijt." verklaarde Alexis. Ze liep naar de deur die voor pampus op de grond lag. "Fijn, nu moet ik nog een deurenmaker zoeken ook." verzuchtte ze. Ze tilde de deur open probeerde deze zo goed en kwaad als het ging in de deuropening te zetten. Daarna begon ze met de rest van de meubel weer wat beter te schuiven.