Het kleine appartement in Koruna

Ja, maar Kengi heeft zwart haar maar dat boeit niks en later begint het pas te dagen, dan wordt het leuk,
--

Het laatste stukje droogde ze nog. Nu pas begon ze na te denken over de jongen waarover het meisje had gepraat. Zwart haar, zelfde iets met het oog als haar, meisjes versieren. De jongen waarover het meisje praten was bijna zeker Kengi. ''Heette die jongen toevallig Kengi?'' vroeg ze rechtstreeks, ze had geen zin in het vage gedoe over zijn uiterlijk. Door de naam zou ze het meteen snappen.

oh op het plaatje is het groen
-
Alexis liet de handdoek uit haar handen vallen "Wat zei je?" vroeg ze terwijl ze recht op ging zitten. Niet omdat ze haar rug even wilde strekken, maar om het meisje met de blauwe haren verbaasd aan te kijken. Hoe kon dat meisje nou iemand kennen die niet eens uit deze rijken kwam. Zijn reactie kon ze nog heel precies herrinderen, het was heel apart geweest.

''Of die jongen Kengi heette.'' zei ze nog een keer, maar nu langzaam. Lichtjes fronsde ze haar wenkbrauwen, waarom zat ze haar nu zo verbaasd aan te gapen. Omdat ze de jongen kende die het met haar gedaan had. Bespeurend bekeek ze het meisje, even stokte haar adem in haar keel. Dit meisje herkende ze. De criminele wereld in het dertiende rijk was klein, bijna iedereen kende elkaar. De ene kende je beter als de andere. ''Alexis?'' zei ze nog steeds fronsend, dat ze haar niet herkend had.

Alexis schudde even haar hoofd om de uitdrukking van haar gezicht te krijgen. "Ja dat was zijn naam, Honey-Love. En hoe weet je dat?" vroeg ze. Voor er een antwoord kwam hoorde ze ineens haar naam uit de mond van het meisje komen. Ze herkende haar niet, of beter gezegd. Ze herkende haar wel, maar waarvan wist ze niet. Ze had de laatste tijd zoveel mensen gezien met blauwe haren, zoveel mensen gesproken die op haar leken. Afgezien van het hoofd. "Dat is mijn naam, ja." was dus het enige wat ze zei.

''Fuck, ik heb jou lang niet meer gezien.''. Ze begon breed te grijnzen en bekeek haar van top tot teen, ja dat moest Alexis zijn. Even maakte haar broer haar niks meer uit, ze had iemand van het dertiende rijk ontmoet en ook nog een collega. Lichtjes begon ze te knikken, dat ze haar zo lang niet meer had gezien.

Nu ging er langzaam een lichtje bij Alexis branden. De blauwe haren, het oog, de grijns. Maar waar ze Kengi van kende wist ze nog steeds niet, misschien van het ziekenhuis. Alexis ging nu helemaal rechtop staan en gooide de handdoek over de toiletpot. "Riyomo." was het enige wat Alexis zei. Ze kon zich nog wel 1 van hun gevechten herinneren. Het was rond half 8 s'avonds geweest in de winter en er had ijs gelegen. Op een gegeven moment hadden ze hun gevecht moeten staken omdat ze beide nauwelijks meer hele kleding aanhadden en blauw zagen van de kou.

''En je bent nog niks verandert met je opmerkingen.'' zei ze nogsteeds grijnzend. Misschien waren ze niet de beste vrienden maar een gevecht houden waren ze alletwee wel voor in. Het gevecht met haar was misschien wel de leukste die ze had gehad, ze ging tenminste door tot het einde. ''Dus, heeft Zenan je ook op missie gestuurd?''.

Eigenlijk had Alexis nooit geweten dat Riyomo krachten bezat had, dat kon een rede zijn waarom het zo lang duurde voor ze haar herkende. Wie verwachtte ooit in een heel ander werelddeel een bekende tegen te komen, een bekende waarmee ze gevochten had. "Het lijkt er wel op, niet waar." zei ze terwijl ze naar de wc liep. Ze tilde de 10 handdoeken die erop lagen met veel moeite op. "Ik ga deze even drogen, als je het niet erg vind, Honey-Love." En als ze het wel erg vond had ze pech. "Dus je kruipt nog steeds huizen binnen. " vroeg ze over haar schouder terwijl ze naar een raam liep om ze uit te hangen.

"Hmm, ja. Het huis leek me fijn om te overnachten en ik dacht dat er niemand woonde. En eigenlijk boeide het me ook niks als er iemand woonde, ik kan mezelf er wel uitvechten." zei ze en haalde haar schouders op. Het boeide haar niet zo dat Alexis haar zag als een inbreker, ze kon er niks verkeerds over zeggen, ze was zelf ook geen lieverdje.

"De volgende keer is het toch beter om eerst betere research te doen." doelde ze op de handdoeken en de natte badkamer "Dan was dit niet gebeurt. "zei ze terwijl ze de handdoeken uithing. Op 1 of andere manier voelde ze zich als een huishoudster zoals ze nu bezig was. Maar ze kon moeilijk de handdoeken op een stapeltje laten wegschimmelen, en het hoorde erbij met een eigen huis.
-
I've to go

''Hmm, je weet toch dat ik daar niet voor in ben. Als ik een huis nodig heb ga ik gewoon een huis binnen waarvan ik denk dat die onbewoond is.'' weer verscheen er een grijns op haar gezicht. ''En hoe kom jij aan dit huis? Zeker van het geld van de klusjes.''. Ook Riyomo stond op en merkte dat ze een stuk kleiner was dan Alexis. ''Nou, dan ga ik maar.'' zei ze en knikte Alexis toe. Rustig draaide ze zich om en liep naar de hal.

"Inderdaad, het verdient hier sinds kort erg goed. Alleen jammer dat sommige mij ook wel zien verdwijnen." antwoordde ze vrolijk toen ze de laatste handdoek uitgehangen had. Voor Riyomo wegliep keek ze haar aan "Wil je nog wat drinken voor je verterkt?" Ze had niet veel in huis omdat ze dit huis nog geen week had, maar er stond wel cola, bier, wjin en er was natuurlijk water en er was wonderbaarlijk zelfs een pak melk in de koelkast te vinden.

''Is goed, ik kan toch nergens naartoe.''. Een grijns verscheen op haar gezicht. ''Dan kunnen we meteen bijpraten.''. Rustig liep ze terug. ''Waar is de keuken hier?''. Vragend keek ze haar aan, dit huis kende ze niet, eigenlijk gewoon helemaal niet. Ze wist alleen waar de tweede wc en de badkamer zaten.

ff douche
-
"Volg mij maar, zo moeilijk te vinden is het niet." Ze liep naar de woonkamer, dit appartement had een kleine openkeuken die stijlvol ingericht was. Op dit moment lagen er namelijk nog geen papieren en andere zooi rond te slingeren. Nog een voordeel was dat er een vaatwasser in het huis was. Alexis stapte de keuken in "Tada" zei ze droog "Hier is het, wat wil je drinken?" zei ze toen ze eenmaal de mat zwarte koelkast deur open gedaan had.

Riyomo volgde Alexis en keek de keuken rond. Klein maar stijlvol, vond ze. ''Eh, als je bier hebt wil ik wel een biertje.''. Ze schoof een houten stoel van zijn plaats en ging erop zitten. Ze ging met haar hand over het tafelblad en keek naar haar vingers die onder de littekens zaten, niet erg normaal, evenals de littekens die op haar armen en benen zaten. Veel mensen werden afgeschrikt als ze die zagen maar door har bleke huid zag je amper dat ze littekens had.

"Dat was wel te verwachten." lachte Alexis terwijl ze 2 flesjes bier tevoorschijn haalde. Zoals gewoonlijk pakte ze geen glazen alleen maar een bierdopjes afhaal ding (naam kwijt xD). Ze schoof 1 van de koude flesjes naar Riyomo op de zwart houten tafel waar 2 rode vaasjes op stonden met een bloem erin waarvan ze de naam niet eens wist. Ze pakte een andere stoel en ging tegenover haar zitten. Riyomo was 1 van de weinige die haar kon evenaren met de littekens dacht Alexis altijd, maar ze had ze eigenlijk nooit geteld.

''Dankjewel.''. Ze zette haar lippen over de tuit en klokte een groot deel van de inhoud naar achter. Daarnaar zette ze hem op de tafel en keek Alexis aan. ''Dus, welke krachten heb je, om daar mee te beginnen.'' begon ze het gesprek. Zenan had gezegd dat ze later zou aankomen dan de rest omdat hij haar pas later had gevonden, hij had haar ook nog de trainingen moeten geven die ze perfect had uitgevoerd. Voor haar gevoel waren die niets geweest, behalve eentje, die was letterlijk moeilijk maar toch had ze hem voltooid.

Alexis grinnikte, Riyomo wist wast wel dat ze niet zomaar alles vertelde. Zelfs niet aan iemand die ze al heel lang kende, gewoon omdat je het nooit zeker wist. "Vertel jij eerst maar waarom je zo laat hier bent." zei ze na dat ze zelf ook een flinke slok van haar bier genomen had. Op 1 of andere manier dronk dit veel lekkerder dan uit een glas, maar dat was waarschijnlijk puur persoonlijk.

''Zenan had me pas later gevonden, hij had gehoord over mijn straatgevechten en was geïnteresseerd. Alleen had ik nog nooit zijn trainingen gehad dus moest ik die ook nog doen, gewoon om mij voor te bereiden. Zoals je zelf weet duren die trainingen niet maar een dag.'' legde ze uit. Ze nam nog een slok van het koele bier. Verlekkerd likte ze haar lippen af, het smaakte zoet.

Alexis knikte "Ik kende hem." zei ze aangezien ze hem zelf ook gehad had. Om eerlijk te zijn had ze er wel dingen van geleerd. Zo had ze bijvoorbeeld geleerd om wat leniger te worden, niet dat ze in de split kond, maar een salto van een dak af kon ze tegenwoordig wel. Niet dat ze die vanplan was om te gebruiken, gewoon springen ging makkelijker en met minder gevaar dat je je rug brak.

''Ja, wil je nu wél zeggen welke krachten je hebt?'' zei ze met een grijns, ze had gemerkt dat ze geen antwoordt wilde geven en vond het maar raar, ze was toch een collega. Ze speelde met haar haar om gewoon iets te kunnen doen. Daarnaar nam ze weer een slok van haar bier die al bijna leeg was, best gek hoe snel zoiets op kon raken.

Alezis nam nog een slok van het vloeibare goud voor ze antwoord gaf op de vraag van Riyomo. "Vuur en Glas, dat werkt best wel goed met elkaar." glimlachte ze. Laatst was ze erachter gekomen hoe handig het was om gesmolten glas op iemand terecht te laten komen. Het bleef plakken en wilde niet van je huid af, tenzij zij het er zelf aftrok. "En nu vertellen wat de jouwe zijn."

''Zozo, beveel je nu ook al.'' zei ze grinnikend. ''Vuur en bliksem.'' zei ze met een grijns, de krachten waren op elkaar ingespeeld, alletwee even vernietigend. De dingen waar de meeste mensen bang voor waren en erg handig als je iemand met de kracht water voor je had staan. ''Dus, is er hier nog wat spannends gebeurt?''.
---

We doen wel even dat dit voor het grote gevecht is.XDD

oki
-
Alexis luisterde naar de krachten. Dat was inderdaad erg handig bij elkaar, vooral omdat bliksem een soort dochter kracht was van vuur. Waar glas bij zou horen wist ze niet. Het kon van vuur, maar ook van aarde zijn. In iedergeval was beide erg handig om te hebben, maar zo dacht iedereen waarschijnlijk over zijn of haar kracht. "Spannends.." zei Alexis nadenken. "Ik heb ondertussen 2 mensen vermoord, de laatste van de 2 was behoorlijk spannend." grinnikte Alexis.

''Hmm, was ze ook getraind voor iets ofzo?'' vroeg ze geïnteresseerd. Alexis was erg sterk, dat wist ze wel door hun gevecht, dan moest het meisje tegen wie ze had gevochten ook goed zijn en dus ook getraind. Zelf had ze nog niet iemand vermoord maar dat was ook moeilijk als je er nog maar vier dagen was. En vermoorden was niet de missie, eerst bekeren en als ze het niet wilde vermoorden.