De grote waterval

Dit is een waterval die haast aan de grote van de Niagara watervallen voldoet. Alle omgeving geluiden worden geabsorbeerd door de miljaren liters vallend water. Het is een bijzonder gezicht om dit te zien. Je kan niet in het meer eronder komen, dat is afgezet met een hek om te voorkomen dat mensen meegesleurd worden de diepte in. Je kan wel wat verderop in het vervolg van de rivier zitten. Het is een best toeristische plek, maar een vooral romantische plek waar veel stelletjes ontstaan. 's ochtends of 's avonds tijdens de zonsopkomst of de zonsondergang is de waterval het mooist in het licht. Maar overdag en 'nachts is het ook geweldig.

regels: ga niet het water in waar het afgezet is, tenzij je dood wilt :3

Het was een geweldig gezicht voor de toeristen die de watervallen bekeek. Voor de waterval vloog een felrode draak met een bereidster langs. De bereidster was Alexis en Carlos was de felrode draak. Het was een machtig gezicht om zo dicht bij het vallende water te zijn. Hier werd goed duidelijk hoe vernietigend water kon zijn. Carlos begon langzaam aan een draai om terug naar de kant te gaan. Ondertussen waren ze namelijk behoorlijk nat geworden door het water dat als een mist om de waterval hing. Alexis veegde een vochtige lok weg voor ze de landing op de kant in begonnen te zetten.

Charlie vloog over het land terwijl hij naar beneden keek. Het landschap ging langzaam onder hem door, omdat Lotus nu niet al te snel vloog. hij lag ovoorover geleund tegen Lotus nek en ze vlogen maar een paar metwer boven de bomen. Charlie voelde de zijdezachte haren van Lotus tegen zijn wang kietelen terwijl de wind erdoorheen waaide. Plots ving Charlie een glimp op van iets roods wat verdacht veel op een draak leek bij een waterval die hij al in de verte had zien liggen. Die was immens groot en het had al zijn aandacht getrokken zonder een draak. Hij besloot dat hij wel genoeg bos van boven had gezien en besloot om maar eens de waterval van dichtbij te gaan bekijken. Lotus daalde en vloog door de mist heen en landde op een rotsblok die dichtbij de waterval lag. Haar vacht twinkelde in de zon door de duizenden miniscule waterdruppels. de toeristen vonden het nog prachtiger toen er ook nog een 2e draak bij kwam. Charlie bleef op Lotus zitten terwijl; hij naar de draak zocht die hij net had gezien.

Alexis en Carlos landde voorzichtig op 1 van de uitkijk rotsen die diende om de toeristen een geweldig uitzicht te geven over de waterval en zijn meer. "Er is nog een draak in de buurt." deelde hij Alexis mee toen ze eenmaal geland waren. Alexis keek om, naar de waterval waar verschillende stralen vanaf leken te lopen, maar haar blik viel al snel op een draak en een jongen.

Na even rondkijken zag Lotus de draak met zijn berijder en wees Charlie erop. Charlie knikte bevestigend en Lotus vloog weer op. Het was niet heel druk op de uitkijkrots dus Lotus landde er met gemak. Ze vouwde haar vleugels in en zei in drakentaal tegen de andere draak:' heei, vindt jij de waterval ook zo mooi' Charlie glimlachte even charmant naar de berijder van de draak en zei: hai, ik ben Charlie'

Alexis bekeek de bereider van de draak, hij zag er goed uit, erg goed. Ze glimlachte terug naar hem toen hij eenmaal geland was. Carlos keek naar de draak en knikte "Prachtig." antwoordde hij in drakentaal. Alexis keek heel even hoe Carlos en de draak praatte voor ze zichzelf ook voorstelde "Aangenaam, mij is de naam Alexis gegeven." glimlachte ze vriendelijk naar hem.

Lotus ging door haar knieen om een wat gemakkelijkere positie aan te nemen. Toen ze uiteindelijk lekker zat draaide ze haar kop weer naar de andere draak en zei:'ik heet Lotus, en jij?' Charlie bleef even stil tot Lotus goed zat en wendde zich toen weer naar Alexis. 'ben je ook even het landschap aan het bekijken?' zei hij grijnzend. HIj draaide zich naar de waterval en zag dat die nog steeds met bruut geweld een weg naar beneden zocht. niet dat hij anders had verwacht maarja. de druppels in zijn haar waarvoor de mist had gezorgd, maakte dat zijn haar glansde in het zonnetje.

Carlos" antwoordde hij op de vraag hoe hij heette. Hij keek naar de waterval die nog steeds met veel lawaai omlaag viel. Gelukkig was het dat draken mentaal praatte, dus ze niet harder moesten praten. Alexis knikte "Ja, je zag me zeker vliegen dat je hier was?" vroeg ze terwijl ook zij zich omdraaide naar de waterval. "Wat zou ik nu graag kunnen schilderen." verzuchtte ze hardop.

'eeh nou niet alleen. ik vond de waterval ook mooi' zei hij tegen Alexis. Hij vond de waterval heel erg mooi, maar die maakte wel veel lawaai zodat ze hard moesten praten. 'het zou inderdaad een mooi plaatje zijn. ' gaf hij toe als reactie op wat Alexis zei. Lotus voelde opeens iets bij haar staart. ze keek om en zag een klein meisje die de bos haar, die aan het uiteinde van haar staart zat, vasthouden en ermee schudden. De moeder van het kind stond op een afstand naar het meisje te roepen dat ze terug moest komen, maar ze hoorde het niet of wilde het niet horen. Lotus draaide haar kop zo dat haar lieve zwarte oog het kindje kon bekijken.Die schrok eerst even maar graaide toen naar de neus van Lotus. Lotus liet het begaan en binnen de kortste keren zat het kind op haar snuit.

Alexis keek naar het kleine meisje. Het viel haar op dat de volwassenen draken meestal eng vonden en er het liefst een paar meter omheen liepen, maar kleine kinderen er als het ware naar toe getrokken werden en er binnen de kortste keren dikke vriendjes waren. "Wat lief" zei ze tegen Charlie, ze moest schreeuwen om boven het geluid heen te komen, daardoor viel de tedere toon die ze erin wilde leggen een beetje weg.

'ja inderdaad' zei Charlie boven het geraas van de waterval uit. Het kindje klom tussen Lotus haar oren door over de nek terwijl ze zich vastklampte aan plukken haar. Uiteindelijk kwam ze bij Charlie die haar lachend voor hem neer zette. Het meisje vond het prachtig en Charlie kreeg een ideetje. ik ben zo terug zei hij tegen Alexis. hij vertelde het plan tegen Lotus en die grijnsde. Ze zette zich af ndat ze haar vleugels had gespreid en vloog de lucht in. Het meisje kraaide van plezier terwijl haar lange blonde haren heen en weer zwiepte in de wind.

Alexis keek met een vertederd gezicht naar het meisje op Lotus die kraaiend van plezier op de draak zat Het was een lief gezicht. Dit gebeurde bij haar en Carlos nou nooit, maar Carlos had ook aak wat afschrikwekkends over zich heen qua uiterlijk. Zijn spitste kop leek vaak gevaarlijk terwijl hij juist het tegendeel van gevaarlijk was, tenzij er iets met Alexis was natuurlijk..

Lotus besloot dat ze maar niet al te lang zou vliegen met het kind, want de ouders zouden er niet heel blij mee zijn en zouden misschien zelfs denken dat Charlie haar ontvoerde. Dus daalde ze, vloog langs de waterval en landde weer op dezelfde plek als waar ze eerst stonden. ze ging liggen zodat eerst Charlie zich van haar af kon laten glijden waarna hij het meisje oppakte en haar op zijn schouders zette. Hij liet haar nog even Lotus aaien('lief draakje') voordat hij haar terugbracht naar haar ouders. Die waren al iets minder argwanend toen ze zagen dat het meisje de tijd van haar leven had gehad. Ze bedankte hem en namen het kind over waarna Charlie weer terugliep naar Lotus. Hij ging op haar zitten en keek grijnzend naar Alexis. 'die kleine kindjes vinden het altijd zo leuk' zei hij lachend.

Geduldig bleef Alexis kijken naar Lotus en Charlie die rustig en rondje langs de waterval voerde. Ze begreep dat er hekken stonden zodat je niet te dicht bij kon komen. Als je viel was je zeker van je dood, als je tenminste de klap in het water overleefde zou je naar de bodem gesleurd worden waar je langzaam verdronk. Iets wat Alexis liever niemand toe wenste, ze vermoorde ze liever zelf. "Inderdaad." knikte Alexis tegen Carlie.

Met haar broek opgestroopt liet Riyomo haar voeten bungelen in het riviertje bij de waterval. Van het lange lopen deden haar voeten pijn. Ze had zich moeten wurmen door de vele toeristen die bewonderend naar het water zaten te kijken naar de waterval die toch hetzelfde bleef stromen. Haar maakte het niet zoveel uit, het was wel mooi maar er urenlang naar kijken kon ze niet. Het koele water voelde heerlijk aan tegen haar warme huid.

Keahi probeerde de mensen te vermijden, ze had het niet zo op die drukte om wat vallend water. Je kan ook gewoon naar de regen kijken, dacht ze. Ze vond uiteindelijk een rustig plekje op een rots die een meter of tien van de rand van het riviertje af stond. De steen was opgewarmd in de zon, misschien iets te erg, als het nog warmer was kon je er een ei op bakken. Maar aangezien ze wel warmer gewend was kon ze er gewoon op zitten. Venom ging in de schaduw liggen slapen, hij had een hele tijd gevlogen, en op de vlakke stukken gerend. De dymai was doodop. 'Slaap lekker maat,' zei Keahi terwijl ze over zijn horens streek. Venom mompelde wat, maar hij sliep al half. Keahi ging maar op haar rug op de steen liggen en ze kauwde verveeld op een grassprietje.

Achter zich hoorde ze wat maar ze vond het niet nodig om om te kijken. Hier waren toch veel mensen, iemand aanvallen zou niet slim zijn. Haar wapens had ze niet bij, alleen maar een klein mesje wat in haar BH zat. Voor haar gevoel zou ze die toch niet nodig hebben maar voor de zekerheid had ze het meegenomen. Haar ogen volgde een stuk hout wat in de rivier dreef , naar de verwoestende waterval zeker.

Keahi was overeind gekomen, ze zag hoe een stuk drijfhout naar de waterval toe werd getrokken. Venom lag naar het water te staren. 'Wees geen mietje,' zei Keahi. 'Het is gewoon water dat valt. Daar ga je echt niet dood van.' Ze zag hoe de enorme kracht van het water het hout steeds dichter naar zijn ondergang trok. 'Alhoewel...' Venom had zijn ogen angstig opengesperd en hield ze gericht op de waterval. 'Ik weet het,' zei hij, 'ik zal ooit proberen om over mijn fobie heen te komen, maar niet hier. Oké?' Keahi knikte langzaam en aaide hem door zijn manen.

nieuw
-
Larissa keek met grote, angstige ogen naar Lucy. Luci had altijd de gewoonte om ergens in het water te vallen, zelfs als er een hek van 2 meter hoog stond zag zij vaak nog de kans om erdoor heen te komen en in te vallen. Larissa sloeg voor de zekerheid haar drakenstaart stevig om het bovenlichaam van Lucy heen om haar iets terug te trekken. Ze zou het zichzelf nooit vergeven als ze in deze waterval zou vallen.

Elia dook vanaf een grote hoogte naar beneden. Alex vloog ergens tussen de wolken, maar hij had van tevoren getest of het water wel diep genoeg was. Dat was het gelukkig, dus maakte hij nu een vrije val naar beneden. Hij zag een meisje en een draak langsschieten, maar besteede er geen aandacht aan, want het water omhulde hem al. Hij zwom rustig naar boven en zorgde ervoor dat hij niet werd meegetrokken in de stroming.

hmmm lijkt me sterk dat je niet meegesleurd word door de stroom. (Lees de beschrijving)
-
Lucy keek tevreden naar het vallende water, daarna draaide ze zich om naar Larissa. "Ik ben niet van plan te vallen in dit water, hoor." zei ze met een toon die ineens weergaf dat ze echt 15 was, en niet een meisje van 7 die ergens een beetje een hersenachterstand had. "Dan ga ik dood. "ze ze er wij achteraan. Larissa wachtte heel even, ze keek haar indringend aan met haar draken ogen. Even later krulde ze de staart los.

Ja, las ik later pas
----
Elia werd opeens meegesleurd door de stroming. Hij ging af en toe kopje onder, maar hij maakte een glazen vissenkom en zette die over zijn hoofd. Dat zou wel even lucht moeten geven. Hij werd verder gesleurd en ontweek zoveel mogelijk rotsen. Toen de stroming rustiger werd liet hij de kom weggaan en zwom hij naar de kant. Hij klom er weer rustig op en was binnen een paar seconden droog.

Haha, ik denk dat een mens met magie het ook niet overleefd had, maar Elia mag niet dood. Alexis wil ooit nog eens met hem praten xd
-
Tevreden ging Lucy op een stukje rots ziten. Gelijk sprongen er 2 kleine kinderen voor haar om naar het water te kijken. Met een brede glimlach keek ze naar de uitroepen van de 2 kindjes. Larissa glimlachte onopvallend, die 2 kinderen deden haar aan Lucy denken. "IJSJES!" riep ze ineens uit. Ze trok haar tas naar zich toe en trok er de ijshoorntjes uit. Rustig begon ze met het ijs maken.

Egge wel, Elia is een super getraind glasgebruiker en zwemmer, die hemel en aarde kan laten bewegen door zijn stroboscoopdraak te roepen xD
-----
Elia liep weer terug. Hij keek even in het rond en hoorde toen iemand "IJSJES!" roepen. Hij glimlachde, daar had hij wel zin in. Hij sprong de bomen in en liep verder naar de plek waar de stem vandaan was gekomen. Hij zag een meisje en twee kleine kinderen staan, die verwonderend naar de waterval keken. Hij liet het glas maar intact, het was ook zo lullig als ze er opeens zonder reden door vielen.
----
Ja, hij is even sadistisch

glas? Het lijkt me toch echt van ijzer zo'n hek
-
Luci draaide zich om toen ze iemand aan zag komen lopen. Ze gaf de jongen even een brede glimlach voordat ze verder ging met het creëren van de ijsjes. Ze had in beide handjes 1 hoorntje, eentje voor Larissa en 1 voor zichzelf. "Wat voor ijsje wil jij?" vroeg ze aan de kleine draak naast haar. Zonder op antwoord te wachten begon ze aan een nieuwe creatie ijs, dropijs. (Dat is lekker)