De grote waterval

Owen glimlachte en kneep zachtjes in haar hand. "MOOI HE" schreeuwde hij met moeite boven de waterval uit. Hij glimlachte "ALLEEEN WEL LUID" hij grijnsde en keek weer naar al het vallende water. Hij draaide zich naar Sheena toe "IK HOUD HET ALEEN WEL EEN BEETJE VOOR GEZIEN EN MOET OPTIJD THUIS ZIJN, WIL JE MEE" riep hij boven het lawaai uit.

Sheena keek hem aan en knikte. Ze grinnikte omdat ze zo luid moesten praten boven het geluid van de waterval uit. 'Ik wil wel mee hoor!' Riep ze boven het geluid uit en glimlachte lief. Ze liep een stukje bij de waterval vandaan zodat ze normaal konden praten. Aqua landde naast haar en met haar vrije hand streelde ze even over zijn koppie.

Owen glimlachte "We kunnen vliegen naar mijn thuis, Arab weet zelf de weg terug " hij glimlachte "Allen niet schrikken als het anders is als je had verwacht, het is niet aan mij te danken dat we daar wonen" hij glimlachte, ze zou zijn opmerking waarschijnlijk opvatten dat hij bedoelde dat het er niet uitzag. Hij hoopte maar dat ze als ze het landhuis zag niet van haar draak zou vallen. Hij glimlachte naar haar.

Sheena keek hem even verbaast aan en knikte toen. 'Ik vind het goed hoor.' Zei ze en keek even naar Aqua die goed ging staan. Met behulp van wat water uit de rivier sprong ze een keer op Aqua en streelde hem even over zijn koppie. Aqua vloog alvast een stukje op en wachtte in de lucht op Andrew en Owen.

Behendig sprong Owen in het zadel. het gemak verradde dat hij dat wel vaker deed. Hij vloot even en Andrew vloog razendsnel naar Aqua "Volg mij maar" zei Owen met een glimlach. hij keek Sheena lief aan voor Andrew een sprintje trok. Owen lachte.

New
--

Lune liep naar de waterval en zocht een mooi plekje om te gaan zitten. Ze keek naar het vallende water het zag er prachtig uit. Ze pakte haar schetsboek en begon een schets te maken. Ondertussen hield ze de omgeving goed in de gaten want ze was hier nog nooit geweest en wist niet of het veilig was.

Aphrodite liep rustig door het bos, ze hoorde een waterval kletteren. Ze liep richting de waterval en zag daar een meisje zitten. Ze chekte even snel haar huidige gedachtengang en ze zag niets dat haar verontruste dus ze liep maar naar het meisje toe. Ze ging op een steen zitten, gooide haar haar achterover en vroeg:"En, hoe gaat het met jou, ma cherie?"

Lune schrok op van een meisje dat vroeg hoe het met haar ging. 'Gaat wel. En met jou?' vroeg ze. Ze klapte haar schetsboek dicht het ging het meisje niets aan wat ze aan het tekenen was al was het niet iets heel persoonlijks.

"Heel goed." Zei Aphrodite met haar licht franse accent. "Wat was je aan het tekenen, cherie?" Ze vond het een beetje gek dat het meisje haar tekeningen zomaar weg had gestopt. Ze genoot altijd van het talent dat sommige mensen hadden met een potlood en papier.

Lune zie niets maar pakte haar ook tekenigen niet terug. Ze keek naar het meisje ze vroeg zich af of ze te vertrouwen was. 'Hoe heet je?' vroeg Lune terug. Ze ging zichzelf niet zomaar bloot leggen en als ze haar tekenigen liet zien wou ze wel eerst weten wie ze voor zich had.

"Aphrodite Eros Filos XIV, maar jij mag Aph zeggen, cherie." Zei Aprodite. Ze zag dat het meisje weer tekende. Ze vond het fijn als mensen zich op hun gemak voelde bij haar, daarom praatte ze veel. Soms bereikt ze daarmee het tegenovergestelde, maar dat heeft ze meestal niet door.

Lune keek naar het meisje dat zich voorstelde als Aph. 'Ik ben Lune Amour Sarris, maar zeg maar Lune.' zei ze 'Teken jij ook?' vroeg ze nieuwschierig. 'Of heb je andere hobby's' voegde ze eraantoe ze was wel een beetje nieuwschierig naar het meisje.

"Nee, maar ik houd wel van tekeningen. Ik houd van joggen." Zei Aphrodite. Ze begon onopvallend steentjes over de grond te verplaatsen. Ze vond dat ze nog veel te oefenen had, en deed dit ook. Ze bewoog de stenen heen met aarde en terug met telikinese. Ze deed het over een kleine afstand, en vrij langzaam, dus het meisje zou het onmogelijk merken.

'mm joggen daar heb ik echt de conditie niet voor maar ik speel ook nog gitaar.' zei Lune. Ze had het idee dat ze Aph wel kon vertrouwen. Ze ging weer verder met de tekening van de waterval. Ze tekende alles heel precies zelfs de kleinste beestjes kwamen erop te staan.

"Leuk," Zei Aphrodite vrolijk. "Kan je al veel spelen op je gitaar?" Ze toonde oprecht interesse in het talentvolle meisje. Ze glimlachte breed en zag dat haar draak gevaarlijk laag vloog. Ze stuurde hem een gedachte om iets verder weg te gaan vliegen. Als dit meisje geen magie had, zou ze flink schrikken van zo'n grote, stenen draak.

Lune zag een grote draak boven haar vliegen. Ze schrok niet want ze was ondertussen wel gewent aan draken. 'Ik improviseer vaak wat liedjes als ik speel en ik heb het vroeger van mijn vader geleerd.' zei lune. 'Uit welk rijk kom je?'vroeg lune ze wou dit altijd weten van mensen als ze hun weer eens nodig had.

"Het rijk van de maagd." Ze stuurde een paar steentjes omhoog om even te laten zien dat ze aardekracht had. Het meisje wist toch al dat ze magie had, aangezien ze haar draak had gezien. "Jij?" Voegde ze eraan toe. Ares streek ondertussen naast hen neer en vouwde zijn zwarte, stenen vleugels langs zijn lichaam.

'Ook uit het rijk van de maagd.' zei Lune. 'Dus jij hebt ook magie.' zei ze. Eigenlijk wist ze dat al maar ze zei het toch. Ze schetste weer verder aan haar waterval. Ze had geen zin meer op die schets af te maken dus begon ze een nieuwe.

"Ja, inderdaad. Ik neem aan jij ook." Ze had de gedachten van het meisje gelezen en met veel moeite kunnen loswrikken dat ze magie had. Ze glimlachte lief en begon de steentjes in simpele vormen te vervormen, ze kon niets moeilijks, maar cirkeltjes, vierkantjes, en simpele hartjes of bloemetjes lukte haar wel. Ze liet ze rondjes vliegen voor Ares' hoofd, die ze stuk voor stuk kapothapte.

Lune keek verbaast op. Aph had haar gevraagd of ze magie had maar niet op een vragende manier, meer op een vaststellende manier. 'Ja ik heb ook magie.' zei ze een beetje overrompeld. Ze floot zodat Destiny zou komen. Na een paar seconde wachten streek Destiny naas haar neer.

Aphrodite merkte dat het meisje verbaasd was. "Telikinese." Zei ze tegen Lune. Ze glimlachte en liet een paar blaadjes van de omringende bomen de lucht in vliegen richting Ares, die ze ook allemaal ophapte. Zo bleef hij scherp, vond hij zelf. Aprodite probeerde nu grotere blokken steen te laten vliegen, ongeveer ten grootte van een voetbal.

Lune knikte begrijpend. 'Ik heb ook nog de kracht van het helen.' zei ze. Ze zag dat Aph met haar krachten aan het oefenen was. Zelf deed ze dat niet in het openbaar meestal deed ze dat bij haar huis of op een rustig plaats.

"Lijkt me een mooie kracht." Zei Aph tegen Lune. "Het lijkt me geweldig om mensen te kunnen helen of betermaken." Ze glimlachte breed en liet een drietal stenen naar Ares vliegen, die ze kapotsloeg met zijn sterke staart. Er zat geen krasje op zijn stenen huid. Zijn pantser was bijna ondoordringbaar.

'Ja het is meestal fijn maar er zitten ook nadelen aan.' zei ze. Ze keek naar het vallende water. Ze gaf Destiny een toffee, zelf stopte ze er ook een in haar mond toen bedacht ze zich dat ze Aph er nog een moest geven. 'Wil je ook een toffee.'vroeg ze en ze hield de zak uitnodigend voor Aph.

"Ja, graag." Zei Aphrodite. "Over wat voor een nadelen praten we eingelijk?" Vroeg ze, ze wou de nadelen van de kracht Helen wel weten, zodat ze daar mensen op zou kunnen rake. Ze leek misschien maar een onberekenend dom blondje, maar ze dacht wel na over gevechten. Die ze zeker zou gaan voeren, als ze wat sterker was.