In het rijk van de Tweeling: Het Drakenplein

new
---
Cyene zat op de rand van de fontein en voelde af en toe hoe een paar waterdruppels haar natspetterden. Cherr vloog rondjes boven het plein en hield alles nauwlettend in de gaten. Het leek wel alsof ze Cyene beschermde tegen onbekenden en alert was voor gevaar of wat er dan ook zou kunnen komen. Cyene genoot van de zon op haar gezicht en deed haar ogen dicht.

Luthien floot zachtjes een liedje, maar begon het daarna ook zachtjes te zingen. 'Toketa ato no yakkai na koori, mitai na watashi wo yasashiku sukutte. Uwakuchibiru de asobu.' (voor wie het wilt weten; dit is Monochrome no Kiss, het openingslied van Kuroshitsuji) Hij had een mooie zachte stem, die de emotie van het liedje goed op zijn plek zette. Alice luisterde alleen maar en wiegde wat mee.

Cyene had haar ogen nog steeds dicht en deed ze even open toen ze merkte dat de zon voor de wolken zat. De wind blies zachtjes en doordat er verder geen mens om haar heen was kon ze het geluid van de wind horen. Ze rilde even en liep een rondje om de fontein om haar tas te pakken en er een vest uit te halen.

'Sore demo hitotsu no ai no katachi wo sagasu. Tooku yori mo ima wo musunda kareta hitomi wa.' zong Luthien verder en stopte toen. Hij was de tekst vergeten. Het was een lied wat zijn moeder altijd voor hem had gezongen. Ze had hem het later geleerd, maar Luthien was de rest van de tekst kwijt. Hij zuchte diep en aaide over Alice's glanzende schubben.

Cyene hoorde iets anders dan de wind. Ze moest haar best doen om te kunnen horen wat het was, het leek wel een liedje wat werd gezongen. Ze stond stil en spitste haar oren om het beter te kunnen horen maar nu kon ze het geluid niet meer horen. Een stukje achter zich kon ze Cherr horen landden.

new
-------------
Rustig liep Emy over het plein. Hij was hier al eerder gekomen dus kende hij de weg goed. De meeste mensen keken hem raar aan omdat hij geen schoenen aan had. Maar de mensen diehem kende wisten wel beter. Eys bewoog niet in de hanger terwijl hij rond keek. De meeste zouden niet eens merken dat het een draak was. Glimlachend ging Hikaru op een teras zitten.

Let op, Hikaru is TÖT
-------
Jane liep vrolijk verder over het plein. Ze keek even in het rond, en ze vond het jammer dat het geen marktdag was. Rohnin vloog in cirkels boven haar, maar de mensen letten er niet echt op. Ze vond het best saai en liep uiteindelijk maar naar een terras. Het zat vol, maar er zat maar een jongen aan een tafeltje, dus liep ze naar hem toe en vroeg "Mag ik erbij komen zitten?"

sorry mijn eerste bericht dat Hikaru dood is dus het kan wel een fout maken
---------------
Emy keek niet op naar het meisje. Hij gebruikte niet zijn ogen om te kijken dus waarom zou hij. Hij draaide zich wel naar haar toe. Omdat het fijner was zo te kijken met voeten en Eys altijd de kleuren kon door geven. ''Tuurlijk mag dat'' zei hij beleefd mogelijk. Op de straat was hij niet zo beleefd maar hier waren toch de meeste mensen wel te vertrouwen.

Jane glimlachde en ging zitten. Ze vond het fijn dat er tegenwoordig nog iemand was die haar niet gelijk probeerde te vermoorden of ondervragen. Ze nam de jongen even goed in zich op en merkte dat zijn ogen geen pupillen hadden. Dus waarschijnlijk was hij blind. Ze dacht even aan de mogelijkheid dat hij telekinese had, maar dat wierp ze gelijk weer weg.

Emy zat de hele tijd te luisteren naar de muziekspelers die om de hoek speelde. Heij zou dalijk misschin ook zelf beginnen. Pas toen Eys via telepathie zei dat het meisje hem onderzoekend aan keek. Besefte Emy dat hij weg aan het dwalen was. Hij keek glimlachend naar het meisje. ''Hoi ik ben Emy en jou naam is'' zei hj beleefd.

Jane keek naar de jongen en zei "Jane." Ze vond dat blindheid contact niet in de weg hoefde te staan. Maar misschien was het toch wel slim om in zijn herinneringen te kijken. Ze deed dat voorzichtig, zodat het niet snel opviel, en merkte dat de jongen ook een draak had. "Leuk je te ontmoeten." zei ze blij, toen ze had uitgevogeld dat hij uit een van de twaalf rijken kwam. "Iemand die me niet direct ondervraagd of me probeert te vermoorden." Ze rolde met haar ogen.

Emy was verbaast toen hij hoorde dat Jane ook magie bezat. ''Dus jij kan ook sturen'' zei/vroeg Emy. Hij had nog niemand behalve Nozomi ontmoet die ook krachten had. Snel herstelde hij zich en glimlachde hij weer. ''Maar je komt gelukkig uit een van de twaalf rijken'' vervolgde Emy opgelucht. Dat kon je wel merken na de vorige dingen die ze zei.

Luthien staarde naar de lucht en haalde een klein bolletje uit zijn zak ter grootte van een knikker. Hij vilde het kleine balletje van de glanzende gouden huid, en er bleef een klein bruin balletje over. Chocolade. Hij deed het chocolaatje in zijn mond en kauwde er nadenkend op, alsof hij probeerde te achterhalen of het nou pure chocolade of melk chocolade was.

Jane knikte eerst, en zei toen snel "Ja." Ze hoefde haar krachten niet zo nodig te vertellen vond ze, dat kon in het nadeel zijn als hij een oplichter bleek te zijn. Dat had ze zichzelf al snel aangeleerd. Ze keek naar Emy en zocht toen even contact met Rohnin. "Heb weer iemand ontmoet." zei ze mentaal tegen haar draak.

''Raar dat we nu een andere persoon ontmoeten vergeleken met de voorgaande jaren'' zei Emy omdat hij het wel grapig vond. Automatisch zei hij we omdat hij ook Eys bij telde. Eys knipperde met haar ogen. Omdat Jane ook een draak had hoefde ze niet meer zo stijf te zijn. Eys keek even om zich heen en vloog naar Emy zijn hoofd om de andere draak te vinden.

Jane grinnikte en zei "Leuke draak heb je." Ze wees even naar boven, waar Rohnin vloog, omdat ze had gemerkt dat de draak van Emy die van haar zocht. Rohnin merkte het kleine draakje op en bulderde een "Hoi." naar beneden. Driekwart van de drinkglazen op het terras vlogen aan diggelen door het geluid en Jane barstte in lachen uit.

''Dan je'' zei Emy glimlachend. Hij bewoog zijn hoofd amper om het makkelijker voor Eys te maken. Eys glimlachde ondertussen omdat ze een keer een andere draak had gevonden dan Spak. Eigenlijk had ze nu nog een kleine stem om zo hard te roepen. Ze vroeg telepatisch aan Emy of ze groter mocht worden. ''Tuurlijk'' zei Emy rustig. Kort daarna vloog Eys op anar de grote draak. Ondertussen werd haar lichaam steeds groter.

Er keken allerlei mensen naar Jane en de draken, die boven hun hoofden vlogen, en toen Jane uitgelachen was zei ze tegen Emy "Ik ga even de schade betalen." Ze stond op en liep naar binnen, waar ze een som geld neerlegde voor de eigenaresse. "Sorry van de glazen." zei ze "Maar Rohnin heeft iets te hard geroepen." Ze giechelde even en liep al snel weer naar buiten, terug naar het tafeltje, voor de eigenaresse kon antwoorden.

''Dat kan toch gewoon gebeuren'' zei Emy rustig. Hij vond het niet zo erg dat het hard konk. Al was hij meer gewend aan kleine draken. ''Je moet blij zjn dat ze hier aan draken gewend zijn'' vervolgde hij glimlachend.
Eys vlog ondertussen naar Rohnin. Toen ze eindelijk dichtbij genoeg was kon ze praten. ''Hoi'' zei ze blij. ''Ik ben Eys'' stelde zich zelf voor.Blij begon haar hyperactiefheid te groeien. ''Ik ben de draak van Emy zoals je zag, Ik ken nog niet echt veel draken bhalve een. Maar die ken ik al zo lang dat het failie is'' begon ze te ratelen.

Rohnin grinnikte en begon ook te ratelen. "Nou, ik ken nog drie andere draken, die ook zowat familie zijn. En we hebben al een paar mensen met magie ontmoet. Heb jij van Hikaru gehoord? Nou, daar was Jane half verliefd op, weetje, maar ik weet eigenlijk niet wat er nu met hem gebeurd is. Eigenlijk moet ik hem nog een keertje zoeken omdat ze nog een keertje moesten spreken." Jane volgde het gesprek tussen de draken half en vroeg aan Emy "Is jouw draak ook zo'n pratertje?"

''Nee sorry die ken ik niet'' zei Eys blij. Ze was blij dat er iemand ook zo hyper was als zij. Dat had ze niet vaak mee gemaakt. ''Ik ken alleen Nozomi mt Spak maar verder niemand. Ik zal wel zeggen tegen diegene dat je hem zoekt'' ging Eys blij verder te ratelen.
Emy glimlachde om de draken. ''Dat komt vooral omdat het bij ons rustig is. Ze is niet gewend dat er iemand net zo hyper is als zei en terug praat'' zei Emy. Hij benadrukte het terug praten omdat Nozomi ook zo druk was maar niet kon praten.

Rohnin knikte. "Oke, goed om te weten. Die Spak en Nozomi zijn zeker ook twaalvers. Dat is handig, weten we in ieder geval wie er bondgenoten zijn." Ze glimlachde om al het gepraat. Jane grinnikte en zei "Ooh, dan moeten ze elkaar wel wat vaker ontmoeten. Dan kunnen ze in ieder geval even praten."

Eys knikte rustig met een glimlach. ''Ja die zijn ook twaalvers en heeeeel aardig'' zei ze blij. ''En het is altijd hndig te weten wie vijand is en wie niet. Al hebben Emy en ik nog niet gevechten'' vervolgde Eys.
Emy glimlachde nog breder. ''Dat lijkt me een goed idee dan'' zei hij rustig. Hij pakte zijn koffie vast en nam er een slok van. Daarna keek hij naar Jane. ''En waar kom je vandaan'' vroeg hij aardig.

Jane keek even en zei toen "Ik kom uit Leeuw." ze glimlachde even. Ze bestelde een glas fanta, maar ze zou wel even moeten wachten omdat de glazen grotendeels gebroken waren. Er was nu iemand nieuwe inslaan. Rohnin knikte en zei "Nou, je kan Elizabeth, William en Charlie in ieder geval vertrouwen. Zeg maar dat Rohnin dat verteld heeft."

''Ken je er zo veel'' vroeg Eys verbaast. Ze probeerde ondertussen al die namen te onthouden. ''Ik ben benieuwd hoe die draken er uit zien. Ik wil ze het liefst nu meteen ontmoeten'' zei ze blij. Dat kon je ook goed zien hoe ze deed.
''Ik kom hier uit het rijk van de tweelingen'' zei Emy rustig met een glimlach. De meeste mensen hadden nu el door dat hij rustig en stil meestal was. Hij nam rustig nog een slok. ''En heb je al gevochten'' vroe hij nieuwschierig. Hij had zelf nog steeds geen mensen uit het dertiende ontmoet en vond dat helemaal niet erg.