In het rijk van de Tweeling: Het Drakenplein

Jane schudde langzaam haar hoofd en zei "Volgens mij zijn ze nu niet al te actief. Maar als je een klein meningsverschil meetelt, niet. Maar ik heb wel een dertiener ontmoet, Hikaru." Ze bloosde even en was blij toen er een glas fanta voor haar neus werd neergezet. "Maar het gaat nu wel goed volgens mij. Ik heb niet echt iets over moorden gehoord."

Emy kon het blozen niet zien. Omdat hij geen kleuren ziet dus wist hij het ook niet. ''Gelukkig dan ligt het niet alleen aan mij'' zei hij opgelucht. Hij vond het niet erg om iets te helpen in deze oorlog. Maar als er toch niets zou gebeuren vond hij ook niet erg. ''En het is goed dat er geen doden zijn gevallen'' vervolgde hij glimlachend.

Jane schudde haar hoofd en zei "Ik heb niet van doden gehoord, maar er is denk ik al wel iemand dood." Ze keek Emy even aan. Ze vond hem er leuk uit zien, maar ze bleef toch maar bij Charlie. Rohnin vloog opeens omlaag en landde midden op het terras. Jane schrok niet en zei zonder zich om te draaien "Roh, wat wil je?"

''Dan maar hopen dat het van de andere kant is'' zei Emy rustig. Hij nam nog een slok van de hete koffie. Pas teon Rohnin lande stopte hij met drinken. Eys lande ook maar was een stukj kleiner geworden omdat ze te blij was en haar staart overal heen zwiepte. Rustig wachtte Emy af tot hij een antwoord kreeg op Jane haar vraag.

Jane knikte even. Roh vroeg ondertussen "Jaaaaane, mag ik iets te eten? Ik heb hooooooooooongeeeeeeeeeeeeer!" Jane grinnikte en zei "Ja, ga maar jagen." Rohnin knikte en zei tegen Eys "Ga je ook mee of moet je hier blijven voor je baasje?" Ze trok een pruillip, want ze wilde wel dat hij mee ging.

het is een zij
----------
Eys keek even smekend naar Emy al zou hij dat toch niet zien. Emy zuchtte even en zei toen ''ga maar''. Meteen begon de staart van Eys te zwiepen. Snel draaide ze zich om naar Rohnin. ''Je ik ga mee'' zei ze blij terwijl ze al weer hard met haar vleugels begon te slaan en op steeg. Emy keek glimlachend naar Eys. Nu had ze tenminste iemand waarmee ze al haar energie kwijt kon.

Sworrie
----
Rohnin grijnsde en steeg op. "Kom, ik heb een bos gezien waar veel vette dieren in zaten." zei ze opgewonden tegen Eys. Ze vloog al richting het bos. Jane grinnikte. Ze dronk nog wat van haar fanta en vroeg toen maar iets over Emy's blindheid. "Ben je blind geboren?" vroeg ze zachtjes aan hem.

Eys knikte blij terwijl ze achter Rohnin aan vloog. ''Ga alsjeblieft mij dalijk niet uit lachen , ik heb al een tijdje niet meer gejaagd'' zei Eys een beetje verontschuldigent. Maar in haar stem kon je ook goed horen dat ze er echt wel zin in had om te gaan jagen.
Emy verwachtte die vraag eigenlijk al. Meestal als je een gesprek met iemand voert dan merken ze wel dat je geen puppilen hebt. ''Je ik ben blind geboren'' zei Emy rustig met een glimlach. Hij was er nu wel gewend aan geraakt dus zo erg vond hij het niet. ''Maar ik kan soort van zien toch'' vervolgde hij.

Jane knikte. "Dat kunnen de meeste mensen die geboren zijn met een handicap wel." Ze had gelezen dat mensen die bijvoorbeeld blind waren extra goed konden horen of ruiken, zoiets. Dat was waarschijnlijk met Emy ook zo. Rohnin glimlachde en zei "Maakt niet uit, jagen is jagen en buit is buit."

´´En het is heel handig als je draak de rest gewoon in vult´´ zei Emy glimlachend. Hij vond het zelf ook al lang niet meer zo erg. Zonder Eys en Nozomi misschien wel maar nu niet. Hij keek weer even naar Jane. ´´Toch onderschatte mensen blinden´´ vervolgde hij met een amuzante toon in zijn stem. Eys knikte ondertussen instemmend. ´´Moet je wel eerst een van de twee krijgen´´ zei ze lachend.

Jane grinnikte en zei "Tja, daar kun je gelijk in hebben." Ze dronk de rest van haar fanta op en bestelde nog een glas. Daarna leunde ze even achterover en keek naar de wolken. Ze maakte een klein vlammetje op haar vinger en liet dat overspringen. Toen liet de een vlammetje op een mens lijken en over tafel naar Emy lopen.

Het duurde even voordat Emy pas zag wat voor vorm het vuurtje was. Hij was niet echt gewend aan vuur sculputeren. ´´Wow dat is mooi´´ zei hij nog steeds met een rustige stem. Bijna veranderde dat ook niet. ´´Je bent zeker heel ervaren met magie´´ vervolgde hij met een glimlach. Hij pakte daarna de koffie vast en nam nog een slok.

Jane grinnikte en zei "Totaal niet, als je het wil weten. Ik heb alleen al een aantal dingen geoefend." Ze glimlachde een beetje verlegen. Het mannetje ging op in de vlammen om zich heen en snel doofde Jane het vuurtje wat overbleef. Rohnin knikte en dook opeens het bos in. Ze boorde met een laserstraal een gat in de kop van een hert.

Emy geloofde niet echt wat Jane zei maar liet dat niet merken. ´´Iedergeval meer dan ik´´ zei hij nog steeds glimlachend. Hij was misschien niet zo goed maar had al die jaren wel overleefd en zal dat nu ook doen. Eys volgde Rohnin naar onder. Ook al stamde ze ver van een luchtdraak af. Ze was niet gemaakt om te vechten. Toch had ze uiteindelijk een hert te pakken.

Jane glimlachde nog even. Rohnin zag dat Eys ook een hert te pakken had gekregen en zei "Tja, nu hebben we buit." Ze grijnsde en viel aan op het door haarzelf geschoten hert. Het gaatje in het hoofd rookte nog na, maar daar lette ze niet op. Dat kreeg je nou eenmaal als je een laserdraak was.

´´Dat klopt´´ zei Eys terwijl ze begon te eten al vast. Het was al een tijdje geleden dat ze had gejagen maar toch was het goed.
Emy vond de rust niet erg maar de ritme vederop zat de hele tijd in zijn hoofd. Hij begon met zijn vingers op de tafel te slaan als een drumstel. Het was een best goed ritme vond hij zelf. Rustig ging hij verder en vergat een beetje Jane.

Jane merkte dat Emy begon te trommelen op tafel. Ze vond het wel grappig en zei er maar niets van. Hij kon best goed trommelen vond ze. Haar bestelde fanta werd neergezet en Jane bedankte zachtjes de serveerster. Toen begon ze met haar krachten het glas omhoog te tillen, en dat was wel leuk.

Emy ging gewoon door met tromelen. Hij pakte vlug wat takjes van de grond en begon staand te trommelen. Hij was zo op gegaan in de muziek dat hij de rest vergat. Al snel kekn veel mensn om maar de meeste waren wel gewend , omdat dit niet de eerste keer was dat Emy dat deed. Hij was helemaal verandert van stil naar muzikaal.

Jane grijnsde en bleef rustig luisteren. Ze maakte een vlammende cirkel boven zijn hoofd. Dat zag er pas leuk uit. Ze liet het vuur als een slang wegvliegen en om haar nek zitten. Het kietelde vond ze, maar het was heerlijk warm. Haar hele lichaam werd er warm van omdat haar bloed het door haar hele lichaam pompte.

De mensen begonnen luid te aplaudiseren toen er ook nog een vuur show bij kwam. Dat hadden ze nog niet eerder gezien en het was gewoon super mooi. Uiteindelijk stopte Emy met drummen omdat het liedje was af gelopen. Hij ging weer rustig zitten als of er niets aan de hand was. De andere mensen gingen ook gewoon door met wat ze mee bezig waren.

Jane grijnsde en zei "Je kan goed drummen." Ze had het niet verwacht van een blind persoon, maar dat had hij ook gezegd. Dat mensen gehandicapten meestal onderschatten. "Ooit al eens geprobeerd op een echt drumstel?" Ze keek hem even vragend aan, ze moest maar gewoon normaal doen tegen hem.

´´Dank je´´ zei hij rustig. Hij pakte weer rustig zijn koffie en nam de laatste slok. Hij glimlahte half om de vraag van Jane. ´´Ehm ik had eerst niet het geld daarvoor. Nu heb ik dat wel maar ik ben gewend om het zo te doen dus is het hard om over te stappen´´ legde hij uit. Hij zei het rustig al was het een mond vol.

Jane haalde haar schouders op. "Dan doe je het gewoon maar lekker zo, dat is nog creatiever ook, want je moet zeker improviseren." Jane keek even naar de lucht en vroeg zich af of Rohnin en Eys al iets gevangen hadden. Waarschijnlijk Rohnin wel, die brandde het hele hert door midden als het moest.

- nieuw.

Scarlet zat aan het randje van de fontein en knabbelde op een komkommerschijfje. Ze keek naar Artemis die naast haar zat en een kropje sla at. Ze glimlachte naar elkaar en aten verder. Er liepen heel wat mensen rond en kinderen bleven staan kijken bij Artemis die vrolijk terug keek. Scarlet hield van die kindjes die zo vrolijk waren, zonder zorgen.

Aphrodite stond, met haar mooie verschijning, aan de rand van het plein en keek naar de fontein. Er zat een meisje met een draak, ze vond dat ze er aardig uitzag. Ze liep met een lichte tred naar de fontein en ging naast de draak zitten. Ares, haar eigen draak streek rustig neer naast haar en begon zijn glimmende, stenen huid te warmen in de zon.