Het bos van Inx

Derryl ving het beeldje op. "Hij lijkt goed." Zei hij en hij zette hem naast zich neer. Hij nam zijn gedicht en keek er eens goed naar. Het was een prachtig gedicht, maar hij liet het maar niet aan Andromeda lezen. Niemand had ooit zijn gedichten gelezen, en hij zou hem zeker niet voorleggen aan een vreemde. Ookal was ze de Muze van dit gedicht.

Andromeda glimalchte "Ik vind het wel jammer dat ik nooit zqal wetenwie mijn familie is" zei ze met en zucht "Niet zeker tenminste, al weet ik dat ik ergens een zus heb" ze glimalchte en keek naar de maan, "Maar of het er meer zijn weet ik niet" ze keek hem recht aan "Heb jij familie."

"Een hele grote. Ik heb twee keer een drieling van halfzusjes en broertjes. Mijn vader kon het blijkbaar niet bij maar een vrouw houden." Hij glimlachte wrang en verbrandde zijn gedicht. Zo kon Andromeda er niet achterkomen dat hij haar een prachtig meisje vond, niet in de zin van mooi, maar meer in de zin van interresant.

Andromeda glimlachte "Dat hoef je niet wrang te zeggen, het is beter dan een weeshuis, zeker als je va weeshuis naar weeshuis word overgeplaatst wegens slecht gedrag. en toen ben ik maa weggelopen" ze haarde haar schouders op "Anders had ik mijn wolf en konijn mims niet gehad." ze sleepde met de schelp die aan een lerenveter aan haar nek ning. daar zat d as van haa eerste konijn in, dat was een normaal konijn geweest.

"Ik ben opgevoed door een ontzettend chagerijnige gouvernante in een veel te groot huis. Maar als je het zo zegt, is dat van jou inderdaad veel erger." -Dat ze dan niet verbitterd is geworden.- Dacht hij erachteraan. Hijzelf was al geen pretje om mee om te gaan, laat staan als hij dat had meegemaakt.

Ze haalde haar schouders op "Kijk ls je als peuter aan ander in elkaar mept omdat di jou kikkevisje gemeen aankijkt kan ik je zeggen dat je eenn leuke jeugd tegemoed gaat waarin je inteligentie word gedenigreed en je uiteindelijk moet weglopen om een fijn leven te hebben" ze glimalchte "Ik leef al bijna 7 jaar op mezelf en heb 1 jaar van mijn leven bij mijn moeder doorgebracht, die laatste 7 waren de prettigste dgen van mijn leven" ze glimalchte vrolijk

"Kikkervisje?" Zei Derryl. Hij grinnikte even. Dit meisje had ook nog humor. "Mijn moeder is gestorven tijdens mijn geboorte, toen heeft de kraamvrouwe me naar de veel te grote villa van mijn vader gebracht. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst echt gelukkig was." Er was geen emotie op zijn gezicht te zien. Hij wist ook niet waarom hij dit eingelijk vertelde.

Andromeda keek hem met een zweempje Medelijden aan "Das Kut" ze glimlachte "Dan moet je gewoon gelukkig worden, Geluk maak je, ik ben gelukkig als ik samen met mijn konijn, wolf en draak tegen beren of wolven vecht" ze glimalchte "Terwijl anderen daarvan eerder doodsbang zouden worden vind ik het geweldig" ze glimalhcte "Onderschat dat konijn nooit, ze kan in haar uppie een beer vellen."

Derryl keek even naar het konijn en trok een wenkbrauw op. "Dat beestje?" Hij grijnsde. Hij kon het zich niet voorstellen. "Je hebt wel gelijk in dat geluk maak je zelf." Voegde hij eraan toe. Misschien moest hij er maar eens aan gaan werken. Zowiso een eigen huis kopen, zodat hij niet steeds aan zijn vader werd herinnerd.

Het konijntje was al gaan jagen met Beo en Lung wei.....

Er was een slepend geluid te horen en een onder het bloed zittend konijn kwam binnen en toen een wolf en draak die samen een beer meetrokken "Iek viend het flau dat Miemie wel mag jagen en wij het moeten sleepen" Ze lieten de beer met een plof vallen "Als je het neit erg vind" Zei Andromeda en met een krom mes liep ze naar de beer. AL haar dolken volgden zevend. Met magie liet ze de messen de beer villen. Ze stookte een vuurtje met een tondeldoos en hing een berenham erboven te roken "Zo" Ze gooide een homp vlees naar de wolf en een naar de draak. Ze pels hing ze te drogen over een tak. Ze eed dit allemaal behendig en zonder een zweempje van walging.

"Oké, nu geloof ik het." Zei Derryl. Hij liet het vuur iets warmer worden, zodat het vlees sneller zou gaan. Hij verwarmde ook de vacht een klein beetje, dan droogde het sneller. Dit had hij allemaal geleerd van een van de stropers die soms in het bos achter hun huis ronddwaalden. Hij wist ook hoe hij een beer moest vellen en hoe je touw van de pezen moest maken. Daarom pakte hij de witte draden en ging ermee aan de slag.
----
Oké, ik weet niet of dit klopt, maar ik verzin maar wat

Drome glimalchte "Jij bent us ook niet onbekent met de jacht ?" Ze Pakte de schedel van de beer en hieng die aan een tak. Na een halfuur was alles van de beer dat bruikbaar was omgetoverd tot handige dingen. Ze glimlachte naar Derryl en stak een sruk gebraden vlees in haar mond terwijl ze bij het vuur ging zitten.

"Ik ben geen type om de hele dag in een villa te zitten, en toevallig was er een bos achter ons huis waar af en toe stropers kwamen." Zei Derryl met een glimlach. Hij keek naar de lucht en zag een lichtpuntje dat steeds groter werd. Abigail kwam eraan. Vlak voordat ze de boomtoppen bereikte, doofde ze haar vlammen en nam haar askleur aan. Ze landde naast Derryl en streek met haar snuit langs zijn wang.

Andromeda glimalchte en keek naar zijn draak. Lung wei liep naar de andere draak toe "Hallo" zei ze in draken taal. Haar blauwe manen wapperden in de wind "Ik ben Lungwei".

Andromeda ging naast Derryl zitten en glimalchte "Hoezo is het daar zo saai dan?" Ze glimalchte "Ik ben niet meer gewend om onder een dak te leven" ze glimlachte en voelde even aan de berenpels om te kijken of die al droog was, of aan de niet harige kant nog nat. Ze glimalchte.

"Niet als mijn broers en zussen thuis zijn. Maar een klein jongetje in een groot huis voelt zich al gauw alleen." Zei Derryl. Hij aaide even over abigails snuit, die begon te gloeien op de plekken die hij had aangeraakt.

Abigail draaide zich om en begroette lung wei "Mijn naam is Abigail" Zei ze met een drakenstem die melodieus klonk.

Andromeda knikte "Dat snap ik volkomen, ik weet niet of ik het had volgehouden zonder Mims en Beowulf om me op te vrolijken" ze gliamlchte naar hem. Ze mocht hem wel, hij was tenminste geen emotioneel watje zoals alle andere jongens die ze in haar leven had ontmoet. Ze glimalchte vrolijk

Lung wei maakte haar persoonloijke beleefde buiging.

Derryl grinnikte even. Hij had nog nooit een meisje ontmoet die blij werd van een bebloed konijn een een grote wolf. Laat staan een meisje dat het niet verschrikkelijk smerig vond om een beer te vellen. Hij glimlachte naar haar.

Abigail glimlachte en liet even haar vleugels ontvlammen.

"Wacht even" zei ze en ze opende de veldvlessen aan haar middel, het water erin stuurde ze over haar handen en armen en haar konijn om het bloed eraf te halen, daarna nam ze de handen van Derryl voor haar rekening. Ze deed het water weer terug "Dit is iets frisser" het nu wel schone konijn ging op haar schoot liggen en verborg haar sabeltanden weer in haar mond.

"Ja inderdaad."Derryl liet het achtergebleven water op zijn handen en het konijn verdampen. Het haar van het konijn werd er helemaal statish van. "Oeps." Mompelde hij. Hij pakte een doekje uit de tas van Abigail en ging ermee over het konijn. "Dat gebeurt nou ook altijd met mijn haar als ik het droog."

Andromeda lachte vrolijk en aaide de verontwaardigde Mims. Een tot nu toe altijd genegeerd en onderbedeeld deel van haar brein liet voor het eerst van zich horen -Hij is eigelijk best leuk en lief- ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan, wegens het vervolg -Als hij me nu zou zoenen zou ik het nog leuk vinden ook- ze bleef glimalchen maar was blij dat hij niet haar gedachten kon lezen. haar aura zou waarschijnlijk naast het gebruikenlijke geel (vrolijk) ook wel wat rood bevatten (Liefde)

Derryl streek met het ontladende doekje over de hele vacht van het konijn, totdat hij niet meer leek op een voetbal gemaakt van konijnenpels. Hij keek even omhoog naar Andromeda. Er schoot een soort van kriebeling door zijn maag, en het was niet de kriebeling die hij kreeg als hij zin kreeg in vlees...
---
Hij is een vleesfanaat xD

Raar dat hij haar aura niet in de gaten houd

Drome glimlachte vrlijk naar hem, en haalde een doosje uit een van de broekzakken van haar legerbroek. Ze opende het en haalde er shushi uit "Ook wat"?" vroeg ze aan Derryl terwijl ze al haar huisdieren wat gaf voor ze zelf op onigiri begon te knabbelen. Ze gliamclhte en hoopte dat hij niet doorhad dat ze hem wel leuk vond.

gehehe... drome is verslaafd aan shushi.....

Derryl keek even om naar de restanten van het berenvlees. Hij keek nu pas naar de aura van het meisje, normaal hield hij er niet zo van om de gevoelens van mensen te kunnen zien, hij wou zelf ook niet dat andere mensen die van hem zagen. Maar hij wou wel weten of dit meisje hem ook zag zitten. Hij bespeurde enige vlekjes rood in de zee van geel. Hij wist niet of het het geval was dat ze hem leuk vond, of dat het meisje al een vriendje had. Hij was nog niet goed genoeg om dit te kunnen onderscheiden.

Andromeda glimalchte en zete haar hand naast haar neer, perongeluk op zijn hand, alsof ze haar hand brandde trok ze de hare terug en ze werd rood voor de eerste keer in haar leven, haar aura lichtte rood op voor het half half werd. Ze keek prominent de andere kant op zodat hij niet zou zien dat ze rood was.

Derryl deed iets wat hij normaal nooit in zijn leven zou doen, maar dit meisje had een verdovende werking op hem. Hij legde zijn hand op de wang van het meisje en duwde zachtjes haar hoofd terug zodat ze hem weer aankeek. Hij bracht zijn hoofd naar voren totdat zijn lippen heel erg dichtbij de hare waren.