Het bos van Inx

'Nou, Mijn moeder mocht mij dus totaal niet omdat ik teveel op mijn vader lijk. Ze verkocht mij al vlak na mijn geboorte aan mijn zogenaamde oom Grumm, hij is een van de rijkere adelmannen in Aidra. Ik heb dat nooit geweten tot hij me een paar weken geleden op kwam halen. Hij vond mij wel klaar voor een huwelijk en mijn borer heeft hem geholpen maar ik ben ontsnapt op mijn draak. Hij is nou bezig om mij te vinden.' zei Pandora. Ze snoof even, klootzak dacht ze over Grumm. 'Ik ben niet eens een crimineel..' zei ze grijnzend. Ze vond het retig om met Arian te praten.

Arian glimlachte "Jij bent dus ook op de vlucht voor een 'familielid' " zei hij "Je kan als het nodig is je altijd bij mij en de katten komen schuilen" hij glimlachte breed "Ik woon in Betar, loop 's avonds over de daken, en ik vind je" hij glimlachte en kroelde de kat over zijn hoofdje wat een heel spinsalvo veroozaakte.

'Ja, alleen vind hij me niet en weet hij dat hij me eigenlijk niet aankan. Maar als ik het niet red dan kom ik naar je toe.' zei Pandora glimlachend. 'Dat zal ik sowieso wel een keer doen, gewoon omdat ik me anders zo verveel. Alleen leven is nou eenmaal best wel eenzaam weet je.' zei ze rustig. Ze luisterde glimlachend naar het kattengespin.

Arian knikte "Inderdaad, zelfs met een stuk of twaalf katten en een draak was ik toch eenzaam zonder andere mensen, het jammere van mensen is aleen dat de meeste gelijk doen alsof in een kitten.ehhh..kind" hij grijnsde en ging met zijn hand door hij zwarte haar "Ben dat beschermt moet worden als ze weten van mijn jeugd." hij glimlachte.

Pandora glimlachte. 'Ik vind gewoon dat mensen je moeten behandelen op hoe ze nu op het moment zijn. Ik behandel jou ook niet anders ondanks dat ik je verleden weet. Jij bent gewoon wie je nu bent' zei Pandora glimlachend tegen hem en ze schudde even wat van haar haren uit haar gezicht.

Arian knikte "Inderdaad" hij glimlachte even kort en ging een meter of twee dichter bij POandora zitten. Het was makkelijker praten als iemand een meter of twee van je af was in plaats van vier. Hij glimlachte terwijl hij weer naar de sterren keek. "Ik vraag me af of Ranita nog naar de sterren kijkt" zei hij een tikje afwezig. Als je een koekepan naar zijn hoofd zou gooien zou hij het amper doorhebben.

Pandora keek naar Arian. 'Ik geloof van wel. Ik denk dat zij ook wel veel aan jou zal denken. Ik heb wel een beetje een beeld van haar gekregen door jou en dan weet ik het vrijwel zeker.' zei Pandora tegen hem terwijl ze zelf nu ook naar de sterren keek. Ze dacht even aan Felix maar vergat hem al snel weer omdat hij op het moment haar gedachten niet mocht verstoren.

Arian had een vreemde kleur door haar aura gezien in een flits, hij had het aleen niet op tijd kunnen herkennen "Zeg Pandora, waar datcht je net aan dat je Aura voor een paar secoonden van kleur verschoot" zei hij dromerig terwijl hij weer naar de sterren staarde.

Pandora keek even naar Arian en daarna weer naar de sterren. 'Ik dacht aan mijn stiefbroer.' zei ze zacht. Daar was hij weer in haar gedachtes. Ze liep hem daar rondwandelen maar had het liever niet. Ze kon niet echt benoemen waarom want het was altijd heel gezellig. Maar Pandora had dan altijd het gevoel dat er iets vreemds op komst was, leuk maar verassend.

Arian knikte glimlachend. Hij dacht even aan zijn zusje en vroeg zch voor een seconde af hoe het met haar was. Daarna keek hij weer naar het aura van Pandora. Blijkbaar was er iets, niet erg maar gewoon iets waar ze aan dacht of wat ze verwachtte. Hij glimlachte en aaide zijn kater. Die begon te spinnen.

Pandora wilde even er niet meer aan denken dus schudde ze haar gedachten van zich af. Ze keek naar de sterren en wilde dat ze een keertje wat rust in haar gedachten kon krijgen. Het lukte haar alleen nog niet echt. Spijtig vond ze dat want zo kon ze slecht normaal denken.

Arian glimlachte en Zwarte Kater begon te mauwen "Ja ja, we gaan zo wel weer, eerst nog een keer spelen"
Hij liep naar zijn viool en opdende de koffer. De kat ging voor hem zitten en Arian zette zijn viool op zijn schouder. hij glimlachte en begon het lied voor ranita, aleen iets vrolijker dan eerst.

Pandora glimlachte en luisterde naar de muziek. Ze vond het nog steeds erg mooi gespeeld. Ze keek naar de sterren en hoopte dat Arian Ranita op een dag nog zou vinden. Ze gunde hem dat van harte. Gewoon omdat hij het verdiende. Ze keek even naar hem en daarna naar de zwarte kater.

mwoehahahaha...er is een plan voor arian omtrend ranita, maar dat heeft ook met alexis ontsnapping te maken, dus eerst moet riyomo cloud meeten voor HET GROTE PLAN

Arian glimlachte even naar Pandora terwijl hij de muziek geleidelijk veranderde in iets vrolijkers. Zwarte Kater voelde dat hij bekeken werd. Hij keek om naar Pandora en liep op haar af. Met een lenige sprong sprong hij in haar armen.

Oeh. ben benieuwd!!

Pandora glimlachte en aaide Zwarte Kater die in haar armen was gesprongen op de melodie van de muziek. Ze merkte dat het vrolijker werd en dat vond ze fijn. Pandora neuriede heel zachtjes mee zonder tekst.

Yep, cloud en arian zijn slachtoffers in het plan

Arian glimlachte en speelde laatste noot met een buiging. Hij glimlachte lief naar Pandora voor hij de viool opborg. Hij vloot even en warte kater sprong uit Pandoras armen nadat hij haar eerst een kopje tegen haar wang had gegeven. Daarna sprong hij op de schouder van arian die langzaam tussen de bomen verdween,

Je maakt me nieuwsgierig

Pandora klapte nog even voordat hij wegliep en keek hem na. Ze bleef zelf nog een tijdje zitten om alles even te overdenken waarna ze zelf ook opstond en tussen de bomen verdween terwijl ze het beekje naar huis volgde. Glimlachend en neuriend.

Met barstende koppijn kwam Ruben overreind. Er was wat gebeurt, maar hij kon zich niet meer goed herrinderen was. Met een pijnlijk vertrokken gezicht ging Ruben met zijn hand naar zijn hoofd. Voorzichtig opende hij zijn ogen om te kijken of Isaac in de buurt was. Dat was het geval, want hij zag dat hij in 1 van zijn kuilen wakker geworden was. Hij hoopte niet Isaac zo'n kuil ergens midden in een stad gemaakt had, want dan kon er elk moment iemand op zijn kop terecht komen. Hij hoopte dat het in een bos was, daar waren meestal geen mensen die onverwacht n een kuil stapte.

Tristan liep door het bos te zwerven. Hij verveelde zich een beetje. Hij keek niet echt goed voor zich en stapte ineens een stuk lager dan hij had verwacht. Hij voelde hoe zijn voet in iets zachts terecht kwam. wat het was wist hij niet. Tristan dacht er niet aan om zijn voet weg te halen en bleef gewoon zo staan.

Een hoge kreet ontsnapte uit de keel van Ruben toen er ineens uit het niets een iets op zijn jeweetwel stond. Een paar pijnlijke vloeken ontsnapte uit de keel van Ruben. Met al zijn vermoeidheid en koppijn gaf hij degene die op hem stond een flinke duw zodat hij weer adem kon halen. "auw, auw, auw" was het enige wat Ruben op dit moment uit kon brengen terwijl hij in elkaar kromp.

Sabel glimlachte "Ik heb telekinese, en gezien hun gedachtes ben ik in verwachting van een nu lief slapende tweeling" ze grijnsde en keek hem aan "En jij heb vuur en glas" ze veranderde haar rots in een stenen ligstoel en ging goed liggen "Ik heb door de tweeling moeten stoppen met trainen omdat mijn hele uithoudings vermogen en conditie naar de maan zijn." ze zuchtte.

Haha xD
Sabel op de verkeerde gereageerd.....
______________________________________________________________________________

Tristan schrok zich dood vna de gil die van onder hem vandaan kwam. Hij viel achterover toen iets hem wegduwde. Verbaasd keek Tristan naar de plek waar hij net had gestaan. Hij zag dat er een gat was waar iemand in lag. "S-sorry" Stamelde Tristan.

Nog niet echt in staat om te antwoorden op de jongen door de pijn kermde Ruben iets als "eikel" maar dat was nauwelijks te verstaan. Verbaasd door het geluid dat uit de kuil kwam was ook Isaac die in een kuil iets verderop had geslapen kijken. Verbaast stak hij zijn kop boven de kuil en keek naar de 2 mensenwezens die beide op de grond van de kuil lagen.

Tristan keek nog steeds naar de kuil waarin een jongen lag te kermen. Vincent kroop uit zijn zak en stak zijn kopje in de lucht. Hij zag vanuit het gat dat er nog een draak was. Niewsgierig wandelde hij er naar toe. onhandig zette hij zijn voetjes op de grond. Normaal zat hij altijd in Tristan's zak. Hij liep niet zoveel.

Ruben vond na enkele minuten zichzelf weer terug "Waar kwam jij vandaan?" vroeg hij toen hij weer een beetje recht op zat. Gelukkig zorgde Isaac er voor dat er niet al te veel licht in de kuil scheen, want dan wist hij zeker dat zijn koppijn niet te harden was.
Isaac keek nieuwsgierig naar het kleine draakje wat tevoorschijn kwam. Het zag er apart uit, hij had nog nooit zo'n klein draakje gezien, op Spak na, maar die kon van grootte veranderen.