Het bos van Inx

Katniss wandelde, rustig spelend op haar zilveren fluit, door het bos. Het zonlicht dat gebroken werd door de bladeren viel op haar zwarte haar. Ze was diep in gedachten verzonken en begon een stukje boven de grond te zweven. Een zacht briesje stak op en waaide om haar heen.

Cara zat tegen een boom aan en speelde zachtjes op haar viool. Ze hoorde iemand op een fluit spelen maar speelde gewoon verder. Het klonk mooi zo met elkaar. Ze begon er zachtjes bij te zingen en liet zich meeslepen met de muziek.

Katniss hoorde de vioolmuziek niet eens, zo hard dacht ze na. Ze dacht na over verschillende dingen, hoe het gevecht met de dertienders zou gaan, hoe het met haar kleine zusje ging, hoe het moest met Elia en zijn ME. Ze liep verder zonder er acht op te slaan waar ze liep.

Cara speelde verder. Haar gedachtes dwaalde af naar andere tijden. Nu moest ze straks gaan vechten. Vroeger was het allemaal beter geweest. Zij en haar zusje die lekker in de tuin speelde. Haar moeder die haar mee nam om ijs te gaan eten. Raiden wie ze totaal had vertrouwd wat nu heel dom leek. En zelfs haar vader zelfs van hem hield ze.

Rue waarschuwde Katniss dat er nog een meisje in het bos zat, en dat ze dus op moest houden met haar magie, wie weet, misschien was het wel een dertiender. Katniss schrok op en hoorde nu ook de vioolmuziek. De zachte bries ging liggen en ze liet de echte wind nu zijn gang gaan. Deze was kouder en harder dan de hare.

Cara merkte een verandering op in de wind. Meteen hield ze op met spelen en keek behoedzaam rond. Ze kon niet veel zien door de bomen maar ze ving wel vaag ergens ene gedachte op. Ze zocht maar ze vond niet wat ze wou weten dus hield ze haar viool nog even stil. Het was vast het meisje dat de fluit bespeelde maar ze was dichter bij dan dat cara had gedacht.

De wind was zegmaar alleen in de directe omgeving van Kat, maarokee xD

Katniss merkte dat het vioolspel ophield, maar ze speelde stug door, alsof ze niet eens doorhad dat er iemand zat. Op zo'n moment wou ze dat ze telikinese of aura had, dan had ze meteen uit kunnen vinden of haar tegenstandster een dertiender was of niet...

Oeps foutje
___
Ze keek nog eens of ze iemand zag maar nog steeds was er niemand te zien. 'Hallo.' riep ze. Het was misschien niet slim om te roepen want dan wist de persoon waar ze was en ze had geen wapens bij zich alleen haar magie en haar viool maar dat zag ze later dan wel. Ze probeerde wat meer van de gedachtes op te vangen en het ging al wat beter.

Katniss vloog een paar centimeter boven de grond zodat ze geen geluid zou maken. Ze ging op het 'hallo'-geroep af. Het was niet iets wat een dertiender zou doen, maar je kon niet voorzichtig genoeg zijn, in deze tijden, dat had ze wel gemerkt. Ze streek even over het zwarte lijntje boven haar rechteroog.

Cara had niet het idee dat er iemand dichterbij kwam maar de gedachtes werden sterker en dat hield in dat de persoon wel degelijk dichterbij kwam. Cara keek even naar haar viool en begon weer te spelen. Wat maakte het ook uit het meisje zou toch wel komen doordat ze had geroepen dus kon ze net zo goed nog meer geluid maken.

NEW

Andrew landde in het bos. Hier moesten ze heen, volgens Alyssa. Hij wilde nog steeds weten wat er aan de hand was, maar halverwege de reis had hij het opgegeven. Akako ging snel bij hem vandaan toen ze geland waren. Met haar staart tussen haar poten snelde ze naar het dichtsvijzijnde beekje. Andrew keek er naar en daarna keek hij nog een keer naar de zwarte vlammen rond zijn bandje. Hij ging op zoek naar een grote steen, waar hij op ging zitten. Hij pakte zijn panfluit en begon te spelen. Het was een rustige melodie.
(Theme song van Lord of the Rings, maar dan alleen het panfluit deel.)

Alyssa keek naar Andrew die op dit moment een stuk helderder leek te zijn dan eerder op de dag. Liuz en Alyssa zorgde ervoor dat ze geen enkel stukje bos uit het oog verloren. Want onder elke boom kan iemand zitten, "Als ze een draak bij zich heeft, kun jij dat dan voelen?" vroeg ze aan Liuz, die knikte terwijl hij met grote slagen verder boven ed bomen bleef vliegen.

New
------
Saphira landde met Curlie op een open plek in het bos. Ze keek om zich heen, naar de mooie natuur en glimlachde naar Curlie. Van zulke dingen kon ze zo genieten. Ze was soms wel crimineel, maar ze kon ook opeens veranderen in een schattig meisje die iedere jongen voor zichzelf wilde hebben.

Andrew zat rustig op zijn steen. Hij sloot zich af voor de rest van de wereld en floot verder op zijn panfluit. Het klonk een beetje oosters en het was langzaam. Maar hij kreeg er geen snel en vrolijk liedje uit. Hij vroeg zich af waarom. Misschien had het iets te maken met het zwarte vuur rond zijn enkel. Maar hij schonk er geen aandacht aan.

Andromeda liep naast haar wolf en draak die samen een beer meesleepten. Hun vooraad moest aangevuld worden en Mims had zich aardig vermaakt. het bloederige caramelkleurige sabeltandkonijntje volgde haar huppelend. Je zou nu niet zeggen dat het beest bijna in haar eentje een beer had gevelld. ze gooiden naast een stroompje op een openplejk de beer neer. Ze pakte trwee dolken en begon met het villen van de beer. "Zeg jochie" zei ze tegen Andrew "JUe had gelijk, ik kwam mijn verloren zus tegen, ik heet van mijn achternaam O'Donnel" ze glimalchte.

Andrew ging onverstoorbaar verder met fluiten. Zijn hele omgeving was een waas van groen en bruin. Niks drong tot hem door. En om zijn voet zat nog steeds het zwarte bandje van vuur. Maar ook dat viel hem niet meer op. Hij speelde nog steeds de droevige melodiën op zijn panfluit. Dat was het enige waar hij over nadacht; waarom hij alleen droevige melodiën speelde.

Andromeda keek op van haar o zo gore werk. ze stuurde het bloed van haatr handen en liep naar Andrew. Ze schudde hem door elkaar. "Hallo, zijn we wakker, ik ben je zusje, jeej" zei ze droog voor ze weer terug liep naar de beer. Ze stookte alvast een vuurtje met behulp van een tondeldoos en begon al was vlees voor haar lung wei en beowulf te braden.

Andrew voelde dat hij door elkaar geschud werd, maar heel vaag. Hij schonk er geen aandacht en ging verder met spelen. Hij had geen liedjes meer, dus begon weer van voor af aan. Eigenlijk had hij nog heel veel liedjes, maar nu even niet. De muziek werkte hypnotiserend en Andrew viel van zijn steen af en lag daar te snurken/

Andromeda zuchtte en maakte een zweep van water uit haar veldflessen. Ze gaf andrew een tik en pakte meteen zijn fluit af. ze stak die in een zak van haar legerbroek. Die kreeg hij pas terug als hij helemaal bij zinnen zou zijn. Ze wendde zich weer tot de beer en hing wat vlees boven een vuur.

Na een halfuur rond gevlogen te hebben, met in de verte het geluid van de pamfluit in haar oren besloten ze om te keren. Ze hadden geen spoor van Andromeda gezien, ze zou hier wel niet zitten. Vlak voor ze bij de plek aankwam waar Andrew zat, hield het gefluit om. Verbaast keeek ze omlaag en zag Andrew met Andromeda zitten. "ja, dat was handig." mompelde ze inzichzelf terwijl ze de landing in begon te zetten.

Andromeda keek op naar Alyssa "Hij had gelijk, ik ben mijn verloren zus tegen gekomen, en ik heet Andromeda O'Donnel" ze glimalchte en rondde het schoonmaken van de beer af. Met water uit een nabijgelegen stroompje spoelde ze zichzelf en haar dieren schoon.