Het bos van Inx

Andromeda keek hem recht aan, half geschrokken omdat hij haar dus ook leuk vond aan de andere kant verlegen. Haar nuchtere impulsive zelf nam weer de overhand en ze zoende hem vol op zijn mond. Ze glimalchte en sloeg haar armen om zijn nek.

Lung wei en Beowulf keken verbaasd en /Lung wei daarei ook nog een beetje trots voor ze zich afwendden. Ze wilde de twee mensen prifacy geven. Mimmy liep kwaad en jaloers het bos in.

Abigail volgde de stoet dieren maar, ze voelde gewoon dat dit anders was voor haar baasje, dat het iets speciaals had. Ze doofde haar vlammen en sjokte weg.
Derryl kuste Andromeda vol op haar mond terug en legde zijn handen rond haar middel. De tinteling werd nog erger en hij wist zeker dat zijn eigen aura bloedrood zou zijn. Hij sloot zijn ogen.

Andromeda gaf zich volledig over aan de kus en aan Derryl. Ze voelde zijn warme handen rond haar middel en glimalchte. Ze stortte alle gevoelens die ze nu het eerst van haar leven ervoer uit in die kus. Ze legde een hand op zijn borst en de andere haalde ze door zijn haar.

Derryl liet zijn handen langzaam over de rug van Andromeda glijden en trok haar zachtjes mee naar achteren, zodat ze nu bovenop hem lag. Hij streelde met zijn hand door haar korte bruine haar en zoende vol overgave.

Andromeda glimalchte en drukte zich dicht tegen hem aan, ze hoopt dat dit moment nooit zou ophouden, ze begon een beetje aan zijn shirt te plukken en glimalchte. haar Hazelnoot-bruine ogen keken hem met een ondeugende twinkeling aan.

Derryl zag dat de kleur roze (Zin, volgens Eef ) ook in de aura van het meisje begon te verschijnen. Hij trok zijn colbert uit en drukte het meisje dichter tegen zich aan. Zijn ogen twinkelden ook. Voor de eerste keer in zijn hele leven deden zijn ogen mee met zijn emoties.

Andromeda glimalchte en deed haar vest uit, ze droeg nu nog wel haar korte naveltrui. Makkelijk knoopte ze de lerentouwtjes waar dolken aan hingen tussen haar broek en naveltruitje los, anders zou haar shirt nooit uit kunnen. Ze glimalchte en deed haar shirtje uit.

jij mag beslissen waneer we nxt mrnng doen

Derryl knoopte ook zijn shirt los en liet zijn handen langs het lichaam van Andromeda glijden. Hij kuste haar weer en trok haar tegen zich aan. Niets kon hem nu nog tegenhouden. Hij begreep zijn emoties nu. Hij hield van dit meisje.
--
NU:P

Nxt mrng

Andromeda opende slaperig haar ogen, het eerste dat haar opviel was dat ze niets aanhad, was haar meteen haar ogen deed opensperren. Ze keek rond. Haar dieren waren een meter of 20 verderop met bij de draak van Cerryl aan het slapen en derryl lag naast haar. Verrasst ging ze terug naar die laatste gedachte.Ze geen naar Derryll. Ze vond hem echt lief. Ze drukte een zoen op zijn wang voor ze uit haar plunje zak haar kleding haalde. Ze droeg nu de kleding op haar avatar.

Derryl werd wakker van de kus van Andromeda. Hij deed zijn ogen open en ging op zoek naar zijn broek. Hij vond hem een eindje verderop en trok hem aan. Hij keek naar het zo prachtige meisje. Van binnen en van buiten. Hij zuchtte diep. Hij was voor het eerst in zijn leven echt verliefd.

Andromeda liep naar hem toe en zoende hem vol. Ze drukte zich dicht tegen hem aan en sloeg har armen om hem heen. "Ik houd zo veel van je, jij bent alles wat ik mijn hele leven al mis" zei ze zacht tegen hem terwijl ze hem met twinkelende hazelnootbruine ogen aankeek.

Derryl, met zijn poëtishe aanleg zei:"Als ik al weet wat liefde is, dan komt het door jou." (Dat was de enige zin die zo in mijn hoofd opkwam xD.) Hij kuste haar vol op haar mond en streelde haar korte bruine haar. Hij hield zo veel van haar, dat het bijna pijn deed.

Ze glimalchte en gaf zch over aan de kus, ze glimalchte en haalde haar lippen van de zijnen "Ik kan nu al een lijst mensen noemen die erg verbaasd zouden zijn mij z te zien" ze gliamlchte en legde haar hoofd op zijn borst. Ze voelde zijn ademhaling en begon automatisch in hetzelfde tempo te ademene.

"Volgensmij is mijn lijst langer." Zei Derryl met een glimlach. Hij streelde nog steeds het hoofd van Andromeda. Hij keek naar haar aura, die inderdaad vrij rood uitsloeg. De zijne zou waarschijlijk nog roder zijn, normaal was hij namelijk doorzichtig, dus hij had geen andere emoties die de kleur beïnvloedden.

Andromeda glimalchte "Geef eens een voorbeeld" ze glimalchte "Ik kan er al drie noemen" ze glimalchte. Lungwei opende haar ogen en keek even naar haar baasje, leuk dat die liefde had ontdekt als emotie, maar ze had wel honger. Ze wekte beowlf en beiden vertrokkeb naar een rivier om te gaan vissen.

"Ik zeven. Mijn broers en zusters en mijn vader. Wat zijn die van jou?" Vroeg hij geïnterreseerd. Er begon een plan te ontstaan in zijn hoofd. Hij zou haar maar snel aan zijn broers en zussen moeten voorstellen. Hij was erg benieuwd naar hun reactie.

Ze glimalchte "Stomme mensen uit een weeshuis of 10, dat maart een man of 40" ze grijnsde. "Ze waren nooit zo aardig voor me, of doodsbang, hing van het weeshuis af" ze haalde haar schoudersop "Ik vind nog steeds dat die Bitch dat blauwe oog had verdiend" ze glimalchte.

"Als ik alle leeghoofdige 'het licht is aan maar er is niemand thuis' meisjes die ik heb afgewezen meetel staan we quitte. En als iemand jou ooit nog durft te kwetsen zorg ik er wel voor dat hij of zij een blauw oog krijgt." Hij drukte een kus op het voorhoofd van Andromeda.

Ze glimalchte "Kijk, daarom houd ik nu zoveel van je, jij kan ook geweldig grof zijn' ze drukte een kus op zijn neus en bedacht iets. Ze deed een stappje terug en rommelde in haar tas, ze haalde er een glanzende shuriken uit. "Een van de wijnigen die ik neit met magie heb gemaakt maar gewoon gekocht" ze vormde hem om tot een ring en liep naar Derryl "Zou je deze willen dragen?" ze keek hem lief aan

Derryl gaf haar een kusje en schoof de ring aan de hand waar zijn gifring niet zat. Hij liep naar de tas die Abigail voor ze weg ging had afgegooid en zocht erin totdat hij het vond. Het was een ring identiek aan zijn gifring, maar hiervan was het gifreservoir kapot, hij had dus een nieuwe moeten kopen en had deze bewaard. Hij pakte Andromeda's hand en schoof hem om haar vinger.

Andromeda bloosde, voor de tweede keer in haar leven en glimalchte ze drukte een kus op zijn neus "Ik denk dat he wel leuk zal zijn als we jou lijstje aflopen van mensen die hun ogen niet zouden geloven, de mijne gaat niet" -want dan moeten we eerst een woestijn door- dacht ze maar ze zei het niet "Omdat ik niet meer weet uit welke weeshuizen ik kom en waar dei staan" ook dat was waar, zelfs al waren ze in het dertiende rijk, ze zou die plaatsen des onheils nooit meer terug kunnen vinden.

Derryl knikte en ging op zoek naar zijn shirt en jasje. Hij besloot het jasje maar te laten liggen, die kon hij zo snel niet vinden. Hij trok ook zijn schoenen aan en riep Abigail. "Mag ik u dan begeleiden naar de villa van familie Smith?" Vroeg Derryl galant en hij stak zijn arm uit.

Tevreden pakte ze haar spullen bij elkaar en stapte ze achterop, ze ging achter Derryl zitten. Ze sloeg haar armen rond zijn middel en drukte zich dicht tegen hem aan. Ze informeerde haar draak mentaal even. Ze had haar plunjezak op haar rug.

Abigail ontvlamde terwijl ze opsteeg, maar ze zorgde er wel voor dat Andromeda zichzelf niet verwondde. Derryl legde een hand op die van Andromeda en zei tegen Abigail dat ze koers moest zetten richting de villa van familie smith.
----
Verder ind e villa...

jij eerst