Het bos van Inx

Ze vond dat ze genoeg had gezien en stopte net voordat Arian was opgehouden met neurien. Ze wist nu wie het meisje was maar deed er verder niks mee. Het was zijn verleden, en hij had liefde gekend. Pandora snapte best dat hij zo triest erover was. Ze dacht niet aan degenen die zij lief had gehad. Ze wilde niet langer in het verleden leven.

Hij zuchtte "Je hebt nu wel in mijn gedachten gekeken he" hij glimlachte flauwtjes "Ik mis haar" mompelde hij zachtjes "Waarom liet ze geen teken achter van waar ze naartoe gingen"zei hij zachtjes hij zuchtte. Zwarte Kater stond op en liep snuffelend naar Pandora. "Zwart vuur" miauwde hij zachtjes Arian glimlachte "Als ik hem goed versta heet je in de katten taal Zwart Vuur, ik heet Vioolsleutel" hij knikte even.

'Ja, ik heb nu wel gekeken. Je wekte mijn nieuwsgierigheid. En toch begrijp ik je op de een of andere manier. In een andere weg.' ei ze zacht tegen hem. Ze keek naar de kat en van hem naar Arian. 'Hmm. Zwart vuur, klopt wel redelijk..' zei ze glimlachend met een niet echte vrolijke glimlach.

Hij glimlachte half. "Vioolsleutel heeft heel lang niet geklopt, aangezien ik lang niet gespeeld heb." hij knikte. "En viool nog langer niet" hij knikte . Zwarte kater sprongin de armen van Pandora en likte haar wang. Hij snorde even voor hij weer terug liep naar Arian. Hij ging weer op diens buik liggen.

Pandora glimlachte en aaide even kort de kat. 'Het is zonde vind ik dat je zo'n tijd niet gespeeld heb. Je speelt erg mooi, dat is niet te ontkennen.' zei Pandora complimenterend. 'En Zwart Vuur, ik ben benieuwd waarom hij dat gekozen heeft..' mompelde ze rustig voor zich uit. Het was een interresant diertje.

Arian haalde zijn schouders op "Ik vind het zelf intuitie, soms krijgen mensen een naam naar hun gedrag, anderen naar hun innerlijk. Voor ze me ook ooit maar hadden horen spelen noemden ze me al Vioolsleutel" Hij glimlachte flauw "Blijkbaar ben je de test gepasseerd, hij likte je wang zelfs"

'Zo te horen is het erg bijzonder dat hij mijn wang likt. Hoe komt het zo dat hij je zo makkelijk kan vinden dan?' vroeg Pandora aan Arian. Ze was blij dat het iets makkelijker liep met praten. Ze glimlachte en bekeek Arian even. Ze vroeg zich nog steeds af wat hij hier deed en hoe hij hier terecht kwam.

Arian haalde zijn schouders op "Ik weet niet veel van deze kat, om een of andere reden is dit de enige die zowel onze als drakentaal verstaat." hij zuchtte "En dat hij mij amper met rust kan laten, als ik hem afschud blijft hij met toch achtervolgen" hij glimlachte en aaide de kat een paar keer.

'Dat is best een intelligent dier. En ik vind het wel een mooi teken dat het bij je blijft. Al is wat rust soms ook wel fijn..' zei Pandora. Ze zei gewoon wat ze dacht en dat was meestal wel goed. Ze keek naar de kat en daarna even naar de sterren. In de verte hoorde ze het beekje kabbelen.

Hij knikte "Dat wel" aan haar aura zach hij dat ze iets ontdekt had. Hij luisterde aandachtig "Een beekje" zei hij na een poosje. Zwarte Kater Miauwde en Arian gaf hem een zetje in de richting van de beek "Ga maarvis halen hoor, ik overleef het wel." Hij knikte toen Zwarte Kater tussen de bomen verdween.

Pandora wist even niets te zeggen tot ze zich herrinerde dat Arian aura als een bijkracht had. Ze wilde er wel meer over weten. 'Arian, je zei dat je aura als kracht had. Zou jij me daar wat over kunnen uitleggen. Wat zie je eigenlijk?' vroeg ze hem nieuwsgierig. Ze wist dan wel niet zeker of het goed uit te leggen was, maar daar zou ze wel achter komen.

Arian dacht even na "Dat is moeilijk uit te leggen" Hij zuchtte "Als een soort krans van licht rond mensen en dieren" hij glimlachte "Katten communicatie haat vooral over emoties" hij glimlachte "De kleur van het licht laat zien hoe iemand zich voelt, de sterkte van het licht laat zien hoe gezond iemand is."

'Interresant. En je kan alles makkelijk onderscheiden of is dat soms nogal lastig?' vroeg Pandora hem na zijn antwoord. Het leek haar best een mooie kracht, vooral ook omdat je allerlei emoties van mensen kon zien als kleuren. Ze glimlachte.

Hij glimlachte "Bij rood maakt de tint verschil, maar om een of andere reden zit het bij de kracht inbegrepen dat je uit het niets weet wat de kleuren betekenen" Hij glimlachte even voor zijn gezicht weer op pokerface ging. "Maar is Telekinese miet raar? Hoe werktdet eigenlijk?" hij vroeg het een beetje sai en monotoon, zijn normale toon als hij tegen mensen praate

Pandora glimlachte. 'Hmm.. Best cool.' zei ze tegen hem. 'En Telekinese.. Ik vind het niet raar, ik ben het gewend. maar hoe meer je leert hoe meer je kan. Ik ben namelijk bijvoorbeeld aan het oefenen met armen die vanuit mijn rug vanalles kunnen grijpen. Maar het is niet alleen in de hoofden van mensen kijken...' vertelde Pandora rustig.

Arian knikte begrijpelijk "Ah, zo" hij glimlachte en aaide de kat op zijn buik. "Ik ga je iets vertellen dat ik maar een keer aan iemand moet vertellen" hij zuchtte, Langidrik had gelijk, dat jeugdtrauma werd er niet beter op als hij er nooit over zou praten "Zie je datlidteken aan mijn enkel" hij stak zijn voet in de lucht, het lidteken was vadaag ezxtra lelijk, de verkleurde huid die altijd afgekneld had gezeten was nu x-tra rood en vreemd. "Lees mijn gedachten maar, dan ben ik dat verhaal eens kwijt" in zijn gedachten speelde hj zijn traumatiserende jeugd af, met nadruk op het gevoel dat Ranita zijn enige reden om te leven was, en toen ze verdween dat hij helemaal in een depressie stortte.

Pandora knikte. Snel fixeerde ze haar hele concentratie op zijn stem en gedachtes. Ze zag zijn hele verhaal. Zijn jeugd, Ranita, de depressie, zijn gevoelens. Ze werd er zelf haast depressief. Ze keek nog even naar zijn litteken. Even kon ze niks uitbrengen. Zelfs geen wow.Daar was het gewoon te heftig voor. 'Je bent sterk..' fluisterde ze voor zich uit.

"Dankje" mompelde hij "Ik heb er nog noit met een ander over gepraat dan Ranita, en het was gewoon even nodig" hij zuchtte "Bedankt voor het luisteren" hij ging overeind zitten en legde zijn handen rond zijn enkel. "Dit is mijn herinnering aan het feit dat de mensheid diep gezonken is." mompelde hij.

'Onbegrijpelijk is het..' mompelde Pandora. Ze keek even naar het teken op haar hand en volgde die telkens opnieuw met haar vinger. 'Ranita.. Ik vind het echt rot voor je. Ik kan heel goed begrijpen dat zij alles voor je was, enblijft natuurlijk. Een herrinering aan zo'n dierbaar persoon.. Ze zal altijd bij je zijn. Misschien zelfs in de vorm van die zwarte kater..' mompelde Pandora haar gedachten aan een stuk door voor zich uit. Ze keek vanuit haar ooghoeken naar Arian.

Arian glimlachte even kort "Bedankt, dat zal ik onthouden" hij glimlachte en aaide de kater even. "Heb jij nog ergens in de twaalf rijken familie?" Vroeg hij met een glimlach. Hij haalde zijn handen van zijn enkel. En ging weer op zijn rug liggen en keek naar de sterren. Hij vroeg zich af of Ranita nog steeds onder deze hemel was, of dat ze al daar was.

zin = ontcijferd

Awesome!
____

'Ja.. Als je het echt familie kunt noemen. Ik ben wel bloedverwant, ik heb mijn moeder, vader, zusje, broertje en stiefbroer nog. Maar ik zie alleen mijn stiefbroer nog vaak omdat hij ook krachten heeft. Mijn moeder heeft mij min of meer verstoten al sinds mijn geboorte en ik ben rond mijn dertiende gaan reizen. Sindsdien heb ik mijn thuisbasis in de buurt van mijn ouderlijk dorp daarginds maar in dit bos. En mijn vader woont samen met zijn zoon in het rijk van de tweeling.' vertelde Pandora rustig. Het liefst wilde ze haar familie laten voor wat het was, vooral ook omdat niemand haar had gemogen, ze dacht even terug aan het probleem met haar "oom" Grumm maar schudde dat snel van zich af.

Hij knikte "Ik weet niet of mijn biologische famillie nog leeft, anders wil ik er voor eentje wel een ijnde aan maken" hij grijnsde kwaadaardig. "Maar mij echte familie zijn de katten" hij glimlachte "Die hebben de leegte genaamd familie voor mij opgevuld." hij glimlachte even en aaide de kater.

Pandora knikte. 'Ik leef nog steeds in een leegte, daarom reis ik ook veel. Anders had ik allang grondige stappen ondernomen. Waar het nu al te laat voor is omdat ik door half het leeuwenrijk gezocht wordt.' verzuchtte Pandora. Ze vroeg zich af of ze haar familie ooit iets aan kon doen en dacht van niet.

Arian knikte "Is het noemenswaardig om te zeggen waarom je in half het leeuwenrijk word gezocht?" vroeg hij met een glimlach. Dat praten had hem goed gedaan. Hij vond Pandora wel aardig. Hij glimalchte, hij vroeg zich af HOE aardig hij haar vond.