Het bos van Inx

"Ik kom uit het rijk van de leeuw." antwoordde Tristan. "En jij?" Hij wreef over zijn rug die een beetje pijn deed van de val. Vincent liep nogsteeds naar de grotere draak toe. erg snel ging hij niet want over sommige dingen moest hij heen klimmen en dat duurde nogal lang. Hij gebruikte zijn vleugels om in balans te blijven.

"Dat was nou niet echt wat ik bedoelde" antwoorde Ruben. "Het was een retorische vraag." Hij bekeek de jongen, maar hij zag er niet echt gevaarlijk uit. Tenminste voor zover hij met zijn verdoofde brein kon beoordelen. Isaac moest grinniken op de schattige draken ma ier en stak voorzichtig zijn staart uit om het kleine draakje te helpen. "lukt het?" vroeg hij in drakentaal aan het draakje.

"Ow sorry" Zei Tristan. Hij had het opgevat als ene echte vraag. "Maar uit welk rijk kom je?" vroeg hij.
Vincent keek op naar de draak. Hij knikte vastberaden. "Ja het lukt wel." Zei hij met zijn veel te hoge stemmetje. Hij stapte weer verder.

"Ik geloof het rijk van de Maagd." antworde Ruben. Het liefst was hij nu in zijn zachten bed wakker geworden, maar hij snapte dat Isaac hem hier heen gebracht had. In zijn villa reageerde ze nooit zo vrolijk als hij weer eens stomdronken thuis kwam, en hier kon hij niks gevaarlijks slopen. Het enige nadeel was dat ze hier geen aspirintjes hadden om de hoofdpijn te verzachten. Isaac glimlachte naar het kleine draakje en wachte geduldig tot hij hoog genoeg was.

"Oke dan hoeven we gelukkig niet te vechten."Zei Tristan opgelucht. Hij vocht liever niet. Vincent klauterde steeds dichter naar de grote draak toe. "Ik ben Vincent." Zei hij tegen de draak. Hij was er nu bijna.

"Waarom zouden we moeten vechten dan?" vroeg Ruben een beetje verdwaads. Als hij helemaal bij kennis zou zijn, zou hij het wel weten. Hij had ook de boodschap van Q ontvangen en was er van geschrokken. Maar nu met zijn kater lag er zo'n wolkendek in zijn hoofd dat hij het zich niet zo 1 2 3 kon herinneren. "Aangenaam. Ik ben Isaac." zonder verder npog toe te kijken hielp hij het draakje het laatste stukje omhoog met zijn staart.

"Omdat we het 13e rijk moeten stoppen toch?" Zei Tristan verbaasd. Wist de jongen dan niks van de opdracht af? Vincent keek dankbaar op naar Isaac. "dank je." Zei hij dankbaar. "Wat voor draak ben jij?" vroeg hij nieuwsgierig.

Langzaam ging er een lichtje branden in de duisternis van zijn hoofd. "O dat gezooi, zal vast ontzettend overdreven zijn." bracht Ruben uit. Hij ging weer een beetje recht op zitten, tegen de rand van de kuil aan en keek de jongen vaag aan. "Heb jij misschien wat te eten mee?" vroeg hij na een tijdje.
"Een aarde draak, en jij?" vroeg Isaac/

Tristan keek naar de jongen. Hij zag er niet helemaal honderd procent uit. "Ja denk het wel." Zei Tristan tegen de jongen en hij begon in zijn tas te zoeken. Het leek erop dat hij niks meer had, maar toch zocht hij nog even door. "Ik ben een gehoornde vuur draak." Vertelde Vincent trots aan Isaac.
Hij kon al een heel klein beetje vuurspuwen.

-new-
Derryl slenterde door het bos en keek naar de groengebladerde bomen. Hij had, zoals altijd, zijn blocknote in zijn hand en schreef gedichten. Ze gingen nergens over, het waren gewoon losse flarden van zinnen door elkaar geschreven. Hij had absoluut geen inspiratie.

Drome wandelde door het bos, ze zou er lief uitzien als je de katana aan haar zijde, een wolf, size pony, een konijn met slagtanden en een draak. Ook allemaal shurikens die aan een riem om haar middel hingen. Ze gliamlchte en neuride een liedje.

KIIIIIM

Derryl was zo met zijn hoofd bij zijn gedichten, dat hij het geneurie van het meisje niet hoorde. Hij zag zelfs het kleurrijke gezelschap dat met haar meeliep niet. Hij was geconcentreerd op zijn noteblock en kauwde op de achterkant van zijn potlood. Hij knalde frontaal tegen haar op.

Andromeda schreef:

KIIIIIM

IK BEN LISAAA xD

Andromeda moest een aar stappen naar chter doen om niet te vallen. Kwaad keek ze naar de jongen "En weg was dat geweldige idee" ze zuchtte en keek de jongen toen aggressief aan "Heb je nog een oede reden om zielige meisjes omver te lopen in een bos en hun geniale ideeen voor een nieuw apparaat weg te jagen of mag Beowulf een reden verzinnen om je als maaltijd te gebruiken" de wolf gromde.

Derryl keek versuft op. En schudde zijn hoofd een paar keer heen en weer om uit zijn gedachten te komen. Hij hoorde alleen de laatste zin van haar tirade. "Ik heb niet echt zin om een maaltijd te worden." Zei hij met een brede grijns.

Andromeda glimalchte "Ik ben Andromeda, dit zijn Mimmy" ze wees naar het sabeltantkonijn "Beowulf" ze wees naar de belachelijk grote wolf "En Lung Wei" ze wees naar de blauwe chinese draak. Ze aaide de wolf ofer zijn kop "Ieck bien Beowulf" zei de wolf met een raar accent "En ik Lung wei"zei de draakmmet een oostersaccent.

"Ik ben Derryl, en mijn draak Abigail vliegt hier ook ergens rond." Zei Derryl. "Hoi Beowulf, Mimi en Lung wei." Zei hij tegen de huisdieren van het meisje. "Sorry dat ik tegen je opbostste." Voegde hij er ook nog aan toe en hij glimlachte naar Andromeda.

Andromeda knikte en maakte van har schurikns een armband. "Altijd handig als je j handen niet prikt aan vergiftigde shurikens" ze glimlachte en deed haar kleding recht. Ze droeg een gestreept naveltruitje en en zwart open vest waar de mouwen afgescheurd waren. Daaronder een legerbroek en kisten. Niet echt kleding die de meeste meisjes van 16 droegen. Ze glimlachte en je kon de berenhoektanden zien die ze als oorbellen droeg.

Derryl speelde met zijn ring, waar ook een gifreservoir inzat. De dolken met een holle buis waar het gif snel in opgenomen kon worden hingen aan zijn zwarte leren riem die door de lusjes van een zwarte broek zaten. Zijn witte blouse hing open en zijn zwarte colbert hing net over de dolken aan zijn riem heen, zodat een ongeoefend oog ze niet zou kunnen zien. Zijn noteblock hield hij nogsteeds in zijn hand.

Ze glimalchte en haar bruine ogen twinkelden. Ze droeg opvallend veel armbanden en in een leren kruis op haar rug (sie avatar) zaten nog 4 dolkeb va topkwaliteit. Haar katana hing aan haar zeide en in het vestje aan de binnenkant zat een tano. "Wat doe jij op zoon mooie avond in een bos" ze glimalchte beleefd. de agressieve houdeing bleef.

Derryl hief de hand met zijn notitieblok op. "Ik was gewoon wat aan het schrijven." Zei hij. Ondertussen speelden er nieuwe regels voor een gedicht door zijn hoofd. Dit meisje gaf hem inspiratie. Zo'n mooie glimlach en een lief gezicht, en dan zo'n houding. Het was precies zo iets wat prachtig was om in een gedicht te beschrijven.

Ze glimlachte en Beowulf liep naar e jogen. Hij snuffelde wat "Hij niet verdacht ruike" De wolf glimlachte en het konijn sprong op zijn rug "Wei gien jagen" Samen met Lungwei verdwenn ze in het duister. Drome opende een heuptasje en haale er een blokje hout uit. Ze begon de jongn uit te snijden. Z ging verde5r op een steen.

Derryl ging met zijn rug tegen een boom vlak bij Andromeda zitten en begon een gedicht over haar te schrijven. Hij begon met de harde stenen aan de buitenkant, wat ze wou zijn. En toen naar het prachtige wat tevoorschijn kwam als het meisje glimlachte.

Andromeda gooide het houtsnijwerkje naar hem toe, zijn naam stond onderop aan de voorkant, het was donker hout en de lettertjes van zijn naam in een licht metaal. Ze glimlachte "Mag je houden" ze begon een deuntje te fluiten en leunde mte haar rug tegen de boom achter haar.