Het rijk van de maagd: Lune's Huisje

Lune begon ijverig de vormpje in het deeg te duwen maar het deeg bleef telkens aan het vormpje plaken zodat het iedere keer mislukte. Het was lastiger dan ze dacht. Met een gekweld gezicht keek ze naar Peeta. 'Hoe doe je dat toch?' vroeg ze nog steeds had ze een beetje een gekweld gezicht.

Peeta grinnikte en zei "Nou, je drukt goed hard in het deeg, en haalt het dan voorzichtig weer eruit. Als er deeg aan blijft plakken moet je voorzichtig het eraf halen. En misschien is het slim om er nog wat bloem op te strooien, dan is het minder plakkerig." Hij ging verder met de taartjes, waar al een behoorlijk leger van ontstond.

ze deed wat Peeta zei. Ze strooide wat meel op het deeg en duwede de vormpjes nu wat harder in het deeg en haalde ze er voorzichtig weer uit. Hehe eindelijk lukte het. 'Yes!' riep ze keihard. Zo blij was ze dat het haar lukte.

Peeta grinnikte terwijl hij de rest van de taartjes af maakte. Toen liep hij naar buiten en keek even rond. Hij zag geen goede oven staan en hij zuchtte zachtjes. Hij zette een paar platen aarde zo in elkaar dat het een oven was die behoorlijk heet kon worden. Daarna liep hij naar binnen en vroeg "Heb je een vuurtje en hout om de oven op te warmen?"

'Achter in de tuin ligt hout en ik heb nog 2 vuurstenen' zei ze. Ze pakte de stenen en gaf ze aan Peeta. Ze glimlachte naar hem. 'HOe lang duurt het voor de koekjes en taartjes klaar zijn?' vroeg ze. Ze kon niet wachten om ze te proeven ze had nog nooit koekjes of iets gebakken en ze was benieuwt naar de smaak.

Peeta knikte en glimlachde even om Lune's vraag. "Dat duurt een uur, als het niet langer is." Hij liep naar buiten en pakte een grote stapel hout op. Dat legde hij in de bestemde opening van de oven en pakte toen de stenen. Hij zorgde dat het vuur aan kwam en begon het goed heet te maken. Hij sloot het af en toe af als het even door moest branden en liep weer naar binnen.

Peeta was naar buiten gelopen om het vuur te maken en kwam nu weer terug.'Ik wist niet dat het zo lang duurde' zei Lune tegen Peeta. Ze vond het jammer dat ze zo lang zou moeten wachten. Maar ze dacht dat het wel heel lekker zou zijn.

Peeta glimlachde en zei "Ach, je kan alles wel ruiken." Hij grinnikte en zette alle taartjes en koekjes op een bakplaat. Hij liep daarmee voorzichtig naar de oven toe en opende die. Hij schoof de koekjes en taartjes erin en zei "Zorg ervoor dat het goed warm blijft, ik ben nog wat hout halen." Hij liep weer naar de houtvoorraad.

Lune ging bij de oven zitten. De vlammen zorgde voor een rode gloed over haar gezicht. Het begon nu al lekker te ruiken. Ze deed wat Peeta zei en hield het vuur goed warm. Ze dacht aan wat er die dag allemaal was gebeurt het was een goede herrinering. Ze glimlachte.

---
moet even weg ben miss zo weer terug

Peeta kwam terug met meer hout en legde dat met handschoenen van aarde in het vuur. Hij legde het zo neer zodat de warmte werd geconcentreerd en het werd behooorlijk warm. Hij begon te zweten en trok gewoon zijn shirt uit. Hij liep zo vaak zo rond, dus waarom nu niet? Behalve misschien dat er iemand anders als zijn familie bij was.

Lune kreeg het behoorlijk warm door het vuur of mischien kwam het doordat Peeta zijn shirt had uitgetrokken. 'Kom erbij zitten' zei Lune tegen Peeta. De geur van de koekjes werd nu sterker en het rook heerlijk. Lune keek naar Peeta en toen weer naar het vuur. Ze vroeg zich af waar hij aan dacht.

Peeta glimlachde en ging zitten. Hij keek naar het vuur en keek af en toe naar de koekjes door het deurtje af en toe open te doen. Het zag er goed uit en rook ook best lekker, maar Peeta was eraan gewend omdat hij ermee opgegroeid was. Het herinnerde hem aan thuis en hij gooide af en toe een blok hout op het vuur.

'Waar denk je aan?'vroeg Lune 'Sorry dat ik zo nieuwschierig ben als je het niet wilt vertelen hoeft het niet hoor.' voegde ze er aan toe ze wou hem niet dwingen het te vertellen ze was gewoon nieuwschierig. De koekjes begon nu echt lekker te ruiken. 'De koekjes ruiken goed.' voegde ze er nog aantoe.

Peeta glimlachde en zei "Ik denk aan thuis. Met zo'n geur ben ik opgegroeid." Hij keek even naar Lune en daarna weer naar de koekjes. De koekjes werden mooi goudbruin en Peeta zei al snel "Laten we de koekjes er maar uit halen." Hij greep de plaat met aarde handschoenen en zette de bakplaat op een extra stenen plaat, waardoor het af kon koelen.

'Ik wou dat we dit bij mij thuis ook hadden gedaan, maar mijn moeder was altijd druk met tekenen en mijn vader was altijd weg. De koekjes zien er lekker uit en ze ruiken heerlijk.' zei ze. Ze had misschien een beetje een verdrietig gezicht maar zo voelde ze zich niet echt.

Peeta grinnikte en zei waarschuwend tegen Lune "Pak ze nog maar niet op, want ze zijn zeker weten nog veel te warm." Hij keek naar de taartjes, die zeker nog een half uur langer moesten wachten voor die enigzins goed waren. Hij liep snel naar binnen en pakte een plaat hout en een klein mes. Daarna liep hij terug en zei "Ga eens goed zitten."

Lune ging zoals Peeta zei goed zitten. Ze was benieuwd wat hij wou doen met een mes en een houten plank waar zij goed voor moest gaan zitten maar ze zou er snel genoeg achter komen toch was ze nieuwschierig. 'Wat ga je doen?'vroeg ze uiteindelijk toch maar.

"Dat is geheim." zei Peeta glimlachend. Hij leunde een beetje achterover tegen een plaat aarde aan en hield het plankje op met wat aarde. Handig, zoals altijd. Hij keek even goed en begon toen voorzichtig lijnen in het hout te snijden. Hij begon weer van boven en schetste de omgeving nog maar niet.

Lune zuchte zachtjes ze kon er niet tegen als dingen een verassing waren maar ze moets er maar mee leven dacht ze. 'Best wel gemeen.'fluisterde ze ze hoopte eigenlijk dat Peeta dat niet had gehoord want dat klonk zo verwend maar ze had het nu al gezegd helaas.

Peeta grinnikte even kort en ging rustig verder met het maken van de schilderij/sculptuur. Hij ging maar snel verder, maar wachtte telkens bij elk lijntje zodat Lune wat langer in spanning moest wachten. Toen hij klaar was met haar maakte hij snel de omgeving af en zei "Je mag wel weer bewegen hoor."

Lune bewoog langzaam haar benen weer. Die waren gaan slapen van het stilzitten. 'Mag ik het zien?' vroeg ze nieuwschierig ze had grote ogen en een breede glimlach op gezet. De meeste mensen konden dat niet weerstaan en dan kreeg ze vaak wat ze wou. ze was benieuwd of Peeta er tegen zou kunnen. Ze hoopte stiekem van niet want dan mocht ze zien wat hij had gemaakt anders zou ze mischien nog moeten wachten.

Peeta grinnikte en zei "Nee, nog niet." Hij sneed de randen mooi in, met een patroon, en zei toen "Nu mag je heel voorzichtig kijken." Hij zag nu pas Lune's ogen en glimlachde. Daarna liet hij de houtplaat naar haar toe zweven en zelf keek hij even of de cakejes wel goed gaarden. Daarna checkte hij de koekjes.

Lune pakt het plankje voorzichtig uit de lucht en keek erna. Haar mond viel open van verbazing. Op de plaat was een prachtige tekenig gemaakt het was echt heel mooi. 'Wow wat mooi.' stamelde ze. 'En goed kunnen koken en ook nog eens goed kunnen tekenen.' zei ze daarna stamelend. Ze keek naar Peeta ze had niet verwacht dat hij dat zou kunnen.

Peeta glimlachde en zei "Ik doe altijd de taarten." Hij zei het alsof het vanzelfsprekend was dat hij daarom dat kon. De koekjes zagen er goed uit en waren ondertussen genoeg afgekoeld om opgepakt te worden. Hij pakte er eentje op en zei "Proeven?" Hij grijnsde, dat wilde Lune vast en zeker wel.

'Ja graag'zei Lune. Ze pakte het koekje van Peeta aan en nam een klein hapje voor het geval hij nog heet was. 'Mmm het smaakt heerlijk' zei ze en ze nam nog een hap. 'Maar je hebt dus zo leren tekenen omdat je altijd taarten bakt dat snap ik niet helemaal' zei Lune met een schuin hoofd. Ze nam nog een hap van haar koekje hij was al bijna op.