Het rijk van de maagd: Lune's Huisje

Peeta glimlachde en pakte zelf ook een koekje. Hij knabbelde eraan zodat hij de smaak extra lang kon proeven. Op de vraag van Lune zei hij "Je bent vast wel eens langs een bakkerij gelopen met van die prachtig geglazuurde taarten, die je het liefst helemaal alleen wil opeten. Dat soort taarten maak ik, en daar is een behoorlijk vaste hand voor nodig."

'aha die zien er inderdaat altijd heel lekker uit.' zei ze inmiddels was haar koekje op. Ze pakte er nog een van de plaat ze vond ze erg lekker. Ze glimlachte naar Peeta door de gloed van het vuur zag hij er betoverend uit.

---

moet naar bed mijn mom loopt te zeuren morgen weer verder??

Peeta tikte Lune op de hand en zei "Niet te veel eten, anders heb je geen koekjes meer om van te genieten." Hij grijnsde en at de rest van zijn koekje op. Daarna keek hij even naar de taartjes en trok die ook op hun plaat eruit. Ze zagen er heerlijk goudbruin uit en hij zou ze later gaan glazuren.
----
oke

Lune lachte een beetje schuldig. 'Ze zijn ook zo lekker.' zei ze 'Je bent goed in dingen bakken en de taartjes zien er ook heerljik uit.' voegde ze er lachend aan toe. Ze stond op en haalden voor de koekjes alvast een schaal waar ze later in zouden kunnen. Toen ze terug kwam zetten ze de schaal op de grond en ging weer zitten.

Peeta glimlachde even verlegen en keek toen naar de schaal. Hij liet de plaat met koekjes opstijgen en zei "Van onderen!" Hij kantelde de plaat waardoor alle koekjes in de schaal gleden. Geen enkele brak er en hij glimlachde. Hij keek even naar Lune en zei "Zorg er anders voor dat je ze langzaam op eet."

Lune lachte om Peeta. Ze vond het knap dat de koekjes allemaal heel waren gebleven als ze het zelf had gedaan dan waren de meesten vast gebroken. Ze verschoof een beetje zodat ze Peeta goed kon zien. Hij zag er goed uit en hij was volgens haar heel zorgzaam maar dat kon ook anders zijn. 'Kunnen we de taartjes al proberen of hoe zit dat?' vroeg ze. Ze was benieuwd hoe die zouden smaken vast net zo lekker als de koekjes.

Peeta grinnikte en zei "Nee, die mag je nog niet proberen, want ze moeten eerst geglazuurd worden." Hij glimlachde en liep weer naar binnen. Hij liep door naar de keuken en pakte daar de ingredienten voor het glazuur. Hij zocht even in de kast en zag ergens ver weg gestopt een paar kleurstoffen.

Peeta liep naar binnen en ze zat even alleen. Ze dacht aan alles wat in haar op kwam. Soms verdrietige herrineringen soms vrolijke. Het was aan haar gezicht te zien waarneer ze aan wat voor herrineringen dacht. Tenminste dat dacht ze.

Peeta maakte het glazuur af en pakte een set kwasten die hij goed afspoelde. Daarna liep hij weer naar buiten met de verschillende kleuren glazuur. Hij zette het neer en zei "Begin jij aan de ene kant, dan begin ik aan de andere." Lune en hij konden dan de taartjes mooi beschilderen met het glazuur.

'Oke'zei lune. Ze begon ijverig te werken ze was lang niet zo goed als Peeta maar het lukte aardig doordat ze wel vaker schilderde alleen dan op doeken. 'Het is moelijker dan ik dacht.' zei Lune.

Peeta glimlachde en zei "Ja, maar dat is natuurlijk zo, omdat het nu wat bobbeliger is." Hij keek even naar wat Lune deed en vond het wel goed. Zelf begon hij aan een mooie zonnebloem, die er mooi uit kwam te zien op het cakeje. Hij deed het zorgvuldig, maar dat gebeurde ook met de taarten.

Peeta maakte een mooie zonnebloem op een taartje. 'Het ziet er mooi uit.' zei ze tegen hem. Lune probeerde een ander bloemetje te maken wat er lang niet zo mooi uit kwam te zien als dat van Peeta maar ze vond hem zelf aardig gelukt.

Peeta glimlachde en zei tegen Lune "Probeer heel langzaam te strijken, dan kan je zorgvuldiger werken." Hij pakte een cakeje op en zette dat voor zich. Toen begon hij langzaam maar zorgvuldig Lune na te tekenen, met de echte kleuren. Dat gebeurde heel erg langzaam, want het was best wel lastig.

Lune volgde Peeta's tips op. Ze streek wat langzamer en het ging inderdaat beter. 'Het werkt inderdaat als je langzamer strijkt.' zei ze verwonderd. Ze keek naar Peeta hij was ingespannen bezig met het volgende cakeje, je zag aan hem dat het hem veel inspannig koste.

Peeta knikte even en ging rustig verder met het portretje. "Probeer anders iets te schilderen waar je eigenlijk niet zo vaak op let. Bijvoorbeeld een lepel, dat verrast mensen altijd en laat ze denken over de wereld." Hij bleef rustig zitten schilderen terwijl hij telkens kleine beetjes op het taartje streek.

Lune keek verrast op. 'Een lepel?' vroeg ze verbaast. 'Wat heeft het voor zin als ik een lepel teken?' vroeg ze zich af. Toch begon ze aan een lepel. Ze vond het raar maar Peeta had wel gelijk ze ging over alledaagse dingen nadenken die eigenlijk altijd vanzelf sprekend waren.

Peeta grinnikte en toen Lune's evenbeeld af was zei hij niets. Hij pakte alleen het volgende taartje en begon met het schilderen van een simpele deur. Dat vonden de meeste mensen vreemd, maar het wekte wel hun aandacht. En dat, had hij geleerd, was handig als je wilde verkopen. Want de meeste mensen keken niet naar schoonheid, maar eerst naar apartheid.

Lune was klaar met het maken van de lepel. Ze vond het goed gelukt. Ze zetten haar cakeje bij de rest en zag tot haar verbazing haar gezicht op een cakeje. Het klopje precies tot in de details. Er liep een traan over haar gezicht zo mooi was het. Ze keek naar Peeta die het had gemaakt. 'Het is prachtig.' fluisterde ze heel zachtjes.

Peeta knikte even kort. Hij zette de deur erbij en keek even naar Lune. "Dat kan jij ook wel leren hoor, alleen goed oefenen, en het lukt uiteindelijk wel." Hij glimlachde even en zou Lune best wel willen helpen met oefenen. "Ik wil je anders best wel helpen met oefenen hierop. Je kan het slechte gewoon zelf opeten." Hij grijnsde even.

'Ik zou het graag net zo goed willen leren als jij.' zei ze. En ze meende het echt hij was zo goed ze wou dat zelf ook wel kunnen. 'Dus wil je me helpen?' vroeg ze voor de zekerheid. 'En dat van de slechte opeten vind ik ook wel een goed idee.' zei ze met een vette knipoog.

Peeta knikte en ging naast Lune zitten. "Pak maar een taartje." zei hij tegen Lune. "En begin gewoon maar, dan corrigeer ik je wel." Hij glimlachde even naar Lune en wachtte. Hij merkte dat Prim wat dichterbij kwam, want ze stuurde hem een bericht via telepathie. Hij knikte even kort en zocht de lucht af.

Lune pakte een taartje en begon hem voorzichtig te bestrijken met glazuur. Ze werd een beetje zenuwachtig van Peeta omdat hij zo dicht bij haar zat. Daardoor trilde haar hand een beetje dus lukte het bestrijken niet meer zo goed. Ze merkte dat Destiny dichter bij was gekomen die vertrouwde Peeta niet zo maar Lune had daar geen last van.

Peeta grinnikte even en pakte toen voorzichtig Lune's hand. Daarna leidde hij die netjes over het taartje en zei "Nu moet je het zelf proberen." Hij glimlachde even naar Lune. Hij merkte dat haar draak wat dichterbij was gekomen en Prim landde opeens in de tuin. "Hoi." zei ze tegen de draak die ze zag.

Een mysterieus meisje kwam de tuin binnenlopen, ze had lang zwart haar, en helderblauwe ogen. Maar als je haar beter zou kennen, zou je weten dat ze van natura rode ogen heeft. Ze droeg een wapenuitrusting, en een pijl-en-boog over haar schouder. Ze had een lange reis gemaakt, en keek onopgemerkt, een beetje rond.

Lune glimlachte. 'Als jij helpt gaat het veel beter.' zei ze met een knipoog. Toch ging ze zelf voorzichtig verder. Het lukte nog niet echt goed maar het ging al beter.
'Hoi' zei ook Destiny tegen de draak.