Het landhuis van de Smiths

Raiden glimlache terwijl hij naar onder ging. Hier kwam bijna nooit iemand behalve om te trainen of boeken te pakken. Als eerste liep hij maar naar de grote biblioyheek. ´´Ehm dit is onze bibliotheek´´ zei Raiden rustig terwijl hij de deur open deed. Hij liep wat verder en wachtte tot Cara iets zou zeggen.

Cara was onder de indruk over de groote van de bibiotheek. Zelf hadden ze thuis de kelder alleen gebruikt om wijn in op te slaan. 'Groot zeg. En mooi maar je kunt nooit alle boeken lezen die hier staan.' zei ze. Ze had boeken altijd mooi gevonden maar als je er zoveel had kon je ze toch nooit allemaal lezen en dat vond ze eigenlijk wel zonden.

´´Zeg dat maar tegen mijn halfzus´´ zei Raiden met een glimlach. Zelf hadhij een paar gelezen die er wel leuk uit zagen. Maar hij was niet het leesbeest van de familie en hij zou dat ook niet worden. ´´Dan gaan we verder´´ zei Raiden met een grijns. Waardoor je kon zien dat dit nog lang niet af gelopen was.

'Is goed ik ben benieuwd.' zei Cara lachend. Ze zag wel aan Raiden dat het nog even zou duren maar dat vond ze niet erg. Ze keek nog even bewonderend naar de kamer achter haar en liep toen achter Raiden aan. 'En waar breng je me nu heen?' vroeg ze. Ze was weer eens zoals bijna altijd nieuwschierig.

´´Naar de traininghal´´ zei Raiden. Hij liep de bibliotheek uit naar nog een deur die er zat. Die deed hij open en kwam hij in de tainingshal aan. Er stonden allemaal wapens waar Raiden soms mee trainde. Al was deze groot genoeg voor een heel leger. Raiden keek weer naar Cara voor haar reactie. Hier na zouden ze wel naar de lueke gedeelte gaan : de keuken.

'Dit wordt niet mijn kamer, hou niet zo van die trainkamers.' zei ze met een vies gezicht. Ze was de laatste dagen niet zo dol meer op een gevecht dat was vroeger wel anders geweest. Ze keek naar Raiden. 'Is er nog meer dat ik moet zien?' vroeg ze terwijl ze eigenlijk het antwoord wel wist.

Bailey deed wat haar broer zei en knikte. Ze zette haar voeten goed in de stijgbeugels en pakte de teugels stevig vast. Bailey liet Snow stappen en zo ging Snow naast het paard van Derryl stappen. 'Waar gaan we precies heen?' Vroeg ze en keek opzij naar Derryl.

´´Dit is pas het begin´´ zei Raiden glimlachend. Hij liep maar snel uit de zaal omdat Cara het dus niet al te leuk vond. ´´Dan gaan we wel naar de keuken´´ zei hij terwijl hij langzaam de trap op liep. Nog steeds hield hij Cara haar hand voorzichtig maar toch lief vast. Hij wou niet los laten al zou hj dat natuurlijk wel vor haar doen.

-------------
Zijn Priscilla en Jonah nog in de keukn ?

Cara kneep zachtjes in de hand van Raiden. Ze vond de keuken altijd de leukste kamer van het huis. 'Lijk me leuk.' zei ze meteen een stuk enthousiaster. Op een of ander manier werd ze altijd een beetje down van plekken waar gevochten werd maar keukens waren altijd leuk.

Toen Raiden in de hal was rook hij de geur van brownies al. Er was duidelijk iemand aan het koken en Raiden kon wel raden wie het was. Rustig glimlachde hij naar Car terwijl hij de keukendeur open maakte. Hij had nog steeds Cara haar hand vast en kon hem niets schelenwat de andere dacten.

Druk rende Priscilla heen en weer. Er stonden drie pannen op het fornuis. Alledrie voor de zachte vloeistof wat ze over de cakjes zou gieten. Een van witte chocola, een van melk chocola en de achterste pan stond een roze stofje, wat dus echt heerlijk was. ''Wil jij ze op dat grote bord zetten?'' vroeg ze aan haar grote broer, dan was dat meteen minder werk voor haar.

-

Jonah glimlachte om de ijverigheid van zijn zusje. "Natuurlijk." hij pakte 2 keukenhandschoenen en haalde de cakje's uit de oven. Toen hij dat gedaan had zette hij ze 1 voor 1 op het bord. De keuken rook heerlijk naar de muffins, en met de zoete versieringen van Priscilla zouden ze nog lekkerder maken. "Word het nog een bepaald thema voor je versieringen?" vroeg hij terwijl hij de handschoenen uit deed.

Cara was benieuwd wie er in de keuken waren. Er was duidelijk iemand in de keuken want het rook in de gang al heerlijk. Cara glimlachte terug naar Raiden en liep met hem mee. Ze vond het fijn dat hij nog steeds haar hand vast had want dat maakte haar iets zekerder.

''Hmm, welke maand is het?'' vroeg ze dommig, ze wist nou niet zeker wat het nou was. Ze zou het wel op de maand doen. In februari maakte ze altijd Valentijnsdag cakes, in oktober helloween en zo kan je maar verder gaan. Haar kleine handjes gingen vliegensvlug o ver de knoppen van het fornuis, het borrelende water stroomde net niet over.

"Begin oktober" antwoorrde Jonah terwijl hij op een van de houten keukenstoelen ging zitten, tegenover de cakejes om alles goed in de gaten te houden, zonde zijn kleine zusje in de weg te lopen. "Worden het roze herfstcakejes? Of halloween?" al was dat laatste nog redelijk ver weg qua datum, maar dit terrein was voor zijn zusje en mocht ze helemaal alleen beslissen.

''Herfst én helloween!'' zei ze enthousiast, ze hield wel van helloween. Het verkleden was haar favoriete gedeelte, dan kon ze weer creatief zijn. ''Ik moet ook nog en kostuum maken!'' schoot haar stem omhoog, het was dan misschien nog lang niet maar ze moest snel iets verzinnen en maken. Zodat ze er later nóg meer dingen bij kon verzinnen. Met een tang haalde ze de verpakkingen uit de nog warmgloeiende pannen en legde die op het aanrecht.

Bailey schreef:

Bailey deed wat haar broer zei en knikte. Ze zette haar voeten goed in de stijgbeugels en pakte de teugels stevig vast. Bailey liet Snow stappen en zo ging Snow naast het paard van Derryl stappen. 'Waar gaan we precies heen?' Vroeg ze en keek opzij naar Derryl.

"De grote kraters." Zei Derryl. "Het is wel een aardig stukje rijden dus houd je maar goed vast. En vergeet je beer niet!." Hij haalde haar in en sloeg een smal paadje in. Hij bleef wel rustig rijden zodat Bailey niet in draf hoefde, en hij vertelde zijn draak (OMG, ik ben de naam van mijn eigen draak vergeten ) haar van boven in de gaten te houden.

Bailey knikte en glimlachte lief naar haar half broer. Soms was hij toch ook heel erg lief. Beer zat al die tijd onder haar arm geklemt dus daar maakte ze zich nog geen zorgen over. Ze reed rustig achter hem aan. Ze merkte dat Kirara ook was gaan vliegen, vast om op haar te letten.

Verder bij de kraters??

Ja, is goed

Raiden keek naar Priscilla en Jonah die druk bezig waren met muffins bakken. Zo druk dat ze hun nog niet eens zagen. ´´Ehm dat zijn mij half broer en zus´´ zei Raiden wat overdreven hard zodat Jonah en Priscilla het ook konden horen. Misschien zouden ze hun dan zien. Anders gingen ze gewoon verder met de tour.

'Hallo.' zei Cara ook wat harder dan normaal tegen de twee mensen die in de keuken stonden. Ze lachte en keek toen naar Raiden. Ze vond het leuk om zijn halfbroer en halfzus zo druk bezig te zien. Ze kneep zachtjes in Raidens hand en glimlachte weer.

Jonah keek op naar de stem van Raiden. Hij glimlachte naar hem en naar het meisje wat hand in hand met hem stond "Hey." begroette hij ze terwijl hij een blikje met rode, oranje en bruin gekleurde chocolade bolletjes opentrok. Dit waren de perfecte kleuren voor de herfst en voor Halloween. "Hebben jullie zin in een muffin als ze klaar zijn?" vroeg hij terwijl het blikje aan Pricilla gaf.

Met een glimlach keek ze naar Raiden en het meisje, het meisje zat trouwens bij haar in de klas. ''Hoi.'' zei ze met een hoge, schattige stem. Dankbaar keek ze Jonah aan die haar het blikje gaf, het zag er heerlijk uit en het waren ook nog de perfecte kleuren. Natuurlijk zou ze er ook nog andere dingen bij verzinnen.

"Ze zijn nu wel voldoende afgekoeld." zei Jonah nadat hij zijn hand even op 1 van de muffins gelegd had "Begin maar met versieren, dan zorg ik dat de glazuur niet aanbrand." hij liep naar de pannen toe en zette het vuur een stuk lager en begon het zoete spul door te roeren. In degene met chocolade doopte hij zijn vinger en likte deze af, iets wat hij nooit kon laten .

Abigail landde in de grote achtertuin van het landhuis en doofde haar vlammen. Derryl sprong van Andromeda af en landde in het zachte gras. Hij streek even met zijn hand over de hals van zijn draak en stak toen zijn armen uit om Andromeda van de draak af te helpen.