Het landhuis van de Smiths

Casey glimalchte "O, ja" Ze pakte zijn hand en trok hem mee de kleding kast weer in en naar de deur ernaast. Ze opende hem en een walm van suiker en allerlei geuren van het poeder dat ze voor de kleur en smaak van de lollies gebruikte kwam het tegemoet. Ze stak een aarbeivormige aardbeien lollie in haar mond. En pakte een kom met een stroperige doorzichtige vloeistof "Dit is een mengel van drie suikersoorten en water" ze pakte een paar potten waar een label van een smaak op stond en zette die met een splof die suiker deed opwaaien op tafel "Dit zijn de smaken" ze gooide van de groene limoen, de gele banaan en de rode appel pot een lepel in het mengsel en roerde met met magie "Zonder magie moet je alle smakn los van erlaak bereiden" met wat water magie stuurde ze het water in het mengsel zo dat de kleren niet mengden Ze griste een oranje stokje uit een pot en stuurde een vorm van de kleuren, het was een orchidee "En dan in de oven" ze deed de lollie in een klem en zette die in haar oventje dat begon te zoemen terwijl het de lolie klaarmaakte "En zo maak ik lollies" zei ze met een glimalch.

Peeta grijnsde en zei "Mm, lekker. Zou ik vast en zeker ook wel thuis kunnen doen, maar we hebben er geen geld voor. Het verkoopt toch niet in het dorp." Hij zuchtte even en vroeg toen "Maar ik kan toch wel af en toe langskomen om wat lollies in te slaan?" Hij bloosde even, maar dat was een manier.

'Dank je.' Zei Bailey met een lieve glimlach tegen Derryl en pakte de haver aan die ze aan Snow gaf. Ze vond het leuk om dit met Derryl te doen, zo hoefde ze ook niet zoveel te praten. Ze was blij dat Derryl haar niet zo aandrong om te gaan praten, wat sommige wel deden.

Valeriesprong zowat binnen en liep naar haar brers en zussen , ze was veel blijer dan normaal, maar waarom zou ze niet vertellen, Ze snoof , "Ik ruik muffins! "Zei ze vrolijk met een grijns van oor tot oor op haar gezicht.Ze liep naar de stallen waar ze gerommmel hoorde.

Derryl glimlachte en streek Beauty over haar neus, om haar vervolgens ook een handje haver te voeren. Hij glimlachte naar zijn zusje en pakte het hoofdstel van snow. Snow was de makste, wist hij, dus hij besloot hem er maar uit te halen om wat lichaamsbeweging te geven.

Valerie wou ook wat gaan rijden en liep dus de stal binnen waar ze glimlachte naar haar broer en zus en naar haar favoritie , en bijna eigen Fjord liep , Flordy.Ze haalde het beest uit de stal en gaf hem een kus op zijn snuit. Ze nam een aanlop en sprong op zijn blote rug.

Bailey merkte wat Derryl wou gaan doen en zette het krukje weg om Derryl erbij te laten. Ze glimlachte en keek even naar Valerie die langs kwam. Ze ging vast rijden of zo. Ze keek even naar beer die tegen de deur van een stal aangeleunt stond en keek toen weer terug naar Derryl.

Derryl deed onhandig maar voorzichtig het hoofdstel om het hoofd van het paard en deed de staldeur open. Hij knoopte het paard vast aan een van de ringen aan de muur en liep weg om het zadel te halen. "Ga er niet achter staan." Waarschuwde hij zijn zusje.

Valerie glimlachte naar haar 'Kleine' broertje en keek hoe hij het zadel pakte , allert op een foutje dat hij maakte . "" Ga je zelf rijden? Of Het aan Baily leren? Ik meld me dan aan als mede leraar!" zei ze met een zwierig handgebaar.

"Help me maar dan." Zei hij en hij gooide het zadel richting Valerie, in de hoop dat ze hem zou vangen. "Snow." Zei hij kort en hij ging op zoek naar het hoofdstel en zadel van Beauty. Toen hij ze gevonden had liep hij naar de stal van de merrie en begon haar op te zadelen.

Bailey keek protesteerend naar Valerie. 'Ik ga niet rijden.' Antwoorde ze, wat misschien een beetje bot klonk. Ze pakte beer op van de grond en leunde tegen de stal deur aan. Ze keek naar Snow, het was een prachtig paard. Ze zou wel met Derryl meelopen, maar rijden.. nee.

"Je moet." Zei Derryl. "Ik wil je een prachtige plek laten zien waar we echt niet op onze draken naartoe kunnen, voor het geval er dertienders zijn." Zei hij met een lichte bezorgdheid in zijn stem. Hij had het over de kraters. De laatste keer dat hij er was was er ook een irritante dertiender geweest, en hij wou niet het risico lopen dat zijn zusje iets werd aangedaan.

Bailey keek Derryl een tijdje aan en wou er eigenlijk tegenin gaan. Toen zuchtte ze en sloeg haar ogen neer. 'Ik moet helemaal niets.' Mompelde ze inzichzelf en liep toen met beer in haar handen naar Snow. Maar ze ging toch maar mee, misschien was het wel iets verschrikkelijks moois en dan miste zij dat weer.

Casey knikte "Tuurlijk joh, ik maak er meer dan ik eet, je bent meer dan welkom om af en toe een berg mee te nemen" ze glimalchte "Ik deel ze ook al uit aan mijn broers en zussen" ze glimalchte naar hem.

Rustig lande Flash in de grote tuin vlak bij het zwembad. Raiden keek mt een glimlach om zich heen. Hij was weer bij zijn landhuis wat hij eigenlijk niet zo fantastisch vond als bij de zwarte markt. Raiden keek wel sel naar Cara. Hij wis niet wat haar reactie zou ijn. Maar ij hoopte dathet niet een al te grootte schok zou zijn.

Cara keek naar het huis wat ze voor zich zag. Het was een inmens huis en ze had echt niet verwacht dat Raiden in zo'n huis woonde. Ze keek naar Raiden en toen weer naar het huis. 'Het is super groot.' zei ze verbaast. Dat moest ook wel met zoveel mensen maar toch had ze het niet zo groot verwacht.

Raiden had wel zo iets verwacht. ''Je als je het mij vraagt te groot'' fluisterde Raiden in Cara's oor. Daarna sprong hij behendig van Flash af. Dit keer hield hij niet zijn armen voor haar open omdat ze misschien werden door personeel of familie. Mars liep ondertussen al verder en Flash wachte ongeduldig tot dat Cara zou af stappen.

Cara sprong van Flash af. Ze vond het jammer dat Raiden haar niet opving maar begreep het ook wel. Ze pakte zijn hand en glimlachte naar hem. 'Waarom vind je het te groot?' vroeg ze zachtjes. Ze vond het zelf mooi en dacht aan haar eigen oude huis die was ook zo groot geweest.

´´Het is niet zo knus´´ zei Raiden glimlachend. Zo noemde hij Cara haar huis die hij ook leuker vond maar hi had eigenlijk niets te klagen. Rustig liep hij vooruit naar de deur om naar de woonkamer te gaan. Teder trok hij Cara met hem mee. Hij wist niet of er mensen waren dus misschien konden ze toch verder aan. Al was dat dan wel nog steeds vroeg.

'Niet zo knus maar het betekend meestal wel dat je meer geld heb dan de meeste wat soms ook wel weer handig is.' zei Cara. Zelf vond ze het fijn om klein te wonen maar dan meer omdat ze dan snel alles kan vinden en niet zoveel hoeft te lopen. Ze lachte en bedacht toen hoe lui ze eigenlijk was.

Bailey schreef:

Bailey keek Derryl een tijdje aan en wou er eigenlijk tegenin gaan. Toen zuchtte ze en sloeg haar ogen neer. 'Ik moet helemaal niets.' Mompelde ze inzichzelf en liep toen met beer in haar handen naar Snow. Maar ze ging toch maar mee, misschien was het wel iets verschrikkelijks moois en dan miste zij dat weer.

Derryl hielp zijn zusje op Snow en stapte zelf op Beauty. Hij stapte de stallen uit en zette daar zijn paard weer weg om zijn zusje dingen uit te leggen over paarden. Hij verkortte haar stijgbeugels en zei dat ze daar haar voeten in moest zetten. 'Als je sneller wilt gaan moet je je kuiten aanspannen, maar we gaan gewoon in stap." Zei hij.

´´Yee wij hebben geld´´ zei Raiden sarcastisch. Hij deed de deur open die uit kwam op de woonkamer. Hj zag nog niemand dus liep hij rustig door. ´´Moe ik je een rondleding geven, of wil je ergens heen´zei Raiden met een grijns. Zijn kamer zou aar nog net even niet brengen. Dan was de verleiding te groot vondhij zelf .

'Geef maar een rondleiding.' zei ze lachend. Ze was benieuwd hoe het er verder van binnen uit zag. En als ze hier vaker zou komen zou het vast handig zijn om te weten waar wat was. Ze had geen zin ,zoals ze vroeger wel eens was gebeurt toen ze klein was, om te verdwalen in het grote huis. Ze keek naar Raiden en lachte.

Raiden glimlchte naar Cara. ´´Dan krijgt mevrouw een rondleiding´´ zei Raiden terwijl hij verder liep. Hij wou net eerst naar onder gaan toen er een bediende aan kwam. ´´Kan ik jullie jassen aan nemen´´ vroeg ze beleefd. ´´Nee hoor´´ zei Raiden terijl hij geirriteerd door liep met een glimlach. Rustig liep hij verder naar de trap.

Cara liep met raiden mee. 'Dat zou een grote eer zijn, Gids.' zei ze plagend. Ze vond het leuk om meer van zijn huis te zien en hopelijk ook wat van zijn familie te ontmoeten. Tot nu toe had ze alleen nog een bediende gezien en dat beviel haar neit. Ze hield niet van bediendes ze waaren er altijd tot je ze nodig had.