De lange uitgestrekte meren - het rijk van de weegschaal

'Nee hoeft niet.' zei Cara beleefd. Ze had geen zin om te eten dat had ze de laatste tijd zowizo niet. Ze merkte dat Ghai dichter bij kwam en dan ze bezorgd was. Cara vroeg zich af waarom en het werd haar al snel duidelijk. Ze schoot in de lach. Ghai dacht dat ze werd aangevallen door Emy. Ze was ook altijd zo snel in paniek.

Emy haalde zijn schouders op en vroeg er niet naar door. Iedereen mocht dat zelf weten vond hij. Hij keek naar de zon en daarna naar het meer. Even dacht hij aan Nozomi die hier was vermoord. Snel keek hij ergens anders naar omdat hij op het punt stond te gaan huilen. ´´En heb jij al gevochten´´ vroeg Emy snel.

'Ja maar niet veel.' zei Cara. 'Ik mijd de gevechten zo veel als mogelijk alleen lukt het niet altijd.'zei ze een beetje treurig. Ze vond de dertienders stom omdat ze haar leven zoveel meer beinvloedde dan dat ze zelf kon.

Emy slikte omdat hij probeerde de tranen weg te stoppen om wat hij ging zeggen. ´´Ik heb zelf nog nit gevochten maar mijn zus is hier vermoord´´ zei Emy terwijl hij triest over het water keek. Hij huilde nog net niet maar zelf wist hij dat het door de blindheid kwam om moeilijker te huilen. Hij snapte ook niet waarom hij het vertelde.

'Wat erg.' zei Cara zachtjes. Ze dacht erover na hoe zij het zou vinden als dat was gebeurt maar bande dat snel uit haar gedachtes het was te erg om er over na te denken. 'Ik heb eigenlijk niemand verloren in de strijd maar het lijkt me verselijk.' zei ze melevend.

wij komen er even doorheen, maar let er maar niet op
-
Alexis en Carlos zaten aan de rand van een klein zij riviertje die niet opviel en het meest afgelegen lag van de rest van de rivieren. Een rustig plekje waar ze naar opzoek waren geweest. Met een rilling stak ze haar teen in het ijskoude water. "Hmm, ik weet niet of dit wel een goed plan is" rilde Alexis in haar bikini. Carlos had haar nogal gedwongen om haar badpak thuis te laten ze moest haar oude ik weer terug krijgen. Dus begonnen ze met zwemmen in een bikini ergens in the midlle of nowhere waar niemand hen kon zien. CArlos snoof naar haar, hij lag al in het water. Iets wat heel bijzonder was, want hij hield nou niet bepaald van water. Plagend trok hij haar in het water, waarop zij met een gil van de kou reageerde.

Tyson zat met zijn voeten in het water, hij droeg aleen een swembroek. Serafina had de gedaante aangenoven van een ijsvogel en vladderde over het water. Ze zong in zijn gedachten en dit was weer een moment dat het hem voor haar speet dat ze aleen uit vuur berstond en dus neit kon spreken. Hij keek met zijn nu heldeblauwe ogen naar het water en controleerde of zijn ogen echt geen zweempje oranje vertoonden. Hij glimalchte. Er was een wonder nodig om een karakterswitch voort te brengen. Hij keek naar het water en dacht aan pricilla.

"Fuck" hapte Alexis naar adem toen ze eenmaal boven water was. "Dit is echt heel erg koud." zei ze hard over het water terwijl ze met haar handen op het water sloeg om warmer te worden. Het leek wel een bak ijswater waar ze in gesprongen was. Carlos moest lachen om zijn bazinetje, had hij even geluk dat hij niet zo'n last had van de kou als Alexis.

Tyson keekopgeschrikt naar het meisje en haar draak die verderop aan het zwemmen waren. -ze is leuk he- zei de andere hij spottend in zijn hoofd -veeeel leuker dan die suffige pricilla, ook wat ronder- de andere hij in zijn hoofd lachte spottend. Goede tyson probeerde het zoveel mogelijk te negeren en merkte neit dat er een heel dun randje lichtbruin aan de binenste en buitenste rand van zijn iris zat. Serafina vloog naar Alexis en Carlos Ze fladderde door de lucht in haar vogel gedaante. het van vuur gemaakte ijsvogeltje vloog terug naar fyson. de ging op zijn schouder zitten hij tikte haar eraf en dook het ijskoude water in. onwillekeurig kroop er een rilling langs zijn ruggegraat. snel zwom hij naar het meisje. "Ik vind het persoonlijk neti al te koud hoor" zei hij nonchalant. de ijsvogel van vuur scheerde nu over het water.

Alexis sprong geschrokken naar achter toen er een vuur vogel langsvloog, maar bleef al snel gefacineerd naar het diertje kijken dat terug vloog naar zo te zien een jongen. Ze draaide zich nog steeds het koude water vervloekend naar Carlos die achter het beestje aan sprong. Nog een keer geschrokken draaide ze zich om naar de jongen "Dat meen je niet." door de kou vergat ze haar angst heel even.

Hij haalde zijn schouders op en dook onderwater. op de bodem pakte hij een steentje op. hij zwom weer omhoog en klauterde op de kant "Serafina doe je best zou ik zeggen" hij aaide het vogeltje van vuur even en smeet het steentje zo hard als hij kon weg. de ijvogel zwol aan tot een albatros en schoot achter de steen aan. Ze kwamterug en liet het gloeiendhete steentje in eht water vallen, waar het wat stoom deed opstijgen. hij glimalchte naar zijn draak die op de kant landde en veranderde in een zigeuner danseres. een van haar favorite vormen, samen met de ijsvogel, een draak en een vonkje.

Alexis bleef nog steeds in het water om zich heen slaan tot een poging om warm te blijven. "interessants dier" zei Alexis menend toen ze naar het diertje keek, op 1 of andere manier deed het haar heel erg aan een draak denken, het stond sowieso al vast dat hij iemand met magie was. Carlos liep naar het nu zigeunerdanseresje en keek haar geïnteresseerd aan "hey" zei hij vrolijk. Alexis begon naar de kant van het water te lopen, nu Carlos toch niet oplette.

Serafina glimalchte en tyson andwoorde voor haar "Ze heet Serafina, ze is een draak gemaakt uit enkel vuur en kan niet spreken, noch de meeste mensen aanraken zonder dat die beschermworden, in mijn geva vuurmagie" hij aaide de danseres die nu een wolvinwas over haar hoofd. Hij dook weer het water in en zwom naar Alexis "Ik ben Tyson" inmddels wist hij al wie ze was, waar ze woonde alles, tot en met het feit dat ze problemen had met haar vrienddje, nu dus ex. andere Tyson vond Alexis nu nog interessanter -toe andere ik- smeekte hij -kijk plies iets lager dan haar gezicht, doe het vor mij- toen begon hij weer plagerig te lachen -O, wacht, we mogen elkaar helemaal niet- tyson keek even afwezig en chagerijnig. voor hij zich weer naar alexis wendde, zijn ogen verrijkt met een nieuw randje oranje.

Alexis keek nog steeds geïntresseerd naar het gedaante verwisselende draakje. Van vuur probeerde ze het draakje na te maken in de lucht, maar dat mislukte, vuur sturen in kleine vormpjes was bijna ondoenbaar. Carlos liep zijn vleugels vlammen en vloog naar Serafina "Ik ben Carlos, aangenaam." hij vond het een grappig drakensoort, op 1 of andere manier deed ze hem aan Fierra denken. "Ik snap niet dat jij het niet koud vind." tilde Alexis toen Tyson bovenwater kwam.

Tyson haalde zijn schouders op "Ik heb het bijna nooit koud, en verkies zwemmen in koud water" hij glimalchte. Omdat hij helemaal op zijn gemak was was hij niet meer 100% bezig met het strijden tegen zijn andere zelf. Zijn irisen hadden nog maar weinig blauw in zich, en toen hij naar het water keek kreg hij dat door "Fuck" mompeldde hij en hij klom op de kant. hij probeerde zijn kansen in te schatten om thuis te komen voor ze zouden wisselen. Hij had geen schijn van kans en hoopte dat de andere hij niets te spectaculairs in gedachten had. De honende stem in zjn hoofd begon hard te lachen -Mis poes jochie, ik heb niest maar ook niets leuks in petto voor jou.- Tyson zuchtte.

"Ik ben jaloers" grinnikte Alexis, ze zou het wel handig vinden als ze in ijskoud water gewon kon zwemmen zonder te sterven van de kou. Langzaam bleef ze watertrappelen om boven water te blijven, en niet helemaal te bevriezen. "Alles okay?" ze keek naar de jongen, waarvan ze de naam nog niet wist die begon te schelden en zomaar naar de kant zwom . "Toch koud?" vroeg ze op plagende toon terwijl ze achter hem aan zwom. Carlos was op dit moment niet op Alexis aan het letten, dus greep zij de kans om nu ook naar de kant te zwemmen en uit het water te klimmen.

Tyson schudde zijn hoofd "Ne, het is niet heel belangrijk" hij keek haaar vrlijk aan, maar zijn nu bijna oranje ogen lachten niet mee "Ik ben trouwens Tyson" hij glimalchte, hij wist al wie ze was, eigelijk alees van haar, maar hij dacht dat ze zichzelf graag zou willen voorstellen.

Met een grote inspanning hees ze zichzelf op de gladde stenen kant. Het was voor het eerst sinds maanden dat ze niet zo op haar hoede was bij een jongen in de buurt, hij leek rustig genoeg en zag er niet uit alsof hij haar pijn zou willen doen. Iets wat haar onbewust ontspande, en misschien zelfs goed deed. Misschien was niet alles slecht in deze wereld. Alexis glimlachte "Angenaam, Alexis."

Tyson wist dat hij van zijn andere zelf aan het verliezen was. "Alsik zometeen uitval, of wat dan ook doe, let op mijn ogen, ze horen blauw. Ik heb een dubbele persoonlijkheid" mompelde hij. hij keek haar aan "Alexis, dus het spijt me als ik je wat aandoe" hij keek haar aan en het laatste zweempje blauw verdween uit zijn iris. De nieuwe Tysons houdingwas heel anders, zelfverzekerder. Hij keek Alexis met een grote grijns aan "Leuk om weer terug te zijn, hij heeft me veel te lang onder de duim gehouden." Serafina kwam aanfladderen en wilde op zijn schouder zitten, aleen toen ze zijn ogen zag vluchtte ze snel weg. Ze verschool zich achter Carlos "Eindelijk, dom beest, je hebt eindelijk door dat IK je niet hoef, ik tegenstelling tot de andere ik."

Alexis bleef stil staan, het gemompel van Tyson was niet verstaanbaar door de afstand tussen hen, alleen de laatste woorden waren duidelijk. "Waar heb je het over?" de houding van de jongen beviel haar niet, het leek wel alsof er iets in hem veranderd was. Gecshrokken keek ze naar Serafina die als een gebeten hond weg vluchte van Tyson, terwijl ze net nog zo leuk samen waren. Carlos ging beschermend voor Serafina staan en gromde angstaanjagend naar Tyson.

Tyson haalde zijn schouders op "Ze heeft het niet zo op deze mij, misschien omdat ik alles zou doen om de andere ik te pesten." zei hij met een angstaanjagend kalm en rustg gezicht "En het leuks is dat hij niets anders kan dan kijken" hij lachte. Tyson glimlachte naar Alexis "Maar ik zie niet waarom ik jou wat zou doen."

Alexis deed wankelend een stap naar achter. Wat was er met hem gebeurt? Binnen enkele seconden was hij totaal veranderd. Haar blik ging naar de ogen van Tyson die donkerbruin waren, waren ze dat net ook? "w...ww" veel meer dan wat gestotter kwam niet over haar lippen die aardig blauw aan het worden van de kou.

Tyson zuchtte "Heb je het nog niet door. Ik heb twee persoonlijkheden, om een of andere reden zijn zijn ogen oranje als ik mij ben en anderzom zijn ze meestal blauw, tenzij ik hem aan het overmeesteren ben" hij lachte en deed een stap in haar richting. "Nog vragen?" vroeg hij met een chrmante glimalch.

Alexis luisterde naar het verhaal van Tyson die een soort slechte wederhelft was van de andere Tyson. Ze deed op het moment dat Tyson een stap naar haar toe deed weer een stap naar achteren, en merkte dat ze nu tegen een dikke boomstam stond. Haar blik bleef in zijn ogen hangen, ze wist niet wat hij wilde doen nu hij de andere tyson overmeesterd had. Maar haar gevoel zij niet veel goeds.

Tyson glimalchte breed. Hij had een idee om de andere hij te pesten, Pricilla treiteren zou niet werken, die wist teveel, en hij paste wel op voor hij in haar buurt kwam. Maar dit meisje daarintegen, vreemdgaan leek hem wel grappig om de andere tyson te pesten. Hij deed nog een stap richting Alexis die blijkbaar niet weg kon.

Achter carlos begon Serafina te rommen. Ze richtte een blik van 'dat flik je niet' richting Tyson. Ze kreeg een idee en maakte letters in de lucht voor Carlos 'Alexis loopt geen gevaar' ze keek Carlos aan. Ze verandetrde in een exacte kopie van carlos en ging naast hem liggen 'ik ben wel klaar om hem weg te halen als jij dat van me vraagt' schreef ze nog even in de lucht. dat schrijven was lastig voor haar, en zwaar, maar tyson zou de boodschap vast en zeker neit over willen brengen.