Het rijk van de schorpioen - het bloemenpark van astrox.

Derryl liet zich achterover vallen zodat hij naast Droom terecht kwam. "Dat snap ik wel, maar we horen elkaar te vermoorden, lief. Zoiets is bestwel belangrijke informatie. Als een van mijn familieleden je had herkend had je wel dood kunnen zijn, begrijp je dat?" Zei hij bezorgd tegen Droom. Abby kreeg genoeg van alle starende blikken van de toeristen en steeg dus maar op en vloog weg.

andromeda knikte "Oke, daar heb je een punt" ze glimlachte lief naar hem. "Dat was inderdaad uit dat oogpunt eeen dom idee, maar een deel van mij was bang dat je me niet meer zou willen als ik bij de vijand hoorde." ze keek hem aan

Derryl legde zijn hand op haar wang. "Natuurlijk wel, ik zou zelfs overstappen voor jou." Zei hij zachtjes. "Ik vond het alleen een stomme actie, omdat de meeste van mijn familieleden, die in het huis wonen waar jij veel te vaak bent geweest, er anders over denken." Hij wreef met zijn duim over haar wang. "Ik wil niet dat jou wat overkomt." Zei hij zachtjes.

Andromeda glimalchte naar hem "Ik zou ook voor jou wel overstappen Deryl mijn lief." ze gliamlchte lief naar hem. "En ik snap volkomen dat het bij jou thuis een beetje gevaarlijk was ja" ze glimalchte verontschuldigend

Oops, ik had twee keer zei hij zachtjes in mijn vorige post, wat slecht

Derryl glimlachte, maar keek snel weer bezorgd en zei:"Maar wat moeten we nu? Stap jij over of ik, of gaan we in het midden zitten? Hoe zit het met jou familie? Hoe gaan ze reageren?" Hij voelde zich zo vertrouwd bij Andromeda dat hij meteen alle vragen die hij had eruit gooide.

Andromeda zuchtte en haalde haar schouders op "Nou, jij geloofd al in niets, en mijn geloof in de schepper wankeld, dus ik stap over naar jouw kant. Met mijn familie? Die hebben gewoon pech of ik lieg tegen ze, ik blijf hun kleine zusje. Ik ken ze toch pas net dus." zre haalde haar schouders weer op en pakte zijn hand.

Derryl vond dat Droom de beslissing opvallend snel gemaakt had. Hij glimlachte naar haar en drukte een klein kusje op haar neus. "Wist je dat ik de aura van dat persoontje in jou kan zien? Het is een soort zwakke onderlaag in die van jou, heel apart." Hij omhelsde haar. Hij kon nog steeds niet geloven dat er echt leven ontstond in Droom. Maar het was zo.

Wordt het een jongen of een meisje?

hmmm een meisje? dan kan ze lekker veel op haar moeder gaan lijken.

Droom gliamlchte nar hem en legde haar hoofd op zij borst "Weetje, was je erg geshokt toen je ontdekte dat ik uit het dertiende kom?" ze keek opzij naar zijn gezicht. Ze gliamlchte naar hem en hield nog steeds zijn hand beet

"Vooral geschrokken dat je jezelf zo in gevaar hebt gebracht." Zei Derryl en hij drukte een kus op Andromeda's lippen. "Je had echt wel dood kunnen zijn, wist je dat?" Zei hij ernstig. Hij aaide met zijn hand over haar korte bruine haar.

Okee, een kleine meid dus.

Andromeda zuchtte "Ik weet het, al ben ik niet zo breekbaar als je verwacht" ze gliamlchte "En ik heb mijn drie lijfwachten" ze gliamclhte "En ik moet wel rekening houden met onze uk, hoe zullen we hem of haar eigenlijk noemen?" ze keek hem aan.

"Haar." Mompelde Derryl. Het was vrij logisch dat je aan iemand zijn aura kon zien wat voor een geslacht het was. Hij had zich de hele tijd op de dunne vlaag van een aura die in die van Andromeda verstopt had gezeten geconcentreerd, en hij was erachter gekomen dat het een meisje was.

Andromeda glimalchte "Hoe gaan we HAAR dan noemen" ze dacht na "Hmmmm.... Wat dacht je van Liselot " ze keek Deryl aan "Of... eh... Magie (lees: megie)"

"Magie lijkt me wel leuk, maar dan wil ik het wel zo gespeld: M-A-G-G-I-E." Hij was soms vrij specifiek in dingetjes, en hij wou niet dat domme mensen zijn lieve dochtertje magie (lees nu wel maagie) gingen noemen. Hij streek met zijn hand door zijn haar. Hij was niet zo goed met namen, maar Maggie vond hij leuk. Het was vrolijk en kort en niet te zoetsappig.

Andromeda glimalchte "Das een goeie" ze legde haar handen op haar buik "Dus hallo kleine Maggie" ze gliamchte "Heb jij het eigelijk al aan iemand verteld, van Maggie?" ze keek hem aan "Mijn zus weet het, maar verder heb ik ze de laatste tijd niet gezien"

jij ben eh

Toen Andromeda over familie begon te praten schoot Derryl iets te binnen. Hij had Casey al een hele tijd niet meer gezien. Hij hoopte dat hij haar snel zou zien, ze was wel vaker weg, maar kwam altijd terug. "Loki weet het." Zei hij. "En verder heb ik nog niemand die het het vertellen waard is gesproken."

Andromeda knikte "Nou ja" ze gliamclhte en gaf een kneepje in zijn hand voor ze die snel op haar buik legde "Voel maar, ze schopt" Drome glimlachte en keek deryl met ogen vol blijdschap aan "Kleine Maggie schopt" ze gliamclhte en gaf een kusje op zijn wang.

Derryl voelde een vlaag van geluk door zich heengaan toen hij het kleine meisje in Andromeda tegen zijn hand voelde schoppen. Hij kuste Andromeda. Lang en vol liefde. De toeristen die voorbijliepen keken ze vertederd aan. Sommigen maakten zelfs foto's, maar dat kon Derryl niets schelen.

hmmm fotos in die wereld.....

Andromeda gliamlchte en zoende hem terug voor ze weer naast hem ging liggen "Tj, het blijft een openbare ruimte met veel mensen he" ze gliamclthe en ging vlak naast hem liggen. Ze pakte zijn hand en concentreerde zich glimalchend op het babietje in haar buik.

het gaat om het idee.

Derryl legde een hand op de buik van Andromeda en hield met zijn andere hand de hare stevig vast. Hij ging weer tussen de madeliefjes liggen en keek naar boven. Hij zag wolken. Hij besloot dat ze vandaag allemaal op schaapjes leken.

Andromeda gaf een kneepje in zijn hand en keek toen weer naar de wolkejes "Wat denk jij, wat moeten we doen met die oorlog, gaan we in een bos wonen tot de boel is over gewaaid, gaan we vechten met kans op gevaar voor kleine Maggie of wat?" ze keek hem aan.

"Jij gaat zowiso de komende paar maanden niet vechten." Zei Derryl bezorgd. Hij kneep in haar hand. "Maar als mijn familie in gevaar is, ga ik wel het gevecht in, en dan kun je me met geen duizend paarden tegenhouden."

Ze knikte "Dat snap ik ook wel, maar toch wil ik kleine Maggs niet bij de oorlog betrokken laten worden, of ze nue wel of geen magie heeft." ze keek hem vastbesloten aan "En je familie moet natuurlijk ook geholpen worden als ze in de problemen zitten. Dat snap ik volkomen"

"Ik denk dat we inderdaad ergens in het bos moeten gaan wonen totdat de oorlog overgewaaid is, of tot Maggie oud genoeg is zelf de beslissing te maken." Zei Derryl vastbesloten. "Als ze vijftien is en zelf wilt gaan vechten, moet dat haar eigen keuze zijn en kunnen we haar niet tegenhouden."

Andromeda knikte "Dat vind ik nu een geweldig plan" ze gaf een zacht kneepje in zijn hand en een kus p zijn wang "Ik vraag me af op wie van ons Maggs het meest gaat lijken" ze glimlachte en legde een han d op haar bolle buik, eigelijk wel een raar idee dat daar nu een klein mensje groeide.