Het rijk van de schorpioen - De zwarte markt.

In de achterbuurten van Lopisto zit een zwarte markt. Verschillende kraampjes staan er , met verschillende kleuren doeken als daken. Het is net een regenboog. Het meeste is er illegaal maar er kunnen ook dingen zijn die ze zelf hebben gemaakt en dus niet gestolen of al kapot zijn. Je moet er wel een beetje verstand van hebben als je er wat wilt kopen want je kan zo met een prul thuiskomen. Er schreeuwen mannen en vrouwen die allemaal zeggen dat daar de beste spullen zijn. Het is er remoerig en erg vaak druk je kan dan ook meestal niet door de mensen die om de kraampjes heen staan komen en moet je onbeschoft zijn en je er gewoon door heen duwen. Behalve als je vroeg in de ochtend komt , dan heb je kans dat je er zo door kan lopen.

Regels; Zijn er eigenlijk niet alleen als je vecht kan je snel uit elkaar gehaald worden.
Personen; Zoveel je maar wilt, het is toch groot.
Rang; Is er niet.

Met een lange cape aan en de capuchon op liep ze zigzaggend tussen de mensen door. Het was nog niet zo druk maar dat was zeker omdat het 10 uur 's morgens was. De markt was net open. Bij een kraampje met wapens stopte ze, ze had drastisch nieuwe wapens nodig. Kritisch bekeek ze de verschillende wapens en keek naar de maten. Een mes/dolk trok haar aandacht. Hij had verschillende uitsteeksels en zag er mooi, schoongepoetst uit. Hij glom in de zon.

Dolken, dat was wat ze wilde. Alexis wilde haar verzameling uitbreiden. Het liefst wilde ze zelfs een nieuwe riem of iets dergelijks vinden waarmee ze meer wapens mee kon nemen zonder dat ze er last van zou hebben door het gewicht of doordat het teveel haar bewegingen in de weg zat. Met haar buidel onopvallend in haar zak gestoken liep ze de markt op. Je kon merken dat de markt nogn iet zo lang open was. Je kon op dit moment nog redelijk lopen zonder dat je tegen iedereen aanbotste, maar dat zou snel gebeuren. Overal uit kleine straatjes kwamen mensen tevoorschijn die ook de markt wilde ontdekken.

Elia liep over de zwarte markt op zoek naar een paar vergiffen. Hij wilde het lieftst de giffen die het zenuwstelsel aantasten, want dat was veel handiger bij het verdedigen of ondervragen. Hij liep langs allerlei kraampjes, maar zag niets wat hij intressant vond. Uiteindelijk zag hij een kraam waar ze bogen verkochten. Hij liep ernaartoe en bekeek een mooie boog, met zilver ingelegd.

Met haar witte cape aan en de capuchon ver over haar hoofd getrokken liep ze tussen de mensen door. Het was nog vroeg in de ochtend, nou tenminste vroeg voor haar. Druk was het nog niet , je kon nog net goed zigzaggen tussen de mensen. Ze had wapens nodig, nu gingen de dertiende rijkers aanvallen. Nu pas kwam er actie in de tent. Haar wapens waren niets ommee te vechten, eerder jagen. Ze had dolken nodig, verschillende. Die ook verschillende dingen deden.

Elia draaide zich om en zag iemand met een witte mantel voorbij komen. Hij keek even naar de persoon en dacht diegene te herkennen. Volgens hem had hij haar ontmoet bij de uitleg van Q, maar hij wist het niet meer zeker. Hij keek in het rond en begon haar rustig te achtervolgen om uit te vissen of zij inderdaad die persoon was geweest.

Ogen voelde ze in haar rug prikken en met een frons keek ze om. De capuchon verslechterde haar zicht dus kon ze Elia net niet zien. Zeker verkeerd gedacht, ze werd ondertussen gek. Bij een wapenkraampje stopte ze. De mooiste dolken lagen er, op lengte neergelegd en blinkend opgepoetst. ''Hallo, waarvoor dienen deze dolken? Wat is er verschil tussen behalve de lengte?''. Meestal zagen de mannen haar als een makkelijk prooi die ze konden neppen maar ze wist er meer van af als sommige volwassen mannen.

Elia schoot weg achter een paar mensen, maar vervolgde snel zijn tocht. Hij ging aan de overkant staan. Hij wist nu bijna zeker dat het Vanille was, maar hij durfde niet op haar af te stappen. Hij keek naar een mooie staf, die hij goed inspecteerde. Toen hij allebei de delen tegen elkaar drukte verschenen er aan beide uiteinden een scherp zwaard.

''Deze is vlijmscherp en deze is juist bot en kan een persoon meer pijn leveren.''. Hij maakte een heel verhaal over elke dolk en wees ze dan ook aan. Het liefst had ze alles gekocht zodat ze goed voorbereid was maar het leek haar niet echt een goed idee. Bedachtzaam wreef ze over haar hoofd, wat moest ze nou kiezen.

Elia legde de staf neer en liep naar de overkant naar een kraampje naast de messenkraam. Hij bekeek de glazen beeldjes die er stonden, waarschijnlijk illegaal gesmokkeld. Ze hadden allemaal een leeg bolletje in zich en de verkoper vertelde dat je daar gif in kon doen. Als je het dan verwarmde dan zou het gif verdampen en door de neusgaten van het beeldje naar buiten komen. Elia kocht er eentje en keek toen of er iets van glas op de messenkraam lag. Hij bewoog een klein scherfje naar het scherpe mes en liet het daar liggen.

Instinctief keek Vanille om. Het glasscherfje bewoog, er was iemand met magie bij haar. Toen zag ze pas dat het Elia was, de boogschutter jongen. ''Hai.'' zei ze vrolijk. ''Kom eens.''. Geheimzinnig wenkte ze hem. Misschien wist hij welk wapen ze het best kon kopen. Zelf wist ze niet, in keuzes maken was ze niet goed. Slecht zelfs. Altijd maakte ze de verkeerde.

Elia glimlachde en kwam naast Vanille staan. "Hoi." zei hij rustig. Hij bekeek de messen en had af en toe flarden van het gesprek opgevangen. "Zoek je nog een goed mes? Ik zou deze kiezen." Hij pakte een lang, simpel mes en zei "De simpele dingen blijven het beste, vind ik." zei hij rustig. De verkoper had het glasscherfje opgemerkt, maar nog niet de conclusie getrokken dat Elia een magier was.

''Oke, dan koop ik die.''. Ze grabbelde in haar zak en pakte er 20 gouden munten uit. ''20 gouden munten.''.''Nee, voor zo weinig verkoop ik hem niet.''.''25 gouden en ik ga niet hoger.'' haar vastberaden blik deed de man nadenken. ''Oke, 25 gouden munten.'' zei hij uiteindelijk. Ze gaf hem de 20 gouden munten en pakte er nog 5 uit haar zak. Die gaf ze ook. Behendig pakte ze het mes over van Elia en stopte hem in haar riem die onder haar mantel zat. Met hem naast haar liep ze weg. ''Wat een sukkel.'' mompelde ze en moest haar lach inhouden. ''Hij kon het voor veel meer verkopen.''.

Elia grijnsde. "Daar heb je gelijk in." zei hij. Hij liet het stukje glas zich in het hout boren en draaide zich toen om. Toen begon hij weer met het vervormen van zijn oorbelletje. Hij maakte het los en hield het in zijn hand. Je zag duidelijk het gaatje, maar dat maakte hem niets uit. "Dan is die glaskracht ook wel handig." zei hij grijnzend terwijl hij zijn oorbelletje weer vastmaakte.

''Ja.''. Half hing haar haren voor haar ogen, ze moest nodig weer eens naar de kapper toe. Ze waren nog steeds bruin, de kleur beviel haar wel. Normaal verfde ze haar haren nooit maar nu ze ouder werd wilde ze het steeds vaker, zag ze er tenminste ook eens anders uit. ''Ik heb telekinese en aarde.'' zei ze met een glimlach.

Elia glimlachde. "Wat kan je allemaal met telekinese?" vroeg hij geintresseerd. "Dit kan ik met glas." Hij liet een ruit in de buurt sneuvelen en zette hem daarna weer in elkaar. De mensen keken elkaar vragend aan, wie was de magier. Elia had niets laten merken dus zei hij "Het is een wonder." Hij draaide daarna zijn hoofd weg, nog grijnzend van de blikken.

''Ik kan dingen laten zweven en ik kan me in iemand gedachten wrikken. Om het zo maar te noemen.''. Ze keek naar een man die net iets wou kopen en ging zijn gedachten in. ''Hij twijfeld tussen de stripboeken of de ketting voor zijn vrouw.'' liet ze hem weten. ''Niet echt de droomman denk ik.''. Glimlachend keek ze naar voren. ''Waarom was jij op de markt?'' vroeg ze geïnteresseerd. Ondertussen stroomde er mensen van alle kanten naar binnen, ze konden er beter weggaan voordat ze vast kwamen te zitten in een mensenmassa.

"Ik was opzoek naar gif, het liefst neurotisch." zei Elia. "Dan is het heel wat handiger jezelf te verdedigen, zelfs als het alleen maar verlamd voor een paar uur. Dan kunnen ze gewoon blijven leven, ik kan ze zonder gevaar ondervragen, behalve het gevaar voor magie, en ik kan ze makkelijk doden als het moet." zei hij rustig.

''Ja, best slim eigenlijk.''. Vaag keek ze voor zich uit. Jake's nieuws was hard aangekomen bij haar, maar ze wilde het met hem leuk maken. Daarom had ze er verder niet over gepraat. Toen ze had moeten slapen had ze er veel over nagedacht. Het spookte door haar hoofd, dit was geen grapje of een leuks spelletje. ''Er is iemand dood van het 12de rijk.'' floepte eruit. Hij moest het toch ook weten, hij kwam ook van het 12de rijk dus had hij er recht op, vond zij.

Elia keek op. "Wie?" vroeg hij rustig. "Ken ik diegene denk je?" De oorlog was nu echt begonnen. Tenminste, de magie oorlog. Zelf vond hij het niet echt erg, maar hij had geen zin om dood te gaan. Daarom gebruikte hij ook pijl en boog. En het was handig dat hij klein was. Hij speelde een beetje met zijn ketting.

Oeps

'' Ik weet niet hoe ze heet. Ze was al niet bij de opening.''. ''Kom we gaan, voordat we vast zitten.'' zei ze snel en liep zigzaggend tussen de mensen door. Tot het laatste kraampje liep ze zo snel en toen ze er eindelijk uit waren zuchtte ze opgelucht. Ze ging linksaf en kwam in een wat stillere straat. ''Zo, nu kunnen we beter praten, zonder dat we afgeluisterd worden.''.

Elia volgde Vanille en stond uiteindelijk in de lege straat. Hij warmde zichzelf een beetje aan een klein vlammetje dat hij in een jampotje bewaarde. Zo brandde hij zijn handen niet en kon hij het vlammetje heel heet laten worden. Het glazen beeldje zat in zijn zak, waar het in bubbelfolie zat verpakt omdat het anders zou breken. "En waarvoor zocht jij messen?" vroeg hij rustig.

''Zodat ik goed verdedigd ben tegen die dertienderijkers.''. Snel haalde een hand door haar haar en keek Elia aan. ''Waar zullen we naartoe gaan?'' vroeg ze. Ze wilde nog wel even kletsen en vragen wat hij allemaal had meegemaakt . Het liefst hield ze veel contact met de strijders, ze konden elkaar helpen en ervoor zorgen dat er zoiets als het dode meisje niet weer zou gebeuren,

Hij haalde zijn schouders op. "Geen flauw idee. Ik zocht eigenlijk wat gif, maar als jij iemand kent die neurotisch gif heeft, dan zou ik daar graag naar toe gaan." Het was best logisch dat ze een mes kocht om zichzelf te verdedigen. Dat had hij zelf ook kunnen bedenken. Hij keek in het rond, maar zag geen gifmengerszaakje.

''Hmm, nee niet echt. Maar er is wel een buurt waar allemaal illegale dingen gebeuren. En dat is in mijn geboorteplaats, het rijk van de maagd.''. Het liefst kwam je niet in die buurt, behalve als je erg ervaren was met die lui of als je iets van levensbelang nodig had. Nee, haar vond je niet in die buurt om even gezellig te kletsen, daar was ze te slim voor. 1 keer was ze er doorheen gelopen, met een vriend die er vanalles van wist en waar ze zich veilig bij kon voelen. Maar dat was 1 keer en nooit meer, behalve als hij haar er weer voor vroeg, dan zou ze wel mee gaan. Je kon er best goede wapens kopen.