Het rijk van de schorpioen - De zwarte markt.

Scarlet liep rustig door met haar ogen op de kraampjes gericht en probeerde niet op de bedelende mensen te reageren. Ze trok haar capuchon van haar cape over haar haren en keek even snel om zich heen. Ze stootte perongeluk tegen een meisje aan die bij een kraampje stond en keek haar verontschuldigent aan. 'Sorry, sorry.' Zei ze snel en werd rood.

Gelukkig kon Nozomi nog net met wat luchtmagie recht op bljiven staan. Ze keek naar het meisje dat haar bijan had omgestoten. Zeglimlachde meteen weer. Je kon wel horen dat ze het niet expres deed. -Hindert niks- dacht Nozomi waardoor Spak met een wilde mannelijke stem het hard op in mensen taal zei. Het konk wel raar maar Nozomi had niets anders.

Scarlet glimlachte opgelucht en boog even vluchtig naar het meisje waarna ze naar het kraampje keek waar ze voor stond. Er blonken een paar kettinkjes van zilver en goud of andere sierraden. Een juwelier dus. Haar aandacht ging meer naar het kraampje daarnaast met wapens en ze keek er geintresseert naar.

Nozomi was blij dat het meisje niet raar op keek toen er een mannen stem van haar kwam. De meeste keken dan raar op maar niemand wist ook dat het haar draak was. Ze keek even onderzoekend naar het meisje. Daarna keek Nozomi naar waar het meisje keek. Het was de wapenwinkel langs de juwelier. Nozmi was wel een beetje verbaast dat een meisje zo maar wapens wil hebben.

Scarlet keek even langs alle wapens en zag de blik van het meisje. Ze keek een beetje beschamend maar ze had toch echt een slijpmesje nodig en die vond je toch meestal tussen wapens. Scarlet keek weer even glimlachend naar het meisje en nam haar in zich op. Ze zag er wel aardig uit. 'Ik had me nog niet voorgesteld.' Zei ze, wat ze erg onbeleefd vond zelf. 'Ik ben Scarlet.' Stelde ze zich voor.

Bedoel je nou Aurora, Saphira? xD
-
Aurora voelde dat een meisje tegen hem op botste en viel samen met haar op de grond. Hij kneep zijn linkeroog even dicht van de pijn toen hij op zijn rug belandde en ging gepaard met een zachte kreun overeind zitten. Hij keek naar het meisje dat tegen hem was opgebotst en wou haar uit schelden maar hield zich in. Nee, hij moest nu niet gemeen gaan doen. Dat zou uitlopen op een gevecht en dat ging hier niet zo goed. 'Nee, het spijt mij. Ik lette niet op. En ik ben oke, jij?' vroeg hij en stond op. Hij stak een hand naar haar uit.

Nozomi glimlachde al zijn weer omdat ze er achter kwam dat ze best dom keek. -Ik ben Nozomi- dcht ze waarna Spak het weer vertaalde met zijn mannelijke stem. Nozomi vond het wel een keer fijn nieuwe mensen te onmoeten. Ze was nog niet zo vaak in dit rijk geweest dus kende ze bijna niemand. -Woon je hier in de buurt- vroeg Nozomi nieuwschierig.

Scarlet merkte de zware stem wel op, maar het maakte haar niet zoveel uit. Ze besloot er niet naar te vragen. 'Aangenaam.' Zei ze even en glimlachte naar Nozomi. 'Nee, ik kom hier niet uit de buurt. Maar ik reis veel.' Verklaarde ze en glimlachte. 'en jij?' Vroeg ze en deed haar capuchon af omdat dat lekkerder praatte.

´´Ehm normaal niet, maar nu begin ik langzaam veelk te reizen´´ zei Spak voor Nozomi. Nozomi bewoog wel haar nomd erbij zodat het er nietheel raar uit zou zien. Daarna glimlachde ze blij naar het meisje. Ze had niet verwacht dat ze hier een gewoon gesprek kon voeren. ´´Kom je wapens kopen´´ vroeg Nozomi maar uiteindleijk omdat ze wel nieuwschierig was.

Scarlet glimlachte. 'Nee, niet echt wapens. Alleen een mesje om pijlen mee te slijpen.' Legde ze uit en haalde verlegen een hand door haar haren. 'Verder maak ik niet echt gebruik van wapens.' Zei ze met een kleine grinnik. 'Kom jij voor sierraden?' Vroeg ze en wierp even een blik naar het sierradenkraampje.

Jaa, ik bedoelde Aurora

--------------------------------------
Saphira was blij dat de jongen niet boos op haar was geworden. 'Ik ben ook oke. Noem me trouwens maar Saphira hoor', zei ze met een opgeluchte glimlach. Ze krabbelde overeind doordat de jongen zo behulpzaam was haar overeind te helpen. 'Dankje' glimlachte Saphira naar de jongen. Ze vond hem niet lelijk, maar hij was niet echt bepaald haar type.(denkt zij weer over na XD)

Hahaha xD
-
'Noem mij dan maar Aurora.' zei Aurora en wierp haar een glimlach toe. Hij hielp haar overeind en observeerde haar even. Ze zag er schattig uit. Hij schatte haar op een jaar of 15, misschien 16. Haar ogen vielen hem nog het meest op. Aurora was dol op blauwe ogen en haatte zijn eigen, waarvan de ene goudkleurig was en de andere bloedrood, alsof hij een of ander demoon was. Hij kon niets aan die afwijking doen en zijn rode oog in een andere kleur toveren was ook niet mogelijk.
Aurora keek haar aan en stond best dicht bij haar, sinds de markt zo druk was. 'Pff, druk he?' vroeg hij.

'Okee, uit welk rijk kom je eigenlijk?' vroeg Saphira, en ze mocht Aurora al gelijk. Hij had aparte ogen, ze had ze nog noooit zo gezien, ze hadden allebei een aparte kleur leek het wel. Maar ze vond het niet lelijk, ze vond dat het hem iets unieks gaf. Ze merkte dat ze best wel dicht op elkaar stonden, alsof ze samen een stel waren, maar ze kenden elkaar pas 5 minuutjes ofzo. 'Jaa, het is echt enorm druk, het lijkt wel of het hele rijk er is.' glimlachde Saphira vriendelijk.

Sorry dat ik het zeg, maar is Aurora geen meisjesnaam:O ? Wel een mooie naam is het .

't Is een meisjesnaam, ja, maar ach ik houd van aparte personages xD
-
Het kon Aurora vrij weinig schelen dat mensen schrokken als hij zei dat hij van het Dertiende Rijk kwam. Het was een keiharde feit, maar hij wist dat hij het geheim moest houden. Liegen was makkelijk, maar als de waarheid naar boven kwam, zou het een probleem worden. Ach, niemand mocht hem toch, dus het zou geen pijn doen om te liegen. Bovendien had hij ook geen vrienden, en ze krijgen... daar had hij geen zin in. Hij zou ze toch moeten doden. Toch floepte het uit zijn mond voordat hij er om heen kon draaien. 'Het Dertiende Rijk.' zei hij kort.

Coel toch:P
-------------------------

Saphira was niet echt heel erg verbaasd toen ze hoorde dat Aurora uit het Dertiende rijk kwam. De laatste tijd ontmoette ze wel meer mensen uit het Dertiende Rijk, dus het maakte haar niet zoveel meer uit. Ze zei rustig tegen hem terug: 'Okee.. dat kan. Ik kom uit het Twaalfde Rijk. Maar dat kan me niks schelen, ik word er gek van dat iedereen er zo'n probleem van maakt als een twaalfderijker omgaat met een dertienderijker.'

Aurora was verbaasd door haar antwoord en zou zich bijna schuldig voelen als hij haar zou moeten doden. Hij zuchte diep en glimlachte toen. 'Ik ben blij dat er tenminste iemand ook zo over denkt.' zei hij en voelde iets aan zijn hersenen knagen. Hij voerde een tweestrijd tussen wel doden en niet doden. Ugh, hij haatte beslissingen nemen.

'Maarre, zullen we ergens gaan drinken ofzo? Ik trakteer je op een drankje, want ik heb je laten vallen, en ik vind dat ik dat moet vergoeden, want ik had je niet willen verwonden. Ga je mee?' Saphira glimlachde en hoopte dat hij ja zou zeggen. Ze mocht hem wel, hij had iets vreemds, maar niemand was perfect. Ze zag hem wel verbaasd kijken toen ze net had geantwoord dat het haar niet uitmaakte of je uit het Dertiende of Twaalfde rijk kwam, maar zo dacht ze er nou eenmaal over.

new
------
Rustig liep Raiden langs de kraampjes. De meeste mensen kende hij wel van vroeger toen hij klein was. Hij vond het ook fijn hier t komen. Weg van het rijkenleven en gewoon even naar ´huis´. Mars liep achter de kraampjes omdat hij anders iedereen weg jaagde. De meeste waren dat ook wel gewend.

Bailey liep langzaam tussen de kraampjes door. Ze viel best op met haar kleding die duidelijk wel duur waren. Haar beer had ze in haar tas gestopt om niet te veel op te vallen. Ze voelde ogen in haar rug staren en af en toe keek ze fel op naar zo'n persoon. Ze zuchtte.

Raiden liep naar een vriend van hem die toevallig een wapenkraampje had. ´´Hoi, Max´´ zei Raiden met een aardie glimlach. Max keek met een brede grijns op naar Raiden. ´´He kom je eindelijk weer even terug naar je buurt´´ zei hij blij. Raiden glimlachte even wat breder. ´´En is re wat gebeurd´´ vroeg Raiden aan Max.

Bailey's ogen gingen over alle kraampjes. Ze wist niet precies waar ze naar opzoek was, maar ze wou even onder andere mensen zijn dan ze normaal gesproken was. Ze liep verder en haar ogen vestigde zich op een jongen die haar bekend voorkwam. Ze hoefde niet langer dan twee seconden na te denken om te weten dat dat Raiden was. Ze glimlachte eventjes.

Max keek opeens langs Raiden. ´´Wat doet een meisje nu in deze buurt´´ zei hij vragend nog steeds met een grijns. Raiden keek op zij naar wat Max wees. Verbaast zag hij dat het Bailey was. ´´Bailey wat doe je hier´´ vroeg Raiden verbaast terwijl hij naar haar teo liep. Toen hij bij haar was moest hij wel een klein beetje bukken.

Bailey keek naar Raiden en haar glimlach verflauwde. 'Ik ben geen klein kind meer.' Mompelde ze zachtjes. 'Ik mag komen waar ik wil.' Voegde ze eraan toe en keek weg van Raiden. Ze zuchtte, ze wilde niet zo bot tegen Raiden doen. 'Ik had geen zin in thuis.' Zei ze toen en keek hem weer aan.

Raiden rolde met zijn ogen omdat hij dat zelf ook wel wist. ´´Dat klopt je mag komen waar je wil. Maar hier is het niet fijn om alleen rond te lopen´´ zei Raiden waarschuwend. Achter hen hoord Raiden Max hard lachen. ´´Dat kan je wel zeggen´´ zei hij onder het lachen door. Raiden keek niet om maar gaf Max via de grond een schok.

'En jij loopt niet alleen rond?' Zei bailey sceptisch en trok een wenkbrauw op. Ze keek even naar de man/jongen die bij een wapenkraampje stond. Ze keek verder om zich heen. Ze wist zelf ook wel een beetje dat het hier niet erg veilig was, maar ze kon best van zich af bijten.