Het rijk van de schorpioen - De zwarte markt.

Bailey glimlachte en liep achter Raiden aan. Ze deed haar haren wat naar achteren om de straat te bekijken. Een schaduw viel over het huisje en de straat heen waardoor Bailey naar boven keek. Ze glimlachte toen ze zag dat het Kirara was die vast aan het kijken was of het goed met haar ging. Ze keek weer terug naar Raiden.

Raiden keek omhoog naar Kirara. Hij was blij dat ze er was maar ook bezrgd. ´´Ehm er zijn een soort van stropers hier in de buurt. Ze sluiten altijd dieren op en ik denk dat draken er ook bij horen´´ zei Raiden. Daarna bedcaht hij dat Kirara waarschijnlijk de mannen wel aan kon. Mars gromde even omdat Raiden hem bevrijd had van die mannen.

Bailey keek Raiden aan. Ze vond het lief dat hij zo bezorgt deed, maar dat was nergens voor nodig. 'Kirara red zich wel.' Zei ze en glimlachte even kort. Kirara was al weer weg, maar zometeen zou ze wel weer komen of ze zou op een dak gaan zitten en wachtten tot Bailey weer besloot naar huis te gaan.

´Dat denk ik ook´´ zei raiden terwijl hij bukte om Mars te kalmeren. Hij hield er niet van als Raiden ovre hun sprak. Uiteindelijk was Mars genoeg gekalmerd dat ze weer verder gingen. ´´Kom ik haal wel wat eten´´ zei Raiden met een glimlach. Het was niet de normale manie van halen maar welzijn oude manier. ´´Wat wil je hebben´´ vroeg Raiden terwijl hij achter de kraampjes liep.

Bailey keek eerst wat wantrouwig naar de kraampjes met eten maar haalde toen haar schouders op. 'Dat maakt me niet zoveel uit.' Antwoordde Bailey en keek even snel naar Raiden, waarna ze weer naar de kraampjes met eten keek. Het zag er opzich wel lekker uit.

Raiden knikte kort dan konden ze maar beter wat gezonds pakken. Rustig keek hij naar de kraampje met fruit erin. Hij liet een kleine waterbal op de hoofd van de verkoper los. Die spatte meteen uit een waardoor de man begon te vloeken. Snel pakte Raiden drie appels van de stapel zonder dat de koper het door had. Hij gooide er eentje naar Bailey. ´´Hier´´ zei Hij terwijl hij zelf een hap pakte.

Bailey moest haar lachen in houden toen ze zag wat Raiden deed en ving de appel op waarna ze erin beet. Ze liep achter hem aan en grinnikte. Ze kauwde langzaam op haar hap. Ze vond het wel grappig hoe ze die appels hadden gekregen. Zelf had ze nog nooit iets gestolen, maar appels stelen was niet zo erg.

Het kon weinig schelen als hij het slechte voorbeeld gaf. Hiermee moest hij vroger overleven dus was best belangrijk dat je het kon. Hij liep weer bij zijn vriend Max terug naar de straten terwijl hij zijn appel op at. Mars bleef weer achter de kraampjes maar hield de andere wel in de gaten. ´´Verder is er nie veel te zien voor jou leeftijd´´ zei Raiden . Hij bedoelde het als een grapje.

Bailey keek hem aan en grinnikte toen hoofdschuddend. Ze at haar appel terwijl ze achter hem aanliep en rond keek, misschien kon ze zo de buurt leren kennen. Ze zei wel dat ze er nooit meer kwam, maar wie zei dat ze zich eraan hield?

Raiden keek Bailey aan en keek daarna naar Max. ´´Is het rustig in de srtaten´´ vroeg hij aan Max. Max keek even naar Bailey en daarna naar Raiden. ´´Het is weer erger geworden´´ zei Max uiteindelijk. Raiden zuchte even terwijl hij weer een glimlach op zette. ´´Dan kunnen wij beter gaan´´ zei hij voor allebij. Raiden liep al richting het einde van de zwarte markt.

Bailey keek even naar Raiden en knikte toen terwijl ze verder liep. Het klokkenhuis van haar appel gooide ze weg. 'Kirara, kom je?' Vroeg ze mompelend. Ze wist dat Kirara haar wel zou horen. 'Naar huis dan maar.' Zei ze met enkele tegenzin in haar stem.

NEW
---------------------
Diego liep richting de messenkraam. Hij had een mes nodig, en had geen geld bij zich. Oplossing: Hij ging het mes stelen. Heel sneaky keek hij naar de man achter de kraam, hij was bezig met een klant, en lette niet op. Diego keek heel normaal naar de messen voor zich, en stootte per ongeluk tegen de tafel aan, waardoor er een aantal messen op de grond vielen. Hij legde er 3 van de 4 messen op en legde ze terug op de tafel, en mompelde 'soryy' naar de koopman, die het niet zag. Het 4e mes had hij ondertussen in zijn jaszak gestopt, maar wel zo dat hij niet geraakt werd door het mes. Diego liep verder langs de kraampjes met een grijns op zijn gezicht.