Rijk van de weegschaal - De middelbare school.

De andere Tyson grijnsde kwaadaardig, om een of andere reden leek hij amper op de lieve Tyson. "Tja, dat mijn andere ik een watje is, daar kan ik weinig aan doen niet?" bollen vuur verschenen in zijn handen. Alsof hij niet net twee zeer dodelijke wapens gad gecreerd keen hij in het vuur. Serafina vloog van zijn amulet en ging tussen hem en pricila in staan ze zwol eerst aan tot een grote draak en spreidde toen haar vleugels als een beschermende muur, ze kon dangeen geluiden maken, maar pricilla zou zo kunnen raden wat de vlammenzee tegen Tyson zei. -Tyson, je bent jezelf niet, kalmeeer- "Nee, stom reptiel, ik ben de echte Tyson, je pas precies bij de andere ik, je kan niet eens praten" het eerste eel schreeuwde hij praktisch, het tweede deel zij hij spottend. De draak was haar zelf vertrouwen kwijt en doofde tot een draak ter grote van een kuiken. de vlammetjes wakkerden en ze ging angstig achter pricilla staan.

Met een woedende blik keek ze Tyson aan. ''Je bent zielig, je scheld je eigen draak nogzelfs uit.'' zei ze met een minachtende klank in haar stem. Ze knikte de draak toe, ze kon het wel alleen af, zij had ook vuur. Zonder moeite toverde ze twee vuurballen in haar hand. ''Zo, nu zijn we gelijk.''.

Andere tyson deed een stapnaar haar toe, ze stonden nu nog maar twee meten van elkaar "Zo, een interessante ontwikkeling, het meisje heeft magie" zei hij geintressert "Andere ik zou dat wel interessant vinden, maar ik moet al genoeg moeite doen om niet weggedwondgen te worden, dus daar zal ik hem dan maar niet mee gaan plagen." hij rolde met zijn ogen "Dat watje verliefd is p jou, bespottelijk" hij rolde met zijn ogen. Het oranje was minder fel dan eerst, je kon merken dat deze tyson moeite moest doen niet terug gedwongen te worden. Na wat moeite zei Serafina tegen Pricilla -Hallo, kom ik door- haar stem was een stem geschikt voor een zeemeermin, zweverig en zangerig, en nietaltemin prachtig. - Kijk uit, hij heeft twee persoonlijkeden en dit is de andere, hij had vanochtend al een andje oranje rond zijn pupillen, maar kom het niet laten om naar school te gaan - de stem in pricillas hoofd zuchtte -trouwens ik ben Serafina, Tysons draak- zei de stem toen opgewekt.

''Zeik niet over die andere tyson. Je bent ze alletwee, het is een Tyson maar jij zeikt alleen door, ik wordt gek van jou.''. Ze moest moeite doen om niet te schreeuwen, hij had haar hele schoolweek al verpest. Langzaam knikte ze op wat Serafina zei maar dat maakte haar niet minder boos.

Deze Tyson grinnikte "Fout andwoord" zei de andere persoonlijkheid "Je past echt bij het watje, je axepteerd me ook niet als een ander persoon." hij zuchtte. Door het oranje in zijnn ogen was al een zweem blauw te zien "Maar, mijn tijd als Tyson is bijna op." hij grijnsde en liet de twee vuurballen doven en gaf Pricilla uit het niets een zoen op haar mond. Daarna deed hij een stap naar achter "Het was een plezier om je te ontmoeten" het oranje uit zijn ogen was nu helemaal weg en het heldereblauw keek een par seconden de wereld in voor Tyson in elkaar zakte.

Verbijsterd stond ze aan de grond genageld, had hij haar nou echt gezoend. De gemene Tyson, zoals hij het had genoemd. Moeizaam slikte ze, ze wist niet wat ze moest denken. Bij de zoen had ze iets gevoeld, kriebels in haar buik. Dit geloofde ze niet, werd ze nou verliefd op de jongen die ze zo erg haatte.

Lynn rende na wat gemorrel aan de deur het plein op. Ze knielde neer bij de bewusteloze Tyson "Hmmm... hij zal ng wel even slapen, het heeft veel energie gekost om de overhand te krijgen" Serafina kwam bezorgd aanlopen en nam Tyson op haar rug "Pricilla,ik kan begrijpen dat je verward ben door hem, maar wil je als je blieft op Serafina meevliegen, ten eerste om dat te ontwijken" een woedende menigte meisjes keek kwaad naar haar en Lynn glimalchte "En omdat hij alles zelf kan uitleggen, en omdat je toch al in een roddelblad zal komen" ze gaf pricilla een knipoog "Dat ongedame Smith gezoendheeft is natuurlijk wereldnieuws."

Kort fronste ze, was ze zo beroemd dan. ''Ik..ik..'' verder kwam ze niet, ze wist niet wat ze moest zeggen. Met nogsteeds verbaasde grote ogen stapte ze op de draak en liet zich omhoog dragen, door de wolken. Een traan liep langs haar wangen, niet van de snelheid maar van de dingen die ze meegemaakt had.

-new.

Met een glimlach op haar gezicht liep ze het schoolplein op. Sommige meisjes keken haar vals aan, niet dat het haar wat boeide want ze mocht ze daarvoor ook niet. Haar aanhang bleef haar aanhang, maar ze wist bijna zeker dat die soms ook over haar roddelde, dat maakte haar ook niet uit. Zolang ze maar niet eenzaam op het schoolplein rondzwierf vond ze het goed.

Tyson liep het plein op. Yasin zou waarschijnlijk pas over een poosje komen. hij liep naar pricilla toe en zoende haar "Hallo" zei hij lief tegen haar. De meisjes die eerder zo flauw hadden gedaan keken nu ontzet naar tyson en jaloers naar pricilla. sommigen van hen zouden een moord doen om op die plek te mogen staaan.

Met een glimlach zoende ze terug. Het was toch een beetje leuk om die meisjes jaloers te maken. Zachtjes streelde ze hem over zijn arm en drukte zich tegen hem aan. Het zou haar niet verrassen als er iemand een domme opmerking binnen nu en twee seconden over hen gingen maken.

Een meisje, een vrendin van pricilla, kwam aanstapen "Ik dacht dat we geen concurentie aan jou hadden, ik vertrouwde jou." zei ze kwaad en ze beende weer weg. Tyson keek Pricil aan. "Volgens mij heb je nu opeens aardsvijanden" hij glimalchte naar haar.

Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze naar haar 'Vriendin'. ''Dan moest je maar beter nadenken.'' verklaarde ze droog. Ze keek weer naar Tyson en dacht na over wat hij had gezicht. ''Kan best, maar dat betekend alleen dat ze niet mijn echte vriendinnen zijn.'' zei ze schouderophalend, de andere meisjes keken toe maar haalde niet dezelfde actie uit als een van hun 'vriendinnen'.

Tyson glimalchte. Yasin kwam het plein oplopen. toen hij tyson en pricilla zo zag moest hij grijnzen en liep naar tyson, wie hij een stoot tegen diens schouder gaf. "Goed gedaan gozer" zei hij met een grijns. daarna keek hij pricilla aan "Je weet alles over zijn probleem" zei hij zacht en aleen hoorbaar voor hen drie. "Je weet dus waar je an begint?"

''Ja.'' zei ze nogsteeds droog, ze had geen zin in gezeik. Ook niet van eeno jongen van haar leeftijd. Ze richtte zich weer op Tyson. ''Eerste les spijbelen?'' vroeg ze uitnodigend, wieweet wat hier na ging gebeuren. Ze wilde gewoon even met hem alleen doorbrengen.

Hij glimalchte "Ik zou wel willen, maar dan krijg jij onodig gezeik van bij de leraren, jou mogen ze nog" hij kek haar aan "Maar ik vind het best" hij gaf haar een knipoog. hij gaf haar een kusje op haar neus. Yasin mompelde iets van "Het vijfde wiel aan de wagen" en liep het gebouw in.

''Natuurlijk wil ik dat.'' zei ze glimlachend en pakte zijn hand vast. Samen liepen ze naar de fontijn op het plein en gingen daar zitten. ''Weet je nog dat ik je helemaal niet mocht. Ik denk dat ik gewoon bang was om verlieft te worden.'' fluisterde ze in zijn oor,

Tyson glimalchte en sloeg een arm om haar schouder "En ik was bang om ook maar iets tegen je te zeggen" zei hij met een glimalch "Blijkbaar heeft iedereen tekortkomingen" hijpakte haar hand wat in meer fuil naar hen kijkende meisjes resulteerde.