Huisje van de famili strife

ik heb echt geen flauw iee op welke account ik nu zot XD

Sabel glimalchte en keek naar het stel dat voorzichtig haar baby vasthield. Haar vader kwam nu toch ook maar aanlopen en aaide zijn kleinzoon over diens hoofd "Hallo kleintje" zei hij terwijlm hij de bay voorzichtig overpakte. Cloud glimalchte en kriebelde zij nichtje op haar hoofdje.

nieuw
-
Bijna in paniek sprong Alexis van Carlos rug af, ze had geen idee hoe ze Aria over de muur van stenen kreeg die de tuin afschermde voor ongewenste bezoekers. "Wacht hier" zei ze tegen Carlos, zonder op antwoord te wachten sprong ze door de speel in de rotswand heen. Ze rende de tuin in en liep naar het huis, waar ze cloud zou moeten vinden. "Cloud!" riep ze door de gangen heen.

Nu moet alleen Inge online komen
--------------
Aria hoorde vaag stemmen om haar heen. Toch kon ze niet onderscheiden. Daar en tegen alles leek steeds meer vager. Alles verdween langzaam in het zwart waar ze nu in lag. Ze wist al niet meer wie ze was. Of wat er allemaal was. Alleen de zwarte binnnkant van haar ogen zag ze.

Cloud olde naar buiten en pakte Alexi beet bij haar handen, "Wat is er gebeurd" zei hij kalmerend. Hij keek haar indringend aan. Ze was overduidelijk in paniek. "Kalmeer Lexis, je kan pas helder denken als je niet in paniek bent, en dan kan je gebruik maken van eventuele adrenaline" hij grijnsde "Al is dat niet van toepassing op deze situatie" door haar paniek was hij weer herinnerd aan de tjd dat hij Sabel nog traindde en zijn vader hem. Hij moest opassen dat hij niet nog meer lessen zou oplepenen als hij aan zo'n situatie werd herinnerd.

Alexis hapte naar adem om te kalmeren toen Cloud eenmaal voor haar stond. Ze wist dat ze niet het echte verhaal aan hem kon vertellen, aan wat er gebeurd was. "Aria, ze is bewusteloos. " ze keek hem indringend aan, vooral om zichzelf te kalmeren in de vertrouwde blauwe ogen. "Ze ligt daar achter de rotsen, hoe krijgen we haar hier? Ze heeft hulp nodig" ze zei er niet bij waarom ze bewusteloos was, dat kon ze niet.

Cloud glimalchte "Ik denk de zelfde manier dat ik jou over de muur heb gekregen." hij glimalchte en knikte naar Fiera, die eroverheen klom door haar klauwen te steunen op bepaalde rotspunten. Aan de andere kant nam ze de bewusteloze aria znel in haar armen en klom voorzichtig naar de andere kant, waar ze haar vor cloud neerlegde "We moeten haar maar naar binnen brengen, niet?" Hij pakte Aria voorzichtig op en liep naar binnen waar zijn moeder iets mompelde in de richting van "niet NOG een bewusteloos meisje he" hij negeerde dat volkomen en legde Aria boven in een van de logeerkamers. Op de gang wachtte hij op Alexis "Oke, ga je me zelf vertellen wat er is gebeurd, of moet ik haar geheugen kraken."

Alexis liep achter Aria en Cloud aan. Ze glimlachte even naar 1 van de moeders waarvan ze de namen nog steeds niet uitelkaar houden. Aria zag er een stuk beter uit dan dat ze een paar kwartier eerder eruit gezien had. "Ik weet niet" loog Alexis zo goed mogelijk als ze kon, ze kon haar schuldbewuste blik niet helemaal verbergen, maar al snel kwam er een smekende blik op haar gezicht. Ze kon het niet aan om de waarheid te vertellen, dat Aria overgestapt was en bij haar de stoppen doorgeslagen waren.

Cloud knikte "Alexis, ik ben bang dat ik dan haar geheugen ga lezen" -en je kan compleet niet liegen- dacht hij erachteraan. Hij leip de kamer in en ging op een stoel zitten. Hij las het recente geheugen van Aria en kwam erachter wat er was gebeud. Snel liep hij naar alexis en sloeg zijn armen om haar heen "Arme jij" zei hij zacht en hij gaf haar een kusje op haar voorhoofd.

Alexis wilde Cloud tegen houden, maar wist niks te zeggen en voor ze het doorhad was hij al de kamer ingekomen. Alexis bleef in de opening naar het stille lichaam van Aria kijken. Ze beet op haar lip, ze had het gevoel dat ze elk moment in tranen uit kon barsten. Ze sloeg haar armen stevig om Cloud heen toen hij haar een kusje op haar voorhoofd gaf. Ze duwde haar hoofd in zijn schouder om te voorkomen dat er tranen zouden komen van onmacht.

Cloud drukte haar dicht tegen hem aan en aaide haar haar. "Rustig maar, je had er weinig aan kunnen doen, zelfs Aria realiseerrde zich dat." Hij gaf haar een kusje boven op haar hoofd "Aleen ik denk dat we zo ook maar even naar Ariaa moeten omkijken."

Langzaam bewoog Aria haar wimpers. Ze wou haar ogen openn doen maar dat ging moeilijk. Uiteindelijk had ze een klein beetje open en keek naar het plafon. Ze voelde erge pijn maar was er iets anders. Aria probeerde te bedenken was ze eigenlijk moest doen maar niets schoot haar te binnen. Alleen meer vragen kwamen er op. Langzaam hoorde ze stemmen. Alleen ze kende ze niet. Langzaam draaide ze haar hoofd naar de stemmen toe. De bonkende pijn van haar hoofd voelde ze nog steeds maar die was er al voor zo ver ze kon herinneren. Aria keek de jongen en meisje aan die voor de deur zaten te praten. Nog steeds had ze geen idee wie zij waren. ´´Wiiiiiiiiieee ziiiijjjjjjnnn jjullliiiee.´´ zei Aria zwakjes.

Cloud keek om naar Aria "Ik ben Cloud, en it is Alexis" hij las har huidige gedachten. het was allemaal een beetje een vage waas. Hij glimlachte en wendde zich weer naar Alexis "Nu moet je haar wel gaan helpen he" hij glimalchte en liep de trap af "Ik ga een wat water halen."

Aria keek naar de jongen die zich Cloud noemde. Die ging weg dus probeerde ze zich te consentreren op het meisje die blijkbaar Alexis. Ze probeerde te glimlachen maar het was moeilijk om te doen. ´´Kan jij me dan ....´´ probeerde Aria te vertellen. In het midden van de zin stopte ze om op adem te komen. ´´Vertellen wie ik ben´´ vroeg Aria. Aria herinnerde niks meer dus was het makkelijker om eerst te vragen wie ze zelf was.

Alexis ging naast Aria op het bed zitten toen Cloud water ging halen. Ze was opgelucht dat Aria wee rbij kwam te komen. "Hoe voel je je?" zei ze zacht, ze kon zich nog goed herrinerren hoe pijnlijk harde stemmen konden zijn aan je hoofd als je net bij kwam van bewusteloze toestand. "Weet je niet meer wie je bent?" ze keek haar even medelijdend aan, waarna ze haar hand vastpakte. "Je bent Aria, Aria uit Het Dertiende Rijk, je hebt net een harde klap op je hoofd gehad." ze glimlachte naar haar.

Aria keek naar Alexis die bezorgd om haar leek. ''Pijn aan mijn hoofd'' zei Aria schamper. Ze probeerde recht op te gaan zitten maar dat lukte niet. Dus bleef ze maar liggen. Rutig dacht ze aan wat Alexis zei. Ze was dus Aria uit het dertiende rijk. Het wsa raar omdat Aria niets meer wist. ''Oke , waar ben ik dan'' vroeg Aria verder omdat ze helemaal niets meer wist.

Alexis bleef de hand van Aria vast houden, om haar pijn weg te nemen als ze dat zou kunnen, en om haar af te leiden van de hoofdpijn. "Je bent in het huis van Cloud, in het Rijk van de Leeuw." ze wilde haar van alles vertellen, maar Aria moest zich nu geen zorgen over haar geheugen maken, maar ze moest rusten om haar hoofdpijn en hersenschudding kwijt te raken.

Cloud kwam binen lopen en zette een dienblad met een glas en kan water en een schoteltje met crackers. Hij knielde naast Alexis neer "Hoe gaat het met haar, vergeleken met haar normale gedrag?" vroe hij aan Alexis.

Alexis draaide zich om naar Cloud "Ze heeft geloof ik geheugen verlies, ze weet haar naam niet meer, en ze kent ons ook niet meer." ze keek medelijdend naar Aria die in het bed lag. "En ze heeft last van haar hoofdpijn, verder ziet ze er redelijk goed uit." ze keek hem twijfelend aan, want zij was nou niet echt een expert in de ziekenzorg. "Anders moeten we 1 van je moeders vragen of ze even willen kijken?"

Cloud knikte en liep naar het trapgat "MAAAAM" riep hij en hij liep naar het bed. een paar seconden later kwam sabels moeder binnen stappen (die is van het maagdrijk, HET rijk van de medische wetenschap.) "Wat is er" zei ze bezorg en ze liep naar het bed "Deze is tenminste bij,oke, wat is er aan de hand" Cloud legde het snel uit en ze knikte "Er valt wijnig aan te doen, geef haar maar een asprientje en daarna moet ze gewoo aansterken in de hoop dat haar geheugen weer terug komt, of dat ze tenminste huidige dingen weer kan onthouden" ze liep de kamer weer uit en cloud verdween om even later terug te komen met asprientjes.

Aria keek met grote ogen naar Alexis en Cloud. Uiteindelijk ook naar de moeder van Cloud leek wel. Ze zeiden iets van geheugenverlies maar veel kon aria niet volgne. Daar was ze t emoe voor. Heel even deed ze haar ogen weer dicht. Maar al snel deed ze langzaam meer open. Aria wou nu niet meer terug naar de zwarte kant. Ze wou kijken wat er aan de hand was. Al deed ze haar mond niet verder open om iets te vragen terwijl ze wel meer wou weten.

Alexis gaf het glas water en het apsirintje aan Aria. "Drink op, en dan is rusten denk ik wel een goed plan, niet waar?" ze keek met een halfoog naar Cloud om te kijken of dat wel zo'n goed plan was. Ze leerde hier wel veel over verzorgen. Op de achtergrond hoorde ze Sabel met de 2 kleintjes spelen, aan die 2 was ze ondertussen ook verknocht geraakt.

Rustig pakte Aria het aspirintje en de water aan. Ze kwam overeind en probeerde te zitten. Met veel moeite lukte het maar Aria bleef glimlachen. Ze slikte in een keer de pil en het water in. Dan smaakte het niet al te erg. Meteen daarna ging ze weer liggen. Slapen zou wel slim zijn maar de hoofdpijn was het ergste. Misschien moest haar geheugen erger zijn maar dat wist Aria niet goed.

Cloud knitke naar alexis "Dat is het inderdaad" hij hoorde gestommel op de gang en liep er even naar toe. Hij zag zijn kleine neefje daar op de grond zitten, beduusd naar het trapgat kijkend, naar zijn knuffelbeer die daar op de grond lag. "Hoi kleine" zei cloud en hioj aaide zijn neefjt over diens bolletje, daarna ging hij de knuffel even halen en gaf hem terug. "Nu niet meer doen he" -Nee- zei het jochie in gedachten, en Cloud glimlachte, hij moest er nog steeds een beetje aan wenne dat deze twee ook telekinese hadden -wie heeft tante Lexie meegenomen- dacdht het jongetje. Cloud glimalchte en pakte hem op en liep met hem naar Alexis "Hij vraagt wie "tante lexie" heeft meegenomen" hij kietelde het jongetje "Deze gladjanus leest zomaar mijn gedachten"

Aria draaide naar de deuropening toen ze Cloud zijn stem weer hoorde. Dit keer zag ze dat er nog een jongetje bij was. Heel even keek Aria het kleine jongetje aan. Ze kende hem niet maar dat was iedereen nu wel. Aria wou weer haar mond opend doen om te vragen hoe hij heette. Maar daar was ze te moe voor. De hoofdpijn zakte wel een beetje maar was nog zeer aanwezig.

"Misschien moetn we Aria even alleen laten, om haar te laten slapen" zei Alexis toen ze zag dat ze te moe was om te antwoorden. Ze stond op om het kleintje van Cloud over te nemen. "Dat is Aria, een heel lief meisje, maar ze heeft last van hoofdpijn." zei ze tegen het kraaiende kindje "dus je moet heel stil zijn." het kleindje hield gelijk zijn mond en pakte een pluk van Alexis's haar.