Huisje van de famili strife

Cloud glimalchte en wendde zich toen weer naar Fiera. Hij stond op de palen in de vijver en zijn draak vuurde vuurbollen in zijn richting. Hij moets ze op verschillende manieren afweren. Het ging wel aardig. Af en toe maakte hij aleen een misstap op de palen, maar verder ging et goed. Hij glimalchte naar Alexis. De wallen onder zijn ogen waren al minder. Het duidelijkste kenmerk van zijn depressie waren nog steeds dat hij ernstig vermagerd was en sterk verzwakt qua sieren.

Diego sloop door de tuin en bleef achter een boom staan. Hij zag er mensen staan, dus het plan zou veranderd moeten worden. Neeeee, dacht Diego, toen hij het meisje met de zwarte haren zag. Niet weer haar! Het was balen dat hij in zijn eentje was, en dat de baas niet meewerkte ofzo. Nu was hij steeds in de minderheid, en werd het steeds gevaarlijker om plannen uit te voeren. Misschien kan ik het huis binnenglippen, nu ze toch neit in huis zijn... dacht Diego.

Alexis glimlachte terug naar Cloud die druk aan het trainen was. Ze keek naar de palen en moest denken aan de zomer dat ze samen opde palen rond gerend hadden. Haar blk ging naar Carlos die met half open ogen genietend in het najaarszonnetje naar Fiërra zat te kijken. Alexis moest weer glimlachen, en draaide zich weer terug naar cloud die op de palen stond. Ze merkte niks op van de jongen die achter hen stond.

Clouds gezicht vertrok en fiera stopte meteen met vuren "Watis er?" gromde ze. Cloud legde een vinger tegen zijn lippen en liep naar de boom waar diego achter stond. Hij pakte hem met een stevige gree beet en sleepte hem achter de boom vandaan "Lexi, gezien zijn gedahcten kent hij jou?" hij keek haar vragend aan. Sabel kwam met haar twee kleintjes in haar armen naar buiten lopen. Anneloes zette ze meteen op de grond en de peuter roop snel naar Alexis "Tante Lexie" zei ze opgewekt voor ze zich aan haar been vastklemde.

Alexis keek verbaast op toen Cloud weg liep van de trainingspalen, en zijn vingers op zijn lippen legde. Even keek ze vragend naar Fiëra die ook niet precies leek te weten wat er aan de hand was. "hé dat is die mislukte overvaller die ervandoor ging met prulletjes." zei ze tegen Cloud terwijl ze zich bukte om Anneloes over haar bolletje te aaien "hé meiske." zei ze vrolijk terwijl ze haar optilde.

Anneloes klemde zich stevig aan Alexis vast voor ze die in een hechte knuffel plette "Tante Lexis lief"

Cloud glimalchte naar Diego "Dus je bent geen vrienden. Ga je zelf vertellen voor welke kant je ben of moeten vier telekenisten het uit gaan maken." Sabel liep inmiddels naar haar halfbroer. Dimitri klemde zich dicht tegen zijn mama als een aapje. Cloud glimalchte en gaf zijn neefje een aai over zijn bol voor hij zijn zusje een knuffel gaf "Ja inderdaad ik ben weer terug" zei hij tegen haar.

Diego baalde. Hij kon niks denken, want die gast had hem vast en kon zijn gedachten lezen. 'Als je me nu los laat, ga ik weg en kom ik hier niet meer terug' zei hij daarom maar. Dan plunderde hij wel een ander huis voor geld. Hij keek naar Alexis, die ongeinteresseerd leek en naar de irritante kindjes, om hun heen. Hij haatte kinderen en hoopte niet dat Valerie ooit kinderen van hem zou krijgen.

Alexis grinnikte om het kleine op haar arm. Ze vond het leuk dat het kleintje haar nog herkende, ook al was ze enkele weken weggeweest. Alexis keek naar de jongen die nog steeds door Cloud vast gehouden werd en duidelijk baalde "Als je overvalt, doe het dan onopvallend." zei ze met een grijns op haar gezicht terwijl ze een plukje haar uit het gezicht vanAnneloes haalde.

hoest valerie is zwanger van hem hoest

Cloud glimalchte en liet hem los. "Je mag ook blijven hoor, mijn halfzus hier" hij woelde door Sabels haar "En mijn neefje" hij aaide de peuter "Bevestigen ook dat je bij het dertiende zit." hij glimalchte en pakte zijn neefje over van Sabel "Hallo neefje van me" hij keek naar het peutertje dta zoals gewoonlijk op een kei sabbelde, dat joch met zijn stenen ook altijd.

Anneloes lachte en drukte zich dicht tegen Alexis aan. "Lieef" zei ze vlolijk

' Ik probeerde het' zei Diego met een grijns. 'Wist ik veel dat je vriendje helderzien ofzo is? En ik doe dit niet voor de lol, voor een eikel van een baas' floepte hij er vervolgens uit. hij had hier geen zin meer in, hij kreeg maar een klein percentage van de opbrengst, maar hij moest wel, anders gingen er vervelende dingen gebeuren.'En ja, ik zit bij Dertiende'

Cud gliamlchte naar hem "Mooi, dan hoef je niet dood" en alsof het de gewoonste zaak van de wereld was liep hij naar alexis en Anneloes en Demetrie wisselde van drager. het kleien jochie gaf alexis een knuffel voor hij weer op zijn steen begon te sabbelen.

Diego was opgelucht, normale mensen zouden hem waarschijnlijk vermoorden. 'Waarom zijn jullie in hemelsnaam zo gastvrij? Ik heb juwelen van Alexis gestolen, by the way, ze waren nog best wat waard, en nu wil ik opnieuw stelen en jullie laten me gewoon gaan! Doen jullie dit elke dag ofzo?' diego had opeens een stortbui van woorden, hij vond het gewoon zo lief van die mensjes om hem zo te laten gaan.

Alexis keek van Cloud naar diego, dan was dat ook duidelijk dat hij uit Het Dertiende Rijk. "Misschien moet je dan alleen verder werken?" zei ze spottend tegen hem, ze was niet van plan om echt aardig te gaan doen nadat hij haar deur gesloopt had. Ze dacht even terug, zelf had ze nooit echt bij 1 baas gewerkt. Ze ontving opdrachten en voerde ze uit, zonder dat ze langer vastzat aan die persoon.
"Nou, ik zal je zeggen dat het gewoon glas was, gemaakt uit een kapot thee glaasje." grinnikte ze, ze had ervoor haar glaskrachten gebruikt om te oevenen.

Diego zuchtte, kon dat maar, alleen verder werken. Nee, hij werd onder druk gezet, hij moest de opdrachten uitvoeren of er gebeurden vreselijke dingen met hem. 'Ik zal het uitleggen, het zit zo; Die baas heeft ook magische krachten, en hij is veel machtiger dan mij. Hij kan allerlei dingen met mij laten gebeuren, zonder dat ik kan tegenspartelen. Nu moet ik deze opdrachten doen, want anders doet hij die vreselijke dingen met mij. Ik zou willen dat ik alleen verder kon verder, zonder die gemene toverbal.' Hij had er tranen in zijn ogen van, maar hij wilde dat niet laten zien aan de anderen, dus sloeg hij zijn ogen neer.

Alexis rolde met haar ogen "Wat voor kracht heeft hij dan?" ze zou geen kracht zo snel kunnen bedenken, volgens haar hield die hele baas van hem hem gewoon voor de gek. Haar blik ging weer naar het kleintje op haar arm, dat kraaide van plezier toen ze een haar lok van Alexis te pakken kreeg en er aan begon te trekken, iets wat elk kindje altijd deed.

Bij de eerste opmerking van diego haalde cloud zijn schouders op "Nee, maar je maakt toch geen kans. Twee vuur en een aardmeester. Ik en mijn halfzus hebben telekinese zij hier" hij wees naar Alexis "Nog glas. En die twee peuters hebben ook telekinese. Verder is er binnen nog drie man zonder magie. Je maakt niet echt een kans" hij glimalchte en bij het laatste deel schudde hij zijn hoofd "Welke magie kan daar nu voor zorgen, tenzij je ook iemand kan vervloeken of zo, of je hebt een dierbare van jou. Ik kan geen andere reden bedenken waarom je niet gewoon niet op kan komen dagen" hij haalde zijn schouders op.