Huisje van de famili strife

Aria wou eigenlijk protesteren en meer te weten te komn. Maar alles voelde zwaar aan dus was het te moeilijk om dat te doen. Rustig sloot ze haar ogen maar weer. Nog steeds proberde ze iets te herinneren maar er kwam niets te binnen. Uiteindelijk viel ze echt in slaap. In een droom waar ze goed kon uitrusten.

Cloud knikte en sloot de deur achter hen. Hij liep naar de kamer van Sabel "Laten we hem eerst maar naar zijn moeder brengen." hij gliamlchte en opende de deur na geklopt te hebben. Sabel lag met Anneloes in haar armen te slapen in een stoel. Het zag er vertederend uit.

nieuw voor alexis en cloud
-
Alexis keek met een trieste blik naar Carlos "Blijf jij maar her wachten, dan haal ik mijn spullen op." stil liep ze door de spleet in de rotswand, ze had geen enkele reden meer om bij Cloud in te wonen, ook al zou ze dan de goede zorgen van zijn moeders en Sabels kleintjes moeten missen. Met een zucht liep ze door de tuin heen, en glipte zo stil mogelijk naar binnen. Ze hoopte dat de meeste mensen niet thuis waren, zodat ze geen lastige gesprekken hoefde aan te gaan.

Cloud zat op het dak. hij had Alexis zien lopen en was toen door het zolderraam het dak op geklommen. hijw as aleen thuis, en had geen zin in een confrontatie, hij wist best wat hij verkeerd had gedaan, en kon zich wel voor zijn kop slaan. Hij had het echt voor zichzelf verpest.

Alexis keek in de keuken, waar tot haar opluchting geen mensen waren, verder was het huis ook opvallend stil. Dus misschien had ze voor een keertje een beetje geluk. Zonder verder nog ergens stil te staan, begon ze de trap op te lopen en liep ze zo stil mogelijk door naar de kamer die zij in bruikleen had. Met een zucht plofte ze in het bed waar ze vele weken in doorgebracht had, alleen of met Cloud samen, maar dat was nu allemaal verleden tijd. Weer welde er tranen op in haar ooghoeken, met een wild gebaar veegde ze deze weg, ze wilde niet weer huilen.

Cloud zuchtte en keek naar zijn voeten. ij probeerde zich af te sluiten, maar hij had een beetje van alexis'gedachten opgevangen, en voor het eerst drong het tot hem door hoeveel pijn hij haar ECHT had gedaan. Hij zuchtte en bleef met zijn handen in het haar daar zitten. Als hij haar uit het raam gegooid zou heben zou hij een betere vriend geweest zijn. hij zuchtte.

Alexis stond met een ruk op, ze moest nu niet zitten kniezen. Hoe sneller ze klaar was, hoe minder kans er was dat ze iemand tegen het huis lijf zou lopen. Ze opende met een zucht de kast deur, er lag wat kleding in. Niet veel, omdat het meeste nog in haar apartement lag. Ze zou er deze avond voor het eerst weer in slapen, iets waar ze erg tegenop zag. Ze had op dit moment nare herinneringen aan die plaats. Ze greep de kledingstukken met snelle gebaren bij elkaar en propte deze in de tas die ze mee had.

Cloud zuchtte en klom via de regenpijp naast zijn kamerraam naar beneden, de handigheid verrade dat hij dit vaker gedaan had. met een plof zette hij zijn voetenop dde grond en hij begon door de tuin te dwalen. Hij durfde niet meer zo dicht bij alexis te zijn,hij wilde niet nog meer problemen veroorzaken, hij had haar al genoeg aangedaan.

Haar lip begon te trillen toen ze haar blik door de kamer liet glijden. Dit was waarschijnlijk de laatste keer dat ze de kamer zag, met al zijn goede herinneringen. Zachtjes beet ze op haar lip, om niet de tranen te laten stromen. Met een flinke ruk trok ze de rist van haar tas dicht. Er stond haar nog 1 ding te doen. Met een gekweld gevoel trok ze de dolk van Cloud uit haar riem. Voor zich hield ze hem omhoog, het zonlicht uit het raam iel precies op het lemmet zodat de stralen brak en in banen door de kamer stuurde. De tranen stroomde nu echt geluidloos over de wangen van Alexis. Ze trok het mes weer naar zich toe en drukte haar lippen zacht op de initialen van Cloud. Zachtjes boog ze zich naar voren en legde het mes in het midden van het bed. Waar Cloud of iemand anders het zeker zou vinden. "Nu bind niks ons meer aan elkaar." ze fluisterde die woorden zachtjes voor zich uit.
Met een snel gebaar stond ze op en trok de tas over haar schouder. Ze opende de slaapkamer deur en begon te rennen, terwijl de tranen over haar wangen bleven stromen en via haar kaak op de grond belande. Alexis deed er niks meer aan om stil te zijn, ze stormde naar buiten en glipte huilend de spleet in de rotswand door.

Cloud zag haar huilend wegrennen en twijfelde. Zou hij achter haar aan gaan, met de mogelijkheid dat hij alles aleen ingewikkelder zou maken, of zou hij haar laten gaan en naar binnen gaan en controleren of er niets was blijven liggen. hij koos voor de tweede en liep naar binnen en naar Alexis'oude kamer. hij zag daar iets dat op zijn beurt zijn hart deed breken. De dolk. hij lag daar glanzend op het bed. Het voelde alsof de dolk hem spottend toelachte. Hij had het echt helemaal verkloot. Hij zuchtte en plofte neer in een stoel in de hoek van de kamer. met zijn hoofd n zijn handen. Wat had hij gedan.

VEEL LATER

Gebroken klom Cloud van Fiera, het was 3 uur 's ochtends en een herfst mist hing boven de grond. Hij zuchtte en keek door de dikke mist naar het niets. Hij liet zich zakken op een steen. Dat ze niet ens was gekomen was hem niet in de kouwe kleren gaan zitten .Hij had niet verwacht dat het meteen weer koek en ei zou zijn, maar hij wilde het wel uitpraten. Hij zuchtte. Hij probeerde zich wijs te maken dat ze gewoon niet had KUNNEN komen, maar diep in zijn hart wist hij dat ze hem gewoon nooit meer zou willen zien.. Fiera hoorde onwillekeurig de gedachten van haar baas. Ze was verscheurd, ze vond hem een enorme sukkel dat hij het had gedaan, maar hij wilde het wel goedmaken, of in iedergeval het uitpraten. Dat Alexis hem geen blik meer waardig zou keuren had ze niet verwacht.

Cloud slenterde door de mistige tuin. toen hij de vijver zag deed het pijn aan zijn hart, al het plezier dat ze daar hadden beleefd. hij slenterde verder. hij pakte de dolk die hij voor haar had gemaakt en in boze opwelling gooide hij hem in de vijver, die herinnering mocht bij de andere pijnlijke herinneringen blijven. hij zuchtte en moest zijn best doen om niet te huilen. Hij hield nog steeds zo veel van Alezis, aleen zou hij haar nooit meer terug krijgen. Die gedachte aleen al deed pijn aan zijn hart. Nog tereuriger dan eers liep hij naar de rotswand. hij glipte door de doorgang en begon verbeten door het bos te lopen.

Fiera begon ongerust te worden. Het was nu al 7 uur en cloud was nog steeds niet terug. Ze klauterde over de rotsen en fladderde door het bos, opzoek naar haar baas.

Na een paar uur zakte cloud neer op zijn knieen. Hij zuchtt. zo ver was hij nog nooit het bos in geweesd. Hij ging met zijn rug tegen een boom zitten en met zijn blik op oneindig begon hij na te denken. Hij wilde niet zonder Alexis leven, maar een stemmetje in hem weerhield hem on heer onrealistisch te gana denken. Hij zuchtte en liet zijn hoofd tegen de boom rusten.

Fiera stoorde Cloud niet. Ze zou aleen op hem passen en zou aan voorkomen dat hij nieuwe domme dingen ging doen.

Hij zuchtte en stond op. hij begon in een willekeurige richting te lopen, tenminste dat leek zo. hij wist precies waar hij naar toe liep, het meer. Zijn gebroken hart had het gewonnen van zijn logische redenerings vermogen, en hij had er geen zin meer in.

Fiëra keek hem bezorgd na. ze wilde arter hem aan, maar haar staart zat vast, en die zou ze niet los kunnen krijgen. ruw trok ze haar staart los en rende over de grond achter cloud aan. Ze had niet gedacht dat hij zo dom kon zijn, ze had al een vermoeden wat hij van plan was en vastberaden det te verhinderen. Ze was nog net op tijd en plukte Cloud uit het water "IDIOOT DOE NIET ZO DOM" riep ze boos in drakentaal. hetzelfde herhaalde ze daarna op de mentaale connectie.

nieuw
-
Alexis gevoelens leken op haar kop te staan toen ze naast Cloud vloog, het was een fijn gevoel om hem weer te zien. En niet dood. De hele reis kon ze haar blik niet van Cloud afhouden, zelfs zijn blonde horen stonden niet overreind. Voorzichtig sprong ze van de rug van Carlos op, en liep ze naar Cloud toe. "Ik ben blij dat ik je gevonden heb." zei ze zachtjes tegen hem.

Cloud glimalchte en lep naar haar toe. Hij gaf haar voorzichtig en teder een zoen "Je weet lang niet hoe blij ik ben dat je me op tijd hebt gevonden" hij pakte haar hand en liep richting het huis. voor hij ook maar een stapkon zetten kon je het geluid horen van borden die kapot vielen en daatna kwamen twee huilende vrouwen naar buiten rennen en drukten Cloud gelijk in heun armen "Wat zie je er uit" zei de een en de ander "Waar was je, wewaren zo bezorgd" een lange kerel beende ook naar buiten en gaf de rest van het gezin ook maar een knuffel "Jongen, het is dat je zus met haar babys in slaap is gevallen, anders was ze je nu of aan het knuffelen, of had je een gebroken neus" ze sleepten cloud en alexis naar binnen en de moeders duwden de twee gelijk de trap op "Alexis, zorg ervoor dat hij morgen er weer een beetje uitziet, wij moeten aan het werk" een minuut of vijf later kon je soep horen koken evenals het snijden van kruiden. In de gang keek Cloud Alexis aan "Ik ga denk ik maar douchen" zei hij met een flauwe gliamclh voor hij de badkamer in verdween.

Alexis kon niet beschrijven hoe blij ze was om de familie van Cloud terug te zien, oo 1 of andere manier had ze in de periode dat ze bij hen in gewoond had zich echt aan hen gehecht. Iets wat ze nooit verwacht had. Ze bekeek ze allemaal met een glimlach die verraadde hoe blijz e was dat ze allemaal gezond en wel waren. Voor ze iets kon zeggen werden ze al door de moeders richting de trap gebonjourd en werd ze verzocht om Cloud aantoonbaar te maken. Ze glimlachte naar hem "dat is wel een goed plan, je stink een uur in de wind." zei ze op plagende toon terwijl ze naar de kamer van Cloud liep. Daar ging ze op het vertrouwde bed zitten. Daar luisterde ze met een verstild glimlachje naar de geluiden van het huis om haar heen.

Met schone kleding en nog nat haar kwam cloud de kamer in lopen. zijn haar was iets normaler en stond bijna overeind en allekanten op. Zijn huid was iets minden bleek en niet meer bijna doorschijnend. hij glimalchte naar haar en ging op het bed zitten. een paar minuten later kwam een van de moeders binnen lopen en zete een kom tomaten soep met extra geneeskrachtige kruiden en room. "Alexis desnoods giet je het door zijn keel, zorg maar dat hij het opeet" zei ze met een glimalch. Met gespeelde tegenzin begon Cloud het op te eten. Al kon je zien dat hij het ijna naar binnen schrokte in een paar minuten was de kom leeg. hij liet zich met een plof achterover vallen. de kom had hij gelukkig al naast het bed gelegd anders was die er zeker af gevallen. Hij ging onder de deken liggen en rolde zich op. Hij was bijna vergeten hoe lekker zijn eigen bed wel neit lag. Hij glimalchte naar Alexis. "Wat ligt het toch lekker" zei hij met een glimlach hij keek haar aan met een glimalch en gaf haar een kusje op haar voorhoofd. Hij zou willen vragen of ze erbij wilde liggen, maar durfde amper. Hij was bang dat hij haar zou afschrikken. Hij hield oneindig veel van haar, maar wist neit helemaal zeker of dat gevoel wederzijds was.

Alexis keek met een glimlach op naar Cloud die er een stuk beter uitzag dan eerst, al ging zijn haar nog steeds futloos naar beneden en had hijnog steeds kringen langs zijn ogen. Zonder wat te zeggen bleef ze hem aankijken, tot de moeders van hem met heerlijk ruikende soep binnenkwamen. Ze knikte naar ze "Dat zal wel lukken " zei ze terwijl ze haar eigen kom soep aanpakte. Voorzichtig lepelde ze wat van de hete soep naar binnen, voor zij op de helft was, had Cloud het al op. Voorzichtig legde ze haar okm naast die van Cloud "inderdaad." zei ze zachtjes tegen hem toen hij haar een kusje op haar hoofd gaf.Voorzichtig gaf ze hem een kusje op zijn mond terug en ging naast hem op het bed liggen.

Cloud glimalchte en gaf haar een knuffel "Ik en zo blij dat jij er weer bent" hij gaf haar een kus op haar mond. hij glimlachte naar haar en streek teder een loshangende pluk van haar haar achter haar oor.

"Ik ben blij dat je nog leeft." fluisterde ze terug, nadat cloud haar een zoen gegeven had. Ze liet zijn hand rustig toe, toen hij een plukje achter haar oor wreef. Een brede gaap kwam op haar gezicht terecht. Ze kroop wat dichter tegen Clouds warme borst aan, en glimlachte weer naar hem.

Cloud glimalchte en sloeg zijn armen om haar heen. hij gaf haar een kusje op haar voorhoofd en ging met zijn hand door haar alweer iets langere zwarte haar. hij drukte een kusop haar neus "Ik houd van jou" zei hij lief.

Alexis lag warm in zijn armen en glimlachte. "Ik hou ook van jouw." zei ze zachtjes terug, haar arm sloeg ze ook om hem heen terwijl ze zo bleef liggen. Langzaam voelde ze hoe haar oogleden zwaar werden, nu pas merkte ze hoe moe ze was. Zachtjes gaapte ze nog een keer. Ze ging nog beter in de armen van Cloud zitten en viel langzaam in zijn armen in slaap/

Van het zonlicht dat in zijn ogen scheen werd Cloud wakker. Hij keek naar Alexis die naasthem vredig sliep en stond op. hij liep naar de badkamer om te douchen en daarna naar beneden en ging eten. hij werkte drie kommen cornflakes naar binnen en liep daarna naar buiten om te trainen.

Een lange tijd na Cloud opgestaan was werd Alexis wakker. Langzaam rekte ze zich uit en keek naast zich, waar Cloud eerder gelegen had. Met een schok ging ze overreind zitten toen ze merkte dat Cloud niet meer naast haar lag. Hij zou toch niet? Op dat moment hoorde ze uit het raam geluiden die duidelijk maakte dat Cloud druk aan het trainen was. Opgelucht liep ze de slaapkamer uit naar de badkamer.
Toen ze uiteindelijk aangekleed was en wat gegeten had in de keuken liep ze naar buiten en ging ze naar Clouds' training kijken.